Wie zijn leut schendt... (2)

donderdag 22 januari-2004
Melkert down. Oudkerk down. Nog 18 to go. Als Teevens’s List tenminste nog intact is gebleven. Van de 79 hoogwaardigheidsbekleders die volgens hem midden 1999 corruptie- cq. chantabelgevoelig waren behoorden twintig ervan tot de sexcategorie. In tegenstelling tot Ad wil Robbie wel eens weten waar het lek zat waarlangs de tekst van zijn proces-verbaal van maart 2000 uit de romp van het staatsapparaat naar buiten is gesijpeld. Hij gaat ervanuit dat het bij de politie zat. In Amsterdam of Den Haag en omstreken. Hoeft niet. Zoals verschillende dagbladen al meldden beschikte de AIVD bijvoorbeeld over een file metbetrekking tot Oudkerk’s Olympische prestaties. Net als bij de acts rond Mabel en Joris heeft de speurneuzenclub echter de rol van Domme August voor zich opgeëist en gezegd dat zij nergens een mapje had over Rob’s hoogstandjes. Anders gaan mensen zich afvragen wie er nog meer dankzij hun voorkeur voor achterkamertjesactiviteiten in de grabbelton van de dienst terecht zijn gekomen. En dat betekent alleen maar overwerk. Nee dank u. Maar er is nog een mogelijkheid. Toen in juni 1999 Kamerlid Paul Rosenmöller vragen stelde over Teeven’s List naar aanleiding van persartikelen kreeg de Inlichtingendienst van de Rijksrecherche de opdracht om even rapido na te vlooien of de eigenzinnige Officier van Justitie enig recht van spreken had. Dat rapido werd serieus genomen. In november waren de Rijksrechercheurs al klaar. De uitslag was navenant. De info van Teeven was voor het overgrote deel zo zacht als Zeeuws Meisje, niet te achterhalen, niet waar, blablablablabla. Verheugd liet minister Korthals dat in december ook aan de Kamer weten. Net nog voor het Kerstreces en de eeuwwisseling. Iedereen al lang blij. Geen gezijk onder de boom. Gelukkig nieuwjaar. Proost. Teeven is een lawaaipapegaai. Niettemin deed het college van procureurs-generaal onder leiding van meneer De Wijkerslooth naar aanleiding van deze affaire de suggestie voortaan dit soort info centraal onder te brengen. En wel bij de ID van de Rijksrecherche. Omdat De Wijkerslooth toen nog een goddelijk aura bezat zal die suggestie wel zijn overgenomen binnen het justitiële apparaat. En wat gebeurt er in maart 2000? Oudkerk doet aangifte. Hij was bedreigd met de openbaarmaking van wedstrijdbeelden. Je kan er dus bijna ritalin op innemen dat het toen gemaakte peeveetje ook een plekje vond in de annalen van de Rijksrecherche. Een triootje aan mogelijkheden dus: politie, AIVD en de Rijksrecherche. Zal niet meevallen Rob. Om dat lek boven de waterlijn te krijgen. Maar wie niet probeert mankeert iets aan zijn jongeheer.