Thanks, no war
donderdag 7 augustus-2003
Een van de eerste opmerkelijke besluiten van de nog redelijk verse Argentijnse president Kirchner was de benoeming van dr. Eugenio Raul Zaffaroni tot lid van het Hooggerechtshof.
Een hervormingsgezinde jurist op het gebied van de drugsbestrijding. Geen aanhanger dus van de zogenaamde War on Drugs. Zo schreef hij bijvoorbeeld in het voorwoord van een recent verschenen boek over de decriminalisering en legalisering van drugs het volgende:
Wij weten niet wat meer slachtoffers maakt: het gebruik van giftige stoffen of de manier waarop dat bestreden wordt (in de praktijk niets anders dan een regulering van de marktprijs). Maar iedereen kan vaststellen dat het een wereldomspannend netwerk van georganiseerde criminaliteit heeft opgeleverd en een hoeveelheid zwart geld van macro-economische betekenis. Dat levert de onontkoombare vraag op waarom wij nog steeds het pad volgen dat de kracht van de criminaliteit en het probleem dat het zegt op te lossen alleen maar vergroot .
En dat in een Zuidamerikaans land waar al heel lang mede namens de buurtjes driftig wordt gewerkt aan de produktie, handel en export van coke. En niet alleen de maandag is gereserveerd voor de witte was. Zulke dingen hoor je die meneer die op de fiets Den Haag onveilig maakt niet zeggen. En dan mag onze minister van Defensie proberen de teugels wat te laten vieren voor de drugshandel door de Orions uit de lucht te halen, dat gebeurt niet met de filosofie van Zaffaroni in het achterhoofd. Of zou Henk een dubbele agenda hebben? Hoe dat ook zij, de tijd lijkt naderbij te komen dat we op dit terrein kunnen zingen: Dont cry for us Argentina. Zij het als Zwarte Kip. Langzaam.