Ook gij, Hendrikus? (006)
maandag 14 april-2008
De spanning steeg bij Hein. Nee, niet die magere. Hein van Stekelenburg. De antiquair in de Amsterdamse Rosmarijnsteen. Nog even en hij zou het doen. De spanning in vier dikke plakken van elk 1 ton euro snijden. Die hadden Van Rijn en Brands hem na drie weken onderhandelen in het vooruitzicht gesteld. In ruil voor de drie waardevolle stukken die Hein in de exclusieve aanbieding had (1). Dan was ie eindelijk van die gestolen zooi af. Kassa. Maar plotseling, om half vijf rukte zijn aandacht zich naar een man voor zijn winkel. Die zette een statief neer en pakte een fotoestel. Wat moest dat? Hein begreep het in een gespleten seconde. Hij rende de winkel uit. Onder de ogen van Michel van Rijn, Arthur Brand en Simon Blok, de huidige eigenaar van Max Israel's antiquariaat waar de door Van Stekelenburg geheelde kunstobjecten indertijd gestolen waren. Hein ijlde de Rosmarijnsteeg uit met een plastic tas. Naar huis. Die stukken moesten weg.
Zo eindigde een operatie, die alle kenmerken van de wet van Murphy had vertoond. Neem bijvoorbeeld de hoge Europoller die met Van Rijn samenwerkte (2). Zoals het hoort had hij zich in verbinding gesteld met het dichtstbijzijnde bromsnorrenbureau in onze hoofdstad, dat van de Lijnbaansgracht, om Hein op te rollen. Maar hij kwam van een koude Europool thuis. De bewuste snorren bleken niet in hun eerste versnelling te krijgen. Nog gekker: hem werd zelfs aangeraden gebruik te maken van de NSB-lijn. En dat terwijl het tijdstip van de overdracht, donderdag 11 oktober 17.30 uur, steeds dichterbij kwam (3). Uiteindelijk, ja hoor. Op donderdagochtend belden twee snorren aan in de Rosmarijnsteeg. Maar wat denk je? De shop was nog dicht. De snorren dropen af en kwamen ook niet meer terug. Officieel wegens de dodelijke steekpartij op de ROC aan de Vrijheidslaan. Maar dat wisten de op stand-by staande pseudo-kopers niet. Die kregen ter plekke de zenuwen. En toen arriveerde om 16.30 de fotograaf met statief en telelens. Een uur voor de afgesproken tijd. Brand deed nog een ultieme poging tot damage control door de bewuste momentenconservator van Het Parool vriendelijk doch dringend te verzoeken om als de sodemieterij op te zouten. Maar die zei dat hij opdracht had van Henk Schutten om Hein's etalage voor de eeuwigheid vast te leggen, dus dikke leut drie bier.
De jammerlijke teloorgang van deze sting-operatie was de oorzaak van een aanzienlijke verkoeling tussen sensei Van Rijn en sempai Schutten. De breuk kwam later. Stay tuned.
1. Zie aflevering 5 dd. 7 april 2005.
2. Idem.
3. Het moet toeval zijn (hoewel), maar bureau Lijnbaansgracht komt ook voor in de saga rond deeltijd-rechercheur/spannende boekjesschrijverd/scenarist Simon de Waal. Zie daarvoor de serie Octopussy.
