Van Brussel naar Sjanghai (008)

Even terugpeddelen. Naar aflevering 4 van deze serie dd. 24 december 2013. Daar hadden we het over de Iraanse zakenpief Babak Zanjani. Die had samen met een paar in Dubai en Turkije residerende gappies wat om de Amerikaanse sancties heengerommeld met olie van de National Iranian Oil Company. Op zich niet zo erg, maar hij had op irreguliere wijze nogal wat poen in eigen zak gestoken en met die flappen een paar flinke Turkse vervoersvehikels overgenomen. Met als intermediair de Turkse Hakbank. Ging om een bedragje van in totaal 2,7 miljard dollar. Toen sloeg het noodlot toe. De Amerikanski's kregen lucht van het gerommel en pleegden een belletje naar Ankara. Dit keer niet voor een broodje döner, maar een broodje sanctie. Gevolg: een van Babak's gappies zwaaide een Turkse kerker in en ging al dan niet onder invloed van een natte handdoek en andere feestartikelen zingen als een kanarie na een voedersessie. Dat bleef in thuisland Iran, dat toen nog onder leiding stond van Mosje Ahmadinejad, niet onopgemerkt. Ook Zanjani verdween in een onderaards gewelf. Gisteren bereikte ons het droeve bericht dat ie wegens fraude ter dood was veroordeeld. Hij kan nog in hoger beroep, maar of in dit geval hoop doet leven is twijfelachtig. Nou kan je iets tegen de doodstraf hebben, maar de coulante manier waarop wij in het westen met grote flessentrekkers en banksters omgaan is weer een heel ander verhaal. Zo zie je maar, elke kanarie zingt zoals ie gebekt is. Stay tuned.