Skip to main content

Actueel 16 - 27 maart 2002

23 mei 2017

Transparant (2)

27 maart 2002
In het artikel "Transparant" van gisteren maakten wij onderandere melding van de Nederlands-Amerikaanse strijd versus de Latijnsamerikaanse drugskartels. Met als uitvalsbasis de Antillen. Naast militairen zijn daar uiteraard ook agenten van de DEA en de Nederlandse narcoticabrigade in de weer. Een paar van die DEA-agenten, Bert Wolfe en Pat Mueller, hebben in vroeger jaren ook in Nederland zelf furore gemaakt. Zo waren zij bijvoorbeeld actief in de zaak rond de inmiddels overleden Martien Roeffen. Deze Bossche advocaat werd eind 1985 via een charade in een drugsdeal gemanouvreerd en belandde vervolgens in het gevang van Newark. Na een halfjaar tekende hij een verklaring waarin hij beloofde na zijn vervroegde vrijlating de DEA in Nederland terzijde te zullen staan bij het oprollen van drugsbendes. Nadat hij was teruggekeerd stak hij weliswaar zijn middelvinger in de lucht, maar hij werd nog tijden lang op zijn huid gezeten door de twee bovengenoemde agenten, die hem dreigden terug te sturen naar de VS als hij niet meewerkte. Zover kwam het niet, maar om te zeggen dat Roeffen's leven verder zonnig verliep is lichtelijk overdreven (zie ook "Koekkie en zijn advocaat" in De Morgenster).
Verder waren Wolfe en Mueller actief bij een poging om eindjaren tachtig, aan de vooravond van introductie van de begeleide doorvoer-methode, de kunstmusketier Michel van Rijn te strikken voor het opzetten van eenzelfde soort frontstore als die van de tijdens de IRT-affaire bekend geworden Sapman. Van Rijn bedankte voor de eer.
Maar er waren ook successen. Eind februari 1990 scoorde het DEA-duo samen met de Haarlemse crimebusters Vijgen en Langendoen in de IJmuidense Binnenhaven een eclatante hit met de inbeslagname van 2658 kilo Colombiaanse coke. Niet lang daarna verhuisden Wolfe en Mueller naar Zuid-Amerika om met name in Ecuador de strijd voort te zetten. Ecuador? Was dat niet het land waar de Sapman...? Juist. Toch wel lekker een beetje transparantie.

Transparant

27 maart 2002
Wij hebben al vaker geschreven over de intrigerende activiteiten van de Amerikaanse onderneming Dyncorp (zie bijvoorbeeld "Privatiseren van de vrede" dd. 21/2/2002). En dat was weinig verheffend. Dyncorp wordt door velen gezien als een frontstore voor de CIA, die overal in de wereld wordt ingezet om vuile klussen op te knappen. Mocht het mis gaan dan snuit de CIA zijn neus en zegt van niks te weten. Maar er is meer. Zo heeft de firma voor een alleraardigst bedragje het beheer over databanken van de CIA, de FBI, de DEA, het Ministerie van Defensie, de belastingdienst (IRS), de waakhond van Wall Street (SEC) en het ministerie van woningbouw en projectontwikkeling (HUD) op zich genomen. Verder verzorgt Dyncorp voor een lieve duit nog de controle op de informatiestroom bij het ministerie van Justitie, de FBI en de SEC. Of je een stuwmeer leeggiet. De ook door Paars en Fortuyn aanbeden privatisering ten top. In hoeverre Dyncorp, dat sedert 1996 een verbeterde versie van de beruchte PROMIS-software in gebruik zou hebben, te maken heeft met de verdwijning van bijna onuitspreekbare bedragen bij een paar van bovengenoemde cliënten, is niet duidelijk. Er wordt driftig naar gezocht, maar of er ook gevonden zal worden, is uiterst twijfelachtig. Vooral ook omdat accountants van Arthur Andersen de boeken van Dyncorp verzorgde.
Bij de war on drugs in Colombia vormen werknemers van Dyncorp het cement tussen de regeringstroepen en de ultra-rechtse guerillagroepering AUC in hun strijd tegen de "linkse" FARC. Daarbij even voorbijgaand aan het feit dat de AUC op Washington's lijst van terroristische organisaties staat en zich verrijkt via de drugshandel. Verder zette Dyncorp wat vliegend materieel in om de cocavelden van de FARC met biologische middelen uit te roeien, hier en daar ook een plukje lokale bevolking achterlatend met wanstaltige aandoeningen. Maar waar gehakt wordt vallen spaanders. Zeker in de jungle.
Nederland doet ook mee aan die oorlog en heeft in navolging van Ecuador militaire vliegvelden ter beschikking gesteld. Die moesten wel wat worden aangepast voor deze belangrijke taak. Zo moest de biologische shit die Dyncorp in Colombia neerplettert natuurlijk wel een beetje fatsoenlijk opgeslagen kunnen worden. Anders krijgt de bevolking van Aruba en Curacao misschien ook van die rare bulten en ademhalingsmoeilijkheden. Misschien nog niet zo erg, maar je moet ook een beetje rekening houden met de jongens en meisjes die op de golfcourse aan het putten zijn. En wie kon die verbeteringen en aanpassingen beter uitvoeren dan Dyncorp zelf? Voor de ramsjprijs van $19.751.602. Na eerst in zee te zijn gegaan met de Amerikaanse bewakingsgigant Wackenhut voor de reorganisatie van de petoet op Curacao heeft de club van Kok zich nu gelieerd met een zo mogelijk met nog meer schandalen omgeven privéfirma van de CIA. Over transparantheid gesproken.

Vluchteling Onder Dak protesteert tegen uitzettingen

27 maart 2002
Op dinsdag 26 maart en afgelopen donderdag 22 maart werd bekend dat de voorzieningenrechter in Arnhem na de zitting van 7 maart jongstleden de gemeente Wageningen in het gelijk heeft gesteld en de vordering toewijst tegen drie uitgeprocedeerde vluchtelingen uit Somalië, Noord-Irak en Soedan. Zij moeten binnen een week de woningen verlaten die hun door de gemeente Wageningen ter beschikking zijn gesteld in het kader van regelingen voor voorlopig verblijf in Nederland.
Deze drie vluchtelingen hebben enige tijd terug hun asielzaken verloren in Nederland en moeten van de Nederlandse staat terugkeren naar hun land van herkomst. Zij maakten deel uit van groepen vluchtelingen die een tijdelijke verblijfsvergunning kregen zolang de situatie in hun land als gevaarlijk werd gezien. De Nederlandse regering heeft deze regelingen echter in 1999 afgeschaft en beoordeeld de situatie in noord-Irak, Somalië en Soedan als veilig. Vluchteling Onder Dak is het daar niet mee eens, en is bezig met nieuwe procedures voor deze drie cliënten. De advocaten van deze drie vluchtelingen, de heren Ferschtman en Wijngaarden uit Amsterdam, betoogden bij het kort geding dat voor deze drie vluchtelingen, die exemplarisch zijn voor groepen die nu in heel Nederland worden uitgezet, geen mogelijkheid is tot terugkeer.
Somalie heeft al sinds 1990 geen centrale regering meer en er zijn nergens Somalische paspoorten te krijgen. Over noord-Irak is er al meer dan een jaar onduidelijkheid of mensen wel kunnen terugkeren naar dit gebied (via Turkije) en of ze daar wel welkom zijn en werk en opvang kunnen krijgen. In Soedan heerst een moslimfundamentalistisch bewind dat de oppositie onderdrukt en vrouwen hun rechten heeft ontnomen. Voor alledrie de gebieden is genoeg reden om mensen niet terug te sturen. De Nederlandse regering ziet dit niet in en heeft verklaard dat vluchtelingen uit deze landen koste wat het kost teruggestuurd moeten worden. De gemeente Wageningen heeft onder druk van de regering een kort geding aangespannen om deze mensen uit hun woningen te laten zetten. Ook heeft zij in het kort geding aangevoerd dat zij die legaal op straat komen te staan omdat zij bijvoorbeeld een tweede asielaanvraag hebben gedaan, opgevangen kunnen worden in een gemeentelijke opvang, de stichting noodopvang Wageningen (SNOW). Deze is echter nog niet geopend. Toch lijkt het erop dat de gemeente de ontruimingen doorgang wil laten vinden.
Vluchteling Onder Dak protesteert tegen deze uitzettingen en zal deze vluchtelingen - de eersten die in Wageningen uit hun woningen gezet worden - blijven ondersteunen. Vluchteling Onder Dak roept de gemeente Wageningen op om geen vluchtelingen op straat te zetten zolang de noodopvang nog niet geopend is. Tevens vragen wij de gemeente Wageningen de vluchtelingen per persoon te beoordelen bij eventuele uitzettingen. Veel uitgeprocedeerde asielzoekers kunnen nergens heen, of hebben medische of psychische klachten. In sommige steden in Nederland dreigen families met kleine kinderen op straat gezet te worden. Vluchteling Onder Dak zou graag zien dat mensen in schrijnende omstandigheden niet uitgezet worden, of in ieder geval opvang in de noodopvang zouden kunnen krijgen, of ze hier legaal zijn of niet.
Vluchteling Onder Dak.

demoniseren van Fortuyn

27 maart 2002
Ook wij doen graag een duit in het zakje om Fortuyn af te remmen. Lees het papieren Kleintje Muurkrant dat eind deze week weer uitkomt of ga kijken op onze website. We hebben een plaatje gemaakt dat je hier kunt bekijken. Wil je 'm doorsturen naar anderen dan kun je deze versie gebruiken en als je 'm als poster wilt afdrukken dan kun je het beste dit plaatje downloaden.

Taart en gebak

26 maart 2002
Uit betrouwbare bron (namelijk een uit Amsterdam afkomstige aangever van de betreffende ananas-room-taart) is vernomen dat afgelopen zondagmiddag op de Parijse Boekenbeurs een succesvolle taartaanslag is gepleegd op de Franse presidentskandidaat Jean-Pierre Chevenement. Hij werd midden in het hypocriete gelaat getroffen door de vermaarde Belgische taartwerpgrootmeester Noel Godin. Chevenement wordt wel een 'progressieve nationalist' genoemd. De voormalige sociaal-democraat maakt zich voornamelijk belachelijk door rechtse en nationalistische praat te combineren met een sjieke lifestileperformance. Nederlands laatste taartslachtoofer PF heeft een en ander van hem afgekeken.
Alvorens tot de daad over te gaan bracht Godin nog zijn enthousiaste gelukwensen over aan het anonieme drietal dat eerder in Den Haag de kale neet PF op een zelfde lading dessert trakteerde.
Uit andere hoek komt de oproep van het Canadese anti-reclame-collectief Adbusters. Deze heeft 1 april uitgeroepen als startdatum voor een golf verwarringsacties tegen multinationals en het Grote Bedrijfsleven. Ze roept op om tips door te geven over handige manieren om bedrijven en grootwinkelbedrijven het leven zuur te maken. Een overzicht van de oogst die tot nu toe binnen is al de moeite van het bekijken waard. Daar vind je bijvoorbeeld de 'vier-biggen tactiek' die als volgt werkt: ga een groot warenhuis binnen en laat vier biggetjes los waar je de cijfers 1, 2, 3, en 5 op geschilderd hebt. Ga vervolgens zitten genieten van het tafereel als het voltallige personeel wanhopig blijft zoeken naar varken nr. 4

Dolle pret

26 maart 2002
We gaan vandaag maar even door op de gisteren ingeslagen weg. Het Pentagon heeft gisteren officieel laten weten niets te zien in het vernietigen van de welig bloeiende papavervelden in Afghanistan. Dat valt niet onder de militaire opdracht volgens de "topbrass". Dat je sommige taken net als in Colombia ook leuk kunt uitbesteden aan firma's als Dyncorp lieten de haviken in Washington maar even buiten beschouwing. Powell's ministerie van Buitenlandse Zaken deed ook erg zijn best om de oogst te voorkomen. Het wilde graag twee speciaal voor oogstvernietiging ingerichte vliegtuigen aanschaffen, maar jammer nou die kunnen pas in augustus geleverd worden. Dat betekent dat over vier tot zes weken de oogst in Afghanistan gewoon kan worden binnengehaald. Een rijke oogst. Naar verwachting zal er zo'n 2500 ton opium uit gepeurd kunnen worden, waarvan de opbrengst grotendeels in de zakken van de warlords terecht zal komen. Die houden zich dan voorlopig koest, waardoor de politieke situatie in het land zich wat kan stabiliseren. En vervolgens kan die verrekte Amerikaanse pijplijn tussen de Kaspische Zee en de Pakistaanse kust eindelijk worden aangelegd. Want da's zo goed voor de Afghaanse economie. En wij kunnen ons weer opmaken voor sensationele drugsvangsten en feeërieke processen tegen zogenaamde drugsbaronnen, die achter hun borden zuurkool vandaan worden gesleurd. Mallemolen.

FARCentje wassen

25 maart 2002
Ver voor de Colombiaanse presidentsverkiezingen in mei van dit jaar zijn de kaarten al geschud. De huidige president Pastrana moet verdwijnen. Hem wordt vooral verweten dat hij veel te lankmoedig is geweest bij de bestrijding van de "linkse" guerillabeweging FARC, die zelfs een eigen enclave cadeau kreeg. Misschien nog niet zo erg, maar FARC ontwikkelde zich tot een zelfstandig op de wereldmarkt opererende drugsproducent en vergalde daarmee de monopoliepositie van de al tientallen jaren stiekempjes aan de touwtjes trekkende (Latijns-) Amerikaanse elite. Dus schoof die elite bij recente lokale verkiezingen haar nieuwe kandidaat naar voren: Alvaro Uribe.
In de jaren tachtig was Uribe burgemeester van Medellin. De hoofdstad van de provincie Antioquia en het bolwerk van cocaïnekeizers als Escobar, Lehder, de Ochoa's en de Gacha's met wie hij op vele terreinen, zoals in de huizenbouw en bij de aanleg van een hypermoderne metro, samenwerkte. Al dan niet vrijwillig. In 1995 werd de inmiddels tot de top van de Liberale Partij doorgedrongen Uribe tot gouverneur van Antioquia gekozen. Zijn jarenlange steun en toeverlaat Pedro Moreno werd tot stafchef gebombardeerd. Samen riepen zij een eigen Sturm Abteilung in het leven: de CONVIVIR. Om de officiële ordehandhavers te assisteren bij de bescherming van de burgerij. Dat liep zoals gebruikelijk en te voorzien stevig uit de klauwen. In 1997 kon Uribe zijn gouverneursbiezen pakken. Maar toen al begon hij zich warm te lopen voor de hoogste positie van het land. En ondanks de electorale hordes die nog genomen moeten worden komt die nu eindelijk in zicht. Mede dankzij de activiteiten van zijn campagneleider: Moreno. Als eigenaar van GMP Chemical Products een zeer invloedrijke meneer. Zijn bedrijf heeft namelijk heel toevallig potassium permanganaat in het assortiment. Een chemische verbinding die al weer toevallig onontbeerlijk is bij de produktie van een opwekkend poedertje dat door heel wat luitjes in de wereld via de neus wordt geconsumeerd. Een paar jaar geleden wist de Amerikaanse DEA in Californië drie scheepsladingen met potassium te onderscheppen. Ze waren afkomstig van de wel zeer Hollands klinkende firma Eland in Hong Kong en bestemd voor Moreno's GMP. De DEA stelde over de affaire een lijvig rapport samen waarvan de inhoud de afgelopen week in het nieuws kwam. Met alle ins en outs over de twee hoofdpersonen: Uribe en Moreno. Kunnen nog leuke maanden worden in Colombia. En lachen als Uribe toch tot het hoogste ambt wordt geroepen. Want dan wordt het ineens weer eens erg duidelijk hoe de zogenaamde war on drugs, waar Nederland zo ijverig aan meedoet, eigenlijk in elkaar zit. Met Afridi voor de Afghaanse heroïne (zie onze eerdere berichtgeving daarover) en Uribe voor de Colombiaanse coke zou de toekomst er voor de Amerikaanse poppenspelers er weer buitengewoon zonnig uitzien. Dus nu alleen nog even die guerillabeweging een Talibanbehandeling geven en het FARCentje is gewassen.

Spionagekunstjes (2)

24 maart 2002
Wij hebben in deze rubriek in het recente verleden regelmatig aandacht besteed aan de Israëlische high-tech onderneming Comverse. Deze specialist in afluisterapparatuur wordt ervan verdacht betrokken te zijn geweest bij een Israëlisch spionagecomplot in de VS aan de vooravond van de aanslagen op de WTC-torens. De leuke Comverse-hebbedingen zijn beginjaren negentig ook bij Justitie in Nederland geïntroduceerd. Juist op het moment waarop hier de onzalige Amerikaanse begeleide doorvoermethode op initiatief van de huidige Leefbaar Nederland-lijsttrekker Teeven werd omarmd. Een initiatief dat in de bloemrijke IRT-affaire uitmondde. Bij een hele reeks van arrondissementen wordt de apparatuur nog steeds ingezet bij het afluisteren van grote jongens in de drugswereld. Zoals de Koerdische Turk Baybasin, die februari vorig jaar werd veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf wegens moord, poging tot moord en gijzeling. Dit alles als uitvloeisel van zijn handelspraktijken. Baybasin beweert dat hij zijn activiteiten aanvankelijk had ontplooid in opdracht van de Turkse regering en sinds de Susurluk-affaire (zie "Cold Turkey" dd. 13/2/2001) weten we dat zoiets niet persé een hersenschim hoeft te zijn. Volgens Baybasin ontstond er echter ruzie in de tent en zijn opdrachtgevers zagen van verdere samenwerking af. Dat weerhield hem er niet van om zijn profijtelijke business voort te zetten. Niet alleen om in eigen behoeftes te voorzien maar ook om de kas van de Koerdische vrijheidbeweging PKK te spekken. We mogen aannemen dat vanaf dat moment bij allerlei rubberzolenorganisaties de stormbal werd gehesen en bijgevolg werden alle telefoongesprekken van Baybasin vastgelegd. Want PKK betekent terrorisme en dat mag niet.
Volgens het NOS journaal van gisteravond was de Comverse-apparatuur waarvan het Nederlandse OM zich bediende niet geijkt. En dat zou dan weer inhouden dat de Baybasin-tapes als niet betrouwbaar moeten worden beschouwd en onbruikbaar voor de bewijsvoering. Dus als we het goed begrijpen zijn geijkte tapes wel betrouwbaar? Hm. Nou ja. Aanleiding voor het naar buiten brengen van deze revelatie is het hoger beroep in de zaak Baybasin dat begin volgende week van start gaat. Helaas werd in de televisiereportage met geen woord gerept over de spionage-affaire in de VS. En ook al niks over de goede betrekkingen tussen Israël en Turkije. Misschien buiten de context maar wel jammer. Want als het verhaal van Baybasin niet uit een glazen bol komt, dan is het mogelijk dat copieën van de tapes dankzij de Comverse-Mossad connectie in Ankara terecht zijn gekomen. Of men daar er iets mee kon, onttrekt zich aan onze waarneming. Maar hoe de Turkse houding ten opzichte van de PKK is, moge eens temeer blijken uit het bombardement van PKK-kampen in Noord-Irak tijdens de viering van het nieuwe jaar. Geen Turkish Delight.

Wakker worden

22 maart 2002
De Italiaanse regeringsadviseur Biagi is dood. Vermoord. Het ministerie van Binnenlandse Zaken had toevallig net drastisch gesnoeid in de politiebescherming die Biagi genoot. Uit bezuinigingsoverwegingen. Juist op het moment dat massabetogingen duidelijk maken dat in Italië eindelijk een beweging is ontstaan die zich verzet tegen de op mafia-leest geschoeide politiek van Berlusconi. Juist op het moment ook dat een tunnel wordt ontdekt bij de Amerikaanse ambassade waarover we na wat Al Qaida-gemompel verder niks meer vernamen. Biagi was een van de geestelijke vaders van een nieuwe wet die de werkgevers in staat moet stellen werknemers wat makkelijker op de keien te gooien. De vakbonden waren mordicus tegen en roerden zich. Hier en daar ontploft een bom. De stroom van asielzoekers houdt aan. Hoe toevallig is het onder zulke omstandigheden en onder het premierschap van een lid van de opgedoekte (?) loge P2 dat als een deus ex machina de "communistische" Rode Brigades weer op het tapijt verschijnen en met een verklaring uit de oude doos de moord op Biagi claimen? Niet. Niemand kent de identiteit van deze nieuwe Rode Brigades-loot. Dat zou erop kunnen duiden dat zij net als het grootste gedeelte van hun voorgangers in de jaren zeventig en begin tachtig net zo rood zijn als Haider of Fortuyn. En dat zij keurig passen in de door Berlusconi weer van stal gehaalde strategie van de spanning, die ook de rest van de wereld weer teistert. Dat laatste dankzij de sinistere initiatieven van de Bush-clan, die door het terughalen van een flink aantal topfiguren van het voormalige Iran/Contra-netwerk op sleutelposities heel duidelijk heeft gemaakt hoe laat het is. Een minuut over twaalf. De wekker is allang afgegaan.

radio 100 in gevaar!

20 maart 2002
Zojuist heeft de Amsterdamse politie geprobeerd Radio 11 uit de lucht te halen. Ga kijken op internetadres indymedia.nl voor het allerlaatste nieuws. De laatste tijd worden er veel autonome linkse vrijplaatsen gesloten en/of bedreigd. Begin februari viel het doek voor het Katshuis in Arnhem bijvoorbeeld en ook de Invalshoek in Leiden wordt bedreigd. Gisteren waren er een aantal ontruimingen in Amsterdam aan de gang en nu dan dus een aanval op Radio 100.

Milosevic' achterkant van het gelijk

19 maart 2002
Er mogen wat gradaties zijn, maar net als andere totalitair ingestelde leiders of ex-leiders als bijvoorbeeld Saddam Hussein, Suharto, Poetin, Pinochet, Sharon, Videla, Mugabe, De Klerk en Bush is Milosevic gewoon een boef. Verantwoordelijk voor oorlogsmisdaden en genocide. Maar wel een boef die niet op zijn achterhoofd is gevallen. Zo kwam de voormalige Joegoslavische president tijdens het tegen hem gevoerde "proces" in Den Haag een kleine twee weken geleden aanzetten met een verrassend document. Volgens hem ging het om een rapportage die in december 2001 door de FBI was opgesteld ten behoeve van het Amerikaanse Congres. Daarin stond dat leden van Osama's Afghaanse Al Qaida-netwerk jarenlang actief zijn geweest bij de meestal tegen de Serven gerichte vrijheidsoorlogen van de Muslims op de Balkan in de jaren negentig. Zij werden daarbij gesteund door de VS en de NAVO. Het meest recente voorbeeld was Kosovo en nu daar de strijd gestreden was maakten zij zich op voor het volgende hoofdstuk: Macedonië.
Het aan de leiband van Washington lopende clubje openbare aanklagers onder leiding van de Zwitserse Carla del Ponte trok uiteraard de authenticiteit van de rapportage in twijfel, maar Milosevic kreeg afgelopen week steun uit onverwachte hoek. Die van de Canadese professor in de politicologie Leonard Cohen en van James Bissett, de voormalige Canadese ambassadeur in Joegoslavië.
Bissett: "Milosevic heeft gelijk. Er is geen twijfel aan Al Qaida's participatie in de conflicten op de Balkan. Dat is allemaal heel goed gedocumenteerd".
Volgens Cohen was die participatie na 1992 op gang gekomen. Honderden Afghaanse Muslims arriveerden toen in Bosnië met door Serajevo uitgereikte paspoorten en richtten daar met geld uit de drugshandel, aangevuld met bijdrages uit Saoedie Arabië en de Verenigde Emiraten, trainingskampen in voor het guerillaleger van de UCK, de KLA en hoe ze verder ook heten mochten. Inclusief de leden van Al Qaida. Zowel bij de training als later bij de gewapende strijd tegen de Serven ontvingen die steun van de VS en de NAVO. Pas na 9/11 zouden in Washington en Brussel de alarmbellen zijn gaan rinkelen over die samenwerking. Wij hebben in deze rubriek al vaker over deze krankzinnige materie geschreven. Maar nu hoor je het eens van een ander.

Dus toch

16 maart 2002
Zeggen de namen Sivian en Paul Kurzberg, Oded Ellner, Omer Marmari en Yarom Shmuel u iets? Ons ook niet. Tot vandaag. Zij kwamen namelijk naar voren in een artikel van het Joods/Amerikaanse weekblad Forward en bleken te horen bij vijf Israëlische heren, allen werkzaam voor de verhuizingsfirma Urban Moving Systems. Althans tot hun arrestatie kort na de ruwe eliminatie van de WTC-torens in Manhattan. Ze hadden op het dak van een gebouw niet ver van de torens kort na de aanslag staan te juichen en jolige foto's van elkaar genomen met op de achtergrond de brandende wolkenkrabbers. Ze werden op ijs gezet in het Metropolitan Detention Center in Brooklyn. Na wat checken bij de CIA en de FBI bleken in ieder geval twee van de vijf feestvierders geregistreerd te staan als Mossad-agenten. Op 25 september ondertekenden zij documenten waarin zij toegaven de visumregeling te hebben geschonden. Dat laatste is in de VS een vaste smoes om agenten van een bevriende natie het land uit te mieteren. Na langdurig gesteggel tussen de verschillende Amerikaanse overheden en de betrokken geheime diensten konden de vijf eind november naar huis terugkeren. Dominik Otto Suter, de directeur van Urban Moving Systems, had de tent op 14 september al gesloten en na een eerste verkennend gesprek met de FBI stiekempjes de poten genomen naar Tel Aviv. Omdat dit verhaal afkomstig is uit een onverwachte, pro-Israëlische hoek krijgt het hele verhaal over dit nieuwste staaltje van Israëlische spionage in de VS ineens heel wat meer reliëf. Er is dus niet langer sprake van een obscure "anti-semitische" campagne, maar doodgewoon een waar gebeurde omvangrijke Mossad-operatie. Het wachten is op de volgende hoofdstukken van deze continuing story.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
23 mei 2017