Laura is niet leuk (038)

Fascistisch Finland ziet een nieuwe oorlog met de erfvijand als haar karma, haar lotsbestemming. De Ware Finnen zijn bereid om te vechten. Zich dood te vechten zelfs. Collectief. De Nato die zo blij was met de toetreding van deze vechtersbazen gaat van een koude kermis thuiskomen.

Simo Grönroos spreekt namens de denktank Suomen Perusta, het fundament van Finland, wanneer hij het heeft over het lot van de ‘echte’, lees: ethnische Finnen. ‘Op basis van deze aantallen vormen de Finnen reeds over vijftig jaar een minderheid in hun eigen land.’

Grönroos reageert op een krantenartikel waarin wordt vastgesteld dat het aantal geboortes in Finland dermate snel daalt dat er over een eeuw nog maar een miljoen van die ethnische Finnen zouden zijn. Het artikel bepleit een ruime immigratie.

De vraag van Grönroos: willen we in de naaste toekomst een Finland dat een kleinere bevolking heeft maar cultureel homogener is, of het omgekeerde waarin de Finnen een minderheid vormen? Hijzelf kiest voor optie nummer 1.

Simo is klein bier binnen de (regerings-)partij Ware Finnen, maar ook zijn baas Jussi Halla-aho (ideoloog van de partij, voorzitter van het parlement in Helsinki, derde bij de laatste presidentsverkiezingen) is voor demografische krimp. En voor collectieve zelfmoord.

Halla-aho is gek op Japan. Hij noemt het eilandenrijk ’het beloofde land van oude en wijze mensen’. Zoals bekend vergrijst ook Japan in rap tempo. Maar die wijsheid heeft volgens Halla-aho te maken met de afkeer van de Japanners van immigratie.

‘Dit betekent het opdrogen, en op den duur het uitsterven van onze cultuur. Hoe kan iemand die zijn partij als vaderlandslievend profileert, met zo’n optie komen?’ klonk het deze week in een discussie op de Finse radio.

Dat kan. Sterker nog: dat is al eens gebeurd, in de geschiedenis van het onafhankelijke Finland. Niet de uitsterving. Wel de poging tot collectieve zelfmoord. De Winteroorlog tegen Stalin, in 1939-1940, was zo’n poging.

‘In Moskou weet men wat sisu inhoudt’, schreef ik in een vorige bijdrage over de oorlogsdreiging. ‘Een provocatie door ‘Helsinki’ ergens aan die dertienhonderd kilometer grens is een kwestie van tijd.’*

Twintig jaar geleden werd de toen nieuwe partij een snelle dood toegeschreven, omdat zij niet zou passen in de bekering tot de Westerse levensstijl die de Finnen in die tijd juist zouden hebben ingezet.

Nu bezet deze alt right club in de landsregering de cruciale ministersposten: justitie en binnenlandse zaken. Ze hoeft allen nog de laatste twijfelaar zoals de vragensteller in het radioprogramma over te halen om net als in 1939 de krijgsdood als het summum van vaderlandsliefde te gaan zien.

*Sedert de vorige Kerst houdt Finland de oostgrens dicht, en bereidt men een wet voor waarmee push backs kunnen worden gelegaliseerd, Finland ziet de -mogelijke- toestroom van asielzoekers uit Rusland als onderdeel van Russische hybride oorlogvoering. Dat ‘Helsinki’ met de nieuwe wet internationale verdragen gaat schenden vindt men er prima. Want het gaat de Finnen eigenlijk niet om die mogelijke asiel’tsunami’: in 2015 heeft men die ook gevreesd en reisden vrijwel alle asielzoekers door naar Europa. Nee, achter het befragen van onder meer de Geneefse Conventie van 1951 zit het appeltje dat Finland met de oosterbuur te schillen heeft: de omstreden grens na 1945. Men wil Karelië terug, oorlogsbuit van Stalin …

(Dit artikel staat als ‘Demografie en oorlog’ ook op konfrontatie.nl)

JoopFinland