Leven met Steiner (004)
In 2030 moet het afgelopen zijn met het onbevoegd voor de klas staan, maar in dit stadje veegt men met dit voornemen d’rlui reet af.
De inkt van het manifest van de onderwijsvakbond is nog niet droog of hier dwarrelt deur-aan-deur een sjieke folder op de mat. Vanwege de gebruikte bonte kleuren lijkt het nog eventjes op een pleidooi om onze uit het oliestaatje met tig gele kaarten en weer een verloren strafschopserie afgedropen ambassadeurs van vrijheid en gelijkheid met een applaus op straten, daken en balkons te verwelkomen. Maar de titel van het vlugschrift laat geen ruimte voor twijfel.
Auryn, zo heet het, op een ondergrond van violet en rose.
‘Auryn draag de ‘AU’ in zich, het scheikundige symbool voor het element goud. Goud als symbool voor de zon, de bron van het leven. Goud als symbool voor het bijzondere, het waardevolle, de essentie die je nastreeft in het leven.’
‘(Je kunt) Auryn zien als de alomvattende naam voor alles wat we het kind wensen, alles wat we nodig hebben om dit te verwezenlijken en de niet waarneembare krachten die de kinderen, ouders en leerkrachten begeleiden en de school zullen gaan omhullen met een glans.’
Genoeg? Genoeg, om te weten dat het hier om de voorgenomen oprichting van een school gaat. Een school ‘volgens de Waldorf-pedagogiek’, een vrijeschool dus. De zoveelste in het stadje.
De citaten hierboven komen van de website van de oprichters, in een stuk in de plaatselijke huis-aan-huiskrant gaan ze gezellig op de foto. En steken ze hun middelvinger op richting de onderwijscrisis in dit land.
Auryn gaat niet doen aan lesmateriaal, ben je gek? De docenten gaan hun eigen ding doen voor de klas, en met de klas. En die docenten hoeven ook niet bevoegd te zijn, ben je tweemaal gek?
Op de website leest het: ‘Welk voorbeeld geeft een leerkracht wanneer deze in zijn onderwijs orders uitvoert waar hij zelf niet achter kan staan? Of lesinhoud overbrengt die hij zinloos vindt of waarvan hij denkt dat ze een geheel ander doel dienen? De pedagogische vrijheid van de leerkrachten is een noodzakelijke voorwaarde voor waarachtig onderwijs.’
En in het krantje: ‘Wij stemmen ons onderwijs af op de ontwikkelingsbehoeften van het kind, iedere dag opnieuw. Daarom volgen we geen methodenboekjes maar ontwikkelen de lessen zelf.’
Het nieuwe speeltje van de Steinerclub in dit stadje heeft van genoeg sukkels steun gekregen om volgende augustus van start te mogen gaan, maar heeft nog geen plek. Oei… Vijftig meter verderop staat alles wat hier ooit middelbaar onderwijs huisvestte leeg… Als dat maar niet de speelweide van de pretvogels gaat worden…
Maar gelukkig is er ook het schandaal rond De Kompaan. Zo heet de onderwijsinstelling die tegenwoordig in een vleugel van mijn vroegere school zit, daar weg wil en iets nieuws en fruitigs liet bouwen ‘achter het station’.
‘Achter het station’ had je in mijn jeugd leegstaande fabrieken, verroeste treinrails en altijd slecht weer. Maar tegenwoordig wordt er genieuwbouwd. Voor het Steinervolk dat van heinde en verre opstoomt. Met veel verantwoord dit en dat en zegge en schrijve 1 verantwoorde pizzawinkel annex cadeaushop.
Daar werd dus ook gebouwd voor de Kompanen, maar wel twee keer zo duur als begroot. Zit het stadsbestuur lelijk mee in de maag. Dus waarom niet de aurieners geplempt naast die kompanen, allemaal met uitzicht op een ouwe muur, en lekker ver weg van de bewoonde wereld…?
(JoopFinland)
