Don't cry (002b)

woensdag 3 juli-2013
Zeker weten? Nee. Maar we mogen veilig aannemen, dat de bilaterale verhoudingen tussen Argentinië en Israël wel eens beter zijn geweest. Bijvoorbeeld in 1963/1964. Nieuwe opgravingen hebben aan het licht gebracht, dat het Argentijnse bewind onder leiding van president Arturo Illia in die periode tachtig tot honderd ton gele cake aan Tel Aviv heeft geleverd voor het stiekem in elkaar frutselen van een stel atoombommetjes. Om nou te zeggen dat de westelijke geallieerden totaal onkundig waren van de leverantie is wat al te naief. Maar Israël behoorde toen al tot de beschaafde westerse wereld en dus bleef een reactie à la Saddammeke uit.
Allemaal leuk, maar toen beginjaren negentig een gezellige nucleaire connectie tussen Argentinië en Iran tot stand kwam, zakte de temperatuur in Tel Aviv met een noodgang. Dat werd er niet beter op toen de Israëlische ambassade in Buenos Aires in maart 1992 een bom te verwerken kreeg die 29 mensen vervroegd met hun schepper herenigde en ervoor zorgde dat de constitutie van 242 slachtoffers niet meer correspondeerde met hun oorsponkelijke bouwplannen.
In juli 1994 werd die totaal onverwachte aanslag nog eens dikjes overgedaan met een bom die het Argentijns/Israëlische ontmoetingscentrum AMIA in Buenos Aires vernietigde. Resultaat: 85 mensen overleefden de aanslag niet en honderden raakten gewond. Uiteraard wiemelde het al gauw van de officiële onderzoeken, die meestal in de richting gingen van de Hezbollah. Er kwam zelfs, zij het moeizaam, een ruiker aanklachten tot stand en er denderden berichten door de mainstream over meloenen aan steekpenningen. Maar hoe ongewoon is dat laatste in Latijns-Amerika? Daarnaast werden van tijd tot tijd wat plechtige herdenkingsbijeenkomsten georganiseerd en zo hoort het ook. Maar definitief een punt achter de affaire? No way, José. Zo werd vorige week een nader onderzoek op de rails gezet naar een onderdeel van de affaire, waarvan menigeen dacht dat die al in drijfzand terecht was gekomen of in een afgelegen pampa. Het onderzoek richt zich op de van Joodse bloede zijnde ex-minister van Binnenlandse Zaken Carlos Vladimir Corach. Hij wordt er namelijk van verdacht indertijd een rol te hebben gespeeld bij de overdracht van 4 ton dollar aan Carlos Telleldin. Deze autosleutelaar werd in 1994 al verdacht van medeplichtigheid aan het opblazen van AMIA, maar nooit in staat van beschuldiging gesteld. Vind je het gek dat de relatie tussen Argentinië en Israël nog steeds niet vrolijk is. Nee, wij ook niet.