Tussen krib en oliebol (002)
zondag 28 december-2014
Eerst iets droevigs. Het is gedaan met die ouwe sopraan. Niet alleen haar stem is compleet naar de maan. Ook haar reputatie. De 80-jarige Monserrat Caballé heeft een half jaar lik gekregen. Ze had voor een half meloen euro de blauwe brievenbrigade belazerd en dat vond de kadi niet netjes. Ook al had ze die halve meloen alsnog betaald. Die zes maanden hoeft de voormalige hoge C trouwens niet uit te zitten. Met straffen van onder de twee jaar blijf je in Spanje buiten. Maar dat Monserrat tegenswoordig een fragiele en schichtige indruk maakt, daar kunnen we inkomen. Zo sta je voor het oog van de wereld samen met Freddy Mercury de pannen van het dak te gillen voor Barcelona en zo stuurt die kerkuil van een Rajoy vanuit Madrid een stel FIOD-smurfen op je af en krijg je een aderlating. En dat alles omdat Catalonië op eigen stutten wil staan. Wat een mundo.
Laten we het eens over wat andere meisjes hebben. Gisteravond presenteerde dat gezond ronde NPO-moppie van Kersseboom een Oranje jaaroverzicht. Zag je het Supertrio Willem Alexander, Maxi en Bea ronddarren bij een scala van droevige, plechtige en vrolijke gebeurtenissen. In aanwezigheid van de groten der aarde als Barack O., Vlad P., Keizer H. en Bankie M. plus nog wat nationaal strooigoed. Af en toe gaf Kersje in de voice over nog wel een sniertje over de uit de staatsruif afkomstige bedragen die onze royalty in verband met hun secundaire arbeidsvoorwaarden over de verschillende Haagse, Lage Vuurschese, Wassenaarse en Griekse hekken mieterde. Maar over het algemeen was het overzicht best wel vriendelijk en onderhoudend. Helaas had ons moppie een belangrijke en misschien wel de belangrijkste Oranje gebeurtenis van 2014 weggelaten. In mei trok prinses Beatrix namelijk naar Kopenhagen voor de jaarlijkse meeting van de Bilderberg-gang. Samen met bonte figuren als lachebekje Gerrit Zalm (ex-CFO van de Dirk Scheringa outfit), de nogal snel op haar heuvel getrapte Edith Schippers (Bea's mantelzorgster), de op het oog steeds kaler wordende Diederik Samsom (beroepssloper) en de eenvoudig gebleven Bennie van Beurden (pompbediende bij de Koninklijke Shell). Daar ontmoetten onze variétégroep de echte groten der aarde. Zakkenvullers, Schreibtischmörder, spionnen, oorlogshitsers, banksters, wijsneuzen. Kortom, een hele collectie door de wol geverfde lieden van wie je nog wat kan opsteken of die je misschien een kontje kunnen geven bij je verdere carrière. Gemiste kans, Astrid. Volgend jaar wat beter opletten. Een zeventje.
En om vandaag ook te eindigen met een meisje gaan we naar Azerbeidjan. Naar Khadija Ismayilova. Een collegaatje van ons dat op 19 november in Washington zou opdraven om ten overstaan van een Senaatscommissie eens een boekwerkje open te slaan over de corruptie in haar land. Met name binnen de kliek rond president Aliyev. Maar Khadija kwam niet opdagen. De regering had een stokje voor haar tripje gestoken. De heat was on, de rapen gaar. Op 5 december moest ze voor een kadi in Baku verschijnen nadat een bijdehand haar ervan had beschuldigd, dat ze hem tot zelfmoord probeerde aan te zetten. Daarnaast moest ze zich nog verantwoorden voor het dumpen van een geheim document op internet. Daaruit bleek dat binnenlandse veiligheidssmurfen een polletieke activist naar believen voor de ballen schopten met een stiekem opgenomen sextape. Alles bij elkaar genoeg om haar te verrassen met twee maanden voorarrest. Met een riant vooruitzicht op drie tot zeven jaar meer. Niet deftig allemaal, maar er is een maar. Khadija werkte namelijk voor RFE/RL en dat staat voor Radio Free Europe/Radio Liberty. Allebei frontjes van de CIA. En kijk, dan kunnen we ons ineens iets beter voorstellen waarom Aliyev cs. zo geprikkeld overkomen. Zij wensen in eigen land niet op hun wormvormig aanhangsel te worden getrapt door buitenlandse speurneuzen. Wij achter de Deltawerken laten ons dat Rutteloos aanleunen, maar in Azerbeidjan denken ze daar anders over. Sterkte Khadija. We sturen nog een kaartje.