Op naar het land of hope and glory!

Onze westerburen lijken er genoeg van te hebben: spoorboekjes die geen relatie hebben met de werkelijkheid; treinen die in de spits 2,4 x zoveel reizigers tellen als er veilig in mogen; treinkaartjes die jaarlijk alsmaar duurder worden. Dorpen op het Engelse platteland, die 2x per dag een bus zien komen en gaan, wachtlijsten voor behandelingen in de ziekenhuizen en ga zo maar door. Niet dat dit alles leidt tot demos, verzet of zo, kwestie van diep zuchten, klagen en doorgaan. Nu waren dit soort zaken niet de redenen om te stemmen voor uittreden uit de EU (Brexit); want dit is een bloemlezing van nieuwsfeitjes van de afgelopen maanden en dat referendum was in 2016. Het geeft wel het sociale verval aan waarin het land terechtgekomen is na Thatcher, Blair en aanverwante artikelen. Dank aan de ideologen van meer markt en minder tot geen overheid.

Wat ze daar wel hebben is een nieuwe Mozes die hen naar het beloofde land van overvloed zal leiden, vrij van de knellende banden van de EU, een onafhankelijke trotse natie die internationaal weer zal meetellen. Jacob Rees Mogg, lid van de conservatieve partij en afgevaardigde van North East Somerset in het Lagerhuis. Refererend aan het heldhaftige koloniale en imperiale verleden van Engeland (Ieren, Welshmen en Schotten tellen niet mee), zal ook het gevecht met de EU tot een goed einde gebracht worden, aldus Rees Mogg. Voor de eigen financiële zekerheid heeft hij een tweetal hedgefunds opgericht, maar veiligheidshalve ondergebracht in Dublin. Een andere vooraanstaande conservatief verhuisde alvast naar Frankrijk en ook Monaco is gewild onder de superrijken.

Van hetgeen Brexit zal beteken in het dagelijkse leven van Andy Cap wordt in de media zo goed als geen aandacht besteed. De media maakt de burger niet wijzer, personenfixatie en “welles-nietes”, hij zei en zij zei. Geen redacteur zal de moeite nemen om even naar de website van de EU te gaan en de notices for stakeholders te lezen. Daar staat per onderwerp in wat Brexit voor de EU zal betekenen (en dus ook voor het VK). Je zou verwachten dat met die info geïnformeerde debatten gevoerd zouden kunnen worden, luchtballonnen kunnen worden doorgeprikt, maar nee dat is een brug te ver, te politiek. Dus wordt men tot vervelens toe bezig gehouden met de laatste voorstellen van de regering.

Af en toe komen in de gelijkgeschakelde Britse media toch wat kleine berichtjes die wat twijfel doen zaaien aan dat beloofde land. Soms zijn die afkomstig uit regionale kranten en worden overgenomen door de landelijke media. Voedsel voorziening in gevaar na Brexit? Project Fear2 meneer, niks van waar. En als een minister in het parlement aangeeft dat de overheid wellicht toch wel voedsel zal moeten opslaan, dan wordt dat statement onmiddellijk gevolgd met de oproep van dezelfde minister aan de supermarkten om snel opslagloodsen te gaan bouwen, want dat is geen taak voor de overheid. Dat het leger desnoods zal worden ingezet om voedseltransporten te beschermen wordt uitgelegd als een noodzakelijke maatregel van een verantwoordelijke regering. Benzine rantsoeneren, hoe kom je erbij? Energievoorziening na Brexit? Die is zo zeker dat het Britse leger generatoren op pontons voor de kust van Noord Ierland moet stationeren, want na Brexit is stroom vanuit Ierland niet meer gegarandeerd. Hoe een en ander zit voor Engeland, Wales en Schotland, daar wordt maar niet op ingegaan. Het bericht dat luchtvaartverkeer tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk tot stilstand zal komen omdat er eerst een nieuw luchtvaartverdrag moet komen wordt afgedaan met: niks van waar, allemaal arrogantie.

Waar de schuldvraag van dit alles ligt is ook al duidelijk, niet aan de politiek van de conservatieve partij, of aan de totale en permanente onwetendheid van (parochiale) politici, ambtenaren en media. Nee, het is allemaal de schuld van de EU, en van die Oost Europeanen die als paupers naar Engeland komen om tegen lage salarissen te werken en beslag leggen op onze schaarse banen, huurwoningen en op gezondheidszorg, onderwijs en sociale voorzieningen. Na het uittreden zal alles beter worden. Dat is zo ongeveer het verhaal van de “populaire” pers. Nogal wat Britten geloven dat helaas.