Leven met Steiner (006)

Post-Steiner adepten, een boodschap van vrede en naastenliefde: vooral het tekstje -van de auteur zelf- onder Het Maatschappelijk Onverstand (029) roept om een reactie.

Eerst dat van die post. Gaat volgens mij over aanhangers van Steiner die de leer van Steiner voor hun eigen ding gebruiken. Zoiets als met Stalin die het Marxisme omzette in de Goelag Archipel. Mijn punt is: pleit dat Marx en Steiner vrij? Wat ik doe -ook in de aanhef van het vorige deeltje in deze serie- is een poging om Steiner te beschrijven als ‘staande in een lange en schier onuitroeibare traditie van racisme’.

Dan die naastenliefde. ‘De geschiedenis van het Christendom laat goed zien wat mensen doen met een boodschap van vrede en naastenliefde’, aldus de reactie. Zit ik helemaal fout als ik veronderstel dat de auteur hier ook het Steinerisme presenteert als een boodschap van pais en vree? Dus dat Steiner net als de christenen maatschappelijke betrokkenheid propageert, maatschappelijke betrokkenheid als basis voor vredelievendheid en compassie.

Ik heb twee teksten in de aanbieding over de maatschappelijke betrokkenheid van de antroposofen.

De eerste is van mezelf, uit 1996: Verdwalen in de eindeloze innerlijke wereld. Ik noemde me toen nog niet JoopFinland maar verder bevat het stuk al veel van wat ik in de eerste deeltjes van deze serie te berde heb gebracht. Hier wil ik met name de staart van het artikel nog eens afdrukken, een citaat van Martin Andersen Nexø:

"Jullie die altijd met nagelbijten en met quasi-diepzinnige gesprekken en jezelf bezig bent, brengen nooit iets voort dat enige levensvatbaarheid zal bezitten. Jullie verdwalen in wat jullie de eindeloze innerlijke wereld noemen en laten jullie naasten in de steek. Jullie teren op hetgeen er in de strijdjaren is bereikt en laten je niet graag meer uit je spijsverteringsslaapje wakker schudden."

De andere tekst las ik vanochtend in het plaatselijke huis-aan-huisblaadje. Wekelijks schrijft daarin de vermaarde Trouw-columnist Wim Boevink een beschouwinkje over deze stad die ik graag lees, alleen al omdat Boevink hier nog maar kort leeft en dus zijn ogen de kost geeft. De aflevering van deze week heet Het zal er vast wel eens beven.

Ik woon in de straat die Boevink hieronder beschrijft, En stuit dagelijks op de binnenwereld:

‘Er is hier, in de stad waar ik nog heel even woon, ook een binnenwereld.
Nieuwstad is een middeleeuwse stadsuitbreiding in Zutphen. Het is ook de naam van een straat; vanuit de richting Deventer bereik je hierlangs de binnenstad.
Het is een straat van kunst en spiritualiteit. Een soort visitekaart van de stad. Als ik die artistiek-spirituele lijn volg dan biedt de straat die Nieuwstad heet over een lengte van misschien tweehonderd meter een bonte verzameling van galeries en bezinningscentra. Met elkaar gemeen hebben ze een zekere mate van ingekeerd zijn, gericht op de eigen individuele expressie en het eigen welbevinden.
De binnenwereld.
Ofschoon het eerste centrum dat ik tegenkom ‘Compassie’ heet, opgezet vanuit een bijbelse visie geloof ik. De koffie kost er een euro, thee 75 cent. De ruimte oogt als een huiskamer met een bar. Er zijn bordspellen, twee sanseveria’s en boeken over Jezus.
Er is een galerie waar je kunst kan kopen of huren, met regelmatige openingstijden. Ertegenover een galerie die zich ‘leesbibliotheek’ noemt en alleen open is op afspraak. Iets verderop meer kunst, maar dan alleen als etalage. Op de ruit staat ‘Het Melkhuisje’ geschilderd.
Er is een antroposofische boekhandel die zich ‘De Boekerij’ noemt. In de etalage een dromenvanger, zo’n ding met veertjes en een boek dat ‘Ode aan de zon’ heet.
Achter gesloten gordijnen een centrum dat de naam ‘Bara’ draagt, voor ‘yoga, meditatie, chi kung, mindfulness, lichaamswerk.’
In dit spectrum is er nog meer: een spiritueel huis met de naam ‘Leocadia’ biedt zich aan, voor massages en baden, het beschermen tegen negatieve invloeden en het spiritueel zegenen, ook van ‘zakelijke activiteiten.’ Daartegenover ‘Mahara’, centrum voor ‘holistic lifestyle’. Ze werven met cacao en ‘endless chocolade experiences’ en ook met holistisch knippen: dat geeft je voor 66 euro een kapsel ‘dat je laat stralen van binnenuit.’
Geen van al deze adressen maakt de indruk druk beklant te zijn.
Een beddenwinkel die ‘De Duif’ heet verkoopt vegan handdoeken.
Een binnenwereld.
Het zal er vast wel eens beven.’

(JoopFinland)