Zwaar water
vrijdag 26 september-2003
Goh. Er zijn al weer sporen van verrijkt uranium gevonden in Iran. Volgens berichten in de internationale pers tenminste. Nou hebben we meteen onze twijfels, want diezelfde internationale pers heeft zich nog niet zo lang geleden op vorstelijke wijze laten lummelen met die onstellende leugens uit Washington en Londen over de massavernietigingswapens van Saddam. Maar stel dat dit bericht wel waar is dan zijn die ayatollahs mogelijk bezig met het ontwikkelen van een eigen kernwapen. Dat doen ze met ultracentrifuges en ze mogen ons dus best wel een beetje dankbaar zijn. Want Nederland heeft toch maar mooi aan de wieggestaan van die rondgierende verrijkingsmethode. En heeft ook zo bereidwillig geassisteerd bij de fabricatie van de Pakistaanse atoombom. We hebben er al eens eerder op gewezen dat Iran beginjaren negentig heeft geprobeerd om via zijn contacten bij de Argentijnse regering Menon aan de benodigde spullen te komen voor zijn nucleaire programma. Dat liep op niks uit omdat ook toen al de internationale gemeenschap op haar achterste poten ging staan (zie AMIA en de ayatollahs van 16 augustus jl.).
Het is overigens interessant om te lezen hoe het Argentijnse atoomprogramma vroeg in de jaren vijftig op gang is gekomen onder leiding van de na de oorlog uit Oostenrijk geëmigreerde geleerde Ronald Richter. Ook daarbij zou Nederland volgens Argentijnse publicaties een belangrijke rol hebben gespeeld. De eerste onderhandelingen over een eventuele Nederlandse bijdrage dateren uit april 1951 tijdens de ontmoetingen van prins Bernhard met de fascistoïde Argentijnse president Peron. Tijdens die trip logeerde onze koninklijke handelsreiziger ondermeer in hotel Llao-Llao in het ski-oord Bariloche, waar toen al een begin werd gemaakt met de bouw van het Argentijnse atoomcentrum. Niet lang na de trip van Bernhard, op 17 mei van datzelfde jaar, trok de Nederlandse nucleaire expert C.J. Bakker van Philips eveneens naar Bariloche en na een paar gesprekken met Richter volgde een overeenkomst met Philips voor de leverantie van een Synchro-Cyclotron. Het bracht in Eindhoven 790.000 dollar in het laatje. Een astronomisch bedrag voor die tijd. Uiteraard bleef het daar niet bij. In de jaren daarop ontwikkelde zich een bloeiende samenwerking op nucleair gebied tussen Argentinië en Nederland. Dat we over die materie weinig weten laat zich raden. Misschien iets voor een leuke studie of een documentaire. Jaren later logeerden Willem Alexander en Maxima eveneens in hotel Llao-Llao in Bariloche. Misschien verenigde onze kroonprins daar het nuttige met het aangename en deed hij daar tijdens zijn vakantie meteen wat kennis op over water. Zwaar water.
