Actueel 16 - 28 februari 2001
Klein incident
28 februari 2001
Afgelopen dinsdag meerden vier Nederlandse oorlogsbodems en een Belgisch exemplaar aan in de haven van Sint Eustatius. Zij kwamen rechtstreeks uit Den Helder. De leiding van het flottielje had aan de lokale overheid om toestemming gevraagd voor het dumpen van 700 kilo afval. Dat schoot bij de lokale stichting tot behoud van de nationale parken op het eiland in het niet daarvoor bestemde keelsgat. Sint Eustatius weet al nauwelijks raad met haar eigen rotzooi, dus 700 kilo extra nee dank u. Bovendien was niet duidelijk wat voor vuilnis zo nodig moest worden gedumpt. Leden van de stichting probeerden de weg voor de vuilniswagen te blokkeren, maar de politie verhinderde dat. Zes ladingen deels in plastic, deels in containers verpakt afval verhuisden van de schepen naar de vuilniswagen en werden afgevoerd. Vier tegen een dat het om gewoon scheepsvuil ging en dat werd ook haastig bevestigd door gouverneur Abdul. Daarnaast liet hij weten teleurgesteld in het optreden van de stichting en voegde daaraan toe: "Het was geen afgewerkte olie of nucleair afval. Dat zouden we zeker geweigerd hebben". Mogen we dat als een bizarre uitspraak aanmerken? Zeker als je daarover met een helder hoofd nadenkt.
8h3>De schaduw van Dutroux
27 februari 2001
Gisteren verscheen op het ANP-net het bericht dat Marcel Vervloesem, drijvende kracht van het Belgische onderzoekscollectief Morkhoven, in Haarlem aangifte heeft gedaan van een moord op een dertienjarige jongen. De moord zou tussen 1987 en 1993 zijn gepleegd in een villa in de omgeving van Amsterdam en op video zijn vastgelegd. Het lichaam zou vervolgens in een meertje zijn gedumpt. De dader G.W. heeft dat zowel tegenover Vervloesem als het ANP verklaard. Daarnaast zouden nog twee - uit Duitsland afkomstige - jongens om het leven zijn gebracht tijdens sexfuiven. Sinds midden jaren tachtig zou W. in de prostitutie actief zijn. Ondermeer in de club 'G-Force' in één van de zijstraten van de Warmoesstraat in Amsterdam. Daar zou hij in zijn vroege periode ook Marc Dutroux zijn tegengekomen. De van verschillende soorten misdaad jegens minderjarigen beschuldigde Belg zou eveneens volgens W. hier in Nederland zijn opgetreden als informant van de Amsterdamse recherche en in contact hebben gestaan met een voormalige hoofdcommissaris. Ook De BVD zou in Dutroux' adressenbestand een warm plekje hebben gehad. Al was het alleen maar omdat hij betrokken zou zijn geweest bij het "invoeren" van jeugdigen uit het (voormalige) Oostblok, waarbij leden van de (voormalige) Oostduitse Staatssicherheit ofwel Stasi een niet onbelangrijke rol op de achtergrond speelden en spelen.
Bovenstaande gebeurtenissen kwamen niet uit de hemel vallen. Voordat Vervloesem aangifte deed werd een Belgische medewerker van hem in Haarlem getrakteerd op een paar klappan van een zestal kort aangebonden heren, die hem toevoegden dat Vervloesem in België moest blijven. De reden moge duidelijk zijn.
Daar gaat ie weer
27 februari 2001
Nog voor de eerste honderd dagen om zijn heeft de familie Bush ons al weer opgezadeld met absolute shit over de oude handelspartner van Bush senior, Saddam Hussein. Compleet met zinloze bombardementen op, jawel, radarinstallaties en officiële militaire pakken die Saddam ervan beschuldigen chemo- en biowapens te hebben. Afgelopen weekend bereikte ons zelfs de blijde boodschap dat Saddam over een atoombom beschikte of er heel dichtbij was. Ontwikkeld in een geheim ondergronds complex. Geheim? Dan mogen de Amerikanen als de donder wel eens de ruwe bezem door hun inlichtingendiensten halen. Elke vierkante centimeter van Irak wordt door een feestwinkel vol satellieten dag en nacht in het oog gehouden. Laten zij nu net die vier dagen waarin dat complex is opgebouwd allemaal uit de lucht zijn geweest. Al in 1981 gooide Israëlische straaljagers met een precisie waar een tandarts jaloers op mag zijn het Irakese nucleaire centrum Osiris aan barrels. Omdat Saddam op het punt zou hebben gestaan een atoombom te baren. Twintig jaar na dato beschikt Irak over een GEHEIME ondergrondse nucleaire fabriek en de bom of bijna!
Dat komt, zeggen "experts" die de indruk maken al geruime tijd op zoek te zijn naar het dichtstbijzijnde toilet, omdat de VN-waarnemers al twee jaar niet zijn toegelaten in Irak. Van zulke grimgrappen van de firma Clingendael of andere theaters van de lach komt je beeldbuis behoorlijk onder druk te staan. Het wordt tijd dat iemand het licht eens aandoet op de slaapzaal van het NOS-journaal en haar wormvormige aanhangsels als Twee Vandaag en NOVA en keihard "WAKKER WORDEN" brult. Saddam Hoessein is een vreselijk verschijnsel. Maar dat geldt evenzeer voor de familie Bush, met de huidige hakkelaar als virtueel leider. Een vriendelijke vraag dus: kunnen ten minste de blikvangers van de Nederlandse journalistiek af en toe eens hun laatste restjes kritisch denkvermogen bij elkaar schrapen en af en toe eens het gewoon verdommen om als hijgende keesjes achter de Amerikaanse baasjes aan te trippelen? En objectief blijven? Dank u.
Palme
27 februari 2001
Morgen wordt in Zweden herdacht dat 15 jaar geleden premier Olaf Palme in Stockholm werd doodgeschoten. Het recherche-onderzoek sleept zich nog steeds voort. Maar echt visie op de toedracht van de zaak is er nog steeds niet. Ooit zijn een dronken Zweed, de PKK en leden van de Zuidafrikaanse geheime dienst als officiële verdachten opgevoerd. Alle sporen leidden echter tot niets. Sedert het midden van de jaren negentig hangt het onderzoeksteam de theorie aan dat een zelfstandig opererende moordenaar aan het werk is geweest. Gezien het gebruik van een Magnum .357, het soort kogels en de enscenering (een drukke straat in de Zweedse hoofdstad) kan volgens het team geen sprake zijn van een professional. Het is tot die conclusie gekomen nadat de FBI een profielschets van de dader had geleverd. Een "lonely nut" dus. En de FBI heeft ervaring in dit soort zaken. Getuige bijvoorbeeld de aanslagen op de Kennedy's en Ronald Reagan. Het was dus eigenlijk geen wonder dat het Zweedse onderzoeksteam in 1998 opnieuw probeerde het al eerder als verdachte opgevoerde dronken droppie juridisch te laten vervolgen. Niet gelukt, maar wat niet is kan nog komen.
Milosevic en de BAT
26 februari 2001
Opnieuw is een spoor blootgelegd bij de internationale speurtocht naar de gigantische smokkelaffaires waarin de grote sigarettenfabrikanten tientallen jaren verwikkeld zijn geweest. En opnieuw duikt Rotterdam als draaischijf op (zie ook het artikel "de smokkel van smoke en coke" in De Morgenster). Ditmaal leidt het spoor vrijwel rechtstreeks naar de voormalige Servische leider Slobodan Milosevic. Op 7 oktober van het vorig jaar werd één van diens intimi en zakenpartners, Vladimir Bokan, voor de entree van zijn een half uur buiten Athene gelegen villa door twee man doodgeschoten. Ten tijde van de moord liep van Griekse zijde al een officieel onderzoek naar Bokan's witwaspraktijken en wapenhandel. Vijf dagen voor zijn definitieve gang naar hoger sferen had Bokan tijdens een interview met een Grieks magazine nog een gedetailleerd verhaal opgehangen over zijn doorvoer van sigaretten en olie naar het door een embargo getroffen Servië. Licht prollerig vermeldde hij daarbij dat hij met zijn handel 10.000 dollar per dag opstreek. Hij werd bij zijn handelsactiviteiten geassisteerd door drie Zwitserse handelaren. Volgens één van hen was die handel legaal. Volgens de Zwitserse justitie was het een schoolvoorbeeld van smokkel, waarbij Bokan nauw samenwerkte met Srecko Kestner. Eveneens een Joegoslavische grootsmokkelaar die inmiddels in Zwitserland in staat van beschuldiging is gesteld. De sigaretten waren afkomstig van de enorme opslagplaats van British American Tobacco (BAT) in Zwitserland en via Rotterdam uiteindelijk in Servië terechtgekomen. Ook bij deze affaire was BAT op de hoogte van alle ins en outs. In hoeverre Nederlandse autoriteiten betrokken waren bij deze IRT-doorvoer après la lettre de Van Traa is nog in nevelen gehuld.
Don't cry
26 februari 2001
Het lijkt op een herhaling van zetten. En dat is het ook. De Amerikaanse Citibank, met onze oud-minister van Financiën Ruding in de top, is in de tweede helft van de jaren negentig betrokken geweest bij het spuien van minimaal 11,6 miljoen Mexicaanse narcodollars naar Argentinië. Via twee New Yorkse Citi-rekeningen van de Argentijnse financiële instelling Mercado Abierto. Een miljoen daarvan zou volgens de Mexicaanse Justitie zijn gebruikt ter ondersteuning van presidentskandidaat Eduardo Duhalde en "running mate" Ramon Ortega tijdens de door tegenstander De la Rua gewonnen verkiezingen in 1999. Mercado Abierto, dat zich ook langs andere wegen zoals de Kaaimaneilanden over Mexicaans drugsgeld ontfermde, is voor een deel eigendom van Aldo Ducler, een Argentijnse minister van Financiën in de vroege jaren tachtig. Via zijn vriend, de makelaar Nicolas di Tullio, pompte Ducler de illegale miljoenen in de Argentijnse economie. President De la Rua werd officieel op de hoogte gesteld van het Mexicaans/Argentijnse witwascircuit. Hij deed er niets mee. Mogelijk een teken, dat het ging om praktijken die voor de bovenste laag van de Argentijnse samenleving al volledig zijn ingeburgerd.
Jawel
26 februari 2001
President George W. Bush op een persconferentie: "De Verenigde Staten maakt zich zorgen over de cacao-teelt in Colombia"!
Leeg varkentje
26 februari 2001
In de Tweede Wereldoorlog zaten de Amerikaanse boeren met een groot probleem. Gebrek aan personeel. Hun arbeiders hadden even iets anders te doen. Er kwam in juni 1942 een overeenkomst met Mexico tot stand en duizenden Mexicaanse arbeiders verhuisden naar het noorden om als gastarbeiders de oogsten binnen te halen. De overeenkomst kwam in 1964 krakend tot stilstand. Al die tijd hadden zij maar negentig procent van hun salaris ontvangen. Tien procent werd volgens afspraak apart naar Mexicaanse spaarrekeningen overgemaakt. Nadat in 1950 de eerste wekker bij de bank afliep meldde een aantal arbeiders zich aan het loket om hun zuurverdiende spaarcenten op te halen. Ze werden echter van het kastje naar het toilet gestuurd en uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: de centen waren weg. Na talloze juridische procedures in eigen land te hebben verloren, hebben twee Mexicaanse arbeidersorganisaties, die ongeveer 100.000 leden vertegenwoordigen, zich nu tot een Amerikaanse advocaat gewend om te zien of in de VS alsnog gerechtigheid is te vinden. Die heeft nu een claim ingediend van 505 miljard dollar. Hoog mikken en dan maar zien waar je terechtkomt.
One-liners
24 februari 2001
* Carnaval in Maastricht: hoeveel bier gaat er in een gratis condoom?
* Geen eigen strand, geen varkenspret, geen homo, geen Zorro. Wat is dit? Een drijfjacht?
* Het recht op bescherming tegen Jaap de Hoop Scheffer moet in de grondwet...
* Cultuurbarbaar: Ik begrijp niet wat staatssecretaris De Vries bezielt. Die Frequinties zijn toch geen moer waard.
* Brinkhorst: Mond en klauwzeer is gewoon acné bij vee.
* Collectieve sector. Ave Sint Gerrit, vader der norm, bid voor ons zondaars, nu en in het uur van onze dood, amen.
De brieven van Fasseur
24 februari 2001
Naast de virussen waar Brinkhorst over gaat heeft de laatste maanden vooral het Oranjevirus in onze gelijkgeschakelde pers veel aandacht gekregen. De afgelopen week stond in het teken van de in '40 - '45 in Engeland verblijvende verzetsheldin koningin Wilhelmina. De moeder des moederlands met aan haar zijde de voormalige NSDAP- en SS-Angehörige prins Bernhard, die naar eigen zeggen oorlog vierde in Londen. Volgens het tweede deel van professor Cees Fasseur's bijdrage aan de creatie van de heilige Wilhelmina, die voornamelijk stoelt op correspondentie van de koningin, was zij bijzonder gesteld op haar schoonzoon. Kan. Misschian wist ze echt niet dat haar particulier secretaris Francois van 't Sant alle telefoongesprekken van Bernhard tot diep in 1941 liet afluisteren. En misschien wist ze ook niet dat Ian Fleming (de vader van James Bond) namens de Britse geheime dienst eveneens in de beginjaren alle activiteiten van Bernhard in de smiezen hield. Inclusief de erotisch getinte. Vandaar misschien dat zij in een in die periode geschreven brief aan haar in Canada verblijvende dochter wat naïef suggereerde om de kojinklijke tent over te nemen. Samen met Bernhard. Juliana zag dat duidelijk niet zitten, maar of dat ook met Bernhard het geval was moet ernstig worden betwijfeld. Maart/april 1942 rapporteerde een in Londen gearriveerd lid van de als verzetsgroep aangemerkte "law and order"-organisatie OD, dat binnen de top van zijn club het voornemen leefde om Wilhelmina terzijde te schuiven en Bernhard namens Oranje als nieuwe leider uit te roepen. Een paar weken later, op 19 april, vertrokken Juliana en Bernhard vanuit Ottawa naar Washington voor een officieel bezoek. Volgens een paar naoorlogse getuigen zou de prins vanuit de Amerikaanse hoofdstad zich op 24 april mede namens Juliana schriftelijk tot de Führer hebben gewend met het verzoek hem tot stadhouder te benoemen. In de brief zou hij tevens begrip hebben getoond voor een eventuele weigering van Hitler om Wilhelmina te laten terugkeren naar Nederland. Over brieven gesproken.
Gat
24 februari 2001
Australië was één van de weinige landen in de wereld dat stijf de lippen op elkaar hield toen midden jaren zeventig Indonesische troepen het Portugese Oost-Timor bezetten en een schrikbewind instelden. Niet uit politiek-opportunistische, maar uit rauw financieel-economische overwegingen. Proefboringen hadden namelijk in het zeegebied tussen Australië en Oost-Timor winbare hoeveelheden gas en olie aangetoond. En de Australische regering keek wel mooi uit om Djakarta, als eventuele toekomstige gesprekspartner over de verdeling van de revenuën uit de "Timor Gap", pklitiek onder vuur te nemen. In 1991 werd tussen de twee landen een overeenkomst op dit terrein geratificeerd. Volgens de Oost-timorese verzetsbeweging Fretilin ging het om een illegale overeenkomst en zij werd in die mening gesteund door de Verenigde Naties. Maar zoals gebruikelijk als het om dit soort landen en de belangen van de grote oliemaatschappijen gaat, gebeurde er verder geen fuck. Nu, na de bevrijding van Oost-Timor, zit de Australische regering met de gebakken bananen. Eerst iemand met een dolk in zijn rug zitten porren en daarna met hem aan de onderhandelingstafel plaatsnemen valt niet mee. Oost-Timor eist de souvereiniteit op tot aan de grenzen van haar oorspronkelijke zeegebied en een groter aandeel in de opbrengsten uit de royalties en belastingen. Australië houdt ijskoud vast aan de verdeling zoals die in 1991 is vastgelegd. Anders ontstaat er wellicht een gat in de begroting. En zoals wij met ons huidige normbesef allemaal weten is dat wel het laatste wat een land kan overkomen.
Het spuien van gal
23 februari 2001
De afgelopen week is de Franse huurmoordenaar Jean Philippe Labade langdurig verhoord over zijn activiteiten voor de GAL, het Spaanse doodseskader dat de socialistische premier Felipe Gonzalez eind jaren zeventig in het leven had geroepen om de top van de Baskische separatistische beweging ETA te millimeteren. In Frankrijk is Labade al tot levenslang veroordeeld voor de moord in 1984 op twee ETA-leiders die in Biarritz verbleven. Volgens de Franse loodspecialist had hij daarvoor opdracht gekregen van hoge GAL-officieren tijdens een paar bijeenkomsten in een gerenommeerd hotel in Madrid. De beloning voor deze operatie die Labade uitvoerde met een stel vertrouwde Portugese handlangers bestond uit een koffer vol biljetten van 500 Franse francs. In Spanje bestaat nu met name in sociaal-democratische kringen de vrees dat Labade tijdens de verdere verhoren er eens goed voor gaat zitten en nog meer namen van betrokkenen gaat noemen uit toenmalige overheidskringen. En dan vooral van hen die verantwoordelijk waren voor de bomaanslagen op twee bars in Frans Baskenland waarbij twaalf onschuldige mensen zwaar gewond raakten. Mocht bewezen worden dat dit zogenaamde anti-terroristische geweld door de Spaanse staat werd gefinancierd dan is de weg vrij om in Madrid forse schadeclaims in te dienen. Overigens waren details van het aangenomen werk van Labade en anderen te vinden in het boek "The Specialist" van Gayle Rivers dat notabene al in 1986 -zij het hier en daar gecodeerd- door Charterbooks in New York op de markt werd gebracht.
Kantje boord
21 februari 2001
Vorig jaar februari arriveerden de Amerikanen Chuck Quackenbush en James Woods in Amsterdam. Op uitnodiging van Aegon USA Inc., ING Aierica Insurance Holdings Co. en Fortis Co. Duidelijk niet voor de kat zijn viool. Chuck was namelijk de officiële toezichthouder op de verzekeringsbranche in de staat Californië en James vertegenwoordigde daar als advocaat een handvol belangrijke verzekeringsmaatschappijen, die voor het onderhands regelen van een aantal heikele zaken bij Chuck moesten zijn. Zij logeerden op kosten van de drie Nederlandse kleineletter-specialisten in het Grand hotel aan de Oudezijds Voorburgwal, werden vergast op een exclusieve sightseeing-tour en genoten van een uitgebreid entertainment-programma, waarin waarschijnlijk de dubbele i-grec niet ontbrak. Tijdens hun gezellige verblijf in Mokum kwamen uiteraard ook de ernstige dingen des levens voorbij. Zo bespraken zij met hun gastheren een al gereserveerde donatie van in totaal 4,2 dollar aan een door Quackenbush in het leven geroepen en beheerd fonds ten behoeve van Holocaustslachtoffers. Zodra Chuck het groene licht zou geven, werd het bedragje met een gierende gang overgemaakt. Chuck kwam daar echter niet meer aan toe. Na zijn terugkeer werd een justitieel onderzoek naar zijn wat merkwaardige praktijken op gang getrokken. Quackenbush bleek namelijk wel vaker giften en snoepreisjes met bijbedoelingen te accepteren. Niet verboden in Californië, maar je moet ze wel melden bij de belasting. An dat deed Chuck niet altijd even consistent. Bij voorbeeld in het hierboven vermelde Amsterdamse geval. Daarnaast beheerde hij niet alleen een Holocaustfonds maar ook een heel batterijtje aan fondsen op andere humanitaire gebieden, waarvan de bankrekeningen regelmatig op zijn verzoek werden gespekt door verzekeringsmaatschappijen. Uiteraard niet voor niks. Quackenbush heeft afgelopen zomer ontslag genomen en zal vrijwel zeker een proces aan zijn pantalon krijgen. Wat de drie Nederlandse verzekeringsreuzen betreft: net geen geval van steekpenningen misschien. Maar het was wel degelijk op het randje.
Actie - reactie
21 februari 2001
Een jaar geleden raakte een inwoner van New York de zeggenschap kwijt over zijn zoon. De houding van de man ten opzichte van drugs bracht volgens de autoriteiten het leven van zijn kind in gevaar. Niet dat hij drugs gebruikte, maar hij weigerde nog langer het in de jaren vijftig ontwikkelde kalmeringsmiddel Ritalin aan zijn als actief en snel afgeleid bekend staande koter toe te dienen, alleen omdat die worstelde met een leesprobleem. In vrij korte tijd had dat middel de levendige zevenjarige jongen namelijk veranderd in een stille, in zichzelfgekeerde zombie met nog steeds hetzelfde leesprobleem. Hij is één van de bizarre voorbeelden in de maatschappelijke discussie die in de VS is losgebarsten over het gebruik van dit wondermiddel. Meer dan twee miljoen Amerikaanse schoolkinderen blijken namelijk dagelijks Ritalin toegediend te krijgen om ze bij de les te houden. Lekker rustig in de klas.
Ervaring leerde echter dat bij gebruik door de neus een heel aardige kick ontstaat, vergelijkbaar met die van amfetaminen. De laatste tien jaar is het gebruik dan ook met 700 procent gestegen, keurig via receptjes van de dokter voor zelfs kinderen van twee. War on drugs?
Worst aan een touwtje
20 februari 2001
In Engeland is opnieuw een schandaal losgebarsten rond een stel geheime diensten. Reda Hassaine, een Algerijnse illegaal, heeft tegenover het blad Observer onthuld dat hij door MI 5, de Special Branch van Scotland Yard en zelfs de Franse geheime dienst min of meer gedwongen werd te infiltreren in de uiterst gesloten gemeenschap van de in Blair's own country verblijvende Islamitische militanten. Op zoek naar volgelingen van Osama bin Laden etcetera. Met dat doel werd hij ondermeer geprest documenten te stelen uit de burelen van verschillende imams van Noordlondense moskeeën. De worst die hem werd voorgehouden was een verblijfsvergunning. In wezen dezelfde methode die de Nederlandse overheid hanteerde bij het inzetten van de Joegoslaaf Slobodan Mitric, alias Karate Bob (zie onder andere de artikelen "Het schaduwcommando van de Prins", deel 1 en deel 6). Het beroerde voor Hassaine is dat zijn activiteiten naar buiten zijn gekomen. Hij is nu zijn leven niet zeker. Overigens vormt het bekendworden van dit soort geheime dienst praktijken mogelijk eens aanleiding om na te gaan wie de informatie heeft geleverd (en waarom) aan onze hoofdstedelijke politie, die een paar maanden geleden aanleiding vormden om een moskee in Amsterdam-West geschoeid te betreden.
De bal rolt
20 februari 2001
Er is een reactie gekomen op het onthullende artikel in het Belgische blad L'Investigateur waarin met naam en toenaam prominente Belgen (inclusief koning Albert) ervan werden beschuldigd bij sexfeesten in de jaren 70 en 80 ook minderjarigen te hebben misbruikt. Een ouderpaar uit de omgeving van Mons, waarvan de kinderen om onduidelijke redenen onder toezicht van de staat zijn geplaatst, heeft een aanklacht ingediend. Die is gericht tegen kinderrechter Agneesens van Mons, die volgens het al gememoreerde artikel ten tijde van zijn functioneren in Nijvel kinderen uit inrichtingen uit de omgeving liet aanrukken voor bovengenoemde "feesten" (zie ook het artikel "De koning en de kinderen" van 12 februari, eerder in deze rubriek). De ouders zijn bang dat ook hun kinderen slachtoffer kunnen worden van dit soort praktijken. Dat kan nog een warme zomer worden bij onze zuiderburen.
Pukkies op pad
19 februari 2001
Ook in het Zwitserse kanton Tessin kent men het verschijnsel parlementaire enquête om een affaire die in de samenleving veel stof heeft doen opwaaien met veel poeha te omgeven en vervolgens plechtig te begraven. Daarnaast is er nog een bewijs dat de democratie net als bij ons stevig verankerd is: de jacht op de klokkenluider. Zoals wij in het artikel "De smokkel van smoke en coke" in De Morgenster al meldden bestond in Tessin een hechte relatie tussen van de hoogste heren uit het justitiële apparaat, Franco Verda, en één van de grootste smokkelaars die in het laatste decennium daar zijn brood verdiende, de Italiaan Gerardo Cuomo. Dankzij die connectie zou Cuomo aan een verblijfs- en een werkvergunning zijn gekomen. Ondanks het feit dat hij in zijn eigen land al eens veroordeeld was voor iets meer dan het rijden zonder achterlicht en nog verdacht werd van een handjevol andere vergrijpen. Normaliter in Tessin een reden om een buitenlander de grens over te spoelen, zo niet bij Cuomo.
Het blad "Il Caffé" bracht de afgelopen zomer keer op keer buitengewoon brandbaar materiaal over de affaire naar buiten. Zo brandbaar dat het parlement besloot een PUK oftewel enquêtecommissie te benoemen voor een grondig onderzoek. Vooral naar het waarheidsgehalte van de artikelen in "Il Caffé ". Daartoe vroegen de Pukkies onder anderen het bij Justitie bewaarde toelatingsdossier van Cuomo op. Helaas, dat lag zowel bij het OM als bij een als een speer in het leven geroepen ambtelijke commissie, dus voorlopig nog wel even ontoegankelijk voor de ijverige volksvertegenwoordigers. De enquêtecommissie hengelde vervolgens uiteraard ook naar de bronnen van "Il Caffé", maar de Italiaanse hoofdredacteur Lillo Alaimo gaf niet thuis. Zoals het hoort. Daarop vroeg de heldhaftige commissie bij Justitie het toelatingsdossier van Alaimo op. Dat arriveerde bij wijze van spreken met kerende post. En laat de commissie in dat dossier nou net aanwijzingen vinden dat er regeltjes zijn overtreden. Hoezo Kalsbeek?
Oorlogsmisdaden
18 februari 2001
Nu hebben we hier bij 't Kleintje gelukkig niet zo heel veel verstand van juridische zaken en internationaal recht enzo, maar het lijkt ons toch wel erg voor de hand te liggen indien één dezer dagen 't één of andere Openbaar Ministerie de Verenigde Staten en/of Engeland voor het internationale gerecht sleept wegens oorlogsmisdaden. Er lijkt geen enkele juridische basis aanwezig te zijn om Irakese burgers te bombarderen. Maaar zoals gewoonlijk hebben "The Allied Forces" overal schijt aan.
De coup van de olifant
16 februari 2001
Volgende week wordt Spanje herinnerd aan de laatste en mislukte staatsgreep van 23 februari 1981. Onder leiding van de adellijke ceneraals Alfonso Armada en Jaime Milans del Bosch en een nog steeds ongeïdentificeerde "Dritte im Bunde" probeerde de uiterst rechtse vleugel van het leger de toen nog broze democratie onderuit te halen. Armada, tijdens de eerste jaren na de dood van Franco in 1975 persoonlijk secretaris van koning Juan Carlos, beweert nu dat de coup na overleg met de jonge vorst was gepleegd. Om andere legerleiders die een terugkeer naar de oude francistische tijden prefereerden de pas af te snijden en een regering van nationale eenheid te formeren. Toen kolonel Tejero bij de bezetting van het parlement van de door Armada cs. uitgestippelde weg afweek zou de koning zich van de coupplegers hebben afgewend en voor de democratie hebben gekozen. De koning heeft nog niet gereageerd op Armada's verrassende uitspraken.
Ze maken deel uit van een boek van journalist Jesus Palacios, waarin wordt uitgegaan van de stelling dat de coupplegers waren misleid door de Cesid, de Spaanse geheime dienst. Palacios heeft zich eveneens gebogen over de vraag wie de derde couppleger, codenaam "De Witte Olifant" geweest kan zijn. Hij is er niet uitgekomen. Maar misschien was die zeldzame slurf wel gerelateerd aan Nederland. Wij hebben al eens gewezen op de op de rol die de Nederlandse onderwereld gespeeld zou hebben bij de financiering van de coup en die voorkomt in het boek "Nederland's maffia" van Slobodan Mitric, alias Karate Bob (zie het artikel "Het schaduwcommando van de Prins, deel 6" in Kleintje 342). Een moeilijk te checken verhaal van hoog speculatief gehalte. Maar om onze eigen duit daaraan toe te voegen: "De Witte Olifant" is de naam van een villa in Baambrugge. Oorspronkelijk behoorde die toe aan "Zwarte Joop" de Vries, de vroegare Amsterdamse koning van de Wallen, met zijn nauwe connecties met de top van de Amerikaanse mafia en via de directie van Slavenburg's bank met de WACL en andere duistere rechtse organisaties (zie ook de artikelen Achterzijde van het Beursschandaal / deel 6 in Kleintje 323 en deel 7 in Kleintje 327). Daarna kwam "De Witte Olifant" in handen van één van de topverdachten van de Clickfondsaffaire, Adri Strating. Nou, zo kan ie wel weer. Toch even Palacios bellen. Je weet maar nooit hoe een koe een olifant vangt.
One-liners
16 februari 2001
* Mens dichter bij worm als gedacht? De helft van de mensheid wist dat al heel lang.
* Gekke geit in Geleen : Wöltgens verdwaald.
* RVD: Prins Friso had geen relatie met Oltmans.
* Is die pyromaan in Enschede soms familie van Van der Lubbe?
* Drees was een (op-)bouwer en Kok een (af-)bouwer. Hebben ze toch iets gemeen.
* Als Maxi's vader zich even bij Vanessa laat behandelen, herkent straks niemand hem meer in de Westerkerk.
* Lubbers: Vluchten kan niet meer.
* Karel Aalbers heeft een bod gedaan op de FIOD.
Sjek-check
16 februari 2001
In Assen is rechter Kager gisteren tot de slotsom gekomen dat het verhoor van vijf topfunctionarissen van de Groningse genotsfabrikant Niemeijer meer tijd vergt dan hij aanvankelijk daarvoor had uitgetrokken. Aanleiding voor die voorlopige getuigenverhoren is een klacht van twee zieke rokers, die Niemeijer via een bodemprocedure aansprakelijk willen stellen voor de deuk in hun gezondheid. Daarmee volgen de klagers de juridische weg die medeslachtoffers elders in de wereld al eerder zijn ingeslagen.
Op zijn minst merkwaardig is het feit dat de Staat der Nederlanden dat tot nu toe heeft nagelaten bij een ander delict waaraan de shagproducent zich schuldig zou hebben gemaakt: smokkel.
Zowel in de VS als in Groot-Brittannië lopen gerechtelijke vooronderzoeken tegen de grote sigarettenfabrikanten, die onder andere volgens de Europese Commissie op grootscheepse wijze de belasting hebben ontdoken door samen te werken met de onderwereld van verschillende continenten bij het illegaal afzetten van duizenden containers sigaretten per jaar.
Volgens een verklaring van één van de pioniers van de begeleide doorvoermethode in Nederland was ook Niemeijer actief op dat terrein (zie ook het artikel "De smokkel van smoke en coke" in de Morgenster).
Je zou verwachten dat iemand als Zalm, met toch een norm waar zelfs een voormalig aandelenzwendelaar als Dijkstal U tegen zegt, een clubje Keizer Karel-killers spoorslags naar Groningen stuurt om eens even poolshoogte te gaan nemen. Hoewel... dat kan natuurlijk moeilijk, omdat de FIOD indertijd aan die doorvoer ofwel smokkel heeft meegewerkt! Dom van ons. Dit stukje is niet geschreven.