Skip to main content

Bestseller (001)

01 april 2017

dinsdag 29 maart-2005
Als de voortekenen niet bedriegen komt er een boek aan om je langdurig terug te trekken op de wc. Een biografie. Gaat over Robert Jan Doorn, een oude rekel uit het financiële milieu die overigens niet op een portret zat te wachten en zijn medewerking weigerde. En weet u wie de schrijver is van die bestseller in spe? Wij wel: de gerenommeerde terriër Jan Libbenga. Wie? Jan Libbenga!! Kom op zeg.
Jan doet al een tijdje onderzoek naar de hoog- en laagstandjes van Doorn, die uiteraard ook voorkomt in onze annalen. Daarbij stuitte hij op een episode in het leven van zijn target die journalistiek gezien nog redelijk maagdelijk is: Doorn’s duistere activiteiten in Londen. En wat denk je? Volgens Jan’s bronnen speelde daarbij ook onze kunstmusketier Michel van Rijn een uiterst belangrijke rol. Jawel. Dus wat doet Doorn’s ongeautoriseerde biograaf? Hij stuurt een mail waarin hij zichzelf uitnodigde om even bij Van Rijn langs te komen in Londen. Die was net even lekker bezig en zag Jan’s visite niet zo zitten. Hij verwees dan ook naar Parool-journalist Henk Schutten aan wie hij ooit zijn avontuur met Doorn in geuren en kleuren had verteld en die heel wat van Doorn’s hoed en rand wist.
Dat viel al niet erg lekker bij Libbenga en hij stuurde de volgende mail naar Londen:

“Michel,
Schutten heeft alleen gepubliceerd over de Jelle de Boer collectie en zelfs daar weet hij betrekkelijk weinig van (er stonden nogal wat onjuistheden in het Parool-verhaal).
Los daarvan is er een verhaal over Doorn en jij die nabij Hydepark een huis hadden gehuurd om kunst aan Japanners te verkopen. Kunst tussen aanhalingstekens, zo beweren onze bronnen. Het geld voor de huur heeft Doorn beleend bij Caransa. En je hebt Doorn een beeld Le Coq geleverd dat een tijd lang in de gang heeft gestaan. Zo zijn er nog wat verhalen. Het lijkt me niet meer dan logisch dat we jouw kant van deze zaak vernemen, hoor en wederhoor.
Vandaar mijn verzoek tot een ontmoeting
”.

Lekkere zeperd voor Schutten tussen de bedrijven door en Van Rijn raakte behoorlijk pissed off:

“Ik hou Schutten in de highest regards en heb over Doorn en vermeende zaken, huizen, hoeren, boeren en buitenlui geen reet te zeggen. Het interesseert me niet wat mensen zeggen, denken of ouwehoeren over mij. Ik heb mijn site, werk en handen vol”.

Oeps, Jan uitgetikt op het eerste honk. Nooit leuk. Hij sloot de correspondentie dan ook af met:

“De reactie is mij wel duidelijk. Ik zal te zijner tijd met details bij je terugkomen. Want publiceren hierover gaan we in elk geval. Getuigen genoeg”.

Nou, nou. Dat belooft dus wat. Daar zal die Van Rijn toch wel een paar woelige nachten van hebben gehad. Of niet soms? Stay tuned.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
01 april 2017