Octopussy (031)
donderdag 12 juni-2003
Uit persberichten valt te destilleren dat Willem Endstra in ieder geval sedert beginjaren negentig ten behoeve van een avontuurlijke cliëntèle geld investeert in allerlei op het oog keurige projecten. Tot die cliëntèle behoorden ook de erven van de beginjaren negentig ruw overleden Klaas Bruinsma. De heren Klepper, Mieremet en Femer om eens iets te noemen.
Dankzij René Coltof, chef buitenland van Endstras onderneming, weten we dat tegen het einde van de vorige eeuw een zakelijke connectie onstond tussen de toch al van spaghetti houdende Willem en de gebroeders Berlusconi, ofwel de Italiaanse mafia (zie het kleine maar fijne serietje "Hahaha" van december vorig jaar en eerdere afleveringen van deze serie op follow up). De nieuwe combinatie ging driftig aan de slag met vakantieprojecten
op Sardinië en bij de Noorditaliaanse meren. Of dat allemaal de volle instemming genoot van de erven Bruinsma, machtige lieden in Willems schaduwkabinet, valt te betwijfelen. Per saldo had de mafia zijn entree gemaakt in Willems entourage en zoiets gaat niet ongemerkt voorbij. Half september 2000 had Endstra traditiegetrouw een tafeltje besteld bij het gala ten behoeve van een Nederlandse organisatie die geld inzamelt voor de FlyinDoctors. Door scharrelaar Flip Kerkhoven dat jaar georganiseerd in Monaco. Als hoofdsponsor van het kleurrijke gebeuren trad Chris Thunnessen op. Een vastgoedondernemer met belangen in de softdrugssector (zie de serie "Schimmen achter Pim" in followup) en warme gevoelens voor de Amerikaanse zangeres Shirley "Goldfinger" Bassey, die voor de 900 aanwezigen op het gala van Monaco een spetterend optreden verzorgde. Onder die aanwezigen bevond zich overigens ook Margarita de Bourbon de Parme die toen al door snuffelaars van het Koninklijk Kabinet en wellicht een "mannetje" van Prins Bernhard in de kieren werd gehouden wegens haar relatie met Edwin de Roy van Zuijdewijn.
Volgens een hardnekkige anecdote die door Quote recentelijk aan het papier is toevertrouwd heeft Endstra dat allemaal niet mee kunnen maken. Hij moest plotseling voor dringende zaken naar Amerika. Waar of niet waar, zijn tafeltje bleef niet onbezet. Daar zaten o.a. Sam Klepper en John Mieremet (en Femer?). En die wilden dat wel laten weten ook. Ze werden zelfs zo luidruchtig dat Klaas Hummel, Willems zakenpartner die met zijn gezelschap aan een tafeltje daarnaast was aangeschoven, de heren vriendelijk edoch nadrukkelijk verzocht om op te zouten. Hummel kreeg als beloning voor zijn staaltje heldenmoed de belofte van de heren los dat hij spoedig een enkeltje naar boven tegemoet kon zien. Organisator Kerkhoven zei later wel het verhaal te kennen, maar door de drukte niks van het voorval te hebben gemerkt. Als het verhaal waar is - en waarom niet? - dan lag daarmee de nauwe band tussen Endstra en de erven Bruinsma vanaf dat moment open en bloot op straat. In wezen dus een breuk in de Amsterdamse omerta. Begin oktober 2000, een paar weken na het gala, sneuvelde Jan Femer. Twee weken daarna Sam Klepper. Een wat late poging om Mieremet, die zijn geld van Endstra terug wilde hebben, hun lot te laten delen (februari 2002) mislukte ternauwernood. Tussen de overlijdensberichten van Klepper in De Telegraaf stond het door ons al eerder gememoreerde anonieme exemplaar: "Nessuno attaca noi senza essere punito". Italiaans voor: niemand valt ons aan zonder gestraft te worden. Toegegeven, dit is een theorie. Maar misschien wel zo valide als het oeverloze gelul dat de ruiming van de erven Bruinsma het gevolg was van een ripdeal uit het verre verleden. Stay tuned.