Actueel 22 - 31 mei 2001
De wondere wereld van een kunstmusketier (5)
31 mei 2001
Marc van Dessel. Zijn naam viel al in onze bijdrage nummer 4 van deze serie artikelen. Van Dessel is een Belgische filmer die de laatste jaren veel tijd gestoken heeft in de productie van twee documentaires van Arizona-films over de door de Duitsers gestolen Schloss-collectie. Na voorvertoningen in Parijs, München en Praag zal één van de documentaires naar verwachting binnenkort ook voor genodigden te zien zijn in Maison Descartes, het Franse culturele bolwerk in Amsterdam. Het verhaal dat de vanuit Parijs opererende filmer ons vandaag vertelde in a nutshell:
De Amerikaanse kunsthandelaar Jack Kilgore had in 1997 op een veiling van het zo deftige en betrouwbare Christie's in New York een paar aankopen gedaan die hij niet veel later ernstig zou betreuren. Toen hij namelijk bij de leiding van het Louvre in Parijs informeerde of dat geïnteresseerd was in de overname van een van deze kunstwerken, liet deze hem weten de vingers niet te willen branden, omdat het werk meer dan waarschijnlijk afkomstig was uit de Schloss-collectie. Naar wij aannemen zal Kilgore na ontvangst van de Franse missive meer dan drie maal fuck hebben geroepen en direct begonnen zijn de voelhorens uit te steken naar andere kooplustigen. Onder andere in Maastricht. Bij de TEFAF-exhibitie van 1998.
Van Dessel was inmiddels op de hoogte geraakt van Kilgore's correspondentie met het Louvre en meldde zich bij de organisatoren van de TEFAF met de vraag of hij Kilgore met een cameraploeg mocht wassen en watergolven in één van hun expositieruimtes. Nou, dat vond de TEFAF maar niks. Bovendien was Kilgore in geen Limburgse velden of wegen te bekennen. Van Dessel had weliswaar een niet getrokken, maar hij was nu toch even in Maastricht en maakte dus een wandelingetje langs de geëxposeerde TEFAF-goodies. En oeps, daar zag hij op de stands van de heren Lilian en Vervoordt, twee keurige kunstboeren, een paar schilderijen waarvan hij aan de hand van oude foto's met zekerheid wist dat ze deel hadden uitgemaakt van de Schloss-collectie. Maar ook - naar hem later bleek - van Kilgore's vlottend bestand! De betrokken boerej schrokken zich (om in stijl te blijvej) een MKZ-crisis. Sie hatten es nicht gewusst. Vervoordt drukte zijn Kilgore-exemplaar direct bij een gretige (Belgische?) koper in de mik. Lilian was voorzichtiger of had gewoon pech. Wie denkt dat de betrokken offertes, alleen al door de mogelijke heisa die er zou kunnen ontstaan, discreet werden verwijderd van hun warme TEFAF-plekjes slaat een Gamma-voorraad planken mis.
Lilian ging met Van Dessel in conclaaf en verzocht om betere en grotere foto's. Zijn advocaat zou contact opnemen met de oude erven-Schloss. Die zou dat in de afgelopen twee jaar tweemaal hebben geprobeerd, maar geen antwoord hebben gekregen. Daarom liet Lilian recentelijk aan Van Dessel weten dat hij zich uit dien hoofde gerechtigd achtte alsnog zijn Kilgore-specimen van de hand te doen. Wordt moeilijk. Want naast de officiële claim die de erven-Schloss inmiddels hebben gedeponeerd is er nu ook die van de Franse overheid. Die heeft de pronkjuweeltjes van de TEFAF '98 nu in de catalogus van geroofde Joodse kunst opgenomen. Het contact tussen de twee kunstboeren an Van Dessel is inmiddels verbroken.
De wondere wereld van een kunstmusketier (4)
30 mei 2001
Beter laat dan nooit. Wij kregen vandaag antwoord van Boris Vervoordt, de zoon van Axel, op onze vragen naar een schilderij uit de door de Duitsers gestolen collectie Schloss (zie deel 2 uit deze serie). Het antwoord luidde:
In reactie op uw mail moet ik u melden dat:
1. Het schilderij van Van Roestraeten niet meer in ons bezit is.
2. Wij niet kunnen mededelen waar het schilderij zich momenteel bevindt.
3. Het aan de familie Schloss is om hun rechten te doen gelden, niet aan iemand anders.
Die Boris toch. Natuurlijk vroegen we naar de bekende weg. Natuurlijk wisten we uit de getuigenissen van Michel van Rijn en filmer Marc van Dessel dat de firma van zijn vader willens en wetens in 1998 een gestolen schilderij bij de TEFAF had hangen en het daar als een speer verkocht heeft. Natuurlijk is het ongelooflijk dat de leiding van de TEFAF niet een oogje maar beide oogjes heeft toegeknepen bij dit morele hoogstandje. Maar excuses ho maar. Noch Boris, noch de TEFAF voelt zich geroepen tot een beschaafd mea culpa. En dan niet weten waar het schilderij zich momenteel bevindt, pleit ook niet bijzonder voor de vakbekwaamheid van de Vervoordtjes. Als het al waar is wat Boris uitkraamt.
Aan punt 3 uit het antwoord van de in een echt kasteel gevestigde Belgische kunsthandel blijkt hoe men daar bij het eerste de beste klaroengeschal uit de bosrand al in paniek is geraakt en direct is overgegaan tot het smelten der kazen. Waarom zouden wij geen beroep mogen doen op Axel en Boris om zich fatsoenlijk te gedragen en de stokoude erven-Schloss op bescheiden wijze assisteren bij het terughalen van datgene wat hej rechtens volledig toekomt? Misschien zijn de twee kasteelheren andere persvertegenwoordigers gewend, die Bourgondisch zitten mee te kluiven in hun eetzaal en hen naar de volle mond praten. Maar zo zijn wij niet getrouwd Boris. Prepareer je maar vast op de volgende klaroenstoot.
schrijf vast in je agenda
30 mei 2001
Op vrijdag 8 juni aanstaande vindt er een video- en discussie-bijeenkomst plaats in De Bunker in DenBosch over acties tegen de om ons heen toenemende economische en militaire globalisering met als motto "een andere wereld is mogelijk!"
In Barcelona zou van 23 tot en met 25 juni aanstaande een grote internationale Wereldbank-conferentie plaatsvinden. Met de leuze "Een andere wereld is mogelijk, globaliseer het verzet en de solidariteit" voorspelden 200 internationale linkse organisaties de deelnemers aan deze conferentie te verrassen met een tegen-conferentie, een grote massademonstratie, kleinschalige acties, een blokkade en een volkstribunaal. Die acties liggen in het verlengde van de protesten tegen de Wereldhandelsorganisatie in Seattle (1999) en tegen het IMF en de Wereldbank in Praag van 2000. Die tegen-acties in Barcelona gaan zeker door, maar vertegenwoordigers van de Wereld-bank hebben zojuist besloten de conferentie in Barcelona af te gelasten onder druk van de aangekondigde protesten. Dat geeft aan dat er serieus rekening gehouden wordt met de aanzwellende stroom van gebundeld verzet tegen de toenemende globalisering van multi-nationals hand in hand met organisaties als WTO, IMF en de Wereldbank.
Dit zogenoemde 'tophoppen' staat centraal in een video- en discussie-bijeenkomst in De Bunker te DenBosch op vrijdag 8 juni aanstaande. Aan de orde komen de perspectieven van deze inspirerende ontwikkelingen en de eventuele problemen die voortkomen uit het verzet tegen "de waanzin van geeuwhonger naar winst".
De bijeenkomst begint met de vertoning van ruim anderhalf uur motiverende videobeelden "This is what democracy looks like" over de gebeurtenissen in Seattle, de acties tegen de WTO-bijeenkomst in 1999, van de protesten tegen IMF en Wereldbank in Praag vorig jaar en recente acties in Quebec, Canada. Daarna is er gelegenheid tot discussie, onderandere met Kees Stad die aanwezig is geweest bij de acties in Quebec, een paar weken geleden.
Vrijdag 8 juni, aanvang klokslag 20.00 uur. Na de videobeelden is er een kleine pauze en dan kan er heen en weer gediscussieerd worden tot 23.00 uur. Daarna is er gelegenheid tot een praatje en wat drankjes. De toegang is -uiteraard- gratis en dit alles vindt plaats in De Bunker, Papenhulst 24 (rode poort), 's-Hertogenbosch.
Wil je meer informatie over deze en toekomstige bijeenkomsten, neem dan contact op met Kleintje Muurkrant, Postbus 703, 5201 AS, DenBosch 073.6136927 of stuur een emailbericht.
De wondere wereld van een kunstmusketier (3)
29 mei 2001
Naar aanleiding van onze recente berichtgeving (gisteren en 25 mei jongstleden in deze rubriek) over de bataille tussen de gevestigde elite van de kunsthandel en Michel van Rijn vernamen wij uit goede bron dat zich enige maanden geleden binnen deze context een clash had voorgedaan tussen de heer H.M. Kamp, een vertegenwoordiger van de Rijks Voorlichtings Dienst, en het enfant terrible van de kunstwereld.
KM: Wij zijn bezig met een verhaal over mijnheer Van Rijn. Die schijnt een paar maanden geleden een clash met u te hebben gehad.
Kamp: Van Rijn?
KM: Michel van Rijn. Hij heeft de laatste tijd voor nogal wat schokgolven in de kunstwereld gezorgd.
Kamp: Waarom zou die met mij een clash gehad moeten hebben?
KM: Het ging over het beschermheerschap van prins Bernhard bij de TEFAF. Volgens hem zou dat de naam van de prins schaden, want de TEFAF had holocaust-schilderijen en andere gestolen waar in de aanbieding gehad. En daaruit zou met u een nogal felle discussie zijn losgebarsten. Maar ik heb het ook maar van horen zeggen.
Kamp: Ja, het begint me weer een beetje te dagen. Nou...discussie. Over zulke dingen ga ik niet in discussie. Ik heb het verhaal aangehoord en bedankt. That's it.
KM: Wat hij dus van u verwachtte was dat u het Koninklijk Huis zou waarschuwen van pas op, dat zit niet goed met die TEFAF.
Kamp: Ik weet niet precies wat hij wilde. Hij zei wel van: prins Bernhard is daar beschermheer van, maar weet u wel dat er dat en dat mee aan de hand is? Maar ik kan daar niks mee. Nog afgezien of het waar is wat hij zegt. Ik weet wel dat de TEFAF de grootste antiekbeurs van Europa is. Maar ik ga niet oordelen over wat er staat en ga zeker niet tegenover de eerste de beste zeggen dat hij gelijk of ongelijk heeft. Maar ik geloof dat mijn reactie te lakoniek overkwam. Ik denk overigens dat je met een dergelijk probleem naar de TEFAF zelf moet gaan.
KM: Nou dat is dan opgelost. U wordt bedankt.
Wij vroegen uiteraard ook Van Rijn om commentaar. Die zond ons een gedeelte van het op tape opgenomen gesprek tussen de heer Kamp en hemzelf, dat op 29 januari jl. bleek te hebben plaatsgehad.
Van Rijn: Mag ik u erop attent maken dat Zijne Koninklijke Hoogheid prins Bernhard als beschermheer te schande wordt gemaakt door de schandalen rond de holocaust-schilderijen op de beurs?
Kamp: Uw toon bevalt mij niet. Bovendien hebben wij daar niets mee te maken.
Van Rijn: Mag ik hieruit opmaken dat u door de TEFAF niet op de hoogte bent gesteld van de schandalen in '98 en 2000?
Kamp: U moet bij de TEFAF zijn.
Van Rijn: Het heeft anders uitgebreid in de pers gestaan. Ik mag er dan vanuit gaan dat de RVD hiervan op de hoogte is. Het is toch schandalig voor de nabestaanden dat onder koninklijke bescherming dit soort praktijken op de beurs plaatsvinden? Gestolen terracotta-grafgiften uit Nigeria! Schilderijen uit de holocaust!!
Kamp: ZKH heeft hier niets mee te maken etc. etc.
Daarna lichtte Van Rijn de RVD-er nog in over drugsgelden die bij twee participerende galleries een rol speelden, legde hem uit dat de Joodse gemeenschap wereldwijd uiterst verbolgen was over de tentoongestelde holocaustkunstwerken en viel verder nog over het feit dat de TEFAF nooit openlijk excuses daarover had aangeboden. Van Rijn vond het gewoon onbegrijpelijk dat Kamp zo koel reageerde - alsof de RVD de hele holocaust koud liet - en liet ten overvloede weten dat hij de rol van prins Bernhard bij de TEFAF een schande vond.
Bij dat laatste sluiten wij van Kleintje Muurkrant ons graag aan. Maar kunnen het niet laten te wijzen op de inhoud van ons bericht "Genant" van 27 mei jongstleden.
jaarverslagen BVD en MID
29 mei 2001
De verschijning van het BVD (Binnenlandse Veiligheids Dienst) jaarverslag met daarin nogal wat aandacht voor de Islamitische gemeenschap in Nederland viel wel heel erg toevallig samen met de ophef in de Nederlandse samenleving over de geloofsovertuiging van diverse Imams. Zojuist is ook het MID (Militaire Inlichtingen Dienst) jaarverslag uitgekomen met daarin onderandere de volgende aandacht voor het antimilitarisme in Nederland:
"Afgelopen jaar zijn 105 anti-militaristische acties geregistreerd. Dit aantal blijft achter bij het aantal anti-militaristische acties in 1999 (142), maar is gelijk aan het aantal acties in 1998. De methoden die de actievoerders doorgaans hanteerden waren: het knippen in hekken, bezetten van militaire terreinen, bekladden en vernielen van militair materieel zoals het omver halen van een militaire zendmast. Soms probeert men informatie te ontvreemden om die later openbaar te maken. Ook in het afgelopen jaar lag de nadruk bij de acties op het thema kernwapens. Meermalen is door actievoerders geprobeerd de aanwezigheid van kernwapens in Nederland aan te tonen. Daarbij werden ook politici gevraagd om aan een vooraf aangekondigde "burgerinspectie" op de vliegbasis Volkel deel te nemen. Daarnaast waren ook de banenwinkels van Defensie doelwit van anti-militaristische acties."
Ook in het BVD-jaarverslag was hier aandacht voor en die passage gaat aldus: "In het BVD-jaarverslag 1999 werd melding gemaakt van een mogelijke terugkeer van het antimilitarisme dat in de jaren zeventig en tachtig van zich deed spreken met zijn tactiek van ‘breek in en maak openbaar’ en van acties als het omverhalen van militaire zendmasten. In 2000 werden juist deze activiteiten weer waargenomen. De in november 1999 op vliegbasis Volkel ontvreemde buit, deels staatsgeheim, werd in de loop van 2000 door de actiegroep Onkruit via internet openbaar gemaakt. Daarnaast werd in de herfst een door vliegbasis Volkel gebruikte ASCON-zendmast omver-gehaald. Ook was plotseling spraka van hernieuwde aandacht van Amsterdamse antimilitaristen voor daar in de buurt gevestigde bedrijven, die wapens en onderdelen van militair materieel exporteren. In dit kader vonden enkele blokkade-acties plaats. De in de laatste jaren meer gangbare ‘softe’ vormen van antimilitarisme, zoals bekladdingen, vreedzame bezettingen en ‘burgerinspecties’ werden ook in 2000 gehanteerd, bij welke acties wederom Onkruit, Vergaat Niet! vaak het voortouw had. Samenvattend kan voorzichtig worden geconcludeerd dat op gebied van antimilitarisme in toenemende mate van een opleving sprake is."
Doorzetten dus die antimilitaristische acties! Op internet is het BVD-jaarverslag te vinden, en ook het MID-jaarverslag .
De wondere wereld van een kunstmusketier (2)
28 mei 2001
In reactie op ons eerste artikel onder bovengenoemde titel (zie eerder in deze rubriek, 25 mei) waarin wij beschreven hoe de leiding van de TEFAF omging met een Japanse cameraploeg, die het lef had om op de Maastrichtse exhibitie vragen te stellen over de kruistocht van Michel van Rijn tegen de verkoop van gestolen kunst, benaderden wij ook de kruisridder zelf en vroegen om commentaar.
Van Rijn: Hoe graag ik ook over mezelf praat, als mensen iets meer willen weten over dit soort zaken dan kijken ze maar op mijn site. Mijn laatste update gaat over de affaire-Schloss en het proces in Parijs tegen Adam Williams. Een Engelse kunsthandelaar in Amerika die schilderijen van Schloss in zijn bezit heeft die tijdens de Tweede Wereldoorlog van die familie is gestolen door de moffen" (zie www.michelvanrijn.com/artnews/artnew sindex.htm).
In de slipstream van die story verstuurde Kleintje Muurkrant afgelopen vrijdag twee e-mails. Een aan het adres van de Amsterdamse kunsthandelaar Salomon Lilian en een aan diens Belgische collega Axel Vervoordt. De tekst van de e-mail aaj Lilian luidde als volgt: "Geachte heer, op 17 mei jl. is in Parijs een proces begonnen versus de Britse kunsthandelaar Adam Williams wegens het in bezit hebben van een Frans Hals die ooit is "ontvreemd" uit de collectie van de Franse familie Schloss tijdens WO II. Als ik goed geïnformeerd ben maakt een werk van Adriaan Brouwer, dat eveneens tot de bovengenoemde collectie heeft behoord, sedert 1997 deel uit van uw offertelijst. U zou het verworven hebben via de Amerikaanse kunsthandelaar Jack Kilgore, die op de hoogte zou zijn geweest van de duistere afkomst van het betrokken kunstwerk.
Beschikt u over enige aanwijzing dat het Nederlandse O.M. het Franse voorbeeld op korte termijn zal gaan volgen? Of bent u naar aanleiding van het gebeuren in Parijs tot de slotsom gekomen dat het bewuste Brouwer-doek zonder juridisch gesteggel aan de Schloss-erven geretourneerd zou moeten worden?"
Vandaag zochten wij telefonisch contact met Lilian. Een zaaksaarneemster dealde mee, dat haar werkgever zich in New York ophield en begin juni terugkwam. Wellicht is de heer Lilian nog niet gewend aan de snelheid van het internet en bedient hij zich nog van de oude vertrouwde postduif. Of hij vond de kwestie niet de moeite waard om op korte termijn af te handelen.
De tekst van onze e-mail aan Axel Vervoordt luidde als volgt: "Geachte heer, naar aanleiding van het proces dat sedert 17 mei jl. wordt gevoerd in Parijs tegen de Britse kunsthandelaar Williams in verband met het in bezit hebben van kunstvoorwerpen uit de door de Duitsers tijdens WO II geplunderde collectie-Schloss, zou ik u willen vragen aan wie u in 1998 een schilderij van Van Roestraten uit dezelfde collectie heeft verhandeld? Ik heb het voornemen om publicitaire aandacht aan deze kwestie te besteden, vooral om een bijdrage te leveren aan de speurtocht van de erven Schloss om alsnog hun rechtmatige eigendommen terug te krijgen".
Net als bij Lilian zochten wij vandaag telefonisch contact met Vervoordt. Een lieftallige dame liet ons weten dat onze mail was doorgezonden naar Axel's zoon Boris, maar dat die het heel druk had. Of wij het twee uur later nog eens wilden proberen. Twee uur later bleek Boris niet op zijn bureau te zijn.
Beide heren beschikken nu over ons e-mail adres en ons telefoonnummer om te reageren op onze simpele vragen. Wij wachten in spanning af.
verbod op acties?
28 mei 2001
Aanstaande woensdag, om 11 uur, hoger beroep vanuit BNFL (eigenaar Britse opwerkingsfabriek) en GKN (eigenaar stilgelegde Dodewaard-centrale) tegen WISE en Greenpeace. Inzet: eis tot verbod-bij-voorbaat op acties tegen transporten van hoogradioactief afval vanuit Dodewaard naar Sellafield (UK).
De eerste ronde (november vorig jaar) hebben we glansrijk gewonnen! De rechtbank vond het niet meer dan logisch dat we het recht hebben om op 'indringende wijze' actie te voeren tegen transporten/opwerking/kernenergie. BNFL/GKN zijn in hoger beroep gegaan. In een andere zaak (vanuit Borssele) aangespannen tegen Greenpeace heeft de rechtbank in Middelburg de nucleaire industrie wel gelijk gegeven; Greenpeace mag geen actie voeren tegen de afvoer van splijtstofstaven vanuit Borssele naar Frankrijk (La Hague). In een tijd waarin steeds meer milieuactivisten veroordeeld worden wegens blokkades, waarin niet alleen Bush maar zelfs VROM / de Nederhandse regering overweegt nieuwe kerncentrales te gaan bouwen (Concepten NMP4) is het goed te laten zien dat er veel mensen betrokken zijn bij niet alleen kernenergie maar ook en vooral het recht op verzet. Geen wettelijk verbod op acties! Kom naar het gerechtshof, Prinsegracht 436 (vlakbij leidseplein) in amsterdam, om 10.45 uur. De zaak tegen Greenpeace en WISE vindt gelijktijdig plaats en begint om 11 uur. De advocaat van WISE zal, behalve een inhoudelijke aanval op de praktijk van opwerking/de schandalen van Sellafield, een principieel pleidooi voeren voor het recht op actie! Aansluitend vergadering bij WISE over acties tegen transporten, acties rond de discussie om Borssele langer open te houden en acties tegen bijeenkomsten van de nucleaire lobby in Nederland. Meer informatie via WISE 020.6126368 of 06.20000626 en/of ga eens kijken op de website van WISE.
Landelijke demonstratie witte illegalen
28 mei 2001
Landelijke demonstratie witte illegalen op 6 juni 2001, start 13:00 uur, vanaf het Plein bij de Tweede Kamer in Den Haag
Op 6 juni organiseert het landelijke comité "Geen mens is illegaal" een demonstratie voor verblijfsrecht voor witte illegalen. De witte illegalen zijn ontevreden over de resultaten van de legaliseringsregeling en wanhopig over het jarenlang procederen. Ook nu nog liggen de dossiers van duizenden witte illegalen bij de rechtbank en dat hangt als een zwaard van Damocles boven hun hoofd. Als de uitslag negatief is, volgt namelijk uitzetting. Ruim 2 jaar nadat de burgemeesterscommissie in het leven werd geroepen, en anderhalf jaar nadat de toenmalige staatssecretaris Cohen een legalisatieregeling in werking stelde, staat het merendeel van de witte illegalen nog steeds met lege handen. Vooral diegenen met een lang arbeidsverleden ervaren het als pijnlijk dat de IND daar nauwelijks rekening mee heeft gehouden bij de beoordeling of ze in Nederland mogen blijven. Bureaucratie en criminalisering bepaalden de toon: zo'n beetje elke verblijfsdag moest schriftelijk aan te tonen zijn, en uitzetting of een simpele boete werden gebruikt om witte illegalen in een kwaad daglicht te stellen, zodat ze afgewezen konden worden.
De witte illegalen zijn de afgelopen jaren de speelbal van de politiek geweest. Dat wordt tijdens de demonstratie van 6 juni uitgebeeld door twee enorme witte ballen in Den Haag heen en weer te rollen tussen de gebouwen van de Tweede Kamer, de rechtbank, de IND en het ministerie van Justitie* Terug bij de Tweede Kamer wordt via een publieksspel aangetoond hoe de legaliseringsregeling een grote afvalrace bleek te zijn. Tot slot zullen er enkele toespraken worden gehouden. Met deze actie willen de witte illegalen aangeven dat er nkg steeds geen rechtvaardige oplossing is. Aan de actie zullen voor het eerst een aantal nieuwe zelforganisaties van witte illegalen deelnemen, die zich de laatste maanden hebben aangesloTen bij Geen mens is illegaal. Meer informatie via De Fabel van de illegaal 071-5127619 of ga eens kijken op de website van De Fabel.
No summer in the Citi
28 mei 2001
De Citibank deugt niet. Zowel in deze rubriek als in De Morgenster (zie "Mexicocaine met een Hollands sausje") hebben we daar al herhaaldelijk op gewezen. Nu is het weer raak in Zwitserland. Daar blijkt wereldbank numero ujo met onze ex-minister van Financiën Onno Ruding in haar leiding op een geheime rekening in Zürich een heleboel dollars te bewaren voor Europa's grootste sigarettensmokkelaar Stanko Subotic. Een Serviër die op ondoorzichtige wijze een Kroatisch paspoort voor zichzelf en zijn gezinnetje heeft versierd. Stanko heeft twee leuke optrekjes. Een in een dure wijk in Genève en een naast het stulpje van Marc Rich in Marbella. Door het Kroatische blad Nacional wordt Subktic omschreven als een van de topmensen van de Balkanmafia, die over nauwe en nuttige banden beschikt met de huidige Servische premier Djinjic en de Montenegrijnse president Djukanovic. De kwalijke reputatie van Subotic ten spijt heeft de leiding van de Britse sigarettenfabrikant BAT kortgeleden met hem onderhandeld over de bouw van een nieuw filiaal in Servië voor het lieve bedrag van rond de 300 miljoen gulden. Maar ook dat is weer niet echt een wonder, want de BAT heeft op het terrein van sigarettensmokkel, witwassen etc. inmiddels een reputatie van Rotterdam tot Yokohama (zie in de Morgenster het artikel "De smokkel van smoke en coke"). Nog trek in een saffie?
Genant
27 mei 2001
Afgelopen januari zou een doek van de zeventiende eeuwse schilder J.W. de Cock uit de collectie van de Amerikaanse familie Katz bij Christies in New York geveild worden. De Amerikaanse Justitie stak daar een stokje voor. Het schilderij behoorde namelijk oorspronkelijk tot de bezittingen van de Amsterdamse kunsthandelaar Jacob Goudstikker, die zich genoodzaakt zag voor 2,5 miljoen gulden al zijn bezittingen waaronder 1200 kunstwerken kort na de inval van de Duitsers aan een Duitse agent over te dragen. Met dat bedrag, in wezen een appel en een ei, wist hij met vrouw en dochter per schip te ontsnappen, maar viel onderweg dood in één van de ruimen door een openstaand luik. Het grootste deel van zijn kunstschat was inmiddels overgegaan in de handen van veldmaarschalk Goering. Zijn weduwe betwistte uiteraard het legale karakter van de oorspronkelijke verkoop en begon na de oorlog een bittere juridische strijd met de Nederlandse regering die een groot deel van de collectie had weten terug te krijgen. Begin jaren vijftig kwamen beide partijan tot elkaar en de weduwe Goudstikker deed verder afstand van haar rechten. Haar nazaten groeven later echter de strijdbijl weer op en de laatste van hen, Marei von Saher, heeft nu haar eerste succes -zij het op particulier terrein- geboekt.
Maar de Nederlandse overheidregering doet net of haar neus bloedt. En de Nederlandse pers had nauwelijks aandacht voor de gebeurtenis, ondanks het feit dat in het verleden heel wat over het onderwerp gepalaverd is.
Dus ook niet over die Duitse agent die niet alleen voor een ramshprijs Goudstikker's kunstverzameling overnam, maar ook nog diens kasteel Nijenrode en diens villa aan de Amstel voor een prik overnam. Dat was Alois Miedl. Kunstinkoper voor Goering, spion van de Abwehr in Nederland en al voor de oorlog een goede vriend van prins Bernhard (zie de artikelen van Igor Cornelissen in Vrij Nederland van 9 en 16 oktober 1976). In juni 1944 nam hij met zijn (Joodse) vrouw en een heel stel meesterwerken onder de arm de benen naar Spanje en schonk begin 1945 in samenwerking met Gerhard Fritze, een andere boezemvriend van Bernhard, een schilderij aan Goering als zoenoffer voor een poging om bij het scheiden van de markt alsnog tot een separate vrede tussen de westelijke geallieerden en Hitler-Duitsland te komen. Mislukt, zoals we weten. Onnodig te zeggen dat Miedl na de oorlog niet vervolgd werd. Integendeel. Beginjaren vijftig maakte hij zelfs een reisje met zijn prinselijke gabber naar Genève voor een onderonsje met Emil Bührle. Een vermaard Zwitsers wapenfabrikant die tijdens de oorlog vet verdiend heeft aan de verkoop van geschut aan Hitler en een deel van zijn bloedgeld besteedde aan het aanleggen van een enorme kunstcollectie (zie ook het artikel over "de CDU-affaire" in De Morgenster). Ondermeer door aankopen uit de roofbuit van Goering. Waarover Bernhard, Alois en Emil het hebben gehad vermeldt de historie niet. Drie keer raden.
Oneliners
26 mei 2001
- Zou Willem Alexander zich in plaats van als IOC-lid niet gewoon als waterspecialist met de plas van Frank de Boer en Edgar Davids kunnen bemoeien?
- Volgens de nieuwe Dijkstalnorm kan een politicus voor zijn geloofwaardigheid het beste doofstom zijn.
- Cultuurpessimist na zonnesteek: Wedden dat ze in Rusland voor die buste van Poetin ook een bustehouder in de handel gaan brengen?
- Zou de NS-leiding weten dat ze in Polen ook een hele stoot kerken hebben?
- In Argentinië schijnt veel waardering te zijn voor ons Artikel 140.
- 2/2/2. Leuke datum voor een intifada.
- Heeft die imam tegenover Van Boxtel nou alle homo's genezen verkaard?
- Köhler aan het kruis: Amsterdam is een chaos. Het is volbracht.
Herhaling van zetten
26 mei 2001
In de tweede helft van 1965 voelde de Tweede Kamer de op zorgvuldige wijze door prins Bernhard binnengeloodste Duitse aimant van kroonprinses Beatrix aan de tand over diens democratische opvattingen en zijn visie op het Duitse Nazi-verleden. Dit in verband met de parlementaire discussie die voorafging aan de goedkeuringswet inzake het voorgenomen huwelijk ven Bea en Claus von Amsberg. Tijdens dat "verhoor" verwees Claus ondermeer naar de inhoud van een rede die de toenmalige Bondspresident Heinrich Lübke in het voorjaar van 1965 had gehouden in het voormalige concentratiekamp Bergen-Belsen. Sprekend over een ander uitroeiingskamp, Auschwitz, kwam Lübke tot de volgende opmerkelijke strofe:
"...in deze eeuw het niemand mogelijk zal zijn zulke plaatsen te noemen zonder de herinnering op te roepen aan misdaden, die in het eigen land werden gepleegd door Duitsers jegens Duitsers, en jegens buitenlanders op het grondgebied van andere volkeren".
Opmerkelijk, omdat Lübke een flink pakket Reichsmarken had verdiend aan de bouw van de barakken waarin de gevangenen van datzelfde Auschwitz werden ondergebracht voor zij na een korte of lange periode van onnoembaar leed hun einde vonden in de gasovens. Berichten daarover werden over het algemeen als DDR-propaganda afgedaan. Maar dezer dagen is bij onze oosterburen nieuw materiaal opgedoken over deze profiteur, die opnieuw da vraag doet rijzen hoe een dergelijk creatuur het tot Bondspresident kon brengen. Volgens historisch onderzoek was Lübke als leider van de Baugruppe Schlempp in de periode tussen 1943 en 1945 verantwoordelijk voor de inzet van KZ-gevangenen bij de bouw van installaties op het Nazi-rakettencentrum Peenem ünde, waar ondermeer de V2 werd uitgetest. De latere fakkeldrager van de Duitse democratie kwam in de vroege jaren zestig onder vuur te liggen toen documenten uitwezen dat 157 van deze Peenemünde-häftlinge aan het eind van de oorlog hun laatste adem uitbliezen in een gasoven. Maar Lübke ontkende enige verantwoordelijkheid. Het lijkt er echter op dat hij daarmee op zijn minst de waarheid geweld aandeed. De toenmalige Tweede Kamerleden zijn er nauwelijks over gevallen, dat Claus nu juist naar uitspraken van dit stuk ongeluk verwees om zijn democratische gezindheid te onderstrepen. Ach, een ongelukje. Meer niet. Kortgeleden herhaalde de geschiedenis zich en verwees zijn oudste zoon naar uitspraken van Videla om Maxima's vader een onschuldig verfje te geven. Ach, een ongelukje. Meer niet.
De wondere wereld van een kunstmusketier
25 mei 2001
Nederland doet via de TEFAF-exhibities in Maastricht jaarlijks pogingen om de neus aan het venster te drukken in de mondiale kunsthandel. Zo ook in maart van dit jaar. Uit pr-overwegingen kreeg een Japanse filmploeg bij die gelegenheid toestemming van de TEFAF-bonzen om twee dagen lang onder de regie van de lieftallige Kazuko Ueda in hun expansieve uitstalkast rond te scharrelen ten behoeve van een documentaire. Naast beelden van de exclusieve offertes zette Ueda en haar crew ook interviews op tape met luitjes die er in dat wereldje toe doen of dat denken. Bijvoorbeeld met de Nederlandse scribent Ton Cremers, die de zorg heeft voor de nieuwsbrief van Museum Security Network. Een internationale organisatie die ten doel heeft om de kunsthandel zo kosher mogelijk te houden. Een opgave die veel weg heeft van die van ene Sisyphus uit de Griekse oudheid. De TEFAF-leiding kwam erachter dat tijdens dat interview voor haar een minder gezellig onderwerp aan de orde was gekomen en dwong Ueda het geschoten materiaal aan de TEFAF over te dragen. De aan de hete Van Gogh-aardappels in het keelsgat herkenbare leiding van de organisatie zou dat vantevoren met Ueda zijn overeengekomen. En de Japanse filmmaakster zou aan de eis gevolg hebben gegeven.
Kleintje Muurkrant zocht cisteren contact met haar om aan de weet te komen of het verhaal juist was. Maar zij bleek niet erg toeschietelijk. Waarschijnlijk uit zakelijke motieven. Wij wendden ons vervolgens met dezelfde vraag tot de voorzitter van de TEFAF, Dave Aronson.
Aronson: Ik zal u zeggen, er is niks in beslaggenomen. Bij mijn beste weten zijn er dingen gewist met hun toestemming onder toezicht van de TEFAF. Ze waren op oneigenlijke gronden binnengelaten en hadden toestemming gekregen om iets te filmen wat in verband werd gebracht met totaal andere dingen dan waarvoor het bestemd zou moeten zijn. Op grond daarvan hebben wij gezegd: luister eens eventjes, dat materiaal willen wij niet vrijgeven en met toestemming van beide partijen is dat toen gewist.
KM: Wat was dat oneigenlijke precies.
Aronson: Dat voert een beetje ver. Ik denk dat we elkaar dan in de ogen moeten kijken en moeten praten met elkaar over de achtergronden van deze zaak. U bent van harte welkom.
Er was dus niks in beslaggenomen, er was gewist. Maar waarom was nog niet duidelijk. Wij wendden ons toen logischerwijze tot de geïnterviewde Ton Cremers. Die gaf toe dat het verhaal juist was, zij het dat hij niet beter wist dan dat het filmmateriaal inbeslaggenomen was..
Cremers: Een paar dagen na die inbeslagname is dat interview opnieuw opgenomen bij mij thuis.
KM: Wat was de aanleiding voor de inbeslagname?
Cremers: Een van de onderwerpen die in het interview aan de orde kwam beviel de organisatie niet zo.
KM: Mogen wij weten wat dat onderwerp precies was?
Cremers: Weet je dat niet?
KM: Geen idee.
Cremers: Het ging om Michel van Rijn.
Met die uitspraak werd direct duidelijk wat de TEFAF had bewogen tot de rigoureuze maatregel, die je eerder zou rangschikken onder het gedachtengoed van totalitaire regimes dan dat van heren met een duur glaasje prik en een blazer in een lieflijke stad als Maastricht. Van Rijn heeft namelijk in de afgelopen jaren een paar maal de TEFAF op luidruchtige wijze aan het kruis gespijkerd omdat er willens en wetens gestolen kunstwerpen werden aangeboden. Soms zelfs afkomstig uit Joodse bezittingen die door de Duitsers tijdens WO II waren geconfiskeerd, zie ook op Van Rijn's site.
De geshockte TEFAF-organisatie probeerde als een schicht de droeve feiten weg te moffelen in de mergelgrotten van de Sint Pietersberg. En zoals zo vaak werd de whistleblower een non-onderwerp voor de zo keurige toplieden van de even keurige exhibitie in de zuidelijke provinciehoofdstad. In Japan weten ze nu inmiddels ook welke kant het met de Nederlandse persvrijheid heengaat.
Streetrave tegen drugsoorlog
8I>24 mei 2001
Op zaterdag 2 juni aanstaande wordt in Amsterdam voor de vijfde maal de Street Rave tegen de Drugsoorlog gehouden. Duizenden deelnemers zullen een demonstratieve tocht door de stad maken, begeleid door sound systems en dj’s op open wagens die moderne muziekstijlen ten gehore brengen. De manifestatie begint om 14.00 uur op de Oosterdokskade bij het Centraal Station en trekt via het Damrak naar de Dam, waar het Tweede Kamerlid voor GroenLinks Femke Halsema, dominee Hans Visser, dichter Simon Vinkenoog, schrijver Gerben Hellinga en anderen de menigte rond 16.00 uur toespreken.
De Street Rave tegen de Drugsoorlog maakt deel uit van een groeiende internationale beweging voor hervorming van het drugsbeleid. Op dezelfde dag vinden ook in Madrid en Wenen manifestaties plaats. Van 30 mei tot 2 juni is in Albuquerque in de VS de belangrijke Drug Policy Conference en op 16 juni is er een grote demonstratie in Londen. Op 5 en 6 mei waren er meer dan honderd evenementen wereldwijd. In augustus en september zijn er grote demonstraties in onderandere San Francisco, Boston en Berlijn. De Street Rave tegen de Drugsoorlog is een eigentijds protest tegen de internationale drugsrepressie, en tegen de schade die deze repressie de maatschappij toebrengt. De manifestatie wil daarbij een tegenwicht bieden tegen negatieve beeldvorming rond jeugd en jeugdcultuur, en is in vijf jaar uitgegroeid tot een toonaangevend element in het hervormingsactivisme in Nederland. De demonstratie in Amsterdam wil aandacht vragen voor de schade die het huidige, op een willekeurig en achterhaald onderscheid tussen legale en verboden middelen gebaseerde drugsbeleid de maatschappij toebrengt. Lang geleden ingevoerd in naam van een puriteinse strijd tegen roesmiddelengebruik, is de drugsrepressie uitgelopen op een grensoverschrijdend fiasco. Schending van mensenrechten en privacy, gezondheidsschade, criminaliteit, ondermijning van het rechtssysteem en economische en financiële schade zijn in toenemende mate het gevolg.
Elk jaar vinden vele honderdduizenden arrestaties plaats. Honderdduizenden mensen zitten in de VS en Europa in de gevangenis vanwege drugs. Alleen al in de Verenigde Staten wordt elke halve minuut iemand gearresteerd in verband met marihuana. Europa en Nederland arresteren en vervolgen naar hartelust mee. De helft van alle strafzaken in Nederland zijn drugszaken, en een groot deel van alle gevangenen zijn drugsgevangenen.
Dat de repressieve aanpak averechts werkt wordt steeds duidelijker zichtbaar. Duidelijk is ook dat de geschiedenis zich eenvoudigweg herhaalt. Verwijzend naar schietpartijen van de laatste tijd, welke doen denken aan de periode van de Drooglegging in de VS, sprak een dagblad onlangs over Amsterdam als het "Chicago aan de Amstel". De situatie is echter zodanig ontspoord dat nu, gemeten in geld, een belangrijk deel van de internationale handel uit illegale drugshandel bestaat (acht procent, volgens de Verenigde Naties; vergelijkbaar met de handel in auto's). Zo ver hebben zelfs Al Capone en zijn handlangers in Chicago het nooit geschopt. Legalize!, de stichting die de Amsterdamse manifestatie organiseert, roept de Nederlandse politiek dan ook op om haar verantwoordlijkheid te nemen, en te erkennen dat het 'drugsprobleem' waar deze maatschappij nu al zo lang mee worstelt, een rechtstreeks gevolg is van de oorlog tegen drugs. Ondanks de toenemende kritiek op deze oorlog, en de toenemende roep om een alternatieve benadering, is het echter niet denkbeeldig dat Nederland nog dieper in het moeras van de War on Drugs getrokken zal worden. Zuid-Amerikaanse leiders hebben recentelijk felle kritiek geuit op de door de VS aangestuurde militaire escalatie in Colombia. Niettemin zijn Haagse plannen om een langjarig contract met de VS te sluiten over gebruik van vliegvelden op de Antillen (de Forward Operating Locations) in een vergevorderd stadium. Het is volgens Legalize! hoog tijd dat aan de heksenjacht op gebruikers, handelaren en producenten een eind komt.
Strijd met ons mee door op 2 juni aanwezig te zijn tijdens de street rave tegen de drugsoorlog in Amsterdam. Meer informatie is te vinden op www.legalize.org.
Uitzettingen uitgesteld naar dinsdag aanstaande (2)
24 mei 2001
De geplande uitzetting van twee Koerdische mannen uit Noord-Irak van het Asielzoekerscentrum (AZC) Wageningen op straat is uitgesteld van vrijdag naar dinsdag aanstaande. De preciese tijd wordt hopelijk maandag bekend uit het overleg dat Vluchteling Onder Dak hierover met burgemeester en wethouders van Wageningen heeft. De eis van Vluchteling Onder Dak is dat er mensen van hen en pers mee naar binnen mag en zo kan controleren hoe de uitzetting gebeurt. Wij, zowel Vluchteling Onder Dak als Politiek Infocentrum Wageningen, roepen hierbij op om naar Wageningen te komen dinsdag om actie te voeren tegen het streeds strenger wordende beleid ten aanzien van vluchtelingen en tegen de uitzettingen van mensen uit Noord-Irak uit azc op straat. Deze twee Koerdische mannen zijn het begin van een uitzetting op grote schaal uit vele AZC's van mensen uit Noord-Irak op straat. Dus: bel maandagmiddag Vluchteling Onder Dak of hou deze pagina's in de gaten voor de juiste tijd en plaats dinsdag.
Uitzettingen...
24 mei 2001
Aanstaande vrijdag worden de eerste twee Koerdische mannen uit Noord-Irak uit het asielzoekerscentrum in Wageningen gezet. Dit is het begin van de uitzetting uit het AZC Wageningen van ongeveer 60 mensen uit Noord-Irak. De twee Koerdische mannen hebben vandaag de tijd om zelf weg te gaan. Vanaf morgenochtend kunnen zij door de politie verwijderd worden. Volgens de burgemeester zullen ze vrijdag uit het AZC op straat gezet worden, de politie zal niet midden in de nacht het AZC binnendringen om de twee mannen van hun bed te lichten. Zelf hebben ze gekozen om niet vrijwillig weg te gaan, maar ze willen ook geen heftige actie in het AZC. Er zal buiten een actie als ondersteuning voor hen zijn. Als jullie meer informatie willen: bel Vluchteling Onder Dak in Wageningen, 0317.450140
Oranje Onder!
23 mei 2001
Op zaterdag 26 mei komen opponenten van het koningshuis in de voormalige filmacademie in Amsterdam bijeen. Tijdens de actiefestatie "Oranje Onder!" zullen diverse (actie)voorstellen de revue passeren welke het einde van de monarchie dienen te bespoedigen. Centraal staat het protest op de huwelijksdag van het nieuwe koninklijke paar. "Oranje Onder" is een initiatief van de Vrije Zone.
Nadat aan de hand van een talkshow met Rene Zwaap het dubieuze heden en verleden van de familie Oranje zal worden doorgenomen, bespreken de tegenstanders van de monarchie met advocaat Maurice Veldman en Wil van der Schans van buro Jansen & Janssen de justitiële middelen die de autkriteiten in handen hebben om acties en demonstraties op de trouwdag van A & M tegen te gaan. Worden we van ons bed gelicht? Omdat algemeen wordt aangenomen dat de autoriteiten tegen die tijd demonstraties en dergelijke aan banden zullen leggen, zullen tijdens de actiefestatie ideëen van de hand worden gedaan om het recht op vrijheid van meningsuiting via de rechtbank veilig te stellen.
Tijdens het derde programma-onderdeel worden er voorstellen gelanceerd voor acties en campagnes tegen de monarchie. Zoals de afschaffing van koninginnedag omwille van een vrije dag op 1 mei, maak van koninginnedag een jaarlijks terugkerende landelijke actiedag tegen de monarchie en de oprichting van een groep 'royalty-watchers'. Tevens worden er voorstellen gedaan voor acties op en rond de huwelijksdag van "A en M". Gastsprekers zijn Ewout Irrgang (Nieuw Republikeins Genootschap), Rene Danen (Maxipa Nee!), Jasper Fastl (Jonge Socialisten) en David (Comite Mars op de Oranjes).
De actiefestatie zal worden besloten met een straatactie; de generale repetitie van de "Gruwelijk Huwelijk Rave", een streetrave tegen de monarchie die mogelijk ook op de huwelijksdag zal plaatsvinden.
Gedurende het programma wordt in de filmzaal de film "Geen Woning Geen Kroning" vertoond, over het krakersbal van 30 april 1980 (non-stop vertoning). Verder zijn er wat verrassingen, zoals de presentatie van het lang verwachte nieuwe Wilhelmus... De presentatie is in handen van Jo van der Spek en Nies Medema.
Het programma van 26 mei begint om 13.30 uur met Rene Zwaap. Om 14.30 uur volgen Maurice Veldman en Wil van der Schans. Om 15.30 uur volgt het debat over acties en demonstraties. Om 17.00 uur vogt de straatactie. Plaats: Overtoom 301 Amsterdam, vrij entree. Bereikbaar met tramlijn 1, uitstappen halte JP Heijestraat.br>
XTC
23 mei 2001
Weer een zorg minder in Nederland. Een paar dagen geleden blijkt volgens Spaanse en Israëlische kranten ene Oded Tuito in de Spaanse badplaats Castelldefels in het nekvel te zijn gepakt en in een Barcelonese kerker te zijn geworpen. De uit Israël afkomstige Tuito werd al sedert 1998 in het snotje gehouden door de Amerikaanse anti-drugssnuffelaars van de DEA en hun Westeuropese en Israëlische collega's. Hij wordt ervan verdacht leiding te hebben gegeven aan een internationale drugsErganisatie, die op massale schaal xtc leverde aan de VS. De partypillen werden geproduceerd door Nederlandse en Belgische "laboratoria". Tuito wordt ook nog verdacht van witwassen en kan dus zijn borst nat maken als er ergens een kraan in de buurt is. Hij staat zowel in de VS als in Israël zelf op het verlanglijstje van Justitie. Volgens de DEA vervullen met de Russische onderwereld verbonden Israëlische misdaadorganisaties een hoofdrol bij de xtc-export naar de VS. Weten we in journalistiek Nederland eindelijk ook, dat niet elk mediterraan type dat zich hier met dit soort zaken bezig houdt automatisch uit Joegoslavië afkomstig is.
Bossche Rellen
22 mei 2001
Gisteren werd bekend dat het Openbaar Ministerie heeft besloten de agent die in december vorig jaar in DenBosch Pierre Bouleij doodschoot niet strafrechtelijk te vervolgen. We hebben hierover in deze rubriek al het een en ander opgeschreven en ook in Kleintje Muurkrant nummer 352 en 356. Hierover zijn de laatste woorden uiteraard niet gezegd, advocaat Nico Meijering van de familie Bouleij gaat in hoger beroep tegen deze seponering. Vreemd in deze hele kwestie is dat het Openbaar Ministerie wel degelijk erkend dat Bouleij in de rug is geschoten en dat persofficier G. Bos daarop alleen te zeggen heeft dat Pierre Bouleij "een getraind bokser was met een zeer wendbaar lichaam". En zo zijn er nog heel veel meer vragen te stellen, wat we met een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur dan ook maar met 't Kleintje bij Burgemeenster en Wethouders van DenBosch hebben gedaan. Ga hier maar eens kijken, wij zijn benieuwd wat we als antwoord krijgen.
Guido's kunstjes (3)
22 mei 2001
Wij schreven onder dit hoofdje in deze rubriek al eerder over de nieuwe avonturen van de internationale oplichter Guido Haak. Met name over diens activiteiten voor het Britse technologiebedrijf Waterfields in Amsterdam. Dat was tot vorig jaar betrokken bij de bouw van een hypermoderne telefooncentrale in een gebouw aan de Archangelkade in opdracht voor de mondiale telecomreus COLT. Het project liep uit op een drama en juristen van de beide firma's zitten elkaar nu in de haren over de schuldvraag en het prijskaartje. Volgens goed geïnformeerde bronnen onderhield Guido in dit verband nauwe zakelijke kontakten met de Zwitser Theo Baldi. Het baasje van Voxtronic in Dubendorf niet ver van Zürich. Baldi's bedrijf heeft ondermeer VoxLog ontwikkeld. Uiterst moderne software waarmee telefoongesprekken direct digitaal worden opgenomen en gecodeerd op de PC. Tot tweemaal toe heeft Theo vragen van Kleintje Muurkrant over zijn Haak-connectie en de mogelijke strop die zijn bedrijf heeft geleden bij het gecrashte project aan de Amsterdamse Archangelkade onbeantwoord gelaten. Misschien denkt Theo dat zwijgen goud is. Maar wij hebben een voorkeur voor "wie zwijgt stemt toe". Gek hè?