Willem fecit
woensdag 24 november-2004
In de periode voor zijn gewelddadig verscheiden op 17 mei van dit jaar probeerde Willem Endstra nog in allerijl aan de eisen van zijn minder deftige cliëntèle te voldoen. Het ging om heren uit de avontuurlijke sector van de economie die hun zuur verdiende eurocentjes bij Willem hadden gestald. Om ze om te zetten in vastgoed en andere versnaperingen. Mogelijk omdat er in het circuit steeds meer berichten opdoken dat het justitiële net zich rond Willem begon te sluiten wilden genoemde heren liefst stante pede hun inleg terug. En als dat even niet ging dan namen ze ook genoegen metwaardevolle objecten.
Willem reisde van hot naar her om poen los te wrikken en zo de druk van de ketel te halen. Zo dook hij op in Israël. Naar verluidt om het Amsterdamse Confectiecentrum ten tweede male te verpatsen. Dat lukte niet maar hij bezorgde de daar ook rondzwalkende Nina Brink in het voorbijgaan wel een spontane hartverzakking door zich wat amoureus met haar secretaresse te verpozen.
De druk nam toe. Onder andere van de zijde van een clubje handelaren in roesmiddelen dat zich ooit om verschillende redenen in het zuiden van Spanje heeft gevestigd. Dat noopte Willem tot een paar trips naar het Venezolaanse Isla Margarita. Daar zou hij namelijk eigenaar zijn van een prettig luxe jachthaven, waar die van IJmuiden schril bij afstak. Verkoop was blijkbaar geen optie, want de jachthaven zou door Willem lock, stock and barrel zijn overgedragen aan het gezellige clubje Nederlanders uit Zuid-Spanje.
Het mocht Willen niet baten. Hij werd ondanks al zijn nerveuze inspanningen toch vroegtijdig ingehaald door een afgekloven man met een zeis en een zandloper.