Tussen premies en piraten (173)

Door Jan Portein

Hatseflats. Eind vorige week maakte de Hoge Raad twee kilo rundergehakt van de twee broddels die het Hof in Arnhem respectievelijk in 2018 en 2019 in elkaar had gehangen ten nadele van Jos Lindhout, de hoofdpersoon van dit dossier (1). Diens foxwild makende juridische strijd met kleine lettertjes specialist ASR onder aanvoering van operette generaal Jos Baeten kreeg daarmee een imposante wending. Een strijd overigens die inmiddels al 18 jaar (!) duurt. Mede dankzij het luidruchtig snurken van Lindhout's beffen, van wie met name het tot nu toe laatste exemplaar, Hugo Nieuwenhuizen van befkantoor Taylor Wessing, de fraaiste solo weggaf. Die doorgestudeerde bolleboos wist namelijk vier jaar lang geen antwoord te vinden op het door zijn ASR-collega Leonard Böhmer te berde gebrachte monotone adagium van “verjaring”, terwijl het zonneklaar was dat van verjaring geen sprake kon zijn (2). Lindhout zocht voor deze wanprestatie financiële compensatie. Zal je het zelf zijn. Maar enig begrip of soepelheid van de zijde van zijn voormalige bef bleek ver te zoeken en Lindhout zag zich dan ook genoodzaakte de boel voor te leggen aan de Raad van Discipline van de zwarte togabrigade. Inshallah weten we daarover op 8 maart wat meer. Nee, de oorlog is nog niet gewonnen en ASR kennende zal het zonder twijfel proberen om met een gestrekt been Lindhout alsnog onderuit te schoffelen. Om een eerlijk proces, waarbij mogelijk ook de door KM al vlijtig uitgeserveerde interne criminele activiteiten bij ASR eindelijk de weg naar de msm zullen vinden, te voorkomen. Maar dat is van later zorg. Voorlopig kijken Jos Lindhout en niet te vergeten zijn gezin voor even wat vrolijker de wereld in. Hoe is het mogelijk hè? Stay tuned.

(1) Bij deze het uiterst leesbare arrest van de Hoge Raad.
(2) Zie de afleveringen 150 en 171 van deze serie.