Skip to main content

Osama in de knip

zaterdag 28 februari-2004
Vandaag schalde van een Iraanse minaret dat Osama door de Paki’s in het noorden van het land vlakbij de Afghaanse grens is opgepakt. Niet gisteren of eergisteren. Al lang geleden. Als bron voor het bericht werd een bureauchef van het blad “The Nation” in Peshawar opgevoerd, die het meteen stijf ontkende. Lijkt ons verstandig, als ie de volgende ramadan tenminste wil halen. Een andere bron zou iemand zijn uit de lokale speurneuzensfeer die zowel op goede voet leeft met de Pakistaanse inlichtingendienst als de warlords in het noorden van Afghanistan. Dan denk je al gauw aan iemand uithet wereldje van de poppies en de AK 47. Nou hebben we hier al vaker gewezen op de merkwaardige gebeurtenissen rond Haji Ayub Afridi uit Lani Kotal in het uiterste noordwesten van Pakistan. Deze waanzinnig rijke drugs- en wapenhandelaar werd in november 2001 door de CIA uit de gevangenis in Karachi gehaald. Hij zat daar net de eerste dag uit van een langdurige detentie wegens zijn aandeel in een drugssmokkel via België, waar Fouad Abbas - Fred Teeven’s kroongetuige in de zaak tegen Johan Verhoek (alias “de hakkelaar”) - zijn honneurs waarnam. De boys van George Tenet brachten Afridi vervolgens over naar diens van alle moderne gemakken voorziene gouden paleis. Niet voor de kat zijn contrabas maar naar alle waarschijnlijkheid na een deal waarbij Afridi in de gelegenheid werd gesteld zijn lucratieve handel weer op poten te zetten in ruil voor het verzamelen van inlichtingen over de verblijfplaats van de directeur van het Flying Circus, die hij kende uit het anti-Russische tijdperk. Met als leuke bijkomstigheid voor de CIA dat zij mee kon eten uit Afridi’s ruif. Oude tijden herleefden. En mocht het Iraanse bericht juist zijn dan is die zoekoperatie dus al geruime tijd geleden met succes afgesloten. Waarom George Wacko Bush tot nu toe zou hebben gewacht met het naar buiten brengen van die blijde boodschap is niet zo moeilijk te raden. In verband met de komende presidentverkiezingen is het goochem om dat op een strategisch moment te doen. Mogelijk krijgen we een licht bewerkte reprise van de October Surprise uit 1980. De Democratische president Carter stond in die maand op het punt een deal te sluiten met Iran over de vrijlating van de toen bijna een jaar daarvoor in gijzeling genomen medewerkers van de Amerikaanse ambassade in Teheran. Het team Regan-Bush (pappa) zag de bui al hangen en sloot in Parijs een geheime deal met een stel onderknuppels van Khomeini. Als de ayatollah’s zo vriendelijk wilden zijn de onderhandelingen met Carter het moeras in te rijden en de gegijzelde Amerikanen pas vrij te laten als Reagan tot president was benoemd, kregen zij van Washington een vracht wapens om zich Sadammeke van het lijf te houden. Die was namelijk in september van dat jaar de grens overgestoken met minder feestelijke bedoelingen. Aldus geschiedde. Verhalen over deze schandelijke affaire werden indertijd eveneens stijf ontkend.
Het is net als met de brief van Bernhard. Maar dan anders.

Klik hier om uw reactie toe te voegen