Actueel juli 2000
Brief van Ruud Rottier
31 juli 2000
"Geachte leden van de gemeenteraad,
tot mijn spijt moet ik u berichten dat ik recentelijk ben betrokken bij een justitieel onderzoek terzake van relationeel geweld. Hoewel in dit land niemand schuldig wordt geacht totdat het bewijs daarvoor geleverd is, vind ik de aard van de beschuldiging zodanig, dat dit mijn functioneren dermate zal belasten dat ik heb besloten met onmiddellijke ingang ontslag te nemen als wethouder en raadslid. Graag dank ik u voor de prettige samenwerking in de afgelopen jaren.
Hoogachtend, Drs. R.W.M. Rottier"
Inmiddels is duidelijk geworden dat Rottier afgelopen week twee dagen door justitie is vastgehouden nadat er door zijn partner aangifte van mishandeling was gedaan. PvdA'er Rottier volgde in september 1996 Paul Kagie als wethouder op, die eveneens wegens gewelddadig gedrag het veld moest ruimen. Hiermee wordt opnieuw de overspannen politieke cultuur duidelijk binnen dit stadsbestuur. Het ene potsierlijke bouwplan na het andere overrompelt de stad. Politici rollen ruzie makend door de raadszaal, de problemen stapelen zich op. En dan nu dit...
Onmiddellijk aftreden van wethouder Ruud Rottier in DenBosch
30 juli 2000
PvdA-wethouder Ruud Rottier heeft vandaag met onmiddellijke ingang ontslag genomen. Dat schrijft hij in een brief aan de Bossche gemeenteraad. Reden is het justitieel onderzoek dat is ingesteld inzake geweld binnen zijn relatie.
Rottier is afkomstig uit het buurtwerk Veemarktkwartier en stond niet bekend om zijn tactische kwaliteiten. Er was veel kritiek op zijn communicatieve eigenschappen.
Het College van B&W betreurt de omstandigheden die Rottier in zijn ontslagbrief aan de gemeenteraad noemt. Rottier had als wethouder van Volkshuisvesting, Grote Stedenbeleid en Welzijn ook Cultuur in zijn portefeuille. Daar speelden de hete hangijzers: nieuwbouw van het Kruithuis, nieuw Kunstencentrum in de Jozefstraat en de ontwikkeling van het Verkadecomplex.
paul kriehe (29 juli 2000)
Oorlog in vredestijd?
29 juli 2000
De bewoners van een flatgebouw in de vlakbij de Oekraiense hoofdstad gelegen stad Brovary kregen op 20 april 2000 om 3 uur 's middags de schrik van hun leven. Een raket van het type 9M-79 boorde zich vanaf de bovenste -negende- etage in het flatgebouw een weg naar de tweede verdieping. Drie bewoners van het flatgebouw werden gedood, vijf raakten ernstig gewond en in totaal 91 mensen kwamen zonder woning te zitten.
De 9M-79 raket was afgevuurd vanaf de Honcharivskyi lanceerinstallatie tijdens een training van de Raketbrigade van het Noordelijke Operatiescommando van het Oekraiense leger. De bedoeling was dat de raket een 60 kilometer verderop gelegen doel zou raken op de basis Desnianskyi. Door waarschijnlijk een mechanische fout daalde de raket niet op het doel, maar vloog nog zo'n 30 kilometer verder om zich in het flatgebouw te boren. Het totale bereik van de raket ligt op 120 kilometer.
Meteen na het neerkomen van de raket op het flatgebouw weigerden officieren van het Oekraiense leger de verantwoordelijkheid voor het ongeluk op zich te nemen. Zij verklaarden zelfs dat het gebouw niet door de raket was geraakt, maar dat deze zoals gepland het doel had getroffen. Een krater op ongeveer 25 meter vanaf het doel in Desnianskyi moest als bewijs dienen dat de raket niet uit de koers was geraakt. De militairen begonnen pas met een onderzoek toen in het verwoeste flatgebouw in Brovary een metalen plaat van de raket werd gevonden met daarop het serienummer.
Pas vier dagen na het ongeluk gaf de Oekraiense minister van defensie, generaal Oleksandr Kuzmuk, een persconferentie waarop hij officieel excuses aanbood voor het 'incident'. Ook verklaarde de minister verantwoordelijk te zijn voor het ongeluk. Hij sloot evenwel een menselijke fout uit en zei dat het ongeluk te wijten was aan mechanische fouten in de raket. Op dezelfde dag betuigde de Oekraïense president Kuchma op de televisie zijn steun aan de lezing van Kuzmuk. Hij zei dat de tragedie geen weerspiegeling was van de staat waarin het militaire apparaat verkeerde, maar dat het ongeluk wel aantoonde dat de militaire uitrusting aan vervanging en modernisering toe is.
Nog altijd zijn militairen bezig met een onderzoek naar de oorzaken van het ongeluk. Als mogelijkheden worden gesuggereerd fouten in het controlesysteem, in de hydro-aandrijving, een plotselinge verlaging van de druk in hogedrukleidingen of computerfouten. De 9M-79 raket heeft een lengte van 6,4 meter en weegt 18 ton. Op het moment van het ongeluk was de raket niet geladen met explosieven, maar bevatte wel brandstof. De 9M-79 raket, ook bekend onder de naam Tochka-U, werd sinds 1985 in de Oekraïne geproduceerd, maar vorig jaar stopte men met de productie. Legerofficieren verklaarden dat de nog aanwezige raketten elke twee jaar routineus worden gecontroleerd en dat de uiterste operatiedatum nog niet verstreken was.
Op 24 april 2000 werd op de Zwarte Zee een Oekraiense veerboot door een raket geraakt van de Russische Zwarte Zeevloot. De veerboot vervoerde passagiers van Turkije naar Oekraïne. Een raket van het type Progres werd afgeschoten van het kustlanceercomplex op Kaap Kherson, bij Sevastopol, en raakte de veerboot Vereschagin in de flank boven de waterlijn. Wonder boven wonder raakte er slechts één zeeman gewond.
Bas van der Plas, coördinator INSUDOK. Feiten gebaseerd op artikelen in de Oekraiense kranten Den, Vilna Ukraina en Vecherniy Kyiv.
Bellasi heeft de P erin
28 juli 2000
Eind augustus van het vorig jaar werd in Zwitserland Dino Bellasi opgepakt. De voormalige accountant van de Zwitserse geheime dienst zou een slordige tien miljoen Zwitserse francs van zijn werkgever achterover hebben gedrukt en die voornamelijk aan wijn en trijn hebben uitgegeven. Bellasi ontkende alles en verklaarde dat hij in opdracht van de top van de dienst de tien miljoen francs had besteed aan de aankoop van modern wapentuig dat bestemd was voor een nieuwe parallelle dienst, P 27. De voorganger daarvan (P 26) was begin jaren negentig opgedoekt naar aanleiding van de schandalen rond de Italiaanse loge P 2 en het daarmee nauw verbonden stay-behind netwerk onder leiding van een CIA/MI6/NAVO - combinatie.
Nadat grootinquisiteur Carla del Ponte (momenteel als zodanig werkzaam bij het VN-tribunaal in Den Haag) bij Bellasi de duimschroeven wat had aangedraaid keerde deze op zijn schreden terug en erkende dat hij het bestaan van P 27 uit zijn duim had gezogen. Nu blijkt echter dat tijdens het politieonderzoek een groot aantal dossiers en diskettes in beslag zijn genomen bij de chef van Bellasi die onder andere betrekking hadden op P 26 en P 27. Omdat ze te brisant waren besloot het recherche-team ze aan de geheime dienst terug te geven en verder erover te zwijgen. Het woord staatsgeheim maakte het verder voor elke buitenstaander onmogelijk om nog aan de inhoud van het inbeslaggenomen materiaal te snuffelen. Zowel het O.M. als de advocaat van Bellasi buigen zich nu over de vraag of een eerlijke rechtsgang nog wel gegarandeerd kan worden. Een haast klassieke gang van zaken als het om geheime diensten gaat. Parallel of niet. De doofpot wordt al opgepoetst.
Speculant Groenewoud gokt mis
25 juli 2000
In de Telegraaf van 21 juli jongstleden staat te lezen dat de Vughtse ondernemer Bill Groenewoud - in DenBosch en omstreken handelend onder zeer diverse bedrijfsnamen als Geeris Holding, Groengoed, Crayenstein Vastgoed, Real Estate Investments etcetera - voor een miljoen euro aandelen World Online (WOL) van Nina Brink heeft aangeschaft. Hahahaha, dat betekent dus dat ie 75% daarvan kwijt is.
Bill Groenewoud staat op een in handen van de Telegraaf gevallen lijstje "Friends and Family Programma" dat nauw aan WOL is verbonden. Naast hem figureren onderandere de volgende rijkaards op het lijstje: Karel Vuursteen 300.000 euro (Heineken), Cees van Luijk 500.000 euro (Getronics), Cees van der Hoeven 250.000 euro (Ahold), Jaap Blokker 1.000.000 euro (Blokker, Xenos), Hans Breukhoven 100.000 euro (Free Record Shop).
Haagse tramtunnel bedreigt Bosnië
23 juli 2000
verhaaltje 1
Niet voor oorlogstijd, want daar heb je tactische commandobunkers op de hei voor, maar voor vredestijd wil je als Defensie leuke bunkertjes. Je bouwt ze het liefst zo dicht mogelijk bij het ministerie. Daarom heeft Defensie op de hoek Korte Houtstraat / Kalvermarkt een ondergronds optrekje. Hierin zit voor onze troepen in Bosnië het Situatiecentrum en het Defensie Crisis Beheersings Centrum. Niemand mag weten dat het daar zit; en al helemaal niemand mag weten dat het 4, 5 of misschien wel 6 bouwlagen onder de grond kent. Een dronken officier sprak ooit zelfs van 7 lagen! Niemand kan dit ook weten want die ondergrondse bunker is bovengronds gebouwd, met per verdieping een andere aannemer, om vervolgens via de caissonmethode afgezonken te worden. Dit alles achter een schutting van ruim 10 meter hoog, dat spreekt. Kortom een keldertje dat 15 tot 20 meter diep steekt.
verhaaltje 2
Den Haag is een wereldstad, daarom is het zonder risico als je iets nieuws gaat doen, om wild te experimenteren. Dus als je een tramtunnel bouwt dan maak je geen gebruik van al aanwezige ervaring; dan neem je een bouwer die van toeten nog blazen weet; dan laat je je vooral dubieus adviseren; en uiteraard bouw je volgens een experimenteel nog nooit beproefd procédé. Tot zover normaal bestuur. Inmiddels zijn we vier lekkages verder. Het grout en het gel is gaan lekken met als gevolg dat nu ondergronds voor zo'n 145 miljoen het een en ander aan het instorten is; de helft van de totale bouwkosten. Waar? Ter hoogte van onder meer de hoek Korte Houtstraat / Kalvermarkt op een diepte van 20 tot 24 meter.
verhaaltje 3
Meermaals per dag zijn er nu metingen op die beroemde Haagse hoek om te kijken of dat leuke bunkertje niet in zijn geheel in de tramtunnel aan het sodemieteren is. Hemelsbreed zit er namelijk maar zo'n 8 meter tussen de lekkages en de inmiddels in zwemvesten gestoken dappere dodo's van De Grave. Hoog tijd om de banden tussen de bouwer van de tramtunnel en Milosovic eens nader te onderzoeken. Misschien is zelfs wel een parlementaire enquête nodig om van deze blubber drijfzand te maken.
mensenvlees
23 juli 2000
In de afgelopen week is in Italië een Chinese bende opgerold die zich voornamelijk bezighield met het smokkelen van mensen naar het Europa van Schengen. De route liep vanaf Peking via Kiev, Belgrado, Kroatië en Slovenië en in negen maanden tijd hadden zo'n vijfduizend mensen er gebruik van gemaakt. Wat de bende rond de 140 miljoen gulden in het laatje had bezorgd.
Mocht onverhoopt blijken dat de reizigers na aankomst op hun verzamelpunt hun kaartje voor verdere expeditie niet konden betalen dan werden zij soms gemarteld terwijl hun familieleden in China konden meeluisteren via de telefoon. Meestal werd de gewenste reissom dan schielijk door de bloedverwanten opgehoest. Een andere mogelijkheid was het niet geheel vrijwillig afstaan van een nier of een ander niet direct noodzakelijk orgaan.
Afgelopen zaterdag vond in Parijs over de problematiek van deze smokkelpraktijken in geanimeerde sfeer een internationaal seminar plaats met afgevaardigden uit de Schengenlanden, de VS, Mexico, Australië en Nieuw Zeeland. Besloten werd om te werken aan hardere straffen en fellere bestrijding van deze mafia. Terecht. Maar over oplossingen voor de ellende waarin mensen in derde, vierde en vijfde wereld moeten leven en die per saldo de oorzaak is van de bloei van dit soort afzichtelijke reisbureaus daarover hebben deze dames en heren niet gepraat. Misschien bij een volgend seminar.
Jörg en Freddie
23 juli 2000
De afgelopen dagen heeft de gouverneur van Karinthië Jörg Haider een bezoek gebracht aan het gebied in Noordoost Italië. Dit ter ondersteuning van zijn oproep aan de bevolking daar om zich los te maken van Italië en zich aan te sluiten bij Karinthië op grond van een gemeenschappelijk cultureel verleden. Die gedachte lijkt rechtsreeks afkomstig uit het prentenboek dat Freddie Heineken ooit verspreidde, waarin Europa werd opgedeeld in nu door Haider aangehangen regio's. Haider werd in Venetië bekogeld met stenen, tomaten en vuurwerk en werd door de burgemeester van de stad tot persona non grata verklaard. Zelfs politiek uiterst rechts in Italië in de persoon van Gianfranco Fini, de voormalig (?) neo-Nazi en gesprekspartner van de Nederlandse lobbyist Jimmy van Janssen van Raay, zag niets in de plannen van zijn Oostenrijkse geloofsgenoot. Wat dit betreft blijft Haider dus een roepende in de woestijn. Maar er is hoop want Freddie is zijn profeet.
Demasqué
13 juli 2000
Deze maand zijn twee leidinggevende figuren uit de neo-nazistische NPD in Duitsland ontmaskerd als V-Männer ( geïnfiltreerde informanten) van de Duitse Verfassungsschutz.
Het eerste geval deed zich voor in de deelstaat Brandenburg. De betrokken V-Mann was in 1991/1992 bij de Verfassungsschutz in het vizier gekomen toen hij na terugkeer van een opleiding bij de Ku Klux Klan uitgever werd van Feuerkreuz dat zich vooral richtte tegen de aanwezigheid van negers in de Bondsrepubliek. De politie ging eens een kijkje nemen in het huis van de betrokken rechtsradikaal en vond materiaal voor het vervaardigen van bommen.
Niettemin werd geen strafklacht tegen de KKK-adept in behandeling genomen bij gebrek aan bewijs. Kort daarna tremde een groep kaalhoofdige heren onder zijn leiding een Nigeriaanse asielzoeker bewusteloos in Wandisch-Rietz en gooide hem vervolgens in een nabijgelegen meertje. Wonderwel overleefde de Nigeriaan deze aanslag. De Führer van de knokploeg kreeg acht jaar. Maar hij was veel meer buiten dan binnen de muren van het cachot. Achteraf is duidelijk waarom. Hij was V-Mann geworden met toestemming van de toenmalige SPD-minister van Binnenlandse Zaken. Met een honorarium van rond de duizend Mark per maand. Codenaam: Piato. De nieuwe informant klom in de jaren daarna op in de hiërarchie van de NPD en was betrokken bij het regelmatig overleg met de Zweedse bloedsbroeders en het organiseren van steeds militanter wordende acties van knokploegen uit de skinheadscene.
Datzelfde deed een hooggeplaatste NPD-functionaris in Mecklenburg-Vorpommern via de door hem opgerichte Kampfbund Nord. Maar zijn carriëre kwam wat spoediger tot stilstand.
Na een jaar (1999) was het al einde oefening. In hoeverre de info van deze heren belangrijk is geweest, blijft de vraag. En in hoeverre de Verfassungsschutz naar aanleiding van die info heeft ingegrepen, weten we evenmin. Zeker is wel dat het na de successen van de FPÖ in Oostenrijk ook in Duitsland hier en daar flink haidert en dat de neiging bij veiligheids- en opsporingsinstanties bij onze oosterburen per traditie niet erg groot is om rechtsradikale groeperingen stevig aan te pakken. Het consigne blijft: ogen open houden of toch in ieder geval de wekker zetten.
Oortjes, overal oortjes
13 juli 2000
Sinds het aantreden van de regering Blair is het afluisteren van de Britse burgers (al dan niet via de telefoon) en het openen van hun post met zestig procent toegenomen. Minister van Binnenlandse Zaken Straw tekent binnen dit kader vijf documenten per dag om de verschillende inlichtingendiensten, de douane en de "FIOD" in staat te stellen hun oortjes te luisteren te leggen of hun oogjes de kost te geven. De meeste van dit soort activiteiten zijn gericht tegen de georganiseerde misdaad. Aan gekrakeel over de aantasting van de privacy zijn tot nu toe van regeringszijde niet veel woorden vuil gemaakt. In hoeverre het Britse deel van het Echelongenootschap al meeprofiteert van de laatste uitvindingen van hun Amerikaanse broeders is nog niet tot de pers doorgedrongen. Maar het zal niet lang duren voor ook in Londen gebruik zal worden gemaakt van het nieuwste snufje waarover de FBI beschikt. Was het tot voor kort nog zo dat via het programma "Omnivoor" een stoet aan informatie min of meer op goed geluk van het internet werd geplukt en uitgezeefd, sedert de invoering van "Carnivoor" begin dit jaar is de FBI in staat veel doelgerichter te werk te gaan. De gleufhoeden kunnen zich nu specifiek richten op mensen die ergens van verdacht worden en al hun moves op het net registereren. Er kleeft wel een bezwaar aan Carnivoor. Het moet nog worden aangebracht op de computer van de bewuste internet server. In wezen net zoals dat gebeurt bij telefoonmaatschappijen. Maar tot nu toe is de Feds bij de kleine honderd gevallen die sinds de invoering van Carnivoor op deze manier zijn afgewikkeld niet al teveel in de weg gelegd. Privacy is een artikel dat tegenwoordig bij elke seizoensopruiming vooraan in de etalage staat.
Interventie vanuit Brussel
6 juli 2000
Tijdens de bijeenkomst van de Europese top op 19 en 20 juni jl. in het Portugese Fenia zijn op het oog weinig ingrijpende besluiten genomen. Op het oog, want naast het nemen van een paar colletjes uit de categorieën drie en vier over de gemeenschappelijke belastingpolitiek, de euro, de pensioenen en een paar technologische vraagstukken werd wel degelijk ook een lastige klim uit de eerste categorie bedwongen. Die handelde over het instellen van een rechtstreeks vanuit Brussel te dirigeren interventiemacht die snel kan ingrijpen als in een gebied binnen de invloedsfeer van de Europese Gemeenschap ernstige civiele onrust ontstaat.
Die nieuwe spierballenequipe moet er binnen drie jaar zijn en zal in eerste instantie uit 5000 man bestaan met een uitgroei-optie naar 60.000. Daarvan zal zo'n duizend man binnen dertig dagen op expeditie kunnen worden gestuurd in gezelschap van juristen, rechters en burgerpersoneel om tijdelijk het dagelijks bestuur in het bewuste gebied over te nemen. Een stap waarmee bijvoorbeeld een achterkamerartiest als Kok een deel van de nationale souvereiniteit overdraagt aan de club van Prodi die ergens onderaan op het dagelijkse boodschappenlijstje een zuinig onsje democratie heeft staan. De enige prangende vraag die zich tijdens het glas en de plas in Portugal blijkbaar voordeed was of het nieuwe stukje speelgoed binnen of buiten de NAVO zou moeten opereren. Of allebei. Maar daar komen onze grote bedisselaars voor 2003 nog wel uit.
Agent Fungus
4 juli 2000
De frisdrank coca cola dankt zijn naam en zijn specifieke smaak aan de verwerking van cocabladeren. Die bladeren betrekt de producent sinds jaar en dag van bedrijven uit het Andesgebied, die soms ook in de weer zijn voor handelaren uit een heel andere sector van de wereldeconomie. Om minder afhankelijk te zijn van de door guerilla- en drugsoorlogen geteisterde Zuidamerikaanse gebieden liet Coca Cola in de jaren zeventig bij wijze van experiment cocabosjes planten op Hawaii. Dat experiment liep op een kleine catastrofe uit. Een giftige paddestoelensoort uit de familie fusarium oxysporum roeide de hele aanplant in één snuif uit. Coca Cola was er niet blij mee. Maar de luitjes die zich bezighielden met het in de hand houden van de wereldprijs voor cocaïne zagen er grote mogelijkheden in. In plaats van het ontwikkelen van dure chemische of biologische middelen om in sommige streken de oogst te vernietigen zou het uitzaaien van een eenvoudige paddestoelensoort uitkomst bieden. Bovendien kan dat zaaien van grote hoogtes geschieden, waardoor de betrokken vliegtuigjes niet zo snel vanuit het oerwoud beschoten kunnen worden tijdens hun werkzaamheden. Tot nu toe is de lobby ten faveure van deze Agent Fungus niet erg succesvol geweest en heeft Washington zich beperkt tot het zenden van overdoses wapens en militaire experts naar Colombia en Ecuador. Gezien het schamele effect daarvan in de zogenaamde war on drugs gaan nu in de Amerikaanse hoofdstad steeds meer stemmen op om een paar wolken paddestoelen neer te laten dalen. Ongeacht of dat nou andere flora en fauna of zelfs de levens van de bewoners van de bewuste gebieden vernietigt. Vietnam revisited.
De FBI en de nieuwe openheid
3 juli 2000
Misschien om zijn populariteit, die net zo hard gezakt was als zijn broek, weer wat op te vijzelen sloeg president Clinton de hand aan de ploeg toen de wandaden van ex-dictator Pinochet opnieuw een hype werden in de internationale pers. Hij gaf de FBI opdracht om drie dossiers over Amerikanen die tussen 1973 en 1990 in Chili vermoord waren door het regime van de generaal versneld vrij te geven. Dat zal hem door de betreffende snuffelorganisatie niet in dank zijn afgenomen. Op zijn minst één van de dossiers riep meer vragen op dan dat het beantwoordde. Het had betrekking op Frank R. Teruggi jr.
In 1971 woonde hij een congres bij van het Vredeskorps, een vrijwilligersorganisatie die ooit door president Kennedy in het leven was geroepen. Het thema bij dat congres was "Anti-imperialistische strategie en aktie". Het jaar daarop verhuisde Teruggi uit idealistische overwegingen naar Chili om daar steun te verlenen aan de opbouw van een rechtvaardiger samenleving onder president Salvador Allende. Mede naar aanleiding van informatie die de FBI kreeg van "een persoon die tot een buitenlandse inlichtingendienst behoorde" stelde zij in december 1972 een rapport over de jonge Amerikaan samen. Daarin werd onder andere het Vredescorps afgeschilderd als een club die het socialisme wilde verbreiden en daarbij steun ontving van Cuba en "alle derdewereld-revolutionairen". Een paar dagen na de coup van Pinochet en zijn trawanten op 11 september 1973 werd Teruggi uit zijn appartement gesleept, in het Nationale Stadion gemarteld en vervolgens met een regen van kogels om het leven gebracht. Als reden voor dit nazistische staaltje snelrecht werd door het betrokken slagersteam vermeld dat Teruggi een linkse revolutionair was die de Chileense regeringsjunta in diskrediet had gebracht. Notabene een junta die zich nog maar nauwelijks in het zadel had gewurmd. Gezien de gang van zaken voor de coup uit is nu de vraag gerechtigd of er ten aanzien van Teruggi een één-tweetje is geweest tussen de FBI en de "persoon die tot een buitenlandse inlichtingendienst behoorde". En dat is uiteraard precies wat de FBI niet heeft vrijgegeven. Maar wie vraagt de kat om een muis terug te bezorgen?