Het Maatschappelijk Onverstand (013)

Vermijdbare manipulaties; omzwervingen langs nieuws en de oorzaken en gevolgen van menselijk handelen.

In een wereld met regionale conflicten, waarin buitenstaanders hun ‘onwezen drijven’, waarbij levens, huis, have en goed zonder aarzelen worden vernietigd. Rijst onvermijdelijk de vraag: ‘had dit niet voorkomen kunnen worden, deze eindeloze rij van menselijk leed en wreed geweld?’
Daar ogenschijnlijk de gemiddelde mens met open ogen slaapt en niet zelfstandig nadenkt, is het haast regel dat, om het vriendelijk te zeggen: nadenken meestal samenvalt met een terugblik. Met een wijsgerige beschouwing, omtrent motieven en sentimenten van deze of gene oorlog. Boeken waarin de gruwelen van dood, haat en vernietiging, kalm filosofisch worden ge-analyseerd in soms leesbare en soms zeer fraai vormgegeven boeken.

Daar de gemiddelde mens om begrijpbare redenen zich vooreerst bezig houdt met eigen welzijn en dat van zijn naasten, verdiept men zich klaarblijkelijk niet verder dan het dagelijkse NOS journaal en de nieuws koppen op de apps. Ik tel twitter en facebook niet mee, daar ‘echt nieuws’ op beiden in de regel een bericht is dat is doorgelinkt of is een twitter-mededeling van officiële personen en autoriteiten. Los van het gegeven of het een ego-mededeling is, een verslaving om gehoord te willen worden; of de nuchtere en zinnige reactie op een hormonen bezwangerde twitter boodschap van een wereld bekende politicus, die ‘licht’ ego-twitter verslaafd is.

Wie Nieuwsuur kijkt of dagelijks Radio 1 luistert geldt algemeen als goed geïnformeerd.

Wie daarbij nog de moeite en tijd neemt om internationale ontwikkelingen en actualiteiten in andere landen te volgen, ontdekt al gauw dat elk gerenomeerde nieuws outlet zijn eigen nuances toepast, en soms, in meer of mindere mate, klakkeloos officiële standpunten van een regering huldigt. De BBC is daar helaas een heel goed voorbeeld van, wie het Brexit-exit debat beetje heeft gevolgd weet dat de BBC pas anderhalf jaar na het brexit referendum serieus aandacht aan de gevolgen van de brexit ging besteden, en de gebruikelijke platituden over de Brusselse ‘fudge’ achterwege werden gelaten. Dat de EU een dag na het referendum een apart deel op haar website had ingericht voor de zgn. ‘Stakeholders’, (lees: ‘iedereen die op enige wijze te maken zou krijgen met de verandering en/of beëindiging van Europese regelgeving mbt handel en personen verkeer’), werd pas eind vorig jaar vast onderdeel van de dagelijkse politieke talkshow..!

Maar om terug te keren naar de algemene zin van dagelijks en internationaal nieuws en actualiteiten, en niet te verdwalen in het mistige heide-moeras van de brexit, dat als een gothic novel in Dartmoor de lezer boeit met de spanning van de bekende onzichtbare gevaarlijke europese dader die in de mist op de moeras rondzwerft, en waar de knappe en moedige van huis en haard ontwrichtte heldin, geduldig en gelovig wacht op de redding door de traditionele nobele adelijke held, incluisief welvarend landgoed en romantiek; ... exit gezond verstand en gevoel ...

Draagt het volgen van nieuws en actualiteiten bij tot zelfstandig nadenken over oorzaak en gevolg van de actualiteiten! Zodat we niet hoeven te wachten op de historische beschouwing van een vriendelijke heer of dame die uit hoofde van zijn of haar academische bewogenheid de geschiedenis gaat wikken en wegen op zijn ethische gehalte, daarin nuchter en objectief oorzaak en gevolg probeert te zien, zonder zich te verliezen in subjectieve motieven van Tijd en Cultuur.
Het lijkt haast op een open deur intrappen, ‘hoe staat het met ons besef van oorzaak en gevolg van eigen leven, algemene menselijke situaties, van de eigen cultuur en andere culturen...?!’

Doen we een serieuze dagelijkse poging dwars door de alle turbulenties van ‘actueel’ nieuws heen te kijken...? Nieuws dat in de regel heen en weer schommelt tussen de vriendelijke burenhulp en bijna dagelijkse afrekeningen in het criminele milieu; of over Trump die het zoveelste verdrag opzegt of periodiek landen met algehele vernietiging dreigt. Kijken we iets dieper voorbij de politieke onderbuik haat van liberalen tegen de bijstand, de lege harde eerbaarheid van ‘christenen’ of de voze fluwelen of ergerlijke woordspelletjes van vaderlands eigen democratisch gekozen ‘demagogen’? Of blijven we varen op de expertise van denk-tankende experts, die een winst-gerichte politieke voorkeur hebben? Überhaupt wij als ambteloze burgers worden geacht te zwijgen, en onze dagelijkse dosis-nieuws met een lepel levertraan pijnloos in te slikken, en pro deo enthousiast deel te nemen aan de participatie maatschappij..!

Het was licht, het was donker, een tweede dag...