Skip to main content

Schaduwkabinet

woensdag 10 november-2004
Zegt die Wouter Bos dat onze premier de afgelopen week onzichtbaar was. De afgelopen week?????!!! Vanaf de allereerste dag leek ie al meer op iemand die na zonsondergang Capelle aan de IJssel onveilig maakte als de vader van Casper dan op de schipper naast God die we in het post-Fortuyn tijdperk nodig hadden (en hebben). Vandaar dat het ons nooit heeft verwonderd dat zijn eerste kabinet al na 86 dagen dezelfde weg ging als de aardappelschillen van MacCain. Hij was er gewoon niet. Hij werd pas zichtbaar in de Efteling. Tussen de andere sprookjesfiguren en fantomen. En we menen hemook heeeeeeel flets te hebben waargenomen bij een ontbijt met de grote geitenlezer in het Witte Huis. Gelukkig heeft die ervaring met het zien van dingen die er niet zijn, dus stonden we bij die gelegenheid niet collectief voor lul.

Verder leken we toch iets substantieels waar te nemen bij het afwerken van Floris en Mabel Wippe Smit (met dank aan Theo). Maar in hoogtijdagen van de inmiddels bijna tot cold case afgekoelde affaire rond Margarita had Jan Peter weer zijn vertrouwde vierde dimensie opgezocht en had je als belangstellende een sixth sense-brilletje nodig om zijn gedaante in beeld te krijgen. Zo was het ook al ten tijde van de LPF-implosie en zo is het nu ook weer bij de formidabele commotie na de dood van Van Gogh.

Toen we op last van Washington met zijn allen op zoek moesten naar onze eigen jihad greep Johan Remkes naar het meest voor de hand liggende middel: uitbreiding van de AIVD. Dus die grootafnemer van zonnebrillen en rubberzolen ging in grote haast op zoek naar verse krachten. Liefst luitjes die je rustig met een Palestijnse sjaal om de islamitische wei in kon sturen zonder meteen te eindigen als een pikant worstje bij de islamitische slager.

Waar gehakt wordt valt wel eens een halve maan. Onder de neo-Bonds bleken wat minder betrouwbare lieden te zitten die stiekempjes geheime informatie in de brievenbus lieten glijden bij mohammeds die onder verdenking stonden van slinkse praktijken. En tot die verdachte club zou ook de moordenaar van Theo van Gogh hebben behoord.

Leiderdorp in last. Maar Leiderdorp niet alleen. Ook Remkes, de imitatione boa constricti, die meteen naar voren verdedigde door collega Donner als een lege fietsband af te schilderen. Slappe hap. Remkes siste tussen twee slokken door dat hij het wel had geweten als hij coördinator was geweest van het anti-terreurbeleid in plaats van Donner. Morgen tijdens het debat over de moord in de Linnaeusstraat zal blijken of dat voldoende is om zijn carrière als minister te vervolgen.

En waar is het astrale verschijnsel uit Capelle bij al dit gekrakeel? Hij zit weer in zijn eigen dimensie. Aan het hoofd van zijn schaduwkabinet.

Klik hier om uw reactie toe te voegen