Skip to main content

Dutroux en de notaris (004)

02 april 2017

woensdag 9 maart-2005
Was het al merkwaardig dat Connerotte’s speurneuzen blijkbaar afzagen Vincent Van Drooghenbroeckaan het gebit te voelen over het al dan niet plegen van het telefoontje aan Freddie Ronveaux, het kon nog gekker. Aan het einde van het proces verbaal van het verhoor van Vincent’s collega Pierre Nicaise over deze kwestie staat: “Confrontatie tussen Nicaise en Ronveaux onmogelijk wegens de onbereikbaarheid van Ronveaux”.

Onbereikbaarheid? Tussen het telefoontje van Freddie via de hotline en het verhoor van Nicaise zaten welgeteld vier dagen. Wat was er gebeurd met Freddie? Was hij ondergedoken of was hij net als autosloper Bruno Tagliaferro om zeep geholpen? Helaas, Paashaas. We kunnen die vraag niet beantwoorden. Beide opties zijn mogelijk. Vooral de laatste omdat niet alleen Bruno onvrijwillig het hoekje omging maar een paar jaar later ook diens weduwe, Fabienne Jaupart.

Fabienne werd door velen in speurdersland voor zo gek als een draaideur gehouden. Zij beweerde bijvoorbeeld dat ze al vanaf haar tiende sexueel misbruikt was, dat zij al haar wederwaardigheden had opgeschreven in een schrift en dat had ondergebracht bij een advocaat, dat Bruno een koffertje had begraven met foto’s en andere gegevens over de zaak Dutroux, dat Bruno de wagen die gebruikt was voor de ontvoering van Julie en Mélissa had gedemonteerd, dat zij weet had van sexuele uitspattingen met kinderen etcetera etcetera. Kortom, zij was gek en kreeg een X1-behandeling.

Omdat ze het gevoel had nergens serieus te worden genomen ging zij haar beschuldigingen rondtoeteren in kroegen waar ze kwam. Dat leverde ook daar weinig commotie op tot ze vertelde dat ze het koffertje van Bruno had teruggevonden. Het zou uiteindelijk door een vriendin worden overgedragen aan de politie in Namen. Maar toen was Fabienne al dood.

In december 1998 was ze namelijk voor de zoveelste keer weer in gesprek geraakt met officiële instanties, in casu rechter Marique die in het veld was voor de parlementaire onderzoekscommissie in de zaak Dutroux. Een paar dagen daarna werd ze licht verbrand levenloos naast haar bed gevonden. Haar matras smeulde nog. Een halve fles methadon lag in haar nabijheid op de grond. Gezelfmoord.

Kort tevoren had ze ruzie gehad met haar “vriend” Giovanni Cirvelleri, alias Jo 25, een oude makker van Lelièvre (*) en Diakostavrianos (**), maar zijn verhoor leverde niks op.

De koffer bleef bij Justitie in Namen en bevatte inderdaad foto’s, notities en rekeningen, die waarschijnlijk een keurig plekje hebben gevonden in het dossier Tagliaferro.

Of de gegevens van het steekspel rond Vincent Van Drooghenbroeck daar ook zijn ingestopt of dat ze gewoon met de vuilnisman zijn meegegeven onttrekt zich aan onze waarneming. Maar als de tekenen niet bedriegen is er waarschijnlijk geen hol mee gebeurd.

En dat is vreemd, want er waren nog meer merkwaardige details die zeker de aandacht verdienen. Die leest u in de volgende afleveringen van deze serie. Stay tuned.

* Zie voor hem bijvoorbeeld de serie “Nihoul en de pillen” op de “Followup”-site.

** Deze meneer trad ondermeer op als chaperon van Marc Dutroux bij diens reisje naar het Tsjechische vakantiedorp Teplice waar de schrik van België een van zijn zeldzame eigen filmproducties schoot (zie aflevering 3 en 6 van de serie “Een briefje aan Dutroux” eerder op deze site).

Klik hier om uw reactie toe te voegen
02 april 2017
Dutroux en de notaris