Actueel 16 - 30 augustus 2002

Ouwe film

30 augustus 2002
Iran behoort volgens Baby George tot de Axis of Evil. Dat vond zijn vader ook al. Maar dat weerhield hem er indertijd niet van om de in een dodelijke strijd met Saddam Houssein verwikkelde ayatollah’s stiekem van wapens te voorzien. Zogenaamd om een goed contact met de gematigde leiders in Iran tot stand te brengen en hen te steunen bij hun interne strijd tegen de anti-Amerikaanse hardliners. Pappa George en Ronald Reagan zochten en kregen bij die geheime wapenleveranties die deel uitmaakten van de Iran/Contra-affaire de steun van Israël. Een van de routes waarlangs het wapentuig naar de Iraanse havenplaats Bandar Abbas werd geëxpedieerd liep over Hamburg. Uiteraard vermeldde het zogenaamde end-use document bij die gelegenheden nooit “Khomeyni Ltd., Bandar Abbas, Iran”, maar meestal van firma’s verderop in Azië.
Een paar dagen geleden liet de douane in Hamburg weten dat het schip Zim Antwerp I daar in de haven was aangehouden met reserveonderdelen voor militaire vrachtwagens en tanks. Die zouden in Hamburg worden overgeladen op een Iraans vrachtschip met bestemming Bandar Abbas. De zending was afkomstig van de Israëlische firma PAD van de 34-jarige Avi Weinstein, die daarvoor van de Israëlische autoriteiten welwillende medewerking had gekregen. Het PAD-baasje hield tot nu toe stijf en strak vol dat bij zijn weten de onderdelen bestemd waren voor Thailand. Maar de affaire krijgt een extra onsmakelijk aroma nu inmiddels is komen vast te staan dat hij samen met zijn zwager twee jaar geleden al een paar dagen vast heeft gezeten voor eenzelfde geintje richting Iran. Bij gebrek aan bewijs werden beide heren toen vrijgelaten. Je hoeft geen ongelovige Thomas te zijn om Weinstein’s verklaringen in twijfel te trekken. En je staat daarbij niet alleen. Zo verklaarde Rafi Eitan gisteren voor de Israëlische radio dat Weinstein de eindbestemming van de Zim-lading moet hebben geweten. En Eitan is een prof op dit terrein. Hij behoorde namelijk 25 jaar lang tot de absolute top van de Mossad en maakte de eerste jaren van de Iran/Contra-affaire nog mee. Irak, Iran, de heroïne uit Afghanistan, de linkse FARC in Colombia. Het is net een ouwe film.

Oud Geld (4)

29 augustus 2002
Zowel bij de totstandkoming als bij het onderbrengen van de geheime mammoetlening van Saoedie Arabië aan de VS in 1980/1981 zijn volgens onze informant ook bemiddelaars actief geweest. In de California Trust-transactie was er in ieder geval sprake van twee intermediairs. Een daarvan was Margit Norstad. Nicht van generaal Lauris Norstad, een voormalige Amerikaanse opperbevelhebber van SHAPE (Supreme Headquarters Allied Powers Europe). Margit was een van de trustees van California en zou voor haar inspanningen ten behoeve van de Saoedie/Amerikaanse deal worden beloond met ettelijke miljarden dollars. In 1981 was zij er getuige van dat de kort tevoren in Genève opgerichte Saoedische Dar al-Mal al-Islami bank een key-test telexbericht naar Barclays Bank in Londen verzond waarbij haar provisie werd overgemaakt. Later beweerde Barclays het geld nooit ontvangen te hebben en dus ook nooit in de gelegenheid was geweest het verder te expediëren naar de rekening van Norstad in de VS. Er ontstond een langdurig touwtrekken waarbij de Amerikaanse zelfs overging tot het inhuren van een privédetective en deze naar Londen stuurde. Die kwam echter van een zeer koude kermis thuis en werd zeer nadrukkelijk gemaand naar huis terug te keren. Uiteindelijk kwam Margit Norstad erachter dat haar miljardenprovisie in handen was geraakt van de rijkste man van Engeland: de Duke of Westminster, een neef van de koningin. Vanaf dat moment zag zij van verdere pogingen af om haar geld alsnog te cashen. Overigens is de betrokkenheid van de Dar al-Mal al-Islami bij deze deal mogelijk een aanwijzing dat de niet met name genoemde bank in de affaire rond Leo Wanta eveneens deze in 1980/1981 in het leven geroepen Saoedische financiële instelling is geweest. Wordt vervolgd.

IJ, IJ (11)

29 augustus 2002
Bij de berichtgeving van gisteren over het grimmige conflict tussen John Mieremet en Willem Endstra zijn we wel heel gemakkelijk heengelopen over de 50 miljoen die John (en zijn vrouwtje) uit Heerfur wil trekken. Want die 50 miljoen ligt uiteraard niet in een silo met losse dukaten waar Willem elke ochtend à la Dagobert Duck een duik in neemt. Het zit in onroerend goed en/of grote bouwprojecten. En om dit soort zaken direct van een legaal verfje te voorzien gooit Willem er een fors hypotheekje tegenaan of sluit een leninkje. De laatste tijd naar verluidt vaak bij Duitse banken. Dat geld steekt hij dan weer in andere projecten enzovoort enzovoort, waardoor zelfs voor professionele speurneuzen een knap ondoorzichtig geheel ontstaat. Als iemand dan ineens 50 miljoen eruit wil trekken kan dat ernstige schade aan het bouwsel toebrengen. Kijk, en dat kunnen Willem en het gezelschap dat hij vertegenwoordigt nu even niet gebruiken. Zo waren zij recentelijk betrokken bij de overname en mogelijk in een later stadium de herinrichting en exploitatie van het vroegere militaire vliegveld Laarbruch, net over onze oostgrens. Tot de Duitse autoriteiten daarvoor een stokje staken wegens Endstra’s vermeende rol op de achtergrond bij de moord in mei 2001 op de Breda’se gebroeders Driesen (de Daltons). De Amsterdamse financier moest zich uit het veelbelovende project terugtrekken. Officieel. Maar er zijn meer wegen die naar Niederrhein leiden. Verder is bijvoorbeeld zijn onderneming Kirsten Haven druk doende geweest om in de haven van Amsterdam een nieuw distributiecentrum voor Nedlloyd op te trekken waarin ook voor IBM een rol was weggelegd. Willem’s good old Convoy Vastgoed, dat in het grijze IRT-verleden een paar maal prominent de pers haalde, was actief bij de nieuwbouw van Hoogendijk’s Visverwerking in Vlaardingen en in opdracht van Damco Maritime bij een 15.000 m2 metende opslagplaats voor gevaarlijke stoffen in het Botlekgebied. Gevoegd bij de aanleg van opslagruimtes voor cacao met een oppervlakte van een kleine 100.000 m2 in de Amsterdamse Amerikahaven (America Warehousing Harbour) en wellicht zijn financiële participatie bij de enorme uitbreiding van de havenfaciliteiten op de terreinen van Amsterdam Westpoint van zijn Laarbruch-partner Hans van de Lande en je krijgt een beetje beeld van de geweldige expansiedrift binnen Endstra’s imperium. Een imperium dat dus volgens Johnny Mieremet voor een belangrijk deel met avontuurlijk geld is opgebouwd. Nieuwe enquête?

IJ, IJ (10)

28 augustus 2002
Wees eerlijk, wij hebben in het recente verleden al heel wat aandacht besteed aan Willem Endstra. Een man die er al jaren van wordt beticht avontuurlijk verdiend kapitaal te beleggen in onroerend goed. Gisteren raakte de beer los toen bleek dat er ruzie was uitgebroken tussen Willem en zakenpartner John Mieremet, een van de laatsten van Bruinsma’s Mohikanen. En waarover ging het? Tuurlijk, geld. Zo’n 200 miljoen aan o.g. En dat zit in hun gezamenlijke onderneming Heerfur BV. Een in 1972 geactiveerde vennootschap waarvan de enige aandeelhouder de in Amerika wonende mevrouw Westberg-Heertje was. Heertje? Dat zal toch geen familie zijn van professor Heertje, de man die de Clickfondsaffaire op gang bracht? Nou, laat ook maar even. Heerfur maakt nu al weer jaren deel uit van de veel grotere ook al Amerikaans klinkende California Properties BV. Omdat Johnny zijn zakenpartner ervan verdenkt achter een mislukte aanslag op zijn leven te zitten wil hij uitstappen en eist 50 miljoen op. Nou, dat klinkt niet onredelijk. Maar Willem ziet dat niet zitten. Ernstig conflict dus en dat is nu zo uit de hand gelopen dat Mieremet heeft laten weten openheid van zaken te willen geven over wat er zoal via Willem’s wasserette is witgewassen. Binnen die winkel zijn ook op het oog keurige zakenlieden actief. Over het algemeen uiteraard o.g-boeren. Het is gek, maar wij menen in ieder geval één daarvan te kennen (zie eerdere afleveringen van deze serie). Heerfur beschikte overigens nog niet zo heel lang geleden over postbusadres 1012 in Wassenaar. Dat hoort bij de in 1990 van de grond getrokken FTC Trust BV aan de Kerkeboslaan 1. FTC? Had dat iets te maken met Financial Trading and Consultancy, het Londense beleggingsvehikel van de toen nog hoog op het paard zittende Clickfondsridder Eddie Swaab? De man die in 1997 zijn optrekje aan de Amsterdamse PC Hooftstraat als de sodemieter verruilde voor zijn andere adres in Zwitserland om te voorkomen dat ie gearresteerd werd wegens onoirbare praktijken op de beurs? Wij hebben het kantoor gebeld, maar we hadden net zo goed kunnen vragen of de aarde plat was. Jammer. Een link vast te stellen tussen Endstra en Swaab zou wel lekker zijn geweest. Zoiets als California soep maar dan lekkerder.

Oud geld (3)

27 augustus 2002
Begin juni 1993 kreeg de in Genève verblijvende Amerikaan Leo Emil Wanta, directeur van de New Republic Financial Group en merkwaardigerwijs tevens ambassadeur van Somalië in Zwitserland, een seintje van het nog niet zo lang door president Clinton betrokken Witte Huis om een omvangrijke transactie voor te bereiden. Hij moest van een rekening van de Amerikaanse financiële instelling AmeriTrust bij een tot nu toe onbekend gebleven bank in Genève via Crédit Suisse een bedrag van 250 miljoen dollar overmaken naar de rekening van het Children’s Defence Fund dat onder leiding stond van Hillary Clinton. En verder werd Wanta verzocht 70 miljard dollar over te hevelen naar de Amerikaanse schatkist. Voor een Doorzon-familie onvoorstelbare bedragen maar voor Wanta dagelijkse kost. Zo had hij in de jaren daarvoor samen met luitjes van de CIA, de special agent van de Amerikaanse Treasury Philip Wainwright en de Nederlandse Clickfondsridder Dirk de Groot een belangrijke rol gespeeld bij het financieel onderuit halen van de Sovjet Unie. Ondermeer door de dekking van de Russische munt tot nul te reduceren via de verkoop van het daartoe bestemde goud. Dat was na de machtsovername door de Jeltsin-kliek vanuit Moskou op listige wijze naar een “Freilager” in Zürich gedirigeerd en zou daar door de ABN/AMRO in consignatie zijn gehouden. Hoe dit ook zij, binnen het kader van de opdrachten uit het Witte Huis stelde hij opnieuw gebruikmakend van de AmeriTrust tegoeden, vervolgens ook nog een leuk pakket “short time notes” samen, deed ze in een koffer en overhandigde ze op 7 juli aan de speciaal naar Genève overgevlogen Vince Foster in de lobby van hotel De la Paix. Foster was een jarenlange intimus van de Clintons en was op dat moment de tweede man op de afdeling Juridische Zaken van het Witte Huis. Een paar weken na zijn ontmoeting met Wanta werd hij gezelfmoord aangetroffen in een park in Virginia. Wanta was op 7 juli al gearresteerd wegens een futiele belastingschuld in de Amerikaanse staat Wisconsin en werd in november uitgeleverd aan de VS. Daar trokken zich donkere wolken boven hem samen, maar door een subtiel briefje aan Hillary Clinton kwam hij toch van het justitiële haakje (zie ook de eerste aflevering van "De achterzijde van het beursschandaal" in Kleintje Muurkrant 317). Waarom werd Foster gekeeld en dreigde voor Wanta de kerker? Ze hadden een ding gemeen: beiden hadden te maken gehad met de AmeriTrust-rekening bij de onbekende bank in Genève. Volgens Wanta had op die rekening 250 miljard dollar gestaan. Een onwaarschijnlijk bedrag. Maar wel identiek aan een van de zeven gelijke porties van de in totaal 1750 miljard dollar die de Reagan/Bush-regering in 1981 had geleend van de Saoedische Sudairi Seven.

Perspectief (10)

27 augustus 2002
Op het oog een keurige man, die C.C. (Cees) v.d. Heuvel van de Willem Pijperlaan in Leidschendam. Een verzetsman van het wat latere uur, een pionier bij de Binnenlandse Veiligheids Dienst en vanaf 1961 de shopkeeper van het bureau Interdoc. Een initiatief van een flink aantal Westeuropese geheime diensten. Langs dit geallieerd persriool werden door heel Europa anti-linkse berichten en (geheime) informatie gesluisd naar de aangeslotenen. Daartoe behoorden naast high society-instituten ook louche rechtse splintergroeperingen die als cover een persbureautje runden. Een goed voorbeeld was het Portugese Aginterpress dat een journalistiek schaamlapje gebruikte voor terreurwerkzaamheden. Het bureau van “C.C.” onderhield echter niet alleen contact met rechtse witte boorden en militante duisterlingen maar ook met keurige bladen als De Telegraaf ( Jan Heitink en Johan Olde Kalter) en Elseviers Magazine (Huub Jussen, Daan van Rosmalen en Ferry Hoogendijk). Sedert 1963 werd Cees bij zijn Interdoc-activiteiten ter zijde gestaan door graaf Carl Armfelt. Zoals we inmiddels weten een man die zich als een snoek in een rooie visjesvijver voelde en bij zijn uitroei-operaties zowel internationale als nationale wetten voor Dode Zeerollen aanzag.
Of Van den Heuvel net zo brutaal was als zijn vriend en medewerker is eigenlijk niet goed bekend. Wel bekend is het feit dat hij aan de wieg stond van het initiatief om de Twee (oorlogsmisdadigers) van Breda heim ins Reich te helpen voordat de Tweede Kamer ook maar het flauwste benul had. Maar dat is onder kerkgangers en morele scherpslijpers nog onder het hoofdje “humaan” onder te brengen. En net zo humaan is misschien het feit dat hij ooit tijdens de twintig jaar waarin zijn CIA-gabber in Nederland zijn kwalijke praktijken onderhield zijn volle gewicht heeft gebruikt om te voorkomen dat Armfelt door de Nederlandse regering het land werd uitgesmeten. Wat de reden was voor de Haagse nomenclatura om een dergelijke draconische maatregel te overwegen is duister gebleven. Maar het moet wel heavy zijn geweest, want van een Nawijn was toen nog geen sprake.

Olga

26 augustus 2002
In september 1994 werd het volgende citaat uit een dagboek over de jaren 1977 - 1983 van het voormalige prominente lid van de Nederlandse Volksunie en later Centrum Democraat Yge Graman aan de openbaarheid prijsgegeven:
“... De heer B. materiaal zal geven om vooraanstaande politici te chanteren. Dat chantagemateriaal zal bestaan uit films waarin bekende personen, waaronder vooraanstaande politici, hun seksuele lusten en perversiteiten uitleven. Ze zijn afkomstig van een zekere mevrouw Olga uit Den Haag. Een strenge meesteres, die een huis beheert waar zakenlieden, artsen, kamerleden plus de Haagse elite komen om zich te laten vernederen, afranselen, aan kettingen te hangen, zich te laten knevelen of gedwongen worden de meesteres haar reet uit te likken.” Graman zou met het geleverde filmmateriaal naar de BVD zijn gelopen om een tegen hem lopend proces wegens een aanslag op Marokkaanse hongerstakers een voor hem gunstige wending te geven. Maar de BVD zou er niks in hebben gezien. Waar of niet waar, er volgde wel vrijspraak in het hoger beroep van zijn strafzaak. Al dan niet dankzij zijn comin’out bij de voorganger van de AIVD.
De oude rechtse rakker werd met graagte afgedaan als een fantast, maar het gedeelte uit zijn dagboek dat betrekking had op toenmalig PvdA-Kamerlid Aad Kosto was wel degelijk juist. Kosto was in de tweede helft van de jaren zeventig namens zijn fractie ondermeer woordvoerder in de debatten rond de Menten-affaire en tastte in die kwaliteit ook de mogelijkheden af om de Nationale Volksunie te laten verbieden. Toen hij kort daarna naar Groot Schermer verhuisde werden ‘snachts knekels en schedels in zijn tuin gedeponeerd en verf in zijn brievenbus. Verder werd huize Kosto platgebeld naar aanleiding van een advertentie in een hijgblad waarin dat adres werd geafficheerd als een sexgelegenheid. Details van deze hele operatie had Graman keurig in zijn dagboek vermeld. Ruim voordat al dit fraais in 1992 bekend raakte door de bomaanslag op Kosto’s woning namens een RaRa-kloon. Waarom Graman’s revelaties over madame Olga in allerijl naar de prullenbak werden verwezen moge duidelijk zijn. Maar je blijft daardoor wel zitten met de vraag wie haar cliënten nou eigenlijk waren en of de films wellicht een rol hebben gespeeld bij de geheime veldslag die in die tijd woedde rond de acceptatie van de 48 kruisraketten (vgl. daarvoor ook "Wolff in de klem" in De Morgenster en "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336). En of Ad Melkert toen al zijn neus tegen Olga’s venster heeft gedrukt.

Perspectief (9)

25 augustus 2002
Op 22 december 1985 verruilden Graaf Armfelt en zijn Poolse echtgenote hun tactisch gelegen woning in het Nederlands/Belgische grensdorp Eede in Zeeuws Vlaanderen met een stille plek in het oosten van Canada. In een niet al te nauwkeurig, maar wel uitgebreid artikel legde De Telegraaf in juli 1990 verband tussen dat overhaaste vertrek en de op handen zijnde moord op de Zweedse premier Olaf Palme op 28 februari 1986. Armfelt zou volgens de krant de hand in die moord hebben gehad. Mogelijk, want als rechtgeaard CIA-agent en WACL-fanaat had Armfelt een bloedhekel aan Palme’s politieke opvattingen. Daarnaast was hij niet alleen een belangrijke figuur geweest bij de opbouw van het geheime Zweedse stay-behindnetwerk maar was tevens betrokken geweest bij het up-to-date houden van de wapenvoorraad en de technische strijdmiddelen van die beruchte anti-linkse organisatie. Directe aanleiding voor zijn verhuizing was echter het naar buiten sijpelen van informatie over zijn betrokkenheid bij een grootscheepse valse dollar-affaire. Volgens onze bron werden die nepbankjes van 100 onderandere gebruikt bij de aankoop van diamanten in Sierra Leone en bij hem onbekende deals in Zuid-Afrika en het Verre Oosten. Die deals kunnen te maken hebben gehad met olie. Want een van de lieden die geïnteresseerd waren in de dollarleveranties was John Deuss. Rijk geworden door met steun van Thijs Slavenburg zelf en de huisadvocaat van diens bank Frits Korthals Altes Russische olieleveranties gewoon onbetaald te laten en de olie illegaal te verpatsen aan Zuid-Afrika. Dat was overigens dezelfde bank waarvan de top zulke sterke banden met Armfelt onderhield. Ook Deuss achtte het in 1985 veiliger om Nederland de rug toe te keren nadat in januari van dat jaar de volstrekt onbekende pre-RaRagroep "Pyromanen tegen Apartheid" zijn villa in Berg en Dal in de as had gelegd. Of daarbij ook een voorraadje valserikken is verbrand vermeldt de historie niet.

Joseph en de prins

23 augustus 2002
Al een tijdje niks meer vernomen van het gesteggel rond het archief van de vorige maand overleden Joseph Luns. De voormalige houwdegen van de NAVO had in 2001 al laten vastleggen dat de hele bende naar de Leidse historicus Kersten moest worden geëxpedieerd in verband met een nog te schrijven biografie. Maar journalist Willem Oltmans heeft ook al van zijn belangstelling laten blijken met het oog op de geheime oorlog die Luns tientallen jaren tegen hem heeft gevoerd en hem daarmee ernstig in zijn carrière heeft geschaad. Verder heeft ook ex-premier De Jong zich in het strijdgewoel gemengd. Pietje is namelijk bang dat de zoon van Luns, die ooit landelijke bekendheid kreeg door een zwendel met gouden munten, het archief zal gaan verkopen aan de hoogste bieder. En mocht dat een “foute” meneer zijn dan is de kans groot dat de reputatie van allerlei mensen die Luns in zijn lange loopbaan heeft leren kennen ernstige erosieverschijnselen zal vertonen. Bijvoorbeeld die van de al lange tijd aan een niet nader omschreven virusziekte lijdende prins Claus. Volgens uitspraken van de goed geïnformeerde Luns tijdens een interview met het Vlaamse blad De Morgen heeft de prins een heel betwistbaar privé-leven geleid, waarvan “de mensen” geen weet hebben.
Waar Luns op doelde is zonder twijfel gerelateerd aan de materie die bijvoorbeeld in het artikel “Van oude koeien en troebel water” uit Kleintje Muurkrant nr. 336 onder het kopje “hofchantage” aan de orde komt. Het was overigens niet de eerste keer dat Luns daaraan refereerde. Al in 1980, bij het aantreden van Beatrix als vorstin, sprak hij tegenover Telegraafjournalist Jan Heitink zijn bezorgdheid uit over de mogelijke chantabiliteit van de prins. Het is dus geen wonder dat een oorverdovende stilte is gevallen over de archieven van Luns. Wedden dat er al een deal is gesloten?

Oud geld (2)

22 augustus 2002
Prins Sultan, de huidige minister van Defensie van de Saoedische zandbak, behoort tot de zogenaamde Sudairi Seven. Een machtige clan binnen het Saoedische vorstenhuis die naast Sultan bestaat uit de huidige koning Fahd en de prinsen Abdel-Rahman, Nayef, Turki, Salman en Ahmed. Alle zeven zoons van de vroegere koning Ibn Saud en volle broers van elkaar. Volgens onze Amerikaanse informant, die naar aanleiding van onze berichtgeving over de Palestijnse financier Hassan Zubaidi in De Morgenster de afgelopen zomer contact met ons opnam, wendde oud-president Jimmy Carter zich tijdens de gijzeling van het Amerikaanse ambassadepersoneel in Iran (79/80) tot deze Sudairi Seven voor een geheime lening van in totaal 1750 miljard dollar. Carter kreeg net de tijd niet om de deal helemaal rond te krijgen, waardoor zijn opvolger Reagan, zwaar leunend op vice-president Bush sr., wat dit betreft in een gespreid bedje stapte. Keurig verdeeld in zeven porties van 250 miljard dollar vonden deze leningen in 1981 hun weg naar een reeks Amerikaanse foundations, waarvan er een in de jaren negentig aandacht kreeg door een geruchtmakende affaire: de AmeriTrust Corporation. Een andere participant zou volgens onze Amerikaanse bron de California Trust zijn geweest. En ook die naam is verbonden met een in wezen nog steeds voortdurend financieel conflict tussen de VS en de Arabische wereld. Wordt vervolgd.

Transparant (7)

22 augustus 2002
Een markant figuur die Fred Teeven van Leefbaar Nederland. Tijdens de verkiezingscampagne van dit jaar pleitte deze voormalige crimebuster voor meer transparantie in Den Haag. Na wat rek- en strekoefeningen in de coulissen van de Kamer begint hij zich nu een beetje te profileren. Zo heeft hij begin deze week in het kader van die door hem aangehangen transparantie schriftelijke vragen gesteld over de zakelijke adders die mogelijk verborgen liggen onder het tapijt van minister De Boer’s verleden. En of Potter geïnformeerd was over de aanwezigheid van die beestjes tijdens het sollicitatiegesprek met Roelf (zie ook de serie “Hoop doet leven” eerder deze maand). Mogelijk weet Teeven als ex-OvJ net een ietsje meer dan wij over De Boer’s Rotterdamse zakenvrienden en probeert hij zo te scoren. Nou da’s top, Fred. Als de NRC het niet doet dan jij maar.
Of dat allemaal nog niet genoeg was kwam Teeven gisteren aanzetten met een vergaand idee om het belazerde gevoel dat iedereen telkens weer heeft na een Kamerenquête te voorkomen. Bij het vandaag startende onderzoek naar de bouwfraude zou hij namelijk graag een leugendetector willen aanleggen aan de vingertoppen van de te ondervragen bouwbonzen. Om te zien of ze zwaar zitten te liegen of dat het wel meevalt. Tsja, alle beetjes helpen zou je zeggen. En als wij real time mee mogen kijken naar het op en neer gaan van de lijntjes wordt het thuis voor de buis ook allemaal wat spannender. Ja, wel een leuk idee van Fred. En nu we het er toch over hebben: Zou het misschien ook toepasbaar zijn bij vragen aan een vroegere OvJ over diens activiteiten bij het weghelpen van een topinformant uit het milieu naar veiliger oorden en het waarom daarvan? Heette die ook geen Fred? (zie de zes eerdere afleveringen van deze serie eind maart, begin april van dit jaar).

BOEM is ho

21 augustus 2002
Vrijwel dagelijks zie je wel ergens berichtgeving opduiken die bedoeld is om ons allen voor te bereiden op de volgende oorlog van The Empire, deze keer stijgen de vliegtuigen op om Irak plat te gooien. Wanneer je mocht denken dat het wel mee zal vallen of dat het nog wel eventjes zal duren voordat deze slachtpartij gaat plaatsvinden willen wij graag doorsturen naar deze website. De Amerikaanse bombardementen op Irak zijn namelijk al jaren aan de gang en vinden op dit moment zo ongeveer dagelijks plaats.

Oud geld (1)

21 augustus 2002
Volgens persberichten uit de VS hebben familieleden van rond de negenhonderd 9-11 slachtoffers een claim van 100.000 miljard dollar neergelegd op het goudgerande bordje van drie leden van de Saudische koninklijke familie, onder wie de minister van Defensie Sultan bin abd al-Aziz al Saud. Beter dan zo’n erg klein beetje. Zeven bankinstellingen waaronder de Dar al-Maal al-Islami en een hele bups charitatieve instellingen mogen dat bedragje ophoesten. De claim op zich is misschien best begrijpelijk (zelfs zonder de participatie van claimridder Bob van der Goen), maar misschien wel wat voorbarig. Want niemand weet met zekerheid of de verklaringen van de Amerikaanse inlichtingen- en veiligheidsdiensten over de identiteit van de terroristen wel betrouwbaar zijn. En zolang Washington een diepgaand onafhankelijk onderzoek naar de achtergronden van de afzichtelijke gebeurtenissen op 9-11 het Kennedymoeras in manouvreert lijkt er geen vuiltje aan de lucht voor de Saudi’s. Die voelen zich overigens behoorlijk afgezeken.Vooral het feit dat prins Sultan met naam en toenaam wordt genoemd in de claim is in Riyadh niet lekker gevallen. Een aantal grote Saudische investeerders heeft nu al gedreigd zijn oliedollars uit de VS terug te trekken. Nou wordt de soep ook daar niet zo heet gegeten, maar mocht men inderdaad besluiten tot terugtrekking dan betekent dat op termijn de remigratie van naar schatting 750 miljard dollar. En in dat geval kunnen ze in de VS het herstel van de economie nog wel een tijdje opzouten. De vraag is trouwens wel of die schatting wel juist is. Volgens een Amerikaanse financiële insider spelen tussen Saudi Arabië en de VS nog steeds de naweeën van een giga-lening uit het begin van de jaren tachtig. Maar daarover later meer.

Woef

20 augustus 2002
Gisteren Twee Vandaag gezien? Met die omvallende honden van CNN? Ook maar de geringste twijfel gehoord bij verslaggever Jeroen Snel en/of zijn uit voorraad leverbare expert over de mogelijkheid dat die verzameling Al Quaida-tapes van CNN net zo nep is als die historische opnames van Osama (zie “C-film” van 19 december 2001)? Niks. Gewoon doorzemelen over het vergassen van die trouwe viervoeters en de eventueel in de VS op handen zijnde aanval van terroristen met Sarin of andere surprises. En wat voor een viervoeters!! Volgens het onverbeterlijke commentaar onder het filmpje was het feit dat ze hun bek aflikten een teken dat ze speeksel produceerden om het gas te neutraliseren. Maar het kon ook gewoon zijn dat ze net hun dagelijkse mega-bord Pedigree-pal hadden verorberd. Ze zagen er tenminste gezond uit. En dat is op zijn minst vreemd. Waarom zouden die luitjes van Al Quaida eerst die honden eens lekker verwennen om ze vervolgens aan de gaspijp te leggen? Bovendien, wie ooit eens in het Midden-Oosten heeft rondgebanjerd weet dat lekker in het vel zittende honden daar niet voorkomen. Het zijn allemaal magere scharminkels die bovendien als onrein worden gezien. Zeker door de fundamentalistische Al Quaida-aanhangers. Het is dus niet ondenkbaar dat CNN door Washington in de arm is genomen om deze circusact dramatisch in beeld te brengen. Daarmee wordt de stemming bij John with the cap warm gemaakt voor een nieuwe aanval op Baghdad en omstreken, het imago van CNN weer wat opgekrikt en voor ons de kans groter dat we weer van die leuke strepen door de nacht zien schieten gevolgd door doffe knallen. Met commentaar van Jeroen Snel en een expert. Déjà vu.

Perspectief (8)

20 augustus 2002
Zoals eerder vermeld speelden graaf Armfelt en zijn Saudische zakenpartner Al Ajjaz elkaar in de periode tussen 1975 en 1985 elkaar driftig de bal toe op zakelijk/politiek terrein. Die samenwerking leidde in de tweede helft van de jaren zeventig ook tot een project in Saudi Arabië zelf: de aanleg van een landingsbaan. Inclusief de leverantie van bijbehorende technische apparatuur. Niet zo vreemd, gezien het feit dat Armfelt een daarin gespecialiseerd bedrijf uit Washington vertegenwoordigde. Volgens zijn Nederlandse medewerker (cq. onze Nederlandse informant) was de landingsbaan wel in the middle of nowhere gepland en er deed zich dientengevolge een logistiek probleem voor. Geen nood. “Armfelt belde gewoon naar Amerika, naar een of andere generaal en vroeg om een stel Chinooks. En die kreeg ie”. Aldus onze bron. Volgens hem maakte de landingsbaan deel uit van een groot project, waarvoor duizenden arbeiders waren aangetrokken. In diezelfde tijd bouwde een consortium voornamelijk bestaande uit het Amerikaanse bouwbedrijf Morrisson Knudsen, het Amerikaanse Army Corps of Engineers, het Nederlandse Interbeton (een dochter van de HBG ) en Hollandia Kloos (van de familie Lubbers) veertig kilometer buiten Riyadh aan de grotendeels ondergronds gelegen King Khalid Military City. Compleet met silo’s voor raketten en apparatuur om ze af te schieten. Het ontwerp was afkomstig van een hele kudde techneuten uit Delft. Er werkten op het hoogtepunt van de bouw rond 15000 arbeiders aan de klus, die uit alle delen van de wereld waren aangetrokken. Is bij u 1 plus 1 ook nog steeds 2? Bij ons wel.

Hoop doet leven (4)

20 augustus 2002
Zo, na een week vol inzetten tot verwurging en afklemmen is het er toch van gekomen. Gistermiddag publiceerde de NRC het artikel waarop wij met zijn allen zaten te wachten. De long goodbye van minister Roelf de Boer wegens schemerige contacten en belangen in het Rotterdamse zakenleven. Dus niet. Het bleek om een slap bakkie te gaan. Maar er was wel degelijk achter de schermen flink gevochten. Dat valt tenminste op te maken uit de volgende alinea:
“Toch heeft hij wel iets dat op macht lijkt. De afgelopen weken pleegde de minister diverse telefoontjes naar mensen die tegenover deze krant minder lovend over hem waren geweest en overtuigde ze ervan hun uitlatingen terug te trekken”.
Op straffe waarvan? Kregen die mensen dan een proces wegens smaad aan hun kont? Of stuurde Roelf als een echte Don een paar heren met een ander soort overtuigingskracht op ze af? Een envelopje met bizarre inhoud? Kregen ze geen leuke orders meer van Verkeer en Waterstaat? Geen rondjes meer in hun stamkroeg? Weten we niet. En dat geldt ook voor de inhoud van het oorspronkelijke artikel. Dat moet toch heel wat leuker zijn geweest dan we gisteren onder ogen kregen. Daarom een hint aan de schrijvers ervan: stuur het maar stiekem naar Kleintje Muurkrant. Wij publiceren het wel.

Doorbraak in de Valsche Munters Society

19 augustus 2002
Kan de aloude traditie van valsemunterij iets doen voor de armen in de huidige wereld? Het klinkt wellicht onwaarschijnlijk, maar het antwoord is JA! In veel landen, zowel ver weg als dichtbij, leeft deze traditie voort en velen die het aan officieel geld ontbreekt, gebruiken zelfgemaakt geld. De armen hoeven niet meer geholpen te worden, de armen helpen zichzelf! En wij, de rijken, ook niet onbekend met financiële problemen, kunnen daar veel van leren.
Waar eerlijk oneerlijk is geworden, is oneerlijk weer eerlijk: valsemunterij als legitieme methode om het huidige, ‘valse’ muntsysteem te hervormen. Dat zelfgemaakt geld daartoe een belangrijk middel is, bewijzen onder meer de miljoenenbeweging rond het Trueque-geld in Argentinië en de Movimento Monetário Mosaico, een netwerk van bedrijven en organisaties in de solidaire economie van Brazilië.
Hierover organiseert Strohalm op 1 november 2002 de conferentie Doorbraak in de Valsche Munters Society.
Een conferentie over talloze praktijkvoorbeelden in zuid en west van wat we solidaire geldsystemen noemen. Systemen die inmiddels de kinderschoenen zijn ontgroeid en die voor steeds meer mensen een essentiële aanvulling betekenen op hun reguliere inkomen, en voor steeds meer bedrijven het verschil tussen bankroet en overleven. De conferentie is voor iedereen die nieuwsgierig is naar nieuwe vooruitzichten op het gebied van de armoedeproblematiek, maar ook voor ondernemers die voor hun bedrijf een duurzame toekomst willen creëren. Sprekers op de conferentie zijn onder andere:
* Heloisa Primavera, lichtend voorbeeld voor de Latijns-Amerikaanse nieuw-geldbeweging.
* Stephen De Meulenaere, wereldburger in de ware zin van het woord, die op vele plaatsen in de wereld de valsemunterij belijdt.
* Camilo Ramada, Uruguayaan van geboorte die namens Strohalm Latijns-Amerika rondreist.
* Henk van Arkel, directeur van Strohalm.
Voor het volledige programma van de conferentie kunt u terecht op www.strohalm.nl.

Hoop doet leven (3)

19 augustus 2002
Oké, we doen het niet graag. Alhoewel. Op 14 augustus jl. publiceerden wij in “Hoop doet leven” als eerste dat de LPF/VVD minister van Verkeer en Waterstaat Roelf de Boer op het punt heeft gestaan om af te treden. Dat was na het lezen van een artikel dat de NRC hem vorig weekend had voorgelegd onder het journalistieke adagium “hoor en wederhoor”. De Boer werd niet goed na het lezen ervan. Het ging over zijn privécontacten met een aantal avontuurlijke zakenjongens uit Rotterdam en omstreken. In tegenstelling tot wat de krant vorige week maandag ‘sochtends aankondigde op haar website publiceerde de NRC het artikel niet. Maar wat meldt de Telegraaf vanochtend? Jawel, De Boer heeft vorige week overwogen af te treden naar aanleiding van de dreigende NRC-publicatie. Volgens hem was de informatie afkomstig van twee voormalige echtgenotes, maar die was op niets gebaseerd.
Niettemin zou het heel wat moeite kosten om alles te weerleggen en dat zou zijn functioneren weer ernstig belemmeren. Net nu hij de agressie in het verkeer eens stevig zou aanpakken. Daarom heeft Roelf de zaak voorgelegd aan Potter en de LPF-ministers en die hebben hem blijkbaar geadviseerd zijn middelvinger in de lucht te steken. Dat heeft De Boer blijkbaar gedaan maar komt vandaag dus toch van een frisse kermis thuis. Het woord is aan de NRC zou je zo zeggen.
O ja, nog even. Er staat nog een spoeddebat in de Kamer op stapel over minister Heinsbroek. Dat gaat over de prijsafspraken die Herman’s Arcade in 1995/1996 langs het strottenhoofd van de detaillisten heeft geperst. In ons bericht “Hoop doet leven (2)” stond nog wat meer niet nageplozen ongein uit Herman’s verleden. Kan een Kamerlid of een collega daar nog even naar kijken, s.v.p.? Kunnen wij de valium wegdoen.

Hooligans (4)

19 augustus 2002
En wij maar denken dat die Special Forces-boys de hand aan vrouw, kinderen en zichzelf hebben geslagen als gevolg van voorgeschreven drugsgebruik of het afkicken ervan. Nou, dat hoeft niet de enige oorzaak te zijn geweest. Er komen nu berichten uit de States overwaaien die verband leggen tussen de bizarre moorden en het gebruik van Lariam. Een lekkernij van Hoffmann La Roche die ervoor moet zorgen dat je geen malaria krijgt. En het helpt. Goed, het is bekend dat het middel agressie, depressies, hallicunaties, paranoia, psychoses en zelfmoordneigingen kan veroorzaken. Soms nog maanden na gebruik. Maar waar gehakt wordt vallen spaanders. Als je overigens naast Lariam ook nog leuke hoeveelheden speed je keelsgat laat passeren omdat dokje dat wenselijk acht dan krijg je zonder enige twijfel een Very Special Forces gevoel en doe je dingen die hooguit op een weiland bij Beverwijk bewondering zouden oogsten. Of in Rambo-films. Toegegeven, je krijgt geen malaria. Zeg Benk, wat krijgen onze jongens en meisjes eigenlijk als ze een Nederlandse vlag naast de papavervelden gaan planten? Lariam? Wil je dan de buurt waar ze vandaan komen alvast waarschuwen dat Afghanistangangers wat anders terugkomen dan toen ze weggingen? Doe je dat Benk? We wisten wel dat we op je konden rekenen.

Een Palestijns mopje

17 augustus 2002
Een oude man die helemaal op zichzelf in Palestina woont, moet zijn aardappelveld omspitten. Het werk is echter te zwaar voor hem. Zijn enige zoon, die hem ermee zou kunnen helpen, zit in een Israëlische gevangenis.
In een brief aan zijn zoon vertelt hij over dat aardappelveldje. Direct daarop stuurt zijn zoon hem een briefje terug: "Ben je helemaal gek geworden Pa! Blijf weg uit dat veld, ik heb de wapens daar begraven."
De volgende dag, vroeg in de ochtend komt er een grote groep Israëlische soldaten bij de vader langs en zijn zijn de hele dag bezig het veld om te ploegen, zonder overigens iets van wapens te vinden. De oude man die helemaal in verwarring is, vertelt in een briefje aan zijn zoon wat er gebeurd is en vraagt wat hij moet doen.
Zijn zoon antwoordt: "Beginnen met de aanplant van de aardappels, pa. Dit is alles wat ik op dit moment voor je kan doen."
(overgeschreven uit Extra!, het blad voor onderzoek en analyse van de Nederlandse media. Ga eens op hun website kijken: www.extra-media.nl)

Vluchtelingen dump je niet op straat!

17 augustus 2002
We roepen jullie op om op 4 september om 14.00 uur, de tweede werkdag van de regering, massaal aanwezig te zijn bij Het Plein in Den Haag om aan de nieuwe ministers, het parlement en de media de negatieve effecten van het paarse asielbeleid te tonen. Daarmee roepen we hen tegelijk op om bij het maken van nieuw beleid rekening te houden met de grote groepen vluchtelingen en hun sympathisanten. Bovendien maken we duidelijk dat we het asielbeleid van het nieuwe kabinet vanaf het begin kritisch zullen volgen.De actie voeren we onder het motto "vluchtelingen dump je niet op straat!".
Onderandere Chris Keulemans en Lydia Rood (schrijvers), Natasha Gerson (columniste), Harry Zevenbergen en Diann van Faassen (dichters), Majid Zarabefar (muziek) verlenen hun medewerking aan deze manifestatie. Om deze oproep kracht bij te zetten is het belangrijk om met zoveel mogelijk mensen naar Den Haag te komen. Alleen dan kunnen we duidelijk maken dat er een groot draagvlak is voor een humaner asielbeleid, en dat opstraatzettingen geen goede oplossing zijn om afgewezen asielzoekers kwijt te raken. Jullie aanwezigheid op 4 en 5 september, en in de nacht, kan daarom niet gemist worden (voor de nacht wel even opgeven). Posters en flyers zijn bij PRIME verkrijgbaar. Tot ziens allemaal op 4 september!
Petra Schultz en Ahmed Pouri ("PRIME") 070.3050415
Rian Ederveen ("Vluchtelingen in de Knel") 040.2569517
Bas Baltus en Alice Beldman ("ASKV/SV") 020.6272408

Keer het Tij

16 augustus 2002
Vandaag is de website “www.keerhettij.nl” online gegaan. Daarop ondermeer informatie over de manifestatie op prinsjesdag dinsdag 17 september (11.00 uur) bij de Hofvijver in Den Haag. Keer het Tij nodigt iedereen uit die tegen de nieuwe kabinetsplannen wil protesteren om daarbij aanwezig te zijn. Groepen die ter plaatse straattheater, muziek of een andere ludieke actie willen verzorgen zijn van harte welkom. Ook bijvoorbeeld een kleine tentoonstelling of infostand is mogelijk. Al met al zal de manifestatie een heel kleurrijk spektakel worden. Dus als je wat wil doen op het terrein aan de Hofvijver laat dit dan even weten middels een Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Platform Keer het Tij is een samenwerkingsverband van tientallen organisaties. Het platform richt zich tegen de plannen van het nieuwe kabinet. De WAO wordt uitgekleed en gesubsidieerde arbeidsplaatsen op de tocht gezet. Asielbeleid en vreemdelingenwetgeving wordt aangescherpt, migranten worden gekort op de kinderbijslag en er komt een identificatieplicht. Borssele blijft open, er worden meer snelwegen aangelegd en groen sparen wordt minder aantrekkelijk. Van de aangekondigde bestuurlijke vernieuwing komt niets terecht. En zo heeft het nieuwe rechtse kabinet heeft nog veel meer desastreuze plannen. Op 29 juni jongstleden organiseerde Keer het Tij in De Rode Hoed te Amsterdam een drukbezocht debat waar zo'n 200 mensen aan deelnamen. Het platform is momenteel druk bezig met het benaderen van organisaties om zich aan te sluiten. Daartoe worden organisaties gevraagd het manifest te onderschrijven. Dit kan door het formulier op de bovenvermelde website in te vullen. Daar kan je je ook aanmelden om via e-mail op de hoogte gehouden te worden.

De 52ste staat

16 augustus 2002
Potter’s Flyin’ Circus heeft volgens Washington een belangrijke beslissing genomen in de oorlog tegen het terrorisme. Zij heeft namelijk de tegoeden van de Communistische Partij van de Philippijnen en partijleider José Maria Sison bevroren. Apport! Brave hond, brave hond. Sison was in de chaotische periode na de val van de Amerikaanse presidentiële marionet Marcos naar Nederland gevlucht en kreeg hier op politieke gronden eind jaren tachtig asiel. Reken erop dat de BVD-boys hem stevig in de gaten hielden. Maar tot aan 9-11 was er zeker niks te vinden om Sison in een dwangbuis te manouvreren. En zeker geen terroristische activiteiten. Na 9-11 kwam de CPP op het verlanglijstje van de jengelende Bush junior te staan en Jan Peter Potter toverde direct na zijn vakantie het gewenste kadootje uit zijn voering. U vraagt wij draaien. Een discjockey die verdacht wordt van xtc-handel? Wordt toegestuurd. Een stel proletarisch winkelende zigeuners? Wordt aan gewerkt. Wat?!! JSF geweigerd?!! Even de duimschroeven aandraaien bij Fortuyn. Amerikanen berechten in Den Haag? We sturen wel even een handjevol Special Forces. Die stoppen we eerst vol speed, kunnen ze lekker te keer gaan rond het Vredespaleis. En zonder te waarschuwen hé! Net als Gitler or Bitler or whatever his name was. Zijn wij nou gek of is Den Haag zo slim?

HAARP

16 augustus 2002
Als de gegevens van de FBI juist zijn dan heetten twee van de Saudi’s die samen met een heel stel onschuldige Amerikaanse passagiers de zuidtoren van het WTC binnenvlogen Alghamdi. De een Saeed de ander Ahmed. Zegt natuurlijk niks. Wat weten wij van Saoedische familienamen? Geen bal. Aardiger wordt het nu blijkt dat ook hun vlieginstructeur Alghamdi heette en uit Saudi Arabië kwam. Majoor Ambarak S. Alghamdi van de Saudische Koninklijke Luchtmacht. Die Saeed en Ahmed kregen van hun naamgenoot vlieglessen op de niet al te toegankelijke Amerikaanse luchtmachtbasis Pensacola in Florida. Nog gekker: ze woonden ook nog eens jarenlang vlakbij de basis in een van de speciaal voor buitenlandse leerlingen ingerichte woningen. Op 10 mei jl. nam Allah ook de majoor tot zich via een mysterieus ongeluk waarbij twee als uiterst betrouwbaar te boek staande trainingstoestellen boven zee verongelukten. Twee van de in totaal zeven te betreuren slachtoffers waren werknemers van Raytheon Aerospace Corporation. Een Amerikaanse maatschappij die ondermeer is gespecialiseerd op het terrein van vluchtbegeleiding en vliegtuigbeveiliging, maar ook op dat van luchtverdedigingsapparatuur. Wat betreft dat laatste heeft het bedrijf de zogenaamde HAARP in de aanbieding, die via een electromagnetisch microwave-systeem dat gebruikmaakt van een netwerk aan satellieten bijvoorbeeld de bewegingen van een vliegtuig of raket kan beïnvloeden als die zijn voorzien van moderne geleidingsystemen. Zelfs zodanig dat ze onbestuurbaar worden en neerstorten. Maar ook mensen kunnen tussen hun oren met deze lieflijke gadget worden beïnvloed. Voelt u de fijne nuance? Juist. Zo’n 2½ jaar geleden kreeg deze monsterachtige apparatuur voor het eerst coherent aandacht in het artikel “Het einde van de vrijheid” van Dennis Rodie in ... Kleintje Muurkrant nummer 339 van 17 december 1999. Jawel.