Tussen premies en piraten (157)
Mocht het u zijn ontgaan: deze serie gaat over Misdaad met een grote M. En nee, dat is niet overdreven. Met name ook door de aanwezigheid van de inmiddels in de r.i.p.-status verkerende Henk van de Meene in dit dossier. In aflevering 134 vroegen wij ons al af wat in godesnaam de reden kon zijn geweest voor het plotselinge afblazen van de in aanleg zo profijtelijke hypoteak-deal tussen Fortis/ASR, PSL en de twee vertegenwoordigers van het ondeugend geldciruit, Henk van de Meene en Hendrik van den Hombergh (1). Wij vermoedden dat een oekaze uit Brussel voor de breuk had gezorgd. En wat dacht u? Dat was zo. Om dat aan te tonen zetten we hem even flink in zijn achteruit en gaan terug naar de tweede helft van de jaren zeventig. In die periode bezocht de toenmalige vice-president van de BAM Holding drs. Arie Lagendijk met enige regelmaat het filiaal van de ABN/AMRO-bank op de Haagse Kneuterdijk met een tas vol knisperende zwarte guldens. In opdracht van zijn twee senioren in de Raad van Bestuur, Rinus Louwenburg en Karel Waasdorp, stortte Arie die zwarte flappen op de rekening van de BAM. Maar dat ie gelukkig was met die rol, nou nee. En daar kunnen we ons iets bij voorstellen (2). Overigens was volgens onze bronnen de aanvoer van die zwarte flappen voor een groot deel in handen van de baron Jan van Gijn. We mogen aannemen dat niet lang daarna de roulatie van zwarte poen binnen de onderneming alleen maar toenam (3). In reactie op een advertentie ter versterking van de staf, waarin uitgekeken werd naar een koene drandus in het kwadraat, maakte eind 1976 een 28-jarige enthousiasteling zonder studiehoofd namelijk zijn opwachting. Die had blijkbaar als directeur van de aan de Utrechtseweg in Zeist gevestigde projectrealisatie- en beleggingsmaatschappij Prebel BV grote indruk gemaakt op de meerderheid van de Raad van Bestuur. Zijn naam? Henk van de Meene. Een man die toen al interessante zakelijke contacten onderhield met gerenommeerde zakenlieden als Klaas Bruinsma en Johan Verhoek. Van de Meene werd tot directeur projectontwikkeling van de BAM verheven en Prebel werd een volle dochter van de bouwonderneming. Vooral om de ondeugende geldstroom zo netjes mogelijk in te bedden werd er druk op Lagendijk uitgeoefend om met zijn gezin te verhuizen van Den Haag naar Driebergen. Hij kreeg een offer you can't refuse: de leuke woning in het Haagse Statenkwartier werd door de Haagse pandjespezer Harry Hilders senior gekocht voor een prijs die in de buurt nog lang zou nabulderen. Met als bonus een riante, geheel vrijstaande villa in Driebergen. Uiteindelijk stemde Lagendijk toe en makelaar Guus Boon (wie kent hem niet?) kon het bord uit de tuin halen. Wij begrijpen Lagendijk's beslissing volledig. Wie wil wakker worden met een paardenkop onder zijn sprei? (4).
Eind jaren tachtig trekt Van de Meene zich terug uit de BAM en strijkt neer op het Stationsplein in Baarn. Als baasje van Transtext Industries en Fileta Europe. Uit die tijd dateert al het contact tussen de toen al voor verschillende wasstraten optredende ondernemer en de verzekeringswereld. In casu AMEV. Dat contact werd onderhouden door Wim van Dijk (rip), het hoofd van de afdeling projectontwikkeling bij Fileta. Willem's zoon Robbert zou volgens ingewijden kort na de crisis in 2008 directeur vastgoed zijn geworden van ... ASR. Toeval? Bestaat niet. Dat geldt trouwens ook voor de aanwezigheid van de door ons gekielhaalde Rob van de Rhee op hetzelfde adres in Baarn (5). Boefjes en boefjesmaat.
Voor een andere formidabele connectie die Van de Meene onderhield moeten we bij Hazeldonk de grens over. De Koninklijk BAM bouwde er bij onze zuiderburen - en dan met name aan de Westvlaamse kuststrook - lustig op los. In samenwerking met de gebroeders Maurice en Leopold Lippens. Bekende kindervrienden, baronnen en grootaandeelhouders van Fortis. Daarnaast was Maurice ook nog de oppergod van het Brusselse powerhouse en Leopold de grootvorst van Knokke-Heist (6). Een uiterst profijtelijke samenwerking die in 1996 onvoorzien schipbreuk leed. Toen verdween Henk namelijk voor even in een smurfenhokje met een gaatje in de deur en een klep voor het doorgeven van dunne soep en een homp brood. De beschuldiging luidde dat hij langdurig als wasstraatdirecteur was opgetreden voor avontuurlijk ondernemer Johan Verhoek aka de Hakkelaar, die jaren en jaren later door de blauwe brievenbrigade werd verrast met een navordering van 123 meloen euro. Bovendien raakte Henk niet veel later zijn Zwitserse en diplomatieke paspoorten kwijt. Het zag er dus somber voor hem uit, maar hij wist een deal te sluiten met buschauffeur Teeven en ontliep daarmee een langdurig verblijf in een staatskerker (7). Was het de kwalijke publiciteit rond Van de Meene? Had hij de buschauffeur het nodige verteld over scabreuze feestjes met de twee Belgische adellijke jachtvrienden van onze koning Willy? Of was het toch iets anders? Fred mag het weten. Maar aan de goede verhouding met de gebroeders Lippens was een einde gekomen. Henk kreeg zelfs een totaalverbod voor de Royal Zoute Golf, waar Leopold Lippens het voor het zeggen had. Dat laatste kwam bijvoorbeeld goed van pas toen ooit tussen de holes per ongeluk een koninklijke hoeveelheid Witte Reus werd aangetroffen. Maar voor de toegeschoten onderzoeksmurfen konden putten werd de affaire de nek omgedraaid. Overigens weerhield de breuk met de gebroeders Henk er niet van om zich na een aantal perikelen in zijn privéleven via een tussenstop in Brasschaat toch in Leopold Lippens' own town te vestigen.
In 2000 kwam er een fusie tot stand tussen Fortis/AMEV en ASR. Eind 2002, begin 2003 werden de banden wat steviger aangetrokken en manifesteerde Fortis zich wat nadrukkelijker in Utrecht. Dat resulteerde onder andere in een direct contact tussen ASR's directeur Financieel Intermediair Beheer en hoofd Veiligheidszaken Rob Beumer en de top van Fortis onder leiding van Maurice Lippens. Precies in die tijdspanne verschenen Henk van de Meene en Hendrik van den Hombergh op het tapijt bij diezelfde Beumer met hun fameuze hypoteakplan. Zoals u weet ging Robbie uit zijn zwaar verzekerde bol en maakte in the blind 1,3 meloen euro over naar Jos Lindhout's PSL. Robbie blij, Jos blij, Henk blij. Alles leek in de gloria joehei. Een paar dagen later trok Beumer de stekker eruit. Zonder tekst. Zonder uitleg. Henk bepaalde zich tot een diep stilzwijgen. De reden voor het echec moge nu duidelijk zijn: Beumer had zijn initiatief gemeld aan Brussel en Lippens haalde er een streep door. Geen zaken meer met Van de Meene. Dat daarmee het leven van Jos Lindhout onder de bus kwam was collateral damage. Waar olifanten vechten lijdt het gras. Stay tuned (JP).
(1) Het avontuurlijke duo Henk en Hendrik maakte deel uit van de inventieve braintrust achter Terra Vitalis. Cliënten van deze in Costaricaans bladgroen investerende onderneming zouden na het tot stand komen van de deal tussen Terra en ASR tegen gunstige voorwaarden een aangenaam hypotheekje kunnen sluiten. Zie voor hun ondergrondse activiteiten ook onze serie “Letselschade”.
(2) Denkt u misschien dat dit een typisch verschijnsel uit de vorige eeuw was. Mogen we u in dit verband even fijntjes wijzen op de serie “Vrienden onder elkaar”? Daarin kwam onder meer de Schotse zwart geldroute van Officier in de Orde van Oranje Nassau Dik Wessels (rip) aan de orde. Een route uit deze eeuw.
(3) Vergelijk ook onze revelaties over het zwart geldcircuit binnen het wereldwijd opererende handelsconcern Hagemeyer in de serie “Fred en de deals”.
(4) Zie voor Harry Hilders senior ondermeer aflevering 6 van de serie “Het schaduwcommando van de prins”.
(5) Zie voor Van de Rhee vooral de serie “Octopussy”.
(6) Zie voor deze twee baronnen de serie “Adel verplicht”.
(7) Zie voor deze deal de serie “Fred en de deals”.
