'Regime change' in Rusland?

Generaal Wesley Clark hoorde in 2006 over de 6 staten waar 'regime change' zou worden bewerkstelligd (als laatse Iran), maar het eigenlijke doel van neocon's en Deep State was en is natuurlijk Rusland. Al een paar maanden geleden werd een verandering in het team van de net voor een volgende termijn aangetreden president Poetin voorspeld in een aantal publicaties. Met name het vervangen van minister van BZ Lavrov en premier Medvedjev werd genoemd. Door wie zou gisteren onthuld zijn in de Financial Times: de econoom Aleksej Kudrin, een voormalig minister van financiën en een van de mensen die Poetin in het Kremlin haalde. Een rabiate tegenstander van de de-dollarisering en 'om de Russische economie te redden' voorstander van betere relaties met het Westen, zoals juichend wordt vastgesteld. Om met name de sancties opgeheven te krijgen. Oftewel een capitulatie voor de rakettendiplomatie van Deep State. Een soort nieuwe Gorbatsjov, waar Reagan en Thatcher ('met deze man kunnen we zaken doen') zo enthousiast over waren. De aanvallen in Syrië waarop de Russische luchtverdediging geen antwoord zou hebben; de 'regime change' in Armenië; een dreigende nieuwe oorlogsronde in Oekraïne; de deplorabele staat van de Russische economie; het zou Moskou op de knieen hebben gedwongen. De man die de capitulatie moet regelen is Aleksej Kudrin.
Een reactie op een veranderende politiek van de VS (Trump is met Bolton en Pompeo verder in Deep State verwikkeld) is niet nieuw in Moskou. Na de moord op JFK (die een vergelijk met de Sovjet-Unie voorstond) in 1963, was het snel gedaan met Nikita Chroestjov, die man die met Kennedy was opgetrokken. De 'stagnatie' onder zijn opvolger Breznjev brak aan; Vietnam; terug naar de Koude Oorlog in zijn hevigste vorm.
Poetin heeft alles gedaan om een confrontatie met het Westen te vermijden. Hij reageerde niet op de raketten; kon dat niet, zo wordt beweerd omdat de Russische verdediging te zwak is. In Syrië (de Astana-regelingen en vredesconferenties) voert hij een vredespolitiek. Die wordt als mislukt beschouwd in genoemde commentaren. Het alternatief zou dus zijn om de soevereiniteit over de eigen economie en bodemschatten op te geven in een nieuwe overgave a la Jeltsin. De Russische oligarchen, beducht om verliezen door de sancties, en de economen a la IMF nemen het over. 
Natuurlijk zal Moskou een antwoord moeten vinden op de provocaties van het Westen. Maar om nu de handschoen in de ring te gooien? Het lijkt alsof de oorlogspolitiek van Washington en haar vazallen succes heeft. Ze kunnen bombarderen wat ze willen. Noord-Syrië door de Navo (inclusief Turkije) bezet; Israël doet maar en Rusland is 'impotent'. Maar zoals eerder in 'En nu Iran' werd gesteld, heeft de Amerikaanse politiek na het opzeggen van het verdrag nog nooit zo alleen gestaan. 'Amerika verliest hierdoor al haar trouwe vrienden. U bent niet trouw aan een overeenkomst. Het kan niet zijn dat u zo met de internationale gemeenschap omgaat'. Was getekend Erdogan. Wat kan de VS nu nog? Een oorlog tegen Iran beginnen die het hele MO in vuur en vlam zet en de hele wereld tegen haar zal verenigen? Denkt troetelkind Israël echt 'onkwetsbaar' te zijn? De Israëlische legerleiding heeft Netanyahu afgeraden een oorlog tegen Iran te beginnen. De kans dat de Russische politiek gewoon wordt voortgezet is het grootst. (WK)