Bossche bollen (016)

Wij gaan gewoon verder, moet die De Jong gedacht hebben. Of er nou vervelende sinische stukjes over hem en zijn medewerkers geschreven werden of niet, de stad en het land moeten van afval gezuiverd en ook de plastic bolus in de oceaan groeit maar door. Dus hij schraapte nog es zijn keel en toog met een collega uit Hellevoetsluis naar Sjina om daar nieuwe ondergrondse afvalglasbakken te bekijken en te bestellen. De fax naar thuis werkte niet of slecht zodat De Jong al weer op Welschap stond en de Bossche gemeentekas voor 70.000 euro lichter had gemaakt door een deal met de sjinezen van hier tot jou, voordat... hem verteld werd dat het niet doorging.
Zoiets zie je bij God en bisschop de Korte niet aankomen. Iemand had bezwaar aangetekend tegen het welafgewogen besluit van De Jong om de afvalglascontainer op de hoek van de ene straat te verhuizen naar een andere straat en dan nota bene ook nog onder de grond! De Jong kon met zijn hoofd noch zijn verstand bij zoveel geborneeerdheid. En hij brak zich vooral de hersens over hoe de bevolking van de getroffen straten te informeren over het einde exercitie voor hun afvalglascontainerverhuisplan. Weer een brief? Weer met een foto van de oude container boven de gegoogelde kiek van het nieuwe sjinese exemplaar? En weer met een kaartje, ingetekend door een malloot uit Uden met een zwak voor meterpaaltjes? En dat allemaal weer in een verantwoorde envelop aan “de bewoner(s) van dit adres”?
Teveel gekheid voor op een stokje, besloot De Jong. En zo ging er maar een enkel velletje papier op aan de treurige mededeling, gesteld in licht aangebrande taal. Kort en bondig. Zo kort dat de inhoud van dat bezwaar onbekend blijft...