Verlengen, met strafschoppen na (011)

Never a dull moment in De Vliert. De wedstrijd tegen Cambuur van een paar weken terug was wat minder, maar het bloedstollende scoreverloop vrijdagavond tegen NEC had geen regisseur kunnen bedenken. En de sfeer op de volle M-Side verwarmde zelfs de grootste koukleum. Gelukkig kon er weer vuurwerk het stadion binnengesmokkeld worden. En gelukkig lieten de spelers van blauw en wit zien dat ze voor elkaar en voor hun aanhang door de dikste muur willen lopen.
Zo gaat het feestje van de Boessen Boys veel weghebben van de hosannastemming waarin het Nederlands voetbal in zijn geheel verkeert. Meest opvallende overeenkomst: het succes is onverwacht. Want je kunt zoals in het geval van de FC, je hele hebben en houen verkopen aan een geldschieter, maar dat kan ook misgaan, zoals in bijvoorbeeld Kerkrade en Den Haag wordt aangetoond. Bij Oranje en Ajax zie je dat ook: trainerswissels zijn altijd een gok.
Het lijkt erop dat de betere resultaten in De Vliert, het Nederlands elftal en Ajax met grotendeels dezelfde spelers worden bereikt die vorig seizoen nog geen deuk in een windscherm schopten. De Bossche doelpuntenmakers van vrijdag Sven Blummel, Danny Verbeek en Jordy van der Zande zijn jongens van de streek in een vreemdelingenlegioen. Memphis Depay is een heel andere speler dan onder Dick Advocaat of Danny Blind. En Ziyech speelt alweer een paar seizoenen in Amsterdam.
Dat roept de prangende vraag op of het niet te snel gaat allemaal. Of eigenlijk: vergeten we door de goede resultaten op de grasmat niet hoe diep we in de drek steken? Weer een vergelijking, en nu met de politiek. Dansen we als puntje bij paaltje komt niet op de rand van de vulkaan? Onze premier Lachebekje heeft het ook de hele dag over hoe goed we het hebben. En je hoeft maar in je eigen straat rond te kijken om te gaan nadenken over welke we die lulhannes het eigenlijk heeft.
We hollen als Nederlands voetbal voor de katastrofe uit. Je kunt wel denken dat we het lek boven hebben omdat we internationaal weer meetellen, maar dat is maar de helft of minder van het hele plaatje. Tegenover de show van Oranje, Ajax en voor wat ons hier in de Den Bosch betreft de FC, staat bijvoorbeeld de dadeloosheid en verdeeldheid van de algemene vergadering Betaald Voetbal van een tijdje terug.
Treurig schouwspel, waarin de profclubs die dit land nog telt -laten we niet vergeten dat in tien jaar tijd Veendam, Haarlem, RBC en AGOVV al het loodje gelegd hebben- gegijzeld werden door de Grote Drie onder hen. En vooral door het teeveegeld. Naar dat laatste gaat alle aandacht en vergadertijd en aan het eind van de meeting is de enige verandering, tromgeroffel... dat de clubs die in Europa aktief zijn niet meteen aan de bak hoeven in het vaderlands bekertoernooi...
Niets nada besloten of zelfs maar besproken over veranderingen in de pyramide: de competitieopzet. In elk zichzelf respekterend voetballand is er promotoe en degradatie tussen profs en amateurs, maar in Nederland hebben we nog net als veertig jaar geleden een ere- en een eerste divisie en daaronder nop. Die eerste divisie is als gevolg daarvan op sterven na zo dood als een konijn op de kersttafel. Mocht Den Bosch promoveren dit seizoen dan redt het daarmee het vege lijf: nu al wordt er van uitgegaan dat er voor 2020 weer vier of vijf van de huidige eerstedivisionisten kopje onder zullen gaan.
Verlamde overlegstrukturen en iedereen die iedereen ziet als concurrent... Een spiegel van de samenleving. Nu maar afwachten wat de groep die niets te verliezen heeft, gaat doen als het kaartenhuis instort. Zowel op straat als op de tribunes. Kijk naar Frankrijk en je weet wat je te doen staat. En in weerwil van alle gelul dat wij hier in de polder teveel gewend zijn om met de wind mee te buigen: we hoeven toch maar dertig jaar terug in de tijd om ons zelf in beweging te zien.
Van de week was er op de radio aandacht voor de rellen die in 1987 uitbraken bij wat toen nog heette FC Den Haag tegen Ajax, in toen nog het Zuiderpark. Geen doden, maar wat scheelde het toen de politie op paarden de Midden-Noord tribune schoonveegde. Ik was indertijd van de partij toen de kraakbeweging in de F-Side zeg maar infiltreerde: jongens en meisjes een beetje politiek scholen en betrekken bij waar wij in de stad mee bezig waren. En heel wat opsteken van hun taktieken en ook van hun guts. Deed mijn oude hooliganhart dus goed om te luisteren naar twee diehards die nog altijd voor wat nu heet ADO de boel op stelten proberen te zetten. Is gelukkig niet allemaal PVV, daar in het Haagse.
Was wel jammer dat de mooiste spreuk van die Midden-Noord-gasten van destijds niet werd uitgezonden. Ik herinner me hem goed: autoriteiten probeerden de zaak goed te praten en zo'n Haagse Harri kreeg daarvan terecht schoon genoeg en schreeuwde in een radiomicrofoon: 'Weet jij wat jij ken doen? Je ken voor mij uit je eige achterste een bout kachele!' Moest ik vrijdagavond aan terugdenken toen de M-Side voor aanvang een mooie leus liet zien: 'Nobody likes us, but we don't care"
Er is nog hoop...
(JoopFinland)