Bol
woensdag 21 januari-2004
De wereld zit raar in mekaar. Een ontploffing bij een Algerijnse raffinaderij en bij Shell is het feest. Want hop hop, de olieprijzen in galop. Zelfs in Thailand was het effect merkbaar. Een van de grootaandeelhouders sloeg daar namelijk meteen kwink tegenover een stelletje zwetende leugenaars dat vanaf een meter of twee lullige vragen mocht stellen. Haar erfgenaam maakte vervolgens duidelijk dat ook grootaandeelhouders recht hebben op het maken van grapjes. En samen met de voor de cursus pretletter geslaagde Ben Bot stommelden ze de sky-train in voor een tochtje over Bangkok. Nou is die euforie best begrijpelijk. Het gingniet goed met Shell hè. Eerst al een flinke wapper gehad toen de leiding van het bedrijf moest toegeven dat iemand in de voorraadschuur met het telraampje had geknoeid. En daarna bleek het vijftig procentsaandeel in een van de rijkste olievelden in India voor een krabbel verpatst te zijn. Kijk, daar word je niet vrolijk van. Maar na zon klapper in Algerije noem je Boumibol al gauw Bamibal en de werknemers van een bordeel waar je met je sky-train overheen zoeft robbedoezen. Komt nog bij dat ook uit Roemenië goed nieuws onderweg is. Voordat die vreselijke rooie rakkers in 1948 de Roemeense oliemaatschappij Astra nationaliseerden was die grotendeels in handen van Royal Dutch/Shell. Begin jaren negentig toen de Muur was gevallen en het Gordijn was opgetrokken bleef het inmiddels tot Petrom omgedoopte bedrijf eigendom van de staat. Net als in de grote Russische bedrijven maakten mafia, geheimediensten, laaienlichters etcetera en masse hun entree. In 1997 vonden de Roemeense nomenklatura het tijd voor een voorzichtige privatisering van Petrom om de staatskas te spekken. En nu staat de onderneming alweer een tijdje in de etalage voor directe overname. Tot een van de conglomeraten die zich daarvoor hebben gemeld behoort de avontuurlijke Roemeense ondernemer Ovidiu Tender, die zich voor de financiering had gelieerd met de Nederlandse NAVO-rakker Willem Matser (*). Mocht Tender ondanks alle perikelen toch winnend over de streep gaan, dan heeft hij nog af te rekenen met de lachende derde: de Shell. Die heeft zonder twijfel hier en daar al fijntjes gewezen op haar oude rechten. Mogelijk is dat de reden geweest voor het voortijdig uit de race stappen van de Italiaanse oliemaatschappij ENI. Een soort win-winsituatie dus voor Shell. Mag een grootaandeelhouder dan even flink uit zijn Boumibol gaan? Dacht het wel.
(*) zie De Brusselse Connectie op de Followup-site.