Skip to main content

Actueel 17 - 31 oktober 2002

24 mei 2017

32 - 28 en nog wat zetten (1)

31 oktober 2002
Wat hebben mensen als Rijk de Gooijer, Wil Gunnewegh, A.V.F. van der Gouw, Lou de Jager en Evert Reydon gemeen? Juist, ze hebben alle vijf in de jaren zestig voor de BVD/CIA in het communistische oostblok gespioneerd. En dat zijn gevallen die òf bekend zijn geraakt via een zelfverkozen comin’ out òf doordat de betrokkenen gepakt werden en een sensatieproces aan hun pantalon kregen. Het wil dus niet zeggen dat in later jaren de Nederlands-Amerikaanse snuffelcombine van het gebruik van privépersonen heeft afgezien. Als je bijvoorbeeld de in de internationale logistieke wereld actief geweest zijnde Henk Scheermeijer mag geloven dan heeft hij eind jaren zeventig, beginjaren tachtig daar ook spionageklussen voor uitgevoerd achter het langzaam roestende gordijn (zie “Henri Martin: Spion”, Utrecht: uitgeverij A.W.Bruna, 2000).
Maar er moeten er meer zijn. Mensen die vrij regelmatig voor allerlei bezigheden in de Sovjet Unie en haar satellietstaten moesten vertoeven. En politiek betrouwbaar waren. Zakenlieden, vrachtwagenchauffeurs, sportlui. Wij kregen een tip om eens Harm Wiersma te sonderen. Het huidige Tweede Kamerlid van de LPF, dat van tijd tot tijd oostwaarts trok (en trekt) om zich op damterrein te meten met zijn Russische rivalen. Maar volgens onze informatie daarnaast van de gelegenheden gebruik zou hebben gemaakt om ook zakelijk activiteiten te ontplooien. Geheel conform onze traditie benaderden wij hem per e-mail:
Gezien het feit dat Rijk de Gooijer door de BVD en de CIA geronseld werd voor inlichtingenaktiviteiten tijdens zijn verblijf in Oost-Duitsland, zouden wij ons kunnen voorstellen dat deze rubberzolenverenigingen ook voor u belangstelling aan de dag hebben gelegd vanwege uw goede contacten in de Sovjet Unie op zowel sportief als zakelijk gebied. Kunt u daar mededelingen over doen of is u een soort geheimhouding opgelegd?”.
Koe? Haas? We houden de spanning erin. Wordt vervolgd.

Vakantie

30 oktober 2002
Een idyllisch begin. Een quote uit Quote op de site van 1 augustus:
QuoteNet belde Ed Maas op zijn vakantieadres. Op de achtergrond kindergejoel en gespetter”. Aanleiding voor het dan volgende telefonische interview met de toen nog ad interim-voorzitter van de LPF was diens besluit om een financiële claim neer te leggen bij Van de Bunt, de wetenschappelijke onderzoeker van de commissie Van Traa. Had de prof maar geen mallotige conclusies moeten trekken over het door Maas in de woelige IRT-jaren verworven VHS-fonds.
Maar het is niet voor het laatst dat hij tijdens die vakantie op Tenerife door het journaille op de hielen wordt gezeten. Op 7 augustus laat de Haagse o.g.-boer vanuit zijn vakantieadres aan Sjuul Paradijs van De Telegraaf weten dat hij een aantal uitspraken van Fred Schonewille niet erg kan appreciëren. Het LPF-fractielid had even tevoren naar buiten gebracht dat volgens hem Maas binnen de LPF een te grote broek aan had getrokken en dat ie zo gauw mogelijk aan zijn stutten moest trekken.
Twee woelige maanden daarna staan de verkiezingen van het LPF-bestuur voor de deur. Het zit er dik in dat de interim- gewoon voorzitter wordt. En op 19 oktober worden die verwachtingen bewaarheid. Er was een smetje: Op het moment suprême laat Oscar Hammerstein, de Tom Poes van Ollie Maas, ten overstaan van de fine fleure van de LPF weten: “Hij (Ollie) is op vakantie, anders had het hem een echtscheiding opgeleverd”.
Na twee maanden!!!! En dan word je tijdens je gedwongen afwezigheid ook nog effen leuk overreden door Frits Wester. Fortuyn zei het al: “It’s a hell of a job”.

Barbara en het WTC (2)

29 oktober 2002
De regering Bush heeft altijd volgehouden dat het idee om een verkeersvliegtuig als wapen te gebruiken vóór 9/11 als ondenkbaar werd beschouwd. Volgens Honegger en een aantal medestanders is dat driewerf stierenstront (bullshit). In dezelfde vroege uurtjes van 9/11, toen het vliegende circus van Atta cs. zich opmaakte voor een luchtshow waarover nog generaties lang zal worden gesproken was in het Pentagon namelijk een vantevoren goed doorgerechercheerde “wargame” van start gegaan. Het simulatie-scenario ging uit van een kamikazeaanval met verkeersvliegtuigen op Washington inclusief het Pentagon en stond onder supervisie van vice-president Dick Cheney. Geen toeval, want Cheney had al op 8 mei 2001 de leiding op zich genomen van een speciale Task Force om uit te vlooien waar de VS kwetsbaar waren voor terroristische aanvallen en eventuele gaten in de verdediging te dichten. Op 9/11 bevond Cheney zich dan ook in het Witte Huis om leiding te geven aan bovengenoemde “wargame” en las Bush een verhaal over een geit voor in een schooltje in Florida. In de optiek van Honegger was dat de reden waarom Bush niet reageerde op de aanval op de eerste toren van het WTC. Hij dacht dat het een onderdeel was van de “game”.
Bovendien is het een alternatieve verklaring voor het feit dat de luchtmacht de terroristen gewoon hun gang liet gaan. Bij het aanboren van de tweede toren moet iedereen toch zo langzamerhand ervan overtuigd zijn geraakt dat van een onverwachte verandering van het scenario geen sprake meer kon zijn. Maar wat moest Cheney doen met het derde toestel? Dat was op weg naar het Pentagon. En dat stond wel degelijk in het afgesproken draaiboek. Toen ook daar de realiteit de illusie achterhaalde moet de paniek groot zijn geweest. Grote vraag was: wie heeft de planning voor de “wargame” op 9/11 laten lekken naar de bewuste terreurgroep? En was het toeval dat de nu als mastermind beschouwde Khalid Shaikh Mohamed op 8/11 de in de VS verblijvende Mohammed Atta belde en zei: “De wedstrijd staat op het punt te beginnen. Morgen is het nul uur”? Misschien nog interessanter is het feit dat Khalid een Koeweiti is. Want als er één land is waar achter de schermen op zijn minst verontwaardiging heerst over de gigantische door de Amerikanen geleide roofpartij uit de “bevroren” Koeweitse tegoeden tijdens de Iraakse overval is het Koeweit wel. Maar dat is een ander chapiter. Voorlopig probeert het duo Bush/Cheney alles over 9/11 onder het hoogpolige tapijt te houden. Inclusief Cheney’s wargame. Bravo Barbara.

Tegen de oorlog!

29 oktober 2002
Afgelopen weekend vonden er overal op de wereld protesten plaats tegen de oorlogsretoriek van de Amerikanen. Voor een aantal foto's verwijzen we naar deze website. Een aantal fraaie posters zijn hier te zien. Het platform tegen de nieuwe oorlog organiseert nog de volgende aktiviteiten:
* Het platform gaat door met de lopende handtekeningen actie. De einddatum is voorlopig vastgesteld op 30 november. Handtekeningenlijsten kunnen gedownload worden vanaf wereldcrisis.nl
* Het "Burger Inspectieteam Amsterdam" bereidt een wapeninspectie voor op marinebasis Kattenburg in Amsterdam. Deze zal plaatsvinden op zaterdag 16 november aanstaande. Informatie hierover verschijnt binnenkort ook op de website www.wereldcrisis.nl. Deze burgerinspectie is bedoeld als een voorbeeld dat elders in het land navolging mag krijgen.
* De eerste zaterdag na de start van de militaire actie tegen Irak is er een massale burgerinspectie op de vliegbasis Volkel waar Amerikaanse kernwapens liggen opgeslagen, maar waar zowel de Amerikaanse als de Nederlandse regering uiterst geheimzinnig over doen.
* De tweede of derde zaterdag na de start van de militaire aanval zal ook weer een landelijke demonstratie plaatsvinden. Informatie hierover komt op de website van wereldcrisis.nl zodra het zover is.
Er gaan tevens twee bussen vol mensen vanuit Nederland naar het Europese Sociaal Forum in Florence, van 6 tot en met 10 november aanstaande. De delegatie is georganiseerd vanuit het platform "De wereld is niet te koop" In de laatste Grenzeloos (het blad van de SAP) vind je een informatief artikel over het Europees Sociaal Forum

Barbara en het WTC (1)

29 oktober 2002
Kijk, Barbara Honegger is geen onbenul. Voor ze in 1980 als politiek researcher toetrad tot het verkiezingsteam van de Republikeinse tandem Reagan/Bush had ze op dat terrein al haar sporen verdiend bij het Hoover Instituut in Californië. Een soort Clingendael maar dan anders. Zij kreeg al vrij snel in het snotje dat het Republikeinse team dirty tricks niet uit de weg ging om het imago van president Carter te beschadigen. Dat lukte aardig, maar niet voldoende om met een gerust hart de verkiezingen van november in te gaan. En de onzekerheid groeide toen uit het Carterkamp berichten kwamen dat er een October-surprise op handen was.
Oftewel, de president stond op het punt het personeel van de Amerikaanse ambassade in Teheran dat sedert november 1979 door Iran werd gegijzeld vrij te krijgen. En als hij dat voor elkaar zou krijgen werd hij uiteraard opnieuw verkozen. Volgens Honegger’s boek met dezelfde titel (October Surprise, Tudor, New York 1989) ging de leiding van haar team tot rigoureuze maatregelen over: op 19 en 20 october vond in Parijs een topontmoeting plaats met vertegenwoordigers van ayatollah Khomeyni. De deal die tot stand kwam behelsde leveranties van wapens en pecunia in ruil voor de vrijlating van de gegijzelden. Maar dan wel na de verkiezingen.
Het verdere verloop is bekend: Tijdens de inauguratie van Reagan in januari 1981 kwam het ambassadepersoneel vrij. Na een gevangenschap die waarschijnlijk onnodig drie maanden had geduurd. In 1983 stapte Barbara verbitterd uit het Republikeinse research-team. Zij wachtte met het uitbrengen van haar boek tot Reagan zijn tweede termijn had voltooid. Zij vond hèm te aardig om te kwetsen. Het boek werd door de meeste commentatoren neergesabeld. Het zou teveel leunen op publicaties uit verdachte bronnen. Desondanks bleef zij publiceren en een dezer dagen kwam zij met een interessante visie op de gebeurtenissen van 9/11. Wordt vervolgd.

Een Specht maakt nog geen zomer (7)

28 oktober 2002
De advocaat van Schut en Grosheide die in de zwendeloperatie van Specht en Endstra rond June Investment van vitale betekenis was geweest zocht zoals gezegd de weg van juridische weerstand om te voorkomen dat hij eventueel zijn toga aan de wilgen kon hangen. Hij werd door het OM beschuldigd van deelneming aan een criminele organisatie tussen augustus 1997 en maart 1998, valsheid in geschrifte, oplichting, verduistering en opzet- of schuldheling. Voor een doorsnee-burger met een platte portemonnee voldoende voor een kansloze k.o. maar voor onze advocaat het sein om alle registers open te trekken. Tot aan de Hoge Raad toe. Hij speelde de “Ich habe es nicht gewusst”-kaart en achtte de huis- en bureauzoekingen door het OM waarbij allerlei bescheiden waren geconfisqueerd onrechtmatig. Vanwege zijn geheimhoudingsplicht en verschoningsrecht. De Hoge Raad veegde de vloer aan met de argumentatie van Specht’s brother in crime. Maar op één punt kreeg hij gelijk. Bij de huiszoeking was de Deken van advocaten van het arrondissement Haarlem niet uitgenodigd. En dat had wel gemoeten. Ergo de inbeslagname van de bescheiden uit zowel zijn woon- als zijn slaapkamer was inderdaad onrechtmatig. En dat deel van de zaak werd terugverwezen naar het Gerechtshof in Amsterdam. Het betekende wel dat alle bewijzen die tegen Specht’s juridische buddy waren ingebracht vanaf dat moment voor het OM onbruikbaar waren geworden. Want de andere 47 bescheiden over deze casus lagen in afwachting van de uitspraak van de Hoge Raad nog keurig in het laatje van mr. Pannevis (?) van Schut en Grosheide en bléven daar na het bovenstaande besluit. Aangezien iedereen tegenover Kleintje Muurkrant net zo gesloten is als de Hema rond middernacht (tenslotte gaat het om de belangen van een advocaat) weten we nog steeds niet wat er met de ruim acht miljoen van June Investment is gebeurd. Heeft Specht zes miljoen daarvan in zijn zak gestoken? Of heeft hij die aan Endstra overhandigd in ruil voor een stilgehouden meerderheidsaandeel van Ipam Trust? En waar zijn die twee miljoen gebleven die door Endstra op de rekening van Schut en Grosheide zijn gestort? Heeft het OM de zaak in het onderste laatje gedeponeerd? En misschien wel de belangrijkste vraag: wat is in dit soort zaken het verschil tussen een advocaat en een J. met de P. uit Boerenlullenveen? U bent de eerste die het hoort.

Dutch Connections (5)

27 oktober 2002
Eerder in deze serie stipten wij zowel de geheimedienst- als de mafiacontacten aan van de Nederlander Rudi Dekkers, het vliegschoolhoofd van Mohammed Atta cs. Naar nu blijkt uit Amerikaanse perspublicaties heeft Dekkers in 1999 het bedrijf Huffmann Aviation Company niet voor eigen rekening overgenomen. Hij trad en treedt op als stroman voor Wallace J. Hilliard. Een zeventigjarige multimiljonair uit Naples Florida en eigenaar van luchtvaartondernemingen als Florida Air, Sunrise Airlines en Discover Air. Net als Dekkers lijkt ook hij niet helemaal brandschoon. In juli 2000 werd door de FBI in Orlando bijvoorbeeld rond 13 kilo heroïne aangetroffen in een van Hilliard’s vliegtuigen. Het was gecharterd door twee aan boord zijnde Venezolanen en was op weg van Caracas naar New York. De DEA ging ervanuit dat beide heren dit kunstje niet voor het eerst uitvoerden. Het toestel van Hilliard had dezelfde vlucht namelijk al meer dan dertig keer uitgevoerd voor het aan de ketting werd gelegd. Van dat laatste werd de eigenaar, een goede vriend van gouverneur Jeb Bush, niet vrolijk want hij had naar eigen zeggen part noch deel gehad aan de drugssmokkel. Maar de DEA hield voet bij stuk. Hilliard kon naar zijn vliegtuig fluiten. Desnoods vals. Terroristen, geheimediensten, drugssmokkel. Het kan toeval zijn, maar die combinatie is zeker niet nieuw. Mogelijk vormt het een van de achterliggende reden waarom de broer van Jeb, president George W., uit alle macht probeert een openbaar en diepgaand onderzoek naar 9/11 te torpederen. En Rudi Dekkers verder buiten schot blijft.

IJ, IJ (27)

25 oktober 2002
De Nederlandse Vereniging van Journalisten vindt het maar niks, maar bij het Nieuwsblad van het Noorden is de kogel door de Groningse kerk. Bij heikele zaken worden niet langer de initialen van de betrokkenen gebezigd maar de volle namen. Dus bijvoorbeeld niet langer Jan B., Cock S., Geertjan D. of Aad S., omdat met name op het internet al tijdenlang alle namen in volle glorie voorbijtrekken. Aldus de hoofdredacteur. En hij heeft gelijk, getuige bijvoorbeeld deze rubriek. Ook in de Nederlandse rechtspraak begint begrip door te sijpelen voor meer openheid op dit terrein. Zo heeft HP/De Tijd gisteren een rechtszaak gewonnen die tegen het blad was aangespannen door de Amsterdamse galeriehouder Gerrie Lasés. Aanleiding was een artikel over de onderhandse verkoop van de Cobra-collectie Van Stuivenberg aan een tot nu toe onbekend gebleven “Duitse” collectioneur, waarbij Gerrie Lasés als intermediair zou zijn opgetreden. In het artikel kwam ook nog een vleugje shit uit Gerrie’s verleden voorbij en het feit dat hij met naam en toenaam genoemd werd vond ie wat minder joyeus gezien zijn huidige nering. Want Gerrie figureerde vroeger in het Amsterdamse wereldje onderandere als uitsmijter, Klaas Bruinsma-adept en souteneur (Frans woord voor pooier; Gerrie heeft ook een galerie aan de niet zo lullige Rue de Faubourg St. Honoré in Parijs). Allemaal zaken die Gerrie tegenover ons tegen beter weten in heeft ontkend (zie aflevering 26 uit deze reeks van 16 september jl.). Wij gingen er in dat artikeltje van uit dat “Gérard” de zaak -zeker tijdelijk- zou opzouten vanwege zijn deelname aan de jaarlijkse artistieke boeldagen in de Amsterdamse RAI onder de titel pAn. Maar niet dus en laat de rechter nou precies uitspraak doen in de week waarin de pAn van 2002 plaatsvindt. Op het oog niet fabuleus. Noch voor de organisatie, noch voor Lasés. Maar elk nadeel hep zijn voordeel. En gezien de achterliggende filosofie van de pAn om ook de gewone man eens aan een kilootje kunst te helpen kan de uitspraak best nog voordelig uitpakken ook. Want de gewone RTL-Boulevard-kijker zou het best wel eens spannend kunnen vinden om oog in oog te staan met iemand die zich van souteneur heeft getransformeerd tot galeriehouder. Et le commerce est le commerce, n’est ce pas?

Vast goed

24 oktober 2002
Voor iedereen die de woorden van RTL4-journalist Frits Wester tijdens 'Barend en Van Dorp' op 18 oktober jongstleden gemist heeft waartegen advocaat Oscar Hammerstein namens vastgoedondernemer en LPF-baas Ed Maas aangifte wegens laster heeft gedaan.
Frits Wester: "het openbaar ministerie zou een aantal invallen overwegen bij een aantal grote vastgoed-bedrijven, onderandere bij Ed Maas. het OM - minister Nawijn zit op justitie - heeft hem de afgelopen dagen daar behoorlijk voor gewaarschuwd van: hou afstand, hou afstand tot Ed Maas..."
Barend: "Wie heeft Nawijn gewaarschuwd?"
Wester: "Zijn eigen ministerie. Van: hou afstand tot Ed Maas. Dat zou één van de redenen zijn waarom ie nu twee weken bedenktijd neemt of ie überhaupt voor die partij met Ed Maas wel lijsttrekker wil worden."
Barend: "Is dat ook nieuw voor u wat u nu hoort?"
Gerrit Zalm: "Ja, ja"
Wester: "Ik hoorde overigens het verhaal dat u daar ook over geïnformeerd zou zijn en mensen van het kabinet, maar goed."
Zalm: "Nee, ik weet daar niets van. Ik weet wel in mijn oude functie van minister van financiën, als dan de Fiod ergens een inval hield en het was publicitair gevoelig, dan kreeg ik het een dag van tevoren te horen, zodat ik het niet uit de krant..."
Barend: "Maar je zei dat Justitie overweegt een aantal invallen uit te voeren..."
Wester: "Justitie is al een tijdje bezig met een aantal onroerend-goedmagnaten en er zijn ook wel kleine dingetjes naar buiten gekomen, maar er zouden nu een paar grote invallen komen. Rondom Nawijn is daar behoorlijk voor gewaarschuwd van: let op, wat er met uw partij gebeurt. D'r zitten een aantal mensen in jouw partij - nogmaals, ik zeg niet dat Ed Maas deugt niet want dat weet ik allemaal niet - maar dat er heel veel 'onvoeg' omheen zit en wat ik heel erg proef zowel bij de VVD als het CDA, dat men voor dit soort taferelen bij de LPF toch wat benauwd is..."
Zalm: "Dat heeft geen rol gespeeld omdat we er ook niet van wisten. Ik vind 't trouwens ook geen goeie zaak dat u dit in het openbaar zegt."
Wester: "Waarom niet?"
Zalm: "Nou, de papierversnipperaars staan al aan natuurlijk."
Wester: "Ja, maar ik bedoel..."
Barend: "Hij is journalist."
Wester: "Ik werk niet bij Justitie..."
Barend: "Hij is geen verlengstuk van Justitie"
Wester: "Bij wijze van spreke als ik..."
Barend: "Als u het zou hebben geweten zou u het niet gezegd hebben"
Zalm: "Nee, dan zou ik dat niet gezegd hebben."
Wester: "Dat vind ik belangrijk. Ik krijg dit soort politieke signalen. Waarom mag de journalistiek dat niet blootleggen?"
Zalm: "Omdat - stel nu dat dit verhaal klopt - dan is het toch op z'n minst onhandig dat degenen die weten dat er een inval komt alles nog even kunnen wegwerken."
Wester: "Maar moet Justitie die inval dan niet eerder plegen voordat ze allerlei dingen naar buiten..."
Zalm: "U had deze informatie nooit mogen hebben"

IJ, IJ (26)

24 oktober 2002
Een paar dagen geleden heeft BonairExel eindelijk de aanvraag ingediend voor een eilandhopperdienst op de Antillen (zie aflevering 32 van 11 oktober jl.). Die geplande dienst van de voor maximaal 40 procent aan de Amsterdamse hemelbestormer Eric de Vlieger toebehorende luchtvaartmaatschappij in statu nascendi zal aansluiten bij de intensiever wordende KLM-verbindingen met Zuid-Amerika via Bonaire. Tot nu toe vlogen de zwanen van de Nederlandse blauwbaard grotendeels via Aruba. Maar de KLM kreeg er de pest over in dat zij daar in haar optiek werd achtergesteld bij American Airlines en zocht een alternatief. Dat werd gevonden op buureiland Bonaire, wat ook nog een voordeel van acht procent opleverde. 
Ondermeer het gevolg van een lagere prijs voor de benodigde kerosine. Met name daarover is het laatste woord nog niet gezegd, want die kerosine wordt geleverd door de raffinaderij El Paso/Coastal op ... Aruba. Leuk zo’n luchtgevecht tussen twee Nederlandse wingewesten, waar de KLM dus klaarblijkelijk alleen maar garen bij spint. Ook op Curacao gaat het voor de KLM crescendo. De sedert 1 juli aan de weg timmerende concurrent DCA ligt nu al aan de luchtslang. Het doorstartvehikel van de ALM zou namelijk door een tekort aan liquide middelen voor 1,2 miljoen gulden (jawel) in het krijt staan bij het vliegveld van Curacao. Volgens DCA zou het om een miljoentje minder gaan, maar de directie heeft via de lokale media al laten weten dat er toestellen van de DCA aan de ketting gaan als de cash eind deze maand niet binnen is. Zo wordt het straatje voor de zwanenexploitant keurig schoongeveegd. In de oude koloniale traditie.

Groetjes uit Pyong Yang (2)

24 oktober 2002
Een greep uit het al eerder genoemde artikel “Wat Khan kon, kon Khan niet alleen”. Professor dr. M. Brabers: “Ik ben volkomen vrij te doen en te laten wat ik wil. Ik kan zowel als privé-persoon en als hoogleraar bij oud-leerlingen langsgaan om ze te helpen met hun problemen. Ook als dat in Pakistan is. Als ze mij vragen om te komen, doe ik dat zonder enig gewetensbezwaar. Dat zou ik wel hebben als ik ze in de steek liet.
... Openhartig als hij is bevestigt professor Brabers ook dat zijn vriend (dr. T.J.) Barendregt achter in de jaren zeventig enige keren in Pakistan is geweest en net als hij bezoeken bracht aan het Atoominstituut ... Volgens professor Brabers moeten ( A.Q.) Khan en Barendregt elkaar de bal hebben toegespeeld. De Nederlander mocht leveren wat de Pakistaan graag wilde. Barendregt kan zich dat alles niet meer herinneren.
De derde vriend van Khan die zich in Pakistan liet verwennen was professor dr. W. Burgers. Maar ook deze wijst dat als onzin van de hand. Contact tussen hem en Abdoel (Khan) waren er wel, maar alleen langs schriftelijke weg. Weer is het professor Brabers die de ontkenning loochent. Maar er bestaat een nog duidelijker bewijs. Begin 1977 schreef Henny Khan, de vrouw van Abdoel, een brief aan een vroegere vriendin in Zwanenburg. Daaruit kan worden opgemaakt dat het echtpaar Burgers zes weken lang logeerde in de woning van de Khans en dat hen een auto ter beschikking was gesteld, waarmee ze uitstapjes door het land konden maken.
Burgers doceerde aan de Technische Hogeschool in Delft. Brabers aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Khan was een pupil van beide heren. Barendregt behoorde tot de vrienden en kennissenkring van de beide hoogleraren en leerde langs die weg Khan kennen. Hij maakte zijn trips naar Pakistan als hotemetoot van het ingenieursbureau Comprimo, waarin ultra-centrifuge participanten als RSV, VMF, Philips en Shell een vinger in de pap hadden. Er zijn nog meer Nederlandse “vrienden” van Khan in het Pakistaanse atoomcentrum Kahuta geweest. En Nederlandse bedrijven hebben dik (drugs)geld verdiend met leveranties van technische spullen die nodig waren voor de opbouw ervan. Niks nieuws onder de zon. Toch blijft Khan als onversneden spion geafficheerd. Zoals gisteravond in Twee Vandaag. Welterusten.

Idioot

22 oktober 2002
Een recent bericht uit het alternatieve Amerikaanse berichtencircuit handelt over Daniel Spiegelman. Geen onbekende in Nederland. Hij belandde in juni 1995 namelijk achter een Nederlandse deur met een luikje. Hij werd ervan verdacht op grote schaal te hebben gehandeld in gestolen diamanten en antiek. Tot die laatste categorie werden ondermeer gerekend een Koran uit de twaalfde eeuw, een stel met de hand geschreven patenten van Thomas Edison, een paar middeleeuwse Europese documenten en ander moois op dit terrein. Al dan niet achterovergedrukt uit de voorraadkast van de Universiteit van Colombia of vervalst. Dat schijnt allemaal niet te mogen, dus erg vreemd was het niet toen de VS al een maand na zijn arrestatie om de uitlevering van Spiegelman verzocht. Maar er was meer. Hij zou in 1994 ook zes pistolen hebben aangeschaft en in verband daarmee in de Nederlandse petoet bezoek hebben gehad van ene Joe Smith. Een echt bestaande, in Brussel gedetacheerde FBI-agent. Die zou hem tijdens die tête à tête beschuldigd hebben als financier gefigureerd te hebben van de bomaanslag op het overheidsgebouw in Oklahoma op 19 april 1995, waarvoor “lone nut” Timothy McVeigh inmiddels op voor ons ongebruikelijke wijze is verenigd met zijn schepper. In een op Spiegelman’s naam staand kluisje zou een lijst met namen zijn gevonden van lieden die van medeplichtigheid werden verdacht. Een en ander kon eventueel tot gevolg hebben dat Spiegelman eveneens naar de eeuwige jachtvelden zou worden gedeporteerd. Vandaar dat de Nederlandse rechter het verzoek van de Amerikaanse overheid om de zaak achter gesloten deuren te behandelen en de onverlaat rapido naar de overkant te sturen aan de keurig gepoetste schoen lapte. Na veel touwtrekken op diplomatiek niveau en een hoger beroep behandeling werd de door mr. Moszkowicz gesteunde scharrelaar toch uitgeleverd. Op voorwaarde dat hij niet vervolgd zou worden voor de Oklahoma-zaak. In april 1998 kreeg hij 2 ½ jaar gevangenisstraf voor zijn mik, aangevuld met 3 jaar voorwaardelijk, 300 dagen nuttige bezigheden voor de gemeenschap en het terugbetalen van een ongespecificeerd bedragje aan de universiteit van Colombia. Geen letter over Oklahoma of over de andere verdachten die op Spiegelman’s lijstje stonden. Met zijn allen bij de andere skeletten in de kast gezet. Want stel je voor dat je allerlei andere nare dingen vind. Betrokkenheid van eigen rubberzolen-organisaties bijvoorbeeld. Of die van bevriende landen. Dan liever één hoofdschuldige. Eén idioot.

Een specht maakt nog geen zomer (6)

21 oktober 2002
Zowel Specht als zijn advocaat werden voor hun obligatiekunstje voor de kadi getrokken. Specht liet zich bijstaan door mr. Cees Korvinus. Zijn advocaat door mr. H.J. Peek van het Breda’se advocatenkantoor Hertoghs. De innemende Duitse zwendelaar was al in februari 1998 bij de kladden gevat en tijdelijk kaltgestellt. Dus nog voordat Justitie het zware besluit nam om invallen te laten plegen in zowel de privévertrekken van Specht’s advocaat als diens bureaus bij zijn voormalige en daaropvolgende werkgever. In november van hetzelfde jaar werd de Duitse illusionist veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf wegens oplichting, valsheid in geschrifte en deelname aan een criminele organisatie. Maar hij had blijkbaar de zware Schauer aan zien komen en zich schielijk buitenslands begeven. Begin februari 2001 werd hij volgens de schaarse Spaanse persberichten in de gezellige Club de Mar op Majorca gearresteerd op beschuldiging van een pyramidale zwendel ter waarde van een slordige 33 miljoen dollar. De op dat moment 67-jarige Specht werd ter plekke niet goed en verhuisde naar een hospitaal. Omdat wij vanaf dat moment zijn spoor kwijtraakten zochten wij op 15 oktober jl. contact met mr. Korvinus met de volgende mail:
Wij zijn bezig met het afrollen van de zaak Specht in relatie tot het advocatenkantoor Schut & Grosheide en Willem Endstra. Het laatste bericht dat wij over de heer Specht konden vinden had betrekking op diens arrestatie op Majorca. Weet u wellicht wat er nadien van hem geworden is? En of zijn advocaat die het spel meespeelde nog steeds praktiseert?
Tot nu toe geen antwoord. Maar dat heb je vaak met gerenommeerde advocaten hè? Druk, druk, druk. Of zou er misschien iets zwaarwichtigers achter zitten? Hoe dan ook we zullen ons noodgedwongen even moeten concentreren op Specht’s juridische assistent bij de miljoenentruc met Willem Endstra. En zeer tegen onze gewoonte in zonder diens naam te noemen. Omdat we die gewoon (nog) niet weten. Wordt vervolgd.

Groetjes uit Pyong Yang

20 oktober 2002
Dat was effe schrikken. Als we het moeten geloven heeft dat armoedige Noord-Korea bijna een atoombom. En niemand heeft er erg in gehad. Het is dat die verrekte communisten een te grote voorraad speciale aluminium wilden aanschaffen. Anders hadden we het nou nog niet geweten. De beschuldigende vinger wijst in de richting van Pakistan dat redelijke betrekkingen onderhoudt met zowel Noord-Korea als de VS. Afgelopen zomer meldde de Sunday Times al dat de Britse rubberzolen ruw uit hun hazenslaapje waren gewekt toen bleek dat in de voorafgaande jaren enorme hoeveelheden van datzelfde aluminium vanuit Engeland stiekempjes naar het Pakistaanse atoomcentrum in Kahuta waren overgeheveld. De Paki’s hadden inmiddels al aan India en de rest van de wereld hun nucleaire spierballen laten zien. Zij hadden de bom gefabriceerd via het centrifugeren van uranium. De kennis daarvoor had het land in de jaren zeventig in Nederland verworven. Naar Den Haag beweerde door spionage van de stichter van Kahuta, ir. Abdul Quadeer Khan. Bullshit, want nadat hij alle medewerking kreeg om de technische know-how te verzamelen, kreeg hij -uiteraard tegen ruime vergoedingen- alle denkbare assistentie van Nederlandse bollebozen en bedrijven om zijn centrifuges aan het draaien te krijgen (zie bijvoorbeeld het artikel “Wat Khan kon, kon Khan niet alleen” uit de Volkskrant van 14 maart 1981!). Het is dus heel goed mogelijk dat mede dankzij die Nederlandse export-activiteiten nu ook Noord-Korea, dat sinds 1994 eveneens de centrifugemethode hanteert, tot de nucleaire elite toetreedt. En kan de CIA opnieuw met zijn plas naar de dokter.

Berichten van het Al Qaida-front

20 oktober 2002
CNN heeft gisteren gemeld dat Volkert v.d.G. een week voor zijn aanslag op Pim Fortuyn gezien is op een kermis in Eindhoven. Daar vermaakte hij zich samen met een lichtbruin getinte jongeman een half uur lang met het afvuren van kleine loden projectielen in een schiettent, waarbij zij beiden een beer in de wacht sleepten. Volgens bronnen in Den Haag zou de in Volkert’s gezelschap verkerende jongeman, wiens identiteit nog niet is vrijgegeven, regelmatig als caddy optreden bij golftoernooien waaraan naast onroerendgoed-ondernemers ook Kamerleden, advocaten, bankiers, minister Nawijn, captains of industry, experts van Clingendael en oud-voetballers deelnemen. Volgens een woordvoerder van het Ministerie van Binnenlandse Zaken sluit de AIVD niet uit dat de schietsessie van Volkert en de caddy op de Eindhovense kermis deel uitmaakte van een trainingsprogramma van Al Qaida waarvan een door de Amerikanen op Cuba gevangen gehouden Filippijnse terrorist onlangs melding heeft gemaakt tijdens het luchten. Het programma zou als werktitel “Hole in one” hebben meegekregen. Mede naar aanleiding daarvan is de FBI een onderzoek begonnen naar een mogelijke Al Qaida-connectie tussen de sniper-activiteiten van de lichtbruin getinte man in Virginia en het winnen van een beer door de eveneens lichtbruin getinte man in Eindhoven. Golfende Amerikaanse senatoren is inmiddels geadviseerd om meer via de bunkers te spelen, niet ongewapend te gaan putten en uitnodigingen voor een toernooi op Bali niet te accepteren. Tenslotte nog dit: naar verluidt besteedt Twee Vandaag morgenavond aandacht aan het verband dat volgens een experimenteel bioloog uit Norg bestaat tussen de plotselinge sterfte van zeehonden in het Waddengebied en de bestelling van een kilo Viagra door de imam van de moskee op Rottumeroog. U ziet het: wij blijven bij de les.

Oortjes

18 oktober 2002
Volgens De Telegraaf van vandaag is Pim Fortuyn in de maanden voor zijn dood 24 uur per dag afgeluisterd door de BVD. En niet alleen zijn telefoon werd getapt. Er zou ook in zijn woning afluisterapparatuur zijn aangebracht. Wie daartoe opdracht heeft gegeven is nog niet duidelijk maar in ieder geval is de minister van Binnenlandse Zaken verantwoordelijk voor alle activiteiten van het rubberzolenapparaat. En ook voor het besluit om Fortuyn geen bescherming te geven. Dat was toen nog de PvdA-er Klaas de Vries. Die heeft dus nog wat uit te leggen. De krant kwam aan zijn informatie dankzij lekkages uit de Umwelt van de commissie van oud-rechter Harry van den Haak, die door de regering Potter is ingesteld om de dood van Fortuyn te onderzoeken. Notabene tegen de zin van Ferry Hoogendijk die vond dat de vaststelling dat de inlichtingen- en veiligheidsdiensten hadden gefaald eigenlijk wel voldoende was. Die commissie was volgens hem onzin. Maar het is twijfelachtig of Ferry over één agenda beschikt (zie meer over diens contacten in de inlichtingenwereld in de serie “Ferry’s highlights” van deze zomer ). En dat geldt ook voor oud-MARID-topper Sleeswijk Visser die zich ooit zo kundig in het topechelon van de LPF wist te wurmen. Nou heeft Ferry in zoverre gelijk dat wij inderdaad weinig van Harry’s commissie hebben te verwachten. Zo heeft men bijvoorbeeld besloten aan de regeringsopdracht een lekkere ruime interpretatie te geven met een snuifje RaRa (aanslag op Kosto) en een toefje ludieke actie (het in de boeien slaan van Cohen in de Tweede Kamer). Bovendien staat de samenstelling van de commissie met onder andere oud-secretaris-generaal van Algemene Zaken R.J. Hoekstra garant voor een ruk aan de handrem als er al teveel naar buiten dreigt te komen. Dus antwoord op de vraag of de regering bang was voor de opkomst van Fortuyn vanwege zijn directe achterban met onderandere onroerendgoed- en pornoboeren en/of vanwege zijn diffuse houding ten opzichte van de JSF en/of zijn visie op de uitbreiding van de Europese Gemeenschap en daarom de moord op de politieke nieuwkomer gewoon heeft laten gebeuren zal wel onbeantwoord blijven.

Osama en de Balibom (4)

17 oktober 2002
Nee hoor. Dedi Masrukhin heeft het niet gedaan. De voormalige hoge officier van het Indonesische leger is alweer vrijgelaten. Na “intensieve ondervraging”. Van nauwelijks een dag. Dedi had een laag Al Qaida-gehalte en bovendien heeft de top van het Indonesische leger er een hekel aan als er een link gelegd wordt tussen het militaire apparaat en subversieve activiteiten. Zelfs als het gaat om een ex-officier die in september vorig jaar de rangen verliet vanwege een drugszaak. Goed, hij had zijn training op het gebied van explosieven in de Verenigde Staten genoten. Maar dat halen extreme Moslimbronnen alleen maar aan om het spoor naar het Al Qaida-netwerk te vertroebelen en de VS te bezoedelen met dubbele agenda-verhalen. En oké, Djakarta had inderdaad waarschuwingen uit Washington ontvangen, maar daarin was geen sprake van Bali. Dus verder geen geouwehoer meer. Al Qaida heeft het gedaan en dat gaan we bewijzen ook. Samen met de CIA en de FBI.

De nacht van Zalm

17 oktober 2002
De Haagse geruchtenmachine maakt momenteel overuren over de vraag waarom Gerrit Zalm nou echt de hele stekkerdoos uit de muur van Balkenende I heeft getrokken. Want dat de instabiliteit in alle LPF-gelederen of de botsende ego’s van een stropdashater en een hospitaalbezem voor Gerrit de doorslag hebben gegeven gelooft zelfs een journalistieke stageloper bij de Wachttoren niet. Laat staan Joint Fight Striker Mat Herben. Zo zou er bij de VVD onrust zijn ontstaan over de uitspraken van voormalig LPF-fractielijder Wijnschenk dat zijn partijleiding onder aanvoering van onroerend goed boer en drafsportmogoel Ed Maas en diens Tom Poes Oscar Hammerstein stiekempjes bezig was allerlei figuren uit het og.-wereldje bij de verkiezingen van de Provinciale Staten naar voren te schuiven. Want waar rook is kan C4 liggen opgetast in de vorm van skeletten uit de TextLite-kast en het VHS-dressoir. En dan zijn er nog sluimerende problemen rond minister De Boer van Verkeer en Waterstaat die wij recentelijk in deze rubriek hier en daar al licht hebben aangeroerd. In Brussel moet de club van de in dit soort zaken gepokt en gemazelde Italiaan Prodi met Argusogen naar Den Haag hebben gekeken. Nederland dreigde zo’n beetje de risée van de Europese familie te worden. Niet voor niks verklaarde commissaris Bolk meteen na de dolkstoot van Gerrit in de rug van Mat dat er nu een stabiele regering van CDA en VVD moest komen om het watermakende schip van staat voor kapseizen te behoeden. Uiteraard zijn wij er als de scharrelkippen bij om ons kwaliteitsgraantje mee te pikken uit de overlopende Haagse silo van geruchten. U hoort nog van ons.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
24 mei 2017