Catalonië en Madrid (008)

De arrestatie aan de Deense grens door de Duitse politie van de afgezette Catalaanse president Puigdemont, op weg van Finland waar hij een lezing had gehouden terug naar zijn ballingsoord Brussel, kan alleen maar als een provocatie worden uitgelegd aan de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging. Ze hebben zich altijd keurig gedragen, nooit enige vorm van geweld gebruikt tegen de Spaanse staat. Ervoorterug kregen ze geweld (op 1 oktober 2017 tijdens het Referendum), onderdrukking van hun autonomie en de arrestatie van hun leiders, deze week 13 nieuwe aanhoudingen; sommigen die eerder waren vrijgelaten. En opnieuw zijn leiders van Onafhankelijkheidspartijen naar het buitenland gevlucht. Maar dat nu dus het door Madrid geactiveerde Internationale aanhoudingsbevel door de regering Merkel gebruikt wordt om Rajoy ter wille te zijn in zijn strijd tegen 'rebellie' geeft het conflict een nieuwe internationale dimensie. Puigdemont's advocaat meent dat hij in enkele uren weer zal worden vrijgelaten; 'onder voorwaarden'. Een uitlevering aan de monarchie waarmee Spanje na de dood van Franco met Duits geld werd opgetuigd zou van een perfiditeit getuigen die de toekomstige Iberisch-Duitse relaties flink zouden bederven. Want zelfs de Catalaanse tegenstanders van Onafhankelijkheid beseffen dat een proces tegen Puigdemont, vice-president Junqueras, de 2 Jordi's en de rest de situatie in het land op scherp zal zetten. Het zou dus om een waarschuwing kunnen gaan. Om zich koest te houden. Het is wrang hoe een directe erfgenaam van Franco, Rajoy, 'in naam van de democratie', met onze stilzwijgende goedkeuring een volk mag knechten dat alleen maar het fundamentele recht opeist zich te mogen afscheiden. Madrid wijst dan op de Spaanse grondwet die goedkeuring door een meerderheid van de bevolking van heel het grondgebied van Madrid voorschrijft; een onneembare horde. Het idee dat hiermee de kous af is is gevaarlijk.
(WK)