Skip to main content

Actueel februari 2000

29 december 2000

De Smeerkuil van de NS

24 februari 2000
Drie medewerkers van de NS-afdeling Railinfrabeheer worden ervan verdacht zich aan illegale verrijking te hebben schuldig gemaakt. Bij de NS worden projecten zelden openbaar aanbesteed. Meestal gunt men de werkzaamheden aan vaste leveranciers en aannemers die zoals nu blijkt steevast hogere prijzen bedongen dan normaal. De drie betrokken employé's van de NS zouden het prijsverschil, na een een-tweetje met de bedrijven die de opdrachten verwierven, in eigen zak hebben gestoken. Of op wat moderner wijze naar een coderekening in het buitenland hebben laten overmaken.
In maart 1995 ontstond door een artikel in het Franse blad Libèration een flinke deining in de Hofvijver. De Franse locomotievenleverancier GEC Alsthom, de vaste leverancier van de NS, zou smeergeld hebben betaald voor de Nederlandse order van 38 locomotieven ter waarde van een kleine 200 miljoen gulden. Tussen beide partijen was eind september 1989 met betrekking tot die order al een pre-deal gesloten. Op 5 oktober 1989 en op 1 maart 1990 werd door het Franse bedrijf in totaal 6,4 miljoen Franse francs overgemaakt naar de bankrekeningen van de Urban Consulting Corporation en de firma Henley Commerciale in Panama. Grote vraag was waarom smeergeld betaald zou zijn aan een firma die voor die tijd ook altijd al leverancier was geweest.
Maar door de huidige affaire bij Railinfrabeheer wordt duidelijk dat door het gebrek aan openbare aanbestedingen bij de NS de onderhandelaars al gauw in een sfeer van ouwe jongens krentebrood terecht kunnen komen. In 1995 leverde het onderzoek onder leiding van de dames Jorritsma en Sorgdrager niets op door gebrek aan voldoende gegevens. Het onderzoek naar de mogelijke malversaties bij Railinfrabeheer is voorlopig in handen van specialisten van de afdeling Veiligheid van de Spoorwegen zelf. Nu ze toch bezig zijn kunnen ze misschien meteen nog even dat andere dossiertje meenemen.

De Meegenieters

22 februari 2000
Vandaag debatteert de duurste sociëteit van Europa in Brussel over de gevaren van Echelon. Het electronische spionagenetwerk dat de vijf belangrijkste Engels sprekende landen over onze aardkloot hebben uitgespreid om alle vormen van onderlinge communicatie tussen wie en wie dan ook te kunnen onderscheppen, te vertalen en onder te brengen in de files van een stel supercomputers. Dit om de moderje - liefst de Engels sprekende - samenleving te behoeden voor terroristische aanslagen, aanvoer van drugs en andere aktiviteiten die "onze" rechtsorde kunnen verstoren (zie voor deze materie onder meer het boek "Luisterrijk. Een gids over afluisteran" van Buro Jansen en Jansen/ De Papieren Tijger, november 1999). Nobel, zeer nobel. Alleen het blijkt bij heel wat gelegenheden nog niet best te werken. En bovendien wordt het steeds vaker gebruikt voor minder deftige zaken als het onderscheppen van politieke en diplomatieke berichten van derde landen( het verwerven van voorkennis bij zakendeals van de concurrentie, het snuffelen in privélevens etc.
Alsof dat nog niet genoeg is blijkt uit een vrijdag jl. openbaar gemaakt rapport van de Franse militaire inlichtingendienst dat de Amerikaanse National Security Agency, tevens de stuwende kracht achter Echelon, de groei van van softwaregigant Microsoft heeft gesponsord en dat employé's van dat bureau deel uitmaken van het personeel van Bill Gate's bedrijfje. Op zich misschien niet zo verwonderlijk, maar de Franse inlichtingendienst had nog meer van dit soort giftige pijlen op haar boog. De betrokken NSA-employé's zouden namelijk samen met topluitjes van Gates geheime codes hebben ingebouwd in de laatste generaties software om zo een nog betere greep te krijgen op de onderlinge communicatie in de wereld. Zo'n negentig procent van de totale gecomputeriseerde communicatie in de wereld zou daarmee gecovered zijn.
Wat ooit een redelijk in de hand te houden proces leek, liep met name door de ontwikkeling van de "tracking-software" van PROMIS in de jaren tachtig (waarmee het na modificatie zelfs mogelijk was bankrekeningen te plunderen), zo gierend uit de klauwen dat wij nu geconfronteerd worden met een monster zonder ethische waarden waarbij het "Big Brother"-programma van de heren Endemol op het spelen met een blokkendoos lijkt. Het zal dus vandaag in Brussel dan ook wel weer uitlopen op: Ze hieven een glas, ze deden een plas en lieten alles bij wat het was.

Berichtje uit de Pampa's

6 februari 2000
Op 3 februari jl. vond een ministeriële bijeenkomst plaats binnen het kader van de FTTA (Free Trade Area of The Americas). Een organisatie die streeft naar de vorming van een vrijhandelszone die het hele Amerikaanse continent moet omvatten. Streefjaar 2005.
Tijdens die conferentie diende de Argentijnse delegatie een amendement in waarin werd voorgesteld te komen tot een gezamenlijke aanpak van de heersende corruptie, inclusief witwaspraktijken en belastingontduiking.
Alleen al in Argentinië is daarmee jaarlijks naar schatting anderhalf miljard dollar gemoeid en loopt de staat daarmee zo'n 300 miljoen dollar aan belasting mis. Het voorstel werd aanvaard. Argentinië zette er direct vaart achter. Deze week komt een bundeling van krachten tot stand om de corruptie een halt toe te roepen. Daarbij zijn zowel de Ministeries van Binnenlandse Zaken en Economische Zaken als de Argentijnse FIOD, de politie, de guardia civil en de geheime diensten betrokken.
Het besluit om in 2005 tot een Amerikaanse vrijhandelszone te komen werd genomen in december 1994. In diezelfde maand werd wel alvast de Zuidamerikaanse voorloper gevormd: de Mercosur.
Een samenwerkingsverband op economisch terrein tussen Argentinië, Brazilië, Uruguay, Paraguay, Chili en Bolivia. Eén van de grootste problemen waarmee de FTTA i.o. en de Mercosur hebben te maken is het feit, dat veel van de economiën in Latijns-Amerika zich nog net een beetje drijvende houden dankzij de opbrengsten uit drugsteelt en -handel.
Daaruit is mogelijk de hernieuwde poging van de Verenigde Staten te verklaren om via een "drugs on war" greep te daarop te krijgen en de revenuën uit die handel zoveel mogelijk naar de staatskassen van de bij de FTTA aangesloten landen te manouvreren. Zoals bijvoorbeeld al gebeurt in landen als Pakistan, Turkije en Marokko.
Eén van de drijvende krachten achter de vorming van Mercosur en de FTTA was de president van de Argentijnse suikerunie, die nu al jarenlang als vertegenwoordiger optreedt van de Unido Industrial Argentina (UIA) op dit terrein. Zowel op het niveau van werkgroepen uit het Latijns- en Noord-Amerikaanse bedrijfsleven, als in de rol van adviseur van ministers en staatssecretarissen bij internationale bijeenkomsten.
Zijn naam: Jorge Zorreguieta. De vader van. Opdat wij weten over wie we het hebben.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
29 december 2000