China helpt Syrië

Terwijl de VS en haar Navo-vazallen schepen samentrekken rond Syrië voor een aanval met kruisraketten, komt het splijtende bericht dat China haar aanwezige oorlogsschepen ter beschikking stelt aan Syrië en onder commando van Moskou. Tegelijk met een scherpe verklaring in de VN-veiligheidsraad. Nu steunde China Damascus al veel langer economisch (net als bijvoorbeeld India), maar deze komst 'aan het front' op zo'n delicaat moment is als de plotseling verschijnende Pruisische troepen die de Engelsen redden tegen Napoleon bij Waterloo. Zonder precedent in de Chinsese geschiedenis en betekent een nieuwe fase in haar buitenlandse zaken. Hoe nominaal de bijdrage militair misschien ook moge zijn tegenover het geweld van VS, Frankrijk en Engeland, het kan op de diplomatieke weegschaal een verschuiving teweeg brengen die deze steeds weer opgevoerde vileine comedie met Witte Helmen en huilende kinderen eindelijk tot het verleden zal laten behoren. De Pavlov-reactie van MSM op deze zoveelste fake-'chemische aanval op eigen mensen door Assad' die gebruikt wordt voor oorlog, maakt hen voorgoed irrelevant als het om nieuws gaat. Zij verkondigen de mening van de macht die hen betaalt zonder geweten.
Het is dus allemaal aan Trump, maar niet heus. Het is grappig hoe hem nu al verweten wordt de aanval op Syrië te gebruiken als bliksemafleider voor zijn affaires met pornosterren. Het 'verfrissende', om met Lilian Marijnissen te spreken, van de Donald is dat hij na een grote bek te hebben opgezet opvallend redelijk uit de hoek kan komen. Met de Korea's bijvoorbeeld. Maar nu hij onder zware druk staat in prive-zaken nadat 'Russiagate' tegen hem gestrand lijkt (dat hij toen Melania zwanger was een blonde snol beboterde moet gristelijk Amerika zich van hem doen afkeren), zou een ferm optreden in Syrië hem veel applaus opleveren in Washington. Maar zijn aanhang die, zoals Tucker Carlsson op Fox memoreerde hem hadden gekozen omdat hij tegen deze avonturen was, zal hij verliezen. Een dilemma voor Trump. Ik schat, dinsdagavond 22.00 uur, een beperkte, vooraf gewaarschuwde aanval in, vergelijkbaar met die van begin vorig jaar. En dat de keffende schoothondjes May en Macron thuisblijven. Met hun plaatselijke problemen die ze proberen te doen vergeten met hun oorlogsbereidheid.
Maar hoe de uitkomst ook zal zijn, het strijdtoneel is voor altijd veranderd door het verschijnen van 'verloren zoon' China in een cruciale scene. Opvallend is ook dat de Saudische kroonprins die naar verluid over twee maanden de boel overneemt Assad 'een feit' noemde. De militaire expeditie van Erdogan in Syrië is erg provinciaals geworden tegenover de wereldmachten die zich opmaken. En laten we niet vergeten dat Ankara claimt de Chinese Turkstalige provincie Sinkiang te vertegenwoordigen, waarvan Oeigoer-milities na IS nu met het Turkse leger meevechten in Afrin. Die worden gelijk meegenomen als dat lukt. 10 april 2018. Een historische datum. (WK)