Here we go again (003)
zondag 10 april-2005
We worden op onze wenken bediend. Gisteren bereikte ons de heuglijke tijding dat de Amerikaanse faciliteiten op Aruba in verband met de zogenaamde War on Drugs drastisch zullen worden uitgebreid. Het ging best goed hoor, maar het kan veel beter. En omdat die toestelletjes van US Customs Air Operations soms de burgerluchtvaart storen laten we de Amerikanskis op het vliegveld van noord naar zuid verhuizen. Geven we ze meteen een flink lappie grond erbij, een nieuw kantoortje, een recreatieruimte, een paar nieuwe hangaartjes en een hoerenkeet buiten het hek. Dan kan de Amerikaanse luchtmacht mooi nog voor het eind van dit jaar de hele boel van Customs overnemen. Everybody happy.
Mocht u denken dat die vliegende gringos daar worden geparachuteerd in verband met Plan Colombia dan bent u een zwartkijker. Ze worden daar alleen maar gestationeerd om de scheepjes met drugs ho te laten houden. De Marxistische bootjes wel te verstaan. De rest lullen we niet over. Air America? Barry Seal? Nooit van gehoord.
En mocht u het toch nog niet vertrouwen. De gringos mogen op Aruba wel wapens dragen maar alleen op het vliegveld en alleen om hun bullen te beschermen. Nou, is dat mooi of is dat mooi? Nederlandse controle? Zeg, zijn we nou geallieerd of niet? Werken we al niet fantastisch samen in Irak en Afghanistan of niet? Nou dan. Niet zeuren. Dus als die vuile Venezolaanse communist echt vervelend wordt, wat doen we dan? Juist. Geven we hem samen een Saddam-behandeling. Is ie democratisch gekozen? Nou en? Wij hebben die olie nodig, wij willen de winst op peil houden en een oorlogje in onze voortuin is ook geen gek idee. Je moet een beetje pragmatisch wezen. Wat dat betreft is het mooi meegenomen dat D66 binnenboord is gebleven. Die weten zo goed wat zo de wind waait, waait me jassie betekent. En een man als Pechtold weet als geen ander hoe de markt in elkaar zit natuurlijk.
Eenmaal, andermaal, verkocht.