Skip to main content

Giuliana (003)

02 april 2017

donderdag 10 maart-2005
Afgelopen vrijdag nam Eason Jordan zijn congé bij CNN. Na 23 jaar trouwe dienst. Omdat de druk vanuit het White Cuckoo’s Nest en het Pentagon om op te lazeren te groot was geworden. Die druk was ontstaan nadat de chef van CNN’s nieuwsafdeling een maand geleden tijdens een discussie bij het World Economic Forum in Davos had gezegd dat hij wel 12 gevallen kende waarbij journalisten in Irak waren afgeschoten door coalitietroepen.

Hij zei het niet, maar de vele warhoofden die Washington rijk is beschuldigden Jordan er meteen van dat hij het trotse Amerikaanse leger een dozijn georganiseerde moorden in de schoenen schoof. Jordan kon donuts bakken wat hij wilde en zeggen dat hij dat zeker niet bedoeld had, hij moest oprotten.

Of de datum waarop Jordan opstapte toevallig was is niet waarschijnlijk. Op die dag rolden namelijk de eerste berichten binnen over de aanslag op de net vrijgelaten Giuliana Sgrena door een Amerikaanse legerunit, die mislukte dankzij het heroïsche optreden van de Italiaanse geheimagent en onderhandelaar Nicola Calipari.

Zelfs de hoofdbewoner van het White Cuckoo’s Nest ging direct in de beugels om zijn spijt te betuigen voor het incident en aan te kondigen een diepgaand onderzoek te zullen laten instellen. Een gerichte moordaanslag op een kritische journalist? Belachelijk. Zoiets doen mijn jongens niet.

Nee? Echt niet? Wie herinnert zich niet die Amerikaanse tank die op zijn gemakkie de loop op een paar etages van dat hotel in Baghdad richtte en er vervolgens vrolijk op los schoot? En wie waren daar nou net gehuisvest? Juist, een stel onafhankelijke journalisten van wie er twee het loodje legden. Journalisten die toevallig het optreden van het Amerikaanse leger in Irak kritisch volgden. Zoals het hoort.

Het Amerikaanse standpunt? Eigen schuld dikke kamelenbult. Want voordat de invasie van Irak begon had het Pentagon bijvoorbeeld al aangekondigd satellietapparatuur van kritische journalisten plat te zullen schieten. Naar aanleiding daarvan vroeg een BBC-journaliste aan een hoge medewerker van de vijfhoek of daarmee het leven van de betrokken journalisten niet in gevaar kwam. Hoge officier: “Nou en? Ze zijn toch gewaarschuwd?”.

Een journalist van de Guardian kwam in november 2001 naar aanleiding van de oorlogshandelingen in Afghanistan al tot de conclusie:
“Het is hier veiliger om militair te zijn dan journalist. Tot dusverre is geen enkele Britse of Amerikaanse soldaat tijdens de operaties gedood, maar in 1 week zijn er wel zeven oorlogscorrespondenten gesneuveld. Wat is er aan de hand?”.

Wat later, vlak voor de invasie in Irak, schreef hij dat het Pentagon had gedreigd met de optie “gebieden te bombarderen van waaruit oorlogscorrespondenten proberen de gebeurtenissen van Iraakse zijde te belichten”.

Er was toen dus al de nodige twijfel en scepsis over de Amerikaanse opvattingen inzake vrije nieuwsgaring. En die groeide nog aanzienlijk na een incident in augustus 2003 bij de beruchte Abu Ghraib-gevangenis. Verschillende cameraploegen waren daar al een half uur aan het filmen toen Mazen Dana, een cameraman van Reuters, van dichtbij werd doodgeschoten door Amerikaanse militairen. Zijn collega’s werden daarna bedreigd met een cookie van het zelfde deeg en bliezen spoorslags de aftocht. Waarom Dana werd doodgeschoten? De betrokken militairen dachten dat zijn camera een wapen was. Sure. En een sinaasappel is een handgranaat.

Gerichte moordaanslagen op kritische journalisten? Belachelijk. Zoiets doen mijn jongens niet.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
02 april 2017