Scheve schaatsen (003)
maandag 11 maart-2013
Goed. Volgens curator Erik Kuper had hij de onderneming met het hoogste bod op de failliete ijsbaan in Biddinghuizen voornamelijk richting Oostvaardersplassen gedirigeerd, omdat die niet wilde opdraaien voor de kosten van een eventuele schoonmaak van het betrokken perceel (1).
Effies een terugblik. Begin augustus 2012 duwde B & W van de gemeente Dronten waarvan Biddinguizen deel uitmaakt een brief in de gleuf bij de gemeenteraad. Daarin stond dat het Amsterdamse OM bezig was met een onderzoek naar de bodemvervuiling in het gebied van de ijsbaan. Er zou namelijk 150.000 liter koelvloeistof (propyleenglycol) zijn weggelekt en de handhavers wilden wel eens uitvlooien wie daarvoor verantwoordelijk kon worden gesteld.
Ook Kupertje had van B & W een episteltje gekregen met de vraag of ie een nader onderzoek naar de vervuiling op de rails wilde wurmen. Want faillissement of niet er moest wel een swiffer onder de baan door.
Hamvraag: wie moest daarvoor opdraaien? Moest de curator een greep doen uit de boedel? Of was vergunninghouder Dorhout Mees de sjaak? Uit de berichtgeving van lokale dagvodden wordt dat niet helemaal duidelijk. Feit is wel dat kort daarna bodemmonsters uit de diepte werden gesleurd en eind oktober werd er een rapport gebaard. Dat was op 5 november voor B & W aanleiding om opnieuw de gleuf van de gemeenteraad te verrassen. Ze hadden nog een extra vervolgonderzoekje laten doen en het zag ernaar uit dat het in het ergste geval maar om een beperkte glycolvervuiling ging. Half december werd duidelijk wat B & W bedoelden met beperkt:
de 150.000 liter was door de natuur teruggebracht tot een schamele 20.000 liter en dat was onder de schoonmaaknorm. Een wonder. Vraag is op welk exacte tijdstip B & W tussen de berichtgeving op 5 november en half december met dit wonder werd geconfronteerd. En hoe dat in verhouding staat tot de beslissing van Kupertje om de boel aan Hamapro te verpatsen. Wij snuffelen door. Stay tuned.
(1) Zie vorige aflevering dd. 6 maart 2013.
