Het Proces (019)

Proces Holleeder – Dag 16 - De ondervraging van Peter R. de Vries  -2-

Wat een amateuristisch gestuntel van Willem Holleeder en zijn advocaten. Peter de Vries veegde de vloer met hen aan. Het was maar goed dat rechter Frank Wieland hen nog wat in bescherming nam anders had de schade nog groter kunnen zijn. Waren er dan geen kansen of mogelijkheden voor Holleeder om dit arrogante, zelfingenomen mediamannetje met eigen belangen in dit proces klem te zetten. Die waren er wel degelijk, alleen moet je ze wel zien en goed gebruiken.

Peter en zijn mapje
Advocaat Sander Janssen start de ondervraging van Peter de Vries, die tijdens deze procesdag op net zo veel publiek kan rekenen als bij zijn geflopte programma ‘De Raadkamer’. Deze man blijkt een verlammende uitwerking te hebben op de publieke belangstelling voor het proces, dit terwijl hij nog steeds denkt een hoofdrol te kunnen vertolken in plaats van het bijrolletje dat hem wordt toebedeeld. Dat kan Peter niet deren. Hij is voorbereid want hij heeft zijn eigen krentenbollen meegenomen. Nu deed hij zijn schoenen wel uit, voor de zitting had hij al getwitterd dat hij voor de zekerheid maar zijn instappers had aangedaan met een foto daarbij van veterschoenen. De waarheid volgens Peter de Vries.

Net als bij het vorige verhoor kwam Peter weer aanzetten met zijn mapje waarvan we nog steeds niet weten of Peter die, naar eigen zeggen belangrijke stukken aan de rechtbank gaat overleggen. Op de vraag van Janssen of hij dezelfde ordner bij zich heeft als de vorige keer, antwoordt De Vries bevestigend. Sommige van die processtukken heeft De Vries aan de procespartijen gegeven, maar niet alle. De Vries heeft zelf een selectie hieruit gemaakt. Stukken over Willem Endstra blijken te ontbreken in die selectie. Advocaat Janssen vraagt De Vries of hij bereid is om die stukken op voorhand aan het OM te verstrekken, maar daar is Peter niet toe bereid. Hij wil zelf bepalen of en wanneer hij bepaalde stukken in het proces gaat brengen. Alleen als het in zijn straatje past.

De belangrijke stukken blijken voornamelijk gespreksverslagen te zijn, geen bewijsstukken maar een eenzijdig verslag door Peter opgeschreven met het doel hier artikelen van te maken. Je mag dus aannemen dat die ietwat gekleurd zijn omdat de bedoeling publicatie was. Of die verslagen waarheidsgetrouw zijn is helemaal afwachten.

Dat is goed te merken als het gaat over de gesprekken die gaan over de aanslag op Ronald van Essen met kerst 1999. Ronald van Essen is hierdoor invalide geworden. De Vries weigert die gespreksverslagen aan advocaat Janssen te geven. Hij denkt dat Janssen dan gaat vragen naar antwoorden die hij al kent, hij moet het maar gewoon vragen.

Wat de waarde is van die gespreksverslagen over de aanslag op Van Essen wordt niet duidelijk, nog minder het waarheidsgehalte hiervan en wat die in strafrechtelijke zin inhouden. Met andere woorden, verspilling van tijd en energie.

Opnieuw de Filmrechten
We gaan weer verder over de filmrechten. Advocaat Janssen vraagt op welk moment is er met de Amerikaanse producers overeengekomen dat er een verfilming over de ontvoering van Alfred Heineken zou komen? Het geheugen laat Peter even in de steek. Hij weet, ondanks alle commotie hierover, niet uit zijn hoofd wanneer die overeenkomst met de Amerikanen over die verfilming is gesloten. Janssen geeft een voorzetje: “Was dat bijvoorbeeld voordat Holleeder vrijkwam?”

De Vries zegt dat hij dat moet nakijken. De advocaat gaat door over de beruchte verklaring, die Holleeder onbewust zou hebben getekend omdat hij dacht dat het papieren voor zijn ziektekostenverzekering waren. Peter de Vries begint duidelijk geïrriteerd te raken omdat advocaat Janssen maar doorgaat met het stellen van vragen over de film. Advocaat Janssen voelt dat goed aan zegt dat hij de toestemming van Holleeder niet goed kan rijmen met het kort geding van een paar maanden daarvoor. De Vries zegt dat hij daar met Willem Holleeder over heeft gesproken. Hij herinnert zich nog een mooie anekdote. Holleeder zei dat het prima was om die film te maken, Peter moest er dan wel voor zorgen dat Martin ‘Remmetje’ Erkamps, gespeeld zou worden door Mister Bean. Officier van justitie Sabine Tammes valt nu in. Zij geeft aan zich te herinneren dat het er in het kort geding vooral om ging dat Willem Holleeder niet als zichzelf werd geportretteerd maar als een min of meer psychopathische samenstelling van Holleeder en Remmetje. Holleeder zag het anders, het was niet zo gegaan. Het probleem was dat ze Martin Erkamps allemaal dingen lieten doen die Holleeder had gedaan. De Vries herinnerde zich dat ook weer en vond dat een verkrachting van zijn boek, maar voor hem was het belangrijkste dat Willem Holleeder geen bezwaar had tegen de verfilming van het boek.

De advocaat gaat verder met het opbouwen van zijn zaak, aantonen dat Peter de Vries de handtekening onder valse voorwendsels verkregen had, toen er gebeurde waar veel advocaten bang voor zijn: een cliënt die wil gaan sturen, het verhoor overneemt en daarbij juridische uitspraken doet.

Dominus litis
Een advocaat kan zich niet verschuilen achter een opdracht van zijn cliënt. Mocht de cliënt iets willen dat de advocaat pertinent niet wil, dan zullen advocaat en cliënt in overleg moeten treden. Komen ze er niet uit, dan moet de advocaat zich terugtrekken en de opdracht aan de cliënt teruggeven (Gedragsregel 9 lid 2). De advocaat mag dus niet ‘His Masters Voice’ zijn, maar heeft een eigen verantwoordelijkheid.

Holleeder beschuldigt Peter de Vries van meineed
Als donderslag bij heldere hemel valt Holleeder zijn advocaat in de rede en wil van De Vries weten wanneer hij in 2011 met hem had gesproken over Paarlberg. Hij ontkent dat hij toen met hem heeft gesproken. Holleeder zegt dat De Vries meineed pleegt. Hij zou niet met De Vries hebben kunnen bellen vanuit de EBI (Extra Beveiligde Inrichting). Hij mocht daar helemaal niet bellen of spreken met een journalist, alles moest worden aangevraagd en in de EBI wordt dat allemaal geregistreerd. Ik heb hem niet gebeld, met niemand. De Vries zegt keihard te kunnen bewijzen dat hij Holleeder sprak. Hij was gebeld door Stijn Franken, de toenmalige advocaat van Willem Holleeder die zei dat Holleeder en hij onder druk werden gezet door de advocate van Dino Soerel, Bénédicte Ficq. Willem Holleeder zou in strijd met de waarheid een verklaring moeten afleggen in het voordeel van Soerel."
Hij laat een handgeschreven verklaring zien van Holleeder, waarin Holleeder beschrijft dat hij niet in strijd met de waarheid wil gaan verklaren. De Vries zegt verder, dat hij dat ook kan bewijzen omdat hij dat hele gesprek heeft opgenomen.
Ja, zegt Holleeder daarop: “Daar was zelfs een camera bij." De Vries komt in zijn element: “Zie je nou wel, dít is nou Holleeder ten voeten uit. Eerst mij beschuldigen van meineed omdat ik zou liegen en dan nu ineens alles bevestigen omdat ik het kan bewijzen!"

Holleeder zegt dat hij het vergeten was. Hij wil die handgeschreven verklaring graag nog eens teruglezen, volgens hem zal hij dat vast en zeker in overleg met zijn advocaat hebben gedaan.
Hierop vraagt advocaat Janssen aan de rechtbank om De Vries te dwingen het stuk over dat telefoontje naar de EBI in te brengen. De Vries wil eerst een paar nachtjes slapen over de vraag of hij die handgeschreven verklaring van Holleeder in wil brengen. Ook officier van justitie Sabine Tammes wil dat stuk heel graag zien, maar zij begrijpt ook dat de getuige stukken voor zich houdt omdat Holleeder zich anders zou kunnen voorbereiden. Is dat nou zo gek? Je moet toch weten waar het over gaat, dat zie je nu wel weer. Wat is het doel van het OM? Waarheidsvinding of iemand erin luizen?Advocaat Janssen zegt tegen De Vries dat hij dat stuk aan de rechtbank heeft laten zien op een openbare zitting en dat hij dan toch niet kan blijven volhouden om dat stuk niet in te brengen.
De Vries zegt daarop dat hij het alleen heeft laten zien omdat Willem Holleeder hem van meineed beschuldigde.

Rechter Wieland richt zich tot De Vries. Hij zegt dat hij heel goed weet dat hij de knuppel in het hoenderhok gooit en als de kippen dan beginnen te kakelen, dan brengt u de stukken niet in. Vindt u dat niet vreemd. Hij herinnert De Vries er nog maar eens aan dat hij tijdens eerdere verhoren bij de rechter-commissaris zelf de hakken in het zand zette. Volgens rechter Wieland was dat de reden dat ze De Vries de toegang tot de rechtszaal moesten ontzeggen en dat camera’s tijdens de zitting worden geweerd tot alle getuigen zijn gehoord.

Het verhoor is geheel ingezakt. Janssen wil graag overleggen met Willem Holleeder, er wordt een kwartier pauze ingelast maar eigenlijk is dit het einde van het verhoor. De advocaten van Holleeder weten zich niet te herstellen van de slag die hen is toegebracht en Peter de Vries weigert vooralsnog om de stukken aan de rechtbank en andere partijen te overleggen.

Wat gebeurt er nu in dit verhoor? De getuige neemt de regie van de zitting over en gaat geselecteerde stukken uit zijn aantekeningen op de manier die hem het beste uitkomt voorlezen.

Het is toch van de gekke, dat deze ‘Jan Doedel’ denkt te kunnen bepalen wat en wanneer hij iets inbrengt! De rechtbank moet er rekening mee houden, dat dit niet zomaar een getuige is, maar een getuige die verderop in het proces zomaar kan veranderen in een verdachte. Kortom een persoon met eigen belangen en een eigen agenda.

Of alles gelijk inbrengen of geen aandacht schenken aan deze getuige. Dit kan aan het eind van de rit wel eens de argumentatie zijn of worden voor cassatie.

De rest van het verhoor is de moeite van het vertellen niet waard. De Vries leest voor uit eigen werk, de verdediging leek aangeslagen en kon geen konijn meer uit de hoed toveren. Verslag over Cor van Hout lijkt me in deze context niet zinvol. Dat wordt allemaal uitgebreid behandeld tijdens de komende zittingen en dan hopelijk wel met echte verklaringen en bewijsmateriaal.

Het hinderlijkst was nog, het subjectieve verslag van Peter de Vries ’s avonds bij RTL-Boulevard. Een zelfingenomen kwal die vond dat hij het geweldig had gedaan stond voor de camera’s, zonder enige zelfreflexie, breedvoerig zijn heldendaad te verkondigen daarbij de schrobbering door rechter Frank Wieland totaal negerend.

En dan nog de verdediging. Ja, de verdediging, ik heb een zwak voor die jongens, maar in mijn ogen zijn ze wel door het ijs gezakt vandaag want er was genoeg om meneer De Vries op te pakken.

Om te beginnen hadden ze er rekening mee moeten houden dat Willem Holleeder tot een dergelijke kamikaze aanval over zou gaan. Het is niet de eerste keer dat Willem tijdens een rechtszaak wil laten zien dat hij de baas is. Dat was indertijd ook de reden dat advocaat Stijn Franken, toegevoegd werd aan het advocatenteam naast Jan Hein Kuijpers. Het moet duidelijk worden dat zij de baas zijn in de raadszaal en niet Holleeder, anders rest hun maar een ding, zich terugtrekken.

Wat een gemis aan kansen. Nu was hier waarschijnlijk geen sprake van meineed maar Holleeder heeft tijdens de twee zittingen wel degelijk meineed gepleegd. Zoals ik in een vorig verslag al aangaf, inzake de filmrechten met als ondersteuning de deponering van het woordmerk Willem Holleeder, waarmee Sander Janssen zo goed bezig was voor hij zo abrupt onderbroken werd door zijn cliënt.

Maar ook tijdens deze zitting, waar Peter verklaarde zelfs nooit een kus gegeven te hebben aan Sonja. Want zij waren nooit alleen, er was altijd familie bij. Welke familie was dat? Peter bleef regelmatig slapen, alleen de kinderen van Cor en Sonja waren daarbij. Hoe oud waren die ook alweer? Zelf heb ik een ondertekende verklaring van een van de buren die Peter en Sonja vroeg in de morgen in een nogal compromitterende houding aantrof. Ik wil die best voor komen lezen tijdens een van de zittingen en na een nachtje slapen zien of ik die wil inbrengen.

Maar er is meer. Vrienden van Cor hebben zowel voor als na de moord op Cor tegenover getuigen hun bedenkingen geuit over een relatie tussen Peter en Sonja. Ook niet te vergeten, het laatste telefoontje tussen Cor van Hout en Peter, waarbij Cor aan Peter vertelde dat als hij Sonja wilde neuken hij ook maar voor haar moest betalen. Behalve dat vertelde hij Peter ook waar hij de volgende dag zou gaan lunchen. Kijk Sander en Robert, daar had ik graag meer over gehoord!