Skip to main content

Van Downingstreet naar Diever

dinsdag 7 juni-2005
Hans von Sponeck was tot 2000 ondersecretaris generaal van de VN en ondermeer verantwoordelijk voor het voedsel-voor-olie programma in Irak. In februari van dat jaar nam hij ontslag. Uit protest tegen het regelmatig bombarderen van allerlei Irakese ezeltje prik-doelen in de hoop Saddammeke tot een reactie te verleiden. Dat die Amerikaans/Britse bombardementen veel burgerslachtoffers maakten was kennelijk meeegenomen: hoe minder volk, hoe minder voedsel. Overigens was toen de oh zo populaire liefhebber van sigarensex nog aan het bewind.
Von Sponeck was gisteren te gast bij de radio- en televisiezender Democracy Now en gevraagd naar de betekenis van de Downingstreet memo (1) antwoordde hij:

“Ik zou zeggen dat dit document niet meer dan het formele bewijs is van iets dat eigenlijk geen geheim meer was sinds midden 2002. Tijdens een meeting in Brighton in oktober 2004 met Robin Cook, de vorige Britse minister van Buitenlandse Zaken, vertelde hij me dat ze midden 2002 - dus in de tijd dat dit memo werd geschreven - in Londen al wisten dat premier Blair aan Bush had toegezegd hem te steunen bij een inval in Irak. En wat we in de daaropvolgende periode zien - achteraf, tòen was dat moeilijk vast te stellen - is een geleidelijke, geplande opbouw. Het politieke besluit was een gepasseerd station. Het was een p.r.-campagne geworden. Hoe verkopen we het aan het publiek? Hoe bereiken we het door ons voorgenomen doel, dat overigens rechtstreeks voortkwam uit de door het Congres goedgekeurde Clinton’s Iraq Liberation Act uit 1998 die opriep tot een wisseling van de wacht in Irak. Toen was men nog wel voorstander van een regimewisseling van binnenuit via de Irakese oppositie maar dat veranderde natuurlijk in januari 2001 na het aantreden van de regering Bush. Die maakte er een heel helder besluit van: oorlog tegen dat land. Blijkbaar kwamen de Britten midden 2002 ook aan boord en dit memo dat nu in de publiciteit is gekomen formaliseerde in feite wat al lang was beslist”.

Kijk, zo gaat dat. Je zet de pot op het vuur, je husselt wat met de ingrediënten, je gooit er wat valse maggi bij en een flauwekulsausje en je prijst de boel aan via de uit je hand vretende media. Kind kan de was doen. Het is gewoon een kwestie van p.r.
Dat is ook wat wijsneus Wiegel, het orakel van Diever, bedoelde toen hij de Balkenbende verweet dat ze de Europese grondwet niet goed verkocht had. Je moet de zaak tijdig op een driepitter zetten, af en toe flink roeren, regelmatig “betrouwbare” journalisten laten ruiken aan de overheerlijke prut en dan komt het geheid goed. Mocht er na de maaltijd onverhoopt worden gemopperd dat het niet te vreten was, jammer maar helaas. Het doel is in ieder geval bereikt. En dat heiligt de middelen, nietwaar?

(1) Zie “Van Tonkin naar Bagdad” dd. 4 juni jl.

Klik hier om uw reactie toe te voegen