Afrin en Erdogan (026)

Terwijl de lira in een vrije val is geraakt 'door tweets van Trump' (hij zal het eens niet gedaan hebben) 'blijft de Turks-Amerikaanse militaire relatie intact', aldus de woordvoerder van het Pentagon over de Turkse Nato-basis Incirlik waar Amerikaanse kernwapens liggen opgeslagen. Dat is dan een hele geruststelling. Het is grappig te zien hoe de 'Sultan aan de Bosporus' na eerdere wonderbaarlijke ontsnappingen nu in zwaar weer is terechtgekomen door een reeks van trivialiteiten waarin een Amerikaanse dominee, die wordt vastgehouden wegens 'terroristische activiteiten' voor Erdogan's tegenstrever in Islamitische toewijding Feti Gülen, de hoofdrol speelt. Via deze "geestelijke" kan Trump broodnodig geweldig scoren bij een segment, de 'zionistische christenen', die sterk onder druk staan Trump te lozen vanwege 'overspel' en de door Mi5 op verzoek van Clinton in het spel gebrachte 'plassex in Moskou'. In het meedogenloze spel op Capitol Hill telt iedere stem.
Maar waarom heet deze aflevering in godesnaam 'Afrin en Erdogan'. Wat heeft de incursie van het Turkse Leger die al in een ver verleden ligt in de Syrische provincie Afrin hier mee te maken? De 'Tiger Forces', de elite-eenheid van het Syrische Leger, zijn zojuist begonnen met de aanval op Idlib, het gebied waarheen in het kader van de Astana-vredesregeling in Syrië alle jihadisten met bussen zijn overgebracht. Deze rebellen worden bewapend en verder logistiek ondersteund door het Turkse Leger dat Afrin en een gebied dat grenst aan de Koerdische enclave 'Rojava' heeft ingenomen. 'Tegen de PKK'. Dus net nu Erdogan een dramatische oproep aan het Turkse volk doet om 'het goud, de dollars en de euro's' die ze in hun ouwe sok bewaren om te zetten in Turkse lira, breekt de pleuris uit in Idlib. Ze kunnen ze net zo goed in de kachel opstoken of er de muur mee behangen zo snel gaat het in de grafieken, dus dit is alleen drama. De mega-inflatie is niet te stuiten, al heeft Erdo handig zijn schoonzoon als minister van Financiën benoemd. In zwaar weer moet je bekenden aan dek hebben.
Wat niemand meer voor mogelijk had gehouden gebeurt toch: een samenloop van omstandigheden brengt de megalomane dictator die oorlog voer tegen zijn eigen volk aan het wankelen met een absurde reeks idiote beslissingen. Natuurlijk, het is nog niet gedaan. Maar we hebben goede hoop. En dat zullen de Koerden ook hebben die, nu ze bekomen zijn van hun flirt met het Pentagon, aansluiting zoeken bij het leger van Assad om zich te beschermen tegen IS dat weer de kop opsteekt en de AL Qaida/Al Nusra-moordenaars die onze NAVO-partner Turkije beschermt.
De laatste fase van de Syrische hereniging wordt bloedig maar interessant. Omdat het Erdogan dreigt mee te nemen in zijn val. (WK)