Actueel april 2000
BAT in de vuurlinie
28 april 2000
British American Tobacco ziet de bui al hangen. Nog voordat in Londen een definitief besluit is gevallen om zowel langs juridische als parlementaire weg uit te vlooien of aan de verkooppolicy van de tabaksreus geen verdacht luchtje zit, heeft BAT al twee advocatenfirma's in stelling gebracht om deze onderzoeken te voorkomen. Een paar maanden geleden werd in de Britse pers aan de hand van officiële documenten munitie aangedragen voor minimaal het vermoeden dat BAT op slinkse wijze participeerde in de smokkel van zijn eigen producten naar de "boom-markets" in Zuidoost-Azië en Latijns-Amerika. Wij onthulden naar aanleiding van die berichten vervolgens in De Morgenster dat in ieder geval het Europese deel van dit netwerk van sigarettensmokkel identiek was aan dat van de beruchte IRT-affaire (zie "De Smokkel van smoke en coke" dd. 12/2/00). De directie van BAT ontkende de beschuldigingen, maar ondernam geen juridische stappen. Mochten de beide onderzoeken er toch komen dan zal ook directie onder ede worden gehoord. En dan zal het aanzienlijk moeilijker worden om de zaak in de doofpot te krijgen en wordt het gezegde van kracht: wie zich brandt moet op de peuken zitten.
Bea is te groot
27 april 2000
De Volkskrant publiceert zaterdag een interview met Ruud Lubbers. Daarin zegt hij onder meer dat er een gevaar bestaat van "over-exposure" van koningin Beatrix. Zij komt volgens de aan de Katholieke Universiteit Tilburg (KUT) geparkeerde oud-premier te vaak in de publiciteit. En dat leidt ongewild tot een soort concurrentieslag met haar opvolger, die de laatste tijd heftig scoort met zijn Maxima (die een blow niet uit de weg gaat), zijn water en zijn kleineren van de Japanse kroonprins (Alex was twee keer zo lang). Zo dreigt de overdracht van paleis Noordeinde, de Gouden Koets en de jaarlijks door een steeds groter wordende vloot van dameshoeden omgeven Stoel een pijnlijke operatie te worden. Door die "over-exposure" ontstaat ten opzichte van de koningin volgens de voorman van Hollandia Kloos de laatste tijd een wat kregelige sfeer. Maar dat komt niet omdat zij te klein is of te bedillerig. Zij is gewoon te groot. Hij vergelijkt haar huidige sitatie met die van zichzelf in 1994. Onder de druk van zoveel publiciteit dreigde hij bijna volledig ten onder te gaan. Bijvoorbeeld toen hij hengelde naar de positie van secretaris-generaal van de NAVO. Hij ging binnen dat kader ook naar Washington. Heel optimistisch. Maar Clinton moest hem niet. Teleurgesteld kwam hij terug. En wat zei hij tegen de verzamelde Nederlandse pers? Ik was niet te klein. Ik was te goed! L'histoire se répète.
Britse royalty op zijn Zweeds
22 april 2000
Het lijkt wel geënsceneerd. Temidden van het gekakel uit de Haagse en Brusselse parlementaire kippenhokken over het inperken van de invloed van de respectievelijke koningshuizen op het regeringsbeleid publiceerde de Guardian op 21 april jongstleden een opmerkelijk ministerieel memo uit de tweede helft van de jaren zestig. De socialistische regering-Wilson zou in die periode ernstig hebben overwogen de status van het Britse vorstenhuis tot Zweeds niveau terug te brengen. Als onderdeel van die operatie stond ook een verhuizing van de koninklijke familie op het programma naar een wat eenvoudiger optrekje, alsmede een forse vermindering in de jaarlijkse toelages. Daarnaast moest het personeelsbestand op Buckingham Palace serieus worden ingekrompen en het restant diende voortaan te worden gehonoreerd uit het huishoudknipje van de Windsors zelf. Allemaal niet onredelijk want de Britse economie leek in die tijd veel op een beschimmelde gatenkaas, terwijl de bewoners van het paleis ook toen al tot de rijkste families van de wereld behoorden. In dit licht is het niet vreemd dat de van conservatieven vergeven Britse contra-spionagedienst MI 5 naarstig in haar vuilnisbakken begon rond te roeien om te zien of er nog wat compromitterends was te vinden over premier Wilson. De noeste arbeid leverde een klein succesje op. Tot Wilson's kennissenkring behoorde Joseph Kagan, een Tsjechische réfugiè die in Engeland een succesvolle carrière had opgebouwd als regenjassenfabrikant. Kagan had de inrichting van Wilson's privé-bureau gefinancierd en de Labourvoorman aan de vooravond van de verkiezingen een vliegtuig geleend om zich wat gemakkelijker en vooral vlugger te kunnen verplaatsen.
De voormalige Tsjech bleek vriendschappelijke betrekkingen te onderhouden met de in Londen als handelsattaché verblijvende KGB-agent Vaygaukas. In hoeverre dit materiaal tegen Wilson is gebruikt ten tijde van het dispuut tussen diens regering en de koninklijke familie is tot nu toe niet publiek gemaakt. Zeker is wel dat de voorgenomen maatregelen met betrekking tot de Windsors achterwege zijn gebleven. Het Zweedse alternatief werd in de knop gebroken.
Republiek
21 april 2000
Als D'66-voorman Tom de Graaf nu samen met ons aan de tekentafel zou gaan zitten om uit het niets een staatsvorm te ontwerpen, dan zouden wij wat hem betreft uitkomen op een republiek. Dat zei hij gisteravond bij Barend en Van Dorp.
Aanleiding was de fuzz die een paar weken geleden ontstond toen hij plotseling te kennen gaf dat bij zijn partij het diepe verlangen bestond de macht van het Koninklijk Huis te reduceren tot bijvoorbeeld het knippen ran linten, het hossen met en knuffelen van hockeydames en het lullen over het verdelen van een emmer water. Waarom Tommetje juist dit moment had gekozen om het oranje braambos aan te steken kon hij eigenlijk niet precies zeggen. Dat is in België anders. Ook daar weerklinken nu republikeinse geluiden. Maar wel degelijk met een duidelijke aanleiding. Die werd gevonden in een interview dat het dagblad De Morgen had met Edward Korry, de Amerikaanse ambassadeur in Chili tussen oktober 1967 en oktober 1971. Die vertelde onder meer dat het Belgische koningshuis in 1963/1964 een financiële bijdrage had geleverd aan het verkiezingsfonds van de christendemocratische presidentskandidaat Eduardo Frei. Daarmee sloot het zich aan bij een geheime operatie van de CIA en de Katholieke kerk om de socialistische tegenhanger van Frei, Salvador Allende, de pas af te snijden. De operatie slaagde. Niet de slechtste reden om de macht van het Belgische koningshuis te minimaliseren.
Overigens, ook het Nederlands koningshuis heeft aan bovengenoemde operatie meegewerkt. Kleintje Muurkrajt besteedde aan dat feit een artikel in nummer 326 onder de titel "Soestdijk contra Allende" in oktober vorig jaar. Toen hebben we De Graaf niet gehoord. Een vriendelijk advies: neem een abonnement op het Kleintje, Tom. Dertig gulden per jaar. Moet kunnen.
Merkwürdig
20 april 2000
Dr. Herbert Batliner is de laatste tijd nogal vaak in het nieuws. Deze Liechtensteinse financieel-juridisch expert blijkt namelijk een voorname rol te hebben gespeeld in het illegale circuit van fondsenwerving ten behoeve van de Duitse christendemocratische partijen. De stichtingen die al sedert de jaren zestig daarvoor in het leven waren geroepen stonden merendeels op zijn kantoor geregistreerd. De Duitse spionagedienst BND bracht begin dit jaar een buikig rapport uit onder de titel "Die Geldwäsche-Community". Daarin werd gesteld dat de dienst Batliner en een heel stel van zijn collega's in Liechtenstein ervan verdacht hand- en spandiensten te verrichten voor minder welvoeglijke lieden. En dat Liechtenstein een witwasparadijs was voor Latijns-Amerikaanse drugsclans, Italiaanse mafiafamilies en Russische onderwereld. De banken en financieel-juridische experts als Batliner zouden zich in dit soort gevallen ten onrechte verschuilen achter bank- en beroepsgeheim. Een poging van de ruim zeventigjarige Batliner om via het Berlijnse gerechtshof die beschuldigingen van tafel te krijgen mislukte onlangs. De nestor van deze Liechtenschweinerei-winkel zei in een interview met Der Spiegel dat hij zich niet verantwoordelijk achtte voor de mensen die achter die stichtingen schuil gingen, noch voor de manier waarop zij hun geld verdienden. Het merendeel van zijn cliëntèle vond en vindt de weg naar zijn kantoor via de grote Zwitserse banken, waarbij de UBS de eerste viool speelt. Hij ging ervan uit dat die banken hun cliënten al hadden gescreend voordat zij naar hem werden doorverwezen en dat hij dat niet nog eens behoefde te doen. Volgens de Neue Zürcher Zeitung is die opvatting van Batlinger echter bezijden de waarheid en in strijd met de Liechtensteinse wetgeving.
Hoe dit ook zij, nergens in dit gekrakeel wordt Batliner's connectie met de Lockheed-affaire en haar zijscheuten gememoreerd. Ook daarin was sprake van het witwassen van mafiageld dat onder andere afkomstig was van Meyer Lanski, tot in de jaren zeventig het grote financiële brein van de wereldwijde misdaadorganisatie. Daarom verwijzen wij graag in dit verband nog even naar het artikel "De CDU-affaire" in De Morgenster van 26 januari jl.
een goede blow is nooit weg
19 april 2000
Nederland heeft het momenteel zo goed dat mevrouw Herfkens over haar hart heeft gestreken en de leningen van de armste landen uit haar steunassortiment uit de boeken heeft geschrapt.. Een nobel gebaar dat op de korte termijn misschien enig soelaas biedt en dat wellicht de bedoeling had om de andere rijke landen - toevallig toch in IMF-verband bijeen - ook over de streep te trekken. Maar het zal een druppel op een gloeiende Afrikaanse hoogvlakte zijn. Voor al die landen zijn andere maatregelen nodig. Maatregelen die ten koste gaan van de miljardenwinsten van de concerns die voor een waterpomp en een schoolbord Afrika leeghalen. Vandaar misschien dat sommige landen de neiging hebben zelf naar oplossingen op zoek te gaan. Zoals in Malawi, één van de armste landen in zuidelijk Afrika. Het land leefde tot nu toe voor rond de zeventig procent van de opbrengst van zijn tabakplantages. Door de wereldwijde pers- en justitiële campagnes tegen tabakgebruik lopen de opbrengsten door overproductie terug. In het parlement van Malawi klinken nu serieuze geluiden om de verbouw van cannabis te legaliseren en uit te breiden om toch aan de nodige buitenlandse valuta te komen. Dit ondanks het akkoord dat onlangs met de VN is gesloten om het gebruik en de teelt van cannabis in het land onder controle te houden. Als ze nou eens gingen blowen op het ministerie van Herfkens. Als een soort voorbeeldfunctie. Om ook anderen over de streep te trekken.
Overnames
19 april 2000
Sinds het recente mislukken van de fusie tussen de Deutsche Bank en de Dresdner Bank zwemmen een paar haaien voor de Duitse geldkust. Eén daarvan is volgens Der Spiegel haast traditiegetrouw de ABN/Amro, die woestgraag de Dresdener wil opslokken. Dat is overigens niet de enige prooi waar De bank op aast. Al geruime tijd is zij in stilte bezig om haar belang van een kleine tien procent in de Banca di Roma uit te breiden. Op dit moment cirkelt zij om het ongeveer net zo grote aandeel heen dat Khadaffi in de de Italiaanse bank bezit. De Lybische leider zou tegen bepaalde voorwaarden zijn prooi wel willen loslaten. Als diens loodsmannetje fungeert onder meer de Rotterdamse advokaat G.J. Dolk, die op goede voet staat met het Lybische bewind. De onderlinge overname van aandelen zou de steun genieten van de regering in Rome omdat zij liever een Nederlandse deelneier ziet in een grote Italiaanse bank dan een Lybische. Ultiem doeh van de ABN/AMRO is echter de hele Banca di Roma over te nemen en liefst op korte termijn. Daartoe zou zij al haar tanden hebben laten zien door te dreigen zich met één beweging van haar staart geheel uit de Romeinse bank terug te trekken. En dat zou zowel de Banca als de Italiaanse regering in ernstige erlegenheid brengen (zie ook artikel in Kleintje Muurkrant nummer 333).
Olie en de mensenrechten
17 april 2000
Jörg en de Mossad
17 april 2000
Gisteren leidde Paus Johannes Paulus II voor zo'n honderdduizend gelovigen een dienst op het Sint Pieter's Plein ter gelegenheid van Palmzondag. De veiligheidmaatregelen waren nog strenger dan normaal. De Italiaanse veiligheidsdiensten inclusief die van het Vaticaan waren door de Mossad getipt over een mogelijke Islamitisch-terroristische aanslag op de Paus of andere doelen in Vaticaanstad, die rond Pasen zou zijn gepland. Aanleiding daartoe zou de succesvolle reis zijn geweest die de Paus in de laatste week van maart heeft gemaakt naar de zogenoemde heilige plaatsen in Israël. Waar of niet waar het geeft in ieder geval aan dat de jarenlange kou in de verhoudingen tussen het Vaticaan en Israël uit de lucht is. Mogelijk is de Mossad binnen die context ook verantwoordelijk voor de in dezelfde tijd schuchter in de internationale pers verschijnende berichten over Jörg Haider's sexuele betrekkingen met minderjarigen (zie voorafgaande actuele berichten in deze actuele rubriek van het Kleintje).
Naast het feit dat de politiek al in zijn schulp gekropen ex-FPÖ-leider goede banden onderhoudt met Khadaffi's zoon, baart hij namelijk ook grote zorgen in het Vaticaan. Reden daarvoor ligt in het feit, dat Haider's grotendeels katholieke ambtsgebied Karinthië in december de traditionele kerstboom op het Sint Pieter's Plein mag leveren. Dat houdt ondermeer in dat Haider als gouverneur van de Oostenrijkse deelstaat aanwezig zal zijn bij de installatie ervan en met de paus op de kiek moet. Het zou de Heilige Stoel heel wat zilverlingen waard zijn als Haider vantevoren werd afgebrand. De takkenbos onder Jörg's voeten staat in ieder geval al in lichterlaaie.
Waarin een klein land groot is
16 april 2000
Sedert 1993 bestaat in de Europese gemeenschap een embargo op wapenleveranties aan de strijdende partijen in de Congo. Volgens de Britse Guardian van gisteren wordt dat embargo met de regelmaat van een Friese staander aan de laars gelapt. Zo beschikt het blad over bewijzen dat een oude Boeing 707 in november van het afgelopen jaar vanuit Oostende leeg naar het Bulgaarse Burgas is gevlogen, daar een partij gloednieuwe AK 47-geweren met de bijbehorende ammunitie heeft opgehaald en die vervolgens in de Zimbabweaanse hoofdstad Harare heeft afgeleverd. Een klaarstaande Ilyushin heeft de partij daarna overgebracht naar het hoofdkwartier van de Zimbabweaanse troepen in Oost-Congo, die daar voornamelijk Kabila's diamantmijnen uit handen van de rebellen proberen te houden. Vorige maand zou dezelfde Boeing 707 met een Amerikaans/Brits team in de cockpit "technische apparatuur, industriële machines" en medicamenten van UNICEF naar Harare hebben overgevlogen. De lading was afkomstig uit de Slowaakse hoofdstad Bratislava. Britse onderzoekers hebben echter het sterke vermoeden dat het ging om een compleet Igla ground-to-air raketsyteem dat voor dezelfde troepen in Oost-Congo bestemd was.
De betrokken Boeing was eigendom van de Air Cargo Plus. Een bedrijf van twee Zweden die vanuit Luxemburg opereren en zeiden niets te weten van wapenleveranties. Zij hadden het vliegtuig tot oktober vorig jaar op contractbasis twee jaar verhuurd aan het Britse Air Charter Service en daarna op ad hoc basis. Air Charter Service maakt gebruik van de faciliteiten van het vliegveld in Oostende en had voor bovenstaande moordadige activiteiten de Boeing geleasd aan de Nederlander Herbie Proost die in Oostende de honneurs waarnam van de Nederlandse BV TransBalkan Cargo Service. Deze BV beschikt over eigen faciliteiten op Schiphol. TransBalkan is gevestigd in de Cargo Point Building aan de Kruisweg 485 in Rozenburg (letterlijk onder de rook van Schiphol) waar ook drie grotere broers hun thuishaven hebben gevonden: Ribro Air, P & O Nedlloyd Global Logistics en Kuhne & Nagel greveenns. De order voor TransBalkan voor de genoemde twee vluchten kwam volgens de Guardian van niet nader geïdentificeerde Nederlandse wapenhandelaren. Een embargo is er niet voor niets. Een wapenhandelaar staat voor niets.
World Offline
15 april 2000
Uit de wereldwijde publiciteit die de afgang van World Online heeft veroorzaakt valt nog steeds niet op te maken wie nog meer hebben geprofiteerd van El Nina's listige operatie achter de schermen die haarzelf een formidabele winst opleverde en vooral kleine beleggers de financiële das omdeed. Er begint echter wel enig licht te dagen. Volgens de Financial Times is Nina door Avram Miller gewezen op het bestaan van Baystar Capital in San Francisco.
Een bedrijf dat vooral venture capital belegt in technologische fondsen. Ofwel centjes die toch over zijn en dan maar wat risicovol belegd worden. Miller werkte ooit mee aan medisch-wetenschappelijk onderzoek aan de Erasmus-universiteit in Rotterdam voor hij naar Amerika trok en uitgroeide tot een "cybergoeroe". Hij werd directeur van de chipmaker Intel die hij miljoenen winst bezorgde met het beleggen in internetfondsen. Dankzij dit succes wist hij het bestuur van Intel ook te interesseren voor een deelneming in WOL (8,7 procent). Hij was inmiddels voor zichzelf begonnen en bij WOL zowel supervisor van de leiding als extern adviseur geworden. Bovendien schafte hij zich een aandelenpakket WOL aan. Gewone mensen noemen zoiets zakkenvullen. Miller was als kleine zelfstandige ingetrokken bij het al genoemde Baystar Capital en het is dus niet vreemd dat Nina nou juist dat bedrijf uitkoos voor het "cashen" van haar aandelenpakket voor 6 euro. Zonder lock-up regeling, waardoor Baystar gerechtigd was het pakket meteen met een leuke winst door te stoten. Aan wie en wat die er weer mee gedaan hebben is onbekend. Maar een kind kan de was doen.
Veel geschreeuw weinig WOL
14 april 2000
De beursgang van World Online was een hype. Het instorten van de koers eveneens. Zoals zo vaak waren vele kleine spaarders het haasje. Beïnvloed door een Superman met dwarslesie stortten zij zich in het avontuur en gingen bijvoorbeeld een doorlopend krediet bij de inmiddels beruchte ABN/AMRO aan of zetten hun schrale spaarrekening om in de aandelen van mevrouw Brink's gouden toekomst tegen 43 euro per stuk One day... Nu worden kleine Nina en haar aanhang (waaronder de ABN/AMRO) belaagd door een stel advokaten die voor hun cliënten de financiële pijn nog wat willen verzachten. Twee van hen zijn oude bekenden: Bob van der Goen en Oscar Hammerstein.
Zij probeerden indertijd samen met de Ronnie Galjaard (een soort kasbewaarder van onder andere Johan Verhoek, alias de Hakkelaar) een bedragje van 17,5 miljoen gulden dat zij in Zwitserland hadden weggestopt uit de klauwen van Justitie te redden. In coöperatie met de van tijd tot tijd voor de Amerikaanse mafia in zee zijnde libertariër Robert Jan Doorn. Van der Goen verklaarde gisteren voor de teevee dat mevrouw Brink in het niet zo verre verleden in België een paar keer failliet was gegaan. Hij plaatste daarom vraagtekens bij de aanstelling van mevrouw Brink als boegbeeld van WOL en vond de move van Nina om het grootste deel van haar aandelenpakket ver voor de beursgang te verkopen voor zo'n 6 euro net nog niet malafide. Zijn collega's Spong en Hammerstein verklaarden eveneens voor het oog in onze huiskamer dat zij wel voldoende bewijs dachten te hebben voor strafbaar handelen van de zijde van Nina cs.
Hammerstein heeft enige ervaring in gegoochel met aandelen. Hij was actief in het gekrakeel rond de VHS-aandelen waarin opnieuw Doorn een prominente rol speelde. Ook hier hing de geur van een frisse witwas. Daarnaast onderhield Hammerstein levendige contacten met Max Hasfeld, waarover Kleintje Muurkrant al menigmaal heeft geschreven.
Ons staan zonder twijfel weer spectaculaire dagen te wachten. Met weer veel welles nietes van allerlei experts. Die tot nu toe overigens één vraag nog niet hebben gesteld: AAN WIE heeft Nina Brink haar aandeeltjes voor 6 euro verkocht? Want ook al is de koers tot onder de twintig euro gezakt, die heeft een wereldklapper gemaakt.
Hommeles bij het Rode Kruis
13 april 2000
Vandaag begint een tweedaags congres van het Internationale Rode Kruis in Genève. En het belooft een memorabele gebeurtenis te worden. De Amerikaanse delegatie heeft namelijk de operatiemessen geslepen over een kwestie die zich binnen de organisatie al zo'n vijftig jaar voortsleept. Het gaat om het officieel toelaten van Israël. Normaliter was dat allang gebeurd. Maar de Israëlische club weigert het Rode Kruis als embleem te voeren. Het land houdt vast aan de Rode Davidsster. Het bestuur van het Internationale Rode Kruis vreest met het toelaten van het eigen Israëlische embleem een soort schisma te introduceren waarbij elke lidstaat zijn eigen embleem wil voeren en de wereld geconfronteerd wordt met de Rode Satéstok, de Rode Buddha, de Rode Stier en nog meer uit de lokale pretwinkels. Niettemin houden de Amerikanen hun poot stijf en willen toelating van Israël inclusief de Rode Davidsster. Inmiddels hebben zij hun jaarlijkse bijdrage ten bedrage van ruim tien miljoen gulden bevroren..
Een andere kwestie speelt in Duitsland. Binnen de Beierse afdeling ontrolt zich langzaam maar zeker een mega-schandaal. Sedert beginjaren tachtig blijken topmensen van het Beierse Rode Kruis en de bloedbank (een volle dochter) zich namelijk schuldig te hebben gemaakt aan het aannemen van tientallen miljoenen Mark aan steekpenningen en uitgebreide knuffelreizen. Aangeboden door toeleveringsfinanciers van onder andere hepatitis- en aidstesten, die van de leiding van het Beierse Rode Kruis en haar dochter in ruil zo'n twintig procent meer voor hun produkten in rekening mochten brengen dan de normale marktprijs. Het proces tegen de verschillende verdachten is in zijn eindfase. Maar een onderzoek naar de eventuehe betrokkenheid van de top van de CSU (de zusterpartij van Kohl's, pardon Merkel's CDU) onder leiding van Strauss jr. is nog in volle gang.
Gevoegd bij de vrij recente berichten dat het Indonesische leger vier jaar geleden een dorp op Irian Jaya gemillimeterd heeft onder de cover van het Rode Kruis (zie onze Actuele berichten van 21 maart jl.) en er ontstaat een beeld van een organisatie waarbinnen enig stofzuigen en ramen lappen noodzakelijk is. Misschien een leuke taak voor mevrouw Van Vollenhoven om even voor een schoonmaakploegje te zorgen.
Haider's politieke outing
13 april 2000
In de internationale pers wordt de laatste dagen met veel toeters en bellen melding gemaakt van de aangekondigde politieke terugtocht van FPÖ-leider Jörg Haider. Zelf zei hij in het Oostenrijkse magazine Format daar ondermeer over: "Ik heb mij altijd gerealiseerd dat mijn opbouwwerk er uiteindelijk toe zou leiden dat ik mij uit de landelijke politiek zou moeten terugtrekken. Mijn persoon past niet meer in een nieuw perspectief. Mijn terugtreden is een cesuur voor de FPÖ". Mooie cesuur. Zijn kiezers lopen volgens de uitslagen van een enquête-onderzoek massaal de deur uit. Het was juist Haider persoonlijk die met zijn rechts-populistische uitspraken en zijn Lederhosen-optredens, alsof hij zo van de set van een nieuwe Heidi-film stapte, zo'n geweldige aantrekkingskracht uitoefende op de Milkakoeien onder het Oostenrijkse kiezersvee. Maar vrijwel nergens in diezelfde internationale pers wordt de ware reden voor Haider's smadelijke terugtocht genoemd. Jurg bedreef al zo'n tiental jaren sex met minderjarigen van eigen kunne en was daardoor zelfs in zijn eigen partij niet langer salonfähig (zie onze Actuele berichten van 26 maart jl.). Kennelijk is dat nog steeds een taboe-onderwerp. En de Morkhoven-groep heeft aan den lijve ondervonden wat je gebeurt als je in dat wereldje daadwerkelijk gaat roeren. Sex met minderjarigen mag niet en kost dus ook een hoop geld. Daarom is er in dit soort gevallen vaak sprake van hogergeplaatsten uit onze samenleving. Daarover wordt niet graag gepraat. Bij lagergeplaatsten worden met veel publiciteit de ramen ingegooid en ze worden gedwongen hun buurt te verlaten. In het geval van Haider kwam de kennis over zijn afwijkende seksuele voorkeur bij zijn politieke tegenstanders goed van pas. Hij moest het veld ruimen. En mogelijk staat nu zelfs zijn gouverneurschap van Karinthië op het spel. Netjes? Misschien niet. Maar sex met kinderen is erger.
Krijgsgevangenen
12 april 2000
De vorige maand herkozen premier Khatami is hard bezig de internationale betrekkingen van zijn land te herstellen. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de recente aanhouding van olietankers die ervan worden verdacht Iraakse olie weg te smokkelen. Irak mag van de VN al jaren maar beperkte quota exporteren als straf voor de weigering van Saddam Houssein een VN-onderzoeksteam vrij toegang te verlenen tot mogelijke opslagplaatsen van massavernietigingswapens. Tot nu toe liet Iran die smokkel oogluikend toe en werkte er soms zelfs aan mee door Iraakse tankers van een Iraanse vlag te voorzien (zie daarvoor onder andere Kleintje Muurkrant nummer 325 "Irangate aan de Maas"). Dat is dus nu blijkbaar verleden tijd.
Daarnaast is Iran begonnen aan het vrijlaten van Iraakse krijgsgevangejen die sinds de oorlog met Irak in de jaren 1980-1988 een ellendig bestaan leden in tentenkampen in de hete binnenlanden van Iran. Dagelijks wordt een contingent van 500 man de Iraakse grens overgezet. Daarmee wordt zeker de druk op Baghdad groter om zelf ook tot uitlevering van krijgsgevangenen over te gaan. Niet alleen van Iraanse maar ook van Koeweitse afkomst.
Aan dat laatste wordt ook al enige maanden in het geheim gewerkt. Eén van de mensen die zich daarmee bezighoudt is de in Parijs wonende Muchamer Ghorbanifar. Een bekende figuur uit de Iran-Contra-affaire en een goede (jeugd)vriend van Khatami. Ghorbanifar werkt daarbij samen met zijn Rotterdamse zakenrelatie mr. Geert Jan Dolk, die over uitstekende contacten in het Midden-Oosten beschikt. In Koeweit verwacht men dat binnen twee jaar deze zaak tot het verleden zal behoren.