Actueel 15 - 31 oktober 2001
IJ,IJ (6)
31 oktober 2001
Hoezeer de Bin Laden-clan verbonden is met westers grootkapitaal hebben wij in deze rubriek hier en daar al uit de doeken gedaan. Zo haakten wij in het artikel "IJ, IJ" aflevering 5 in op berichten uit de internationale pers dat Osama's club Al Queda in Amsterdam een deel van zijn kapitaal zou hebben belegd in de scheepsbouw en een maritiem sleepbedrijf. Nu is er in Mokum wat die scheepsbouw betreft maar één werf die daarvoor in aanmerking komt: Shipdock, op het vroegere terrein van de Amsterdamsche Droogdok Maatschappij. Tegenwoordig eigendom van de in 1991 in het leven geroepen en sedertdien enorm gegroeide vastgoedtak van de Imca Group, die wordt aangevoerd door de Haarlemse naaimachinefabrikant en kunstliefhebber Erik de Vlieger.
Een andere opzienbarende connectie tussen het Bin Laden-imperium en het verderfelijke westerse grootgeld is de franchise-overeenkomst die de Saoedische muslimfamilie heeft gesloten met de wereldwijd opererende Hardrock Café-onderneming van de Londense Rank Group. Die deal geeft de familie het recht om als vertegenwoordiger van de Britse groep op te treden in Saoedië zelf en het hele Afrikaanse continent. Ook op dit terrein bevinden de Bin Ladens zich overigens in niet al te best gezelschap. Zo is het Hardrock Café-gebeuren in Antwerpen bijvoorbeeld van de grond getrokken door het illustere Nederlandse duo Arie Hommel en Marinus Huis in 't Veld, die beiden in de Amsterdamse schaduwwereld hun sporen hebben verdiend en om die reden al menigmaal in onze kolommen zijn opgedoken (zie bijvoorbeeld het artikel "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336 en aflevering 8 van onze serie "Hardhout met een luchtje" eerder op deze site).
Grappige bijzonderheid in deze context is nog dat elders in het Antwerpse uitgaansimperium van Hommel en Huis in 't Veld de bal wordt hooggehouden door ene Richard Peter Witschge.
Een andere opvallende naam in de wirwar van BV'tjes rond Hardrock Café is die van mr. Frits Salomonson. De gevallen engel uit het Nederlands koninklijk paleis, die samen met Arie Hommel menige hoge zee in de Golf van TextLite heeft getrotseerd. Old soldiers never die. Stay tuned.
Campagne voor Vrije Ruimte en tegen commercialisering
31 oktober 2001
De laatste tijd is er veel aandacht geweest voor internationale mobilisaties. Vanuit Nederland zijn honderden mensen afgereisd naar Praag en Genua om hun stem te laten horen tegen internationale topconferenties rond kapitalistische globalisering. Daarnaast verenigen mensen zich rond thema's waar ze voor zijn in plaats van waar ze tegen zijn. Het is belangrijk verbanden te leggen tussen de thema's die tijdens topconferenties door wereldleiders worden besproken en de problemen die zij telkens lokaal veroorzaken.
Er is echter een groot gebrek aan toegankelijke lokale organisaties waar mensen hun inspiratie kwijt kunnen en deze verbanden kunnen leggen. De organisaties die er wel zijn, zijn vaak weinig zichtbaar. "Lokaliseer Verzet" wil zich daarom richten op het bundelen van bestaande initiatieven maar wil ook een aanzet zijn tot het opzetten van nieuwe, onafhankelijke, lokale basisdemocratische groepen. Bovendien denken wij dat het belangrijk is dat er nu ook lokaal meer van de grond kan komen rond de thema's die centraal staan bij de grote toppen.
"Lokaliseer Verzet" wil het mensen makkelijker maken plaatselijk initiatieven te nemen, doordat men deel kan uitmaken van en landelijke campagne. De (langlopende) Lokaliseer Verzet campagne zal zich richten op de her- en verovering van commercievrije "vrije ruimten" en het werken aan alternatieven voor het huidige markt- en winstdenken. Radicale en spontane alternatieven komen van onderop en aan die basis moeten we dan ook aan de slag gaan met verzet tegen de commercialisering van de vrije ruimte, de open ruimte en voor het creëeren van eigen vrije ruimtes en niet-commerciële en basisdemocratische alternatieven.
Alle mensen of groepen die geïnteresseerd zijn met deze campagne lokaal aan de slag te gaan zijn bij deze uitgenodigd voor een eerste landelijk overleg. Tijdens dit overleg zal onderandere gekeken worden wat kan gebeuren op 8 december, de eerste landelijke actiedag van de campagne. Dit overleg vindt plaats op 4 november van 14.00 tot 17.30 uur in Universitair Cultureel Centrum "Parnassos" Kruisstraat 201, Utrecht (achter Stadsschouwburg)
Voor meer informatie Initiatiefgroep Lokaliseer Verzet, postbus 2228, 2301 CE Leiden tel 0618200684 www.lokaliseerverzet.nl en/of
mega-inzage dossiers Militaire Inlichtingendienst
31 oktober 2001
Middels een beslissing van 25 oktober 2001 heeft de minister van Defensie ruim 1750 pagina's dossier van de Militaire Inlichtingendienst (MID) vrijgegeven. De beslissing volgde op een verzoek van het Nijmeegse Anti-Militaristies Buro (AMB). Het AMB is aangesloten bij de Vereniging Steunpunt Inzage PID-Nijmegen (SIP). De vereniging SIP-Nijmegen ijvert sinds 1992 voor inzage voor haar leden en anderen in het eigen dossier bij Nederlandse geheime diensten. Vanaf maart 2001 richt het SIP zich ook op de MID. Daarvoor zijn met name inzageverzoeken gericht aan de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) en verschillende Regionale Inlichtingendiensten (RID-en).
De inzage procedures bij de BVD zijn tot nu toe moeizaam gebleken. Zo heeft de minister van Binnenlandse Zaken tot en met juni dit jaar geweigerd enige informatie te verstrekken over anti-militaristische acties. Op dinsdag 19 juni ontvingen wij echter van de minister van Defensie beslissingen op de inzageverzoeken van 18 leden van onze vereniging. Deze 18 personen hadden om inzage in het eigen dossier bij de Militaire Inlichtingendienst gevraagd. In twaalf gevallen werd positief beslist. De resulterende inzagen variëren van 1 tot 85 pagina's. Inmiddels heeft de minister van Binnenlandse Zaken ook ten aanzien van de BVD het inzagebeleid versoepeld ook bij de BVD is nu inzage mogelijk in dossiers betreffende 'niet langer actuele' anti-militaristische actiegroepen.
De minister van Defensie heeft het inzageverzoek voor het Anti-Militaristies Buro blijkbaar ruim opgevat en inzage verleend in honderden rapporten, meldingen, evaluaties en analyses betreffende actiegroepen als Onkruit, het Politiek Dienstweiger Kollektief (PDK), Burgerlijke Ongehoorzaamheid en Non-Koöperatie (BONK), Is Het Hier Oorlog? (IHHO?), Vredes Aktie Kamp-mobiel (VAK), Vereniging Dienstweigeraars. Daarnaast bevinden zich onder de stukken vele honderden pagina's artikelen uit reguliere media en artikelen uit bladen van actiegroepen, pamfletten en brochures.
Ondanks de overweldigende hoeveelheid stukken vallen ook nu weer de nodige lacunes op. Zo heeft het AMB geen enkel stuk over de eigen organisatie gekregen. Ook ontbreken nog vele stukken over concrete acties van bijvoorbeeld Onkruit en BONK. Daarom zal toch bezwaar gemaakt worden omdat te weinig stukken zijn verstrekt. Meer informatie via Vereniging Steunpunt inzage PID-Nijmegen, postbus 1501, 6501 BM, Nijmegen
Bloemen aan de rand van het ravijn
30 oktober 2001
Op 15 november aanstaande staat de Zwitserse dierenarts Gabor Bilkei uit Dubendorf voor de kadi in Zürich. Hij zou in april/mei 1996 zijn toen 33-jarige echtgenote Heike hebben doodgeschoten. Huwelijksproblemen volgens het OM, die zich in deze zaak volledig concentreert op de vermeende dader, Gabor. Ondanks het feit, dat het jarenlange justitiële onderzoek interessante zaken aan de oppervlakte bracht. Het paar bleek namelijk niet alleen over bankrekeningen in Zwitserland te beschikken, maar ook her en der in Duitsland, Liechtenstein en Zuid-Afrika. Vaak listig gecodeerd. Groeimiljoenen, waarmee veel werd geschoven en die met baar geld in verschillende valuta werden gevoed. Verder bevatte het inbeslaggenomen adressenboek van de Bilkeis namen die het adrenalinepeil van de politiespeurders driftig opkrikte. Zoals die van de Moskoviet Alexander Novikov, wiens firma Too Orbite al sedert begin 1998 te boek staat als een onderdeel van het witwasnetwerk Solnezevskaya van de Russische topmafioso Sergei Michailov. Andere connecties van de Bilkeis waren een door de Zwitserse pers als "Roman Karpov" opgevoerde voormalige KGB-agent en - het moet niet gekker worden - een "Bob Zomer". Een voormalig BVD-agent, die ook al in Dubendorf rondbanjerde. Overigens een interessant oord dat Dubendorf, want de bij ons zowel in Kleintje Muurkrant als De Morgenster en deze rubriek nogal eens in de schijnwerper geplaatste schaduwfiguur Guido Haak heeft eveneens interessante roots in het van hightec vergeven Zwitserse stadje (zie "Guido's kunstjes" aflevering 3 dd. 22 mei 2001). En ook hij is inmiddels geen onbekende meer in Moskou. Maar wellicht zien wij nu ufo's.
Bush, de Nazi's en de BV Soestdijk (4)
28 oktober 2001
De Nederlandse onderdaan Gerhard Fritze was nog niet in New York aangekomen of hij haastte zich naar de zakelijke vesting van de heren Bush en Harriman om een paar regelingen te treffen. Allereerst rond de zetelverplaatsing van de Holland American Merchant Corporation, de Amerikaanse outpost van de Hollandsche Koopmansbank, naar Curacao. Dat bleek geen sinecure en de Amerikanen drongen er bij Fritze dan ook op aan om de asssistentie van prins Bernhard in te roepen. Maar ook dat was geen fluitje van een dollarcent. De oorlog had inmiddels ook West-Europa overvallen. De BV Soestdijk was naar Engeland overgestoken en God mocht weten waar Bernhard uithing. Fritze zond toen "unferfrohren" een aan de Nederlandse prins-gemaal gericht telegram naar Buckingham Palace. Dat zou wel werken. En het werkte. Bernhard richtte zich direct tot dr. J. Loudon, de Nederlandse ambassadeur in de VS, om Fritze bij te staan bij het overhevelen van de Holland American Merchant Corporation. Toen lukte het uiteindelijk wel. En Fritze kon de tweede trap van zijn IG Farben-raket ontsteken. Hij eiste het aandelenpakket van GAF op dat zich in de kluizen van Bush en Harriman's bank bevond. Te laat. De Amerikaanse overheid had die aandelen al als Nederlands bezit aangemerkt en al die bezittingen waren tot nader order bevroren. Daarmee was het ingenieuze plan van IG Farben om de GAF-aandelen op Curacao te stallen om hals gebracht. Dat wil niet zeggen dat vanaf dat moment Fritze uit zijn neus kon gaan zitten baggeren. Hij was uiteraard ook "beteiligt" aan het witwassen van door de Nazi's in bezet West-Europa geconfisqueerde waardepapieren via de Enskildabank, de UBC van Bush en Harriman en de Holland American Merchant Corporation. Verder bleef hij schriftelijke contacten onderhouden met zowel zijn thuisfront in Berlijn als de in Engeland oorlog vierende prins Bernhard. Zij het wat moeizamer dan gewenst. Om lekker bij te lullen zocht de prins bij diens schaarse bezoeken aan de VS hem altijd op in zijn appartement op Fifth Avenue 987. Zo ook tijdens de trip tussen 20 en 25 april 1942.
Het zag er in de westerse optiek toen somber uit. Japan had Nederlands-Indië bezet en Hitler-Duitsland was op het toppunt van zijn militaire macht. Op 24 april zou NW 7-agent "Observator" een brief aan Hitler hebben geschreven waarin hij zichzelf aanbood als "Statthalter" om namens de Führer Nederland in nationaal-socialistische zin verder te besturen, met Juliana aan zijn zijde. Mocht Hitler de terugkeer van Wilhelmina als onaanvaardbaar beschouwen, dan kon Bernhard daar begrip voor opbrengen. Volgens een getuige stonden er meerdere handtekeningen onder de brief ... Geen beste wissel op de toekomst.
In oktober van datzelfde jaar maakte president Roosevelt zoals al eerder vermeld een einde aan de zakelijke activiteiten van de voor de vijand in touw zijnde UBC van Bush en Harriman en de Holland American Trading Corporation. Blijkbaar niet aan die van de met deze afzichtelijke financiële bolwerken gelieerde Holland American Merchant Corporation. Maar die zat dan ook op Curacao. (Wordt vervolgd).
Hop Suisse
27 oktober 2001
Langzaam maar gestaag wordt in Zwitserland verder gezaagd aan de poten onder Peter Regli's luiestoel. Regli was in de jaren negentig de grote man van de Zwitserse geheime dienst. Maar hij raakte aan het einde van dat decennium een paar keer ernstig in de touwen door een paar geruchtmakende affaires. Zoals die rond Dino Bellasi in de zomer van 1999. Deze kapitein van de militaire inlichtingendienst werd ervan beschuldigd het vette bedragje van 8,5 miljoen SF uit de kas van de dienst te hebben ontvreemd ten behoeve van luxueuze uitspattingen op het gebied van Glühwijn en Glühtrijn. Voor een gedeelte bleek dat juist te zijn, maar Bellasi beweerde dat hij er ook wapens voor gekocht had. Opdracht van hogerhand. En met die wapens knalden de leden van de supergeheime Zwitserse stay-behindorganisatie P 27 van tijd tot tijd er lustig op los op hoog gelegen, onherbergzame locaties. Er volgde een "diepgaand onderzoek". Regli verwees het verhaal naar het land der fabelen.
Tezelfdertijd speelde echter nog een andere affaire. Regli zou verantwoordelijk zijn geweest voor het afdekken van suspecte activiteiten van de Zuidafrikaanse geheime dienst in Zwitserland ten behoeve van de ontwikkeling van een nieuw chemisch wapen door de Mengele van Kaapstad, Wouter Basson. Regli zou dat hebben gedaan om te voorkomen dat een uit 1986 daterende geheime samenwerkingsovereenkomst tussen zijn dienst en die van Zuid-Afrika ter ondersteuning van Basson's ellendige bio-chemische experimenten bekend zou raken. Ook hier volgde een "diepgaand onderzoek". Regli verwees het verhaal naar het land der fabelen. En zoals dat gaat bij dit soort heikele zaken werd hij aan het eind van de rit keurig witgewassen, kreeg een leuke oprotpremie en ging met pensioen.
Maar de spoken uit het verleden laten hem niet met rust. Zo meldt de Zwitserse pers vandaag dat één van Regli's voormalige Zuidafrikaanse collega's het bestaan van de overeenkomst uit 1986 heeft erkend. Officieel. Daarnaast ontwikkelt zich nu een nieuwe affaire. De voormalige geheimedienstchef zou in 1994 twee exemplaren van de Russische S-18 naar Zwitserland hebben laten smokkelen. Om te kijken hoe die lorren werkten, voor het geval ze in handen kwamen van terroristen. De S-18 wordt gezien als de Russische Stinger. Een 11 kilo wegend hittezoekend afweerwapen, dat vliegtuigen tot op 3,5 kilometer uit de lucht kan halen. Op het oog dus een lofwaardige operatie van Regli. Ware het niet, dat de smokkelwaar in een bunker bij Thun is gedeponeerd en verder nooit is getest of bekeken.
In een tijd waarin duidelijke pogingen worden gedaan om her en der in de westerse democratieën de pers te muilkorven, is dit soort berichten toch het zout in de pap. Hoe zat het ook weer met Docters van Leeuwen en Mink Kok?
Afghanen creperen, Lockheed-aandeelhouders profiteren
26 oktober 2001
verder commentaar volstrekt overbodig
Bush, de Nazi's en de BV Soestdijk (3)
25 oktober 2001
In 1937 kreeg de wel erg naar IG Farben riekende Hollandsche Koopmansbank een Hollands verfje. Directeur Fritze liet de Amsterdamsche Bank en de Twentsche Bank, oermoeders van de latere AMRO-bank, een bescheiden entree maken binnen zijn duistere spionage- en financieringsvehikel. Hij trok zich zelf ook wat terug uit de frontlinie en werd gedelegeerd commissaris. Daarmee droeg hij geen millimeter van zijn interne macht over, maar het verschafte hem kennelijk wel meer armslag voor buitenlandse expedities. Zo begaf hij zich bijvoorbeeld in 1938 naar Nederlands Indië voor een poging het persbureau ANETA over te nemen. Hij kreeg daarbij assistentie van Alois Miedl. Eveneens een sedert 1933 in Nederland verblijvende Duitse spion en eveneens een vriend en "collega" van prins Bernhard, die zelf onder de codenaam "Observator" inlichtingen naar Berlijn doorprikte (zie voor meer info over de connectie tussen Miedl en de prins de artikelen "Tango Dissonante" in De Morgenster en "Genant" van 27 mei 2001 in deze rubriek). De operatie in ons overzeese gebiedsdeel mislukte echter jammerlijk.
Nadat in september 1939 officieel de Tweede Wereldoorlog was uitgebroken zonder dat dat in West-Europa vooralsnog tot ernstige consequenties leidde, maakten leidinggevende figuren van IG Farben en het Amerikaanse Standard Oil in Den Haag (!) geheime afspraken over de bescherming van hun wederzijdse belangen en die van hun aandeelhouders, mocht ook in West-Europa de brand erin gaan en de wereld in twee helften verdeeld zou raken. Binnen die strategie werden ook de sporen tussen de via Nederland lopende verbindingen tussen IG Farben en haar dochters in de VS verder verhuld. De grootste dochter Chemnyco werd omgedoopt in General Aniline and Film Corporation (GAF), maar verder veranderde er in de VS in feite niets. De aandelen bleven keurig in beheer bij Prescott Bush en Harriman, die tevens de zaken behartigde van de Hollandsche Koopmansbank. In Nederland kreeg Voorindu er als onderdeel van de verhullingsoperatie een zusje bij: Chehamij. En ook in Zwitserland breidde de familie zich uit. Alles om te voorkomen dat de Amerikaanse overheid de bezittingen van IG Farben zou "kaltstellen" als de oorlog in volle hevigheid zou losbarsten. Jan Boissevain maakte overuren.
In april 1940, een maand voor de Duitse inval, vond in Fritze's villa in Laren een bijeenkomst plaats van een aantal belangrijke NW 7 agenten, die in verschillende werelddelen actief waren. Inclusief prins Bernhard. Een van de belangrijkste gesprekspunten moet het op handen zijnde vertrek van Fritze naar de VS zijn geweest. Als Nederlands onderdaan. Hij zou proberen het Amerikaanse filiaal van de Hollandsche Koopmansbank van New York naar Curaçao over te hevelen om daar de GAF-aandelen te kunnen deponeren. Dat filiaal heette de Holland American Merchant Corporation. (Wordt vervolgd).
Testjes
24 oktober 2001
Op 11 oktober 1950 meldde Edwin J. Nevin zich bij het Stanford hospitaal in San Francisco met ademhalingsmoeilijkheden en zware koorts. Niet vreemd in een stad waar ook toen al de smog op ongunstige dagen als een warme deken neersloeg. Nevin bleek longontsteking te hebben. Drie weken later was hij dood. De longontsteking bleek te zijn veroorzaakt door "Serratia" microben. Nog vreemder was dat tezelfder tijd nog eens tien andere patiënten zich hadden gemeld met exact dezelfde verschijnselen met exact dezelfde oorzaak. Pas in 1977 kwam naar buiten dat twee weken tevoren vanaf een marineschip tonnen van het als ongevaarlijk beschouwde spul in de smog van Frisco was verspreid. Om te zien of een eventuele vijand op die manier een grote stad aan de kust kon bedreigen. Nou dat kon. Jammer voor meneer Nevin.
In de jaren die volgden voerde het militaire apparaat -zonder dat de bevolking dat wist- analoge proeven uit in twee stadjes in Florida zonder dodelijk resultaat. Verder werd in een paar staten in het midden-westen de leuke combinatie zink-cadmiumsulfide verspreid. Om te zien hoe zich dat verspreidde. Nou buitengewoon. Wel duizend mijl. Decennia later bleek dat dat goedje kanker veroorzaakte. Pech onderweg.
In 1966 werd een onschuldige variant van de "Bacillus Subtilus" door de metro van New York gejaagd. Conclusie: iemand met snode plannen kon vooral in de spitstijd heel wat pendelaars een langdurig verblijf in een ziekenhuis bezorgen of een enkeltje kerkhof. Hoe kom je erop. Een andere variant van de Bacillus werd losgelaten op Washington National Airport en een grote Greyhound-terminal.
Sinds 1969 zijn dit soort grappen in de VS officieel verboden. Maar nood breekt wet. Bovendien wil dat verbod natuurlijk niet zeggen dat elders in de wereld deze biologische experimenten niet werden voortgezet. Of erger. In de tweede helft van de vorige eeuw zijn in de Derde Wereld bij voorbeeld bij herhaling zich snel verspreidende virussen opgedoken waar geen mens ooit van gehoord had. Dat gaf in ieder geval de aandeelhouders van ondernemingen in de epidemiebestrijding een Zwitserlevengevoel. En dat brengt ons terug bij ons bericht "Poeder" van 16 oktober jl. Moeten we nog meer zeggen? Nee hè?
Nederland schuldig aan schending mensenrechten
24 oktober 2001
Kunnen we misschien eens wat beter denkwerk gaan bedrijven? Mijn stelling is de volgende: Door de Verenigde Naties (UNHCR/vluchtelingen) is bij monde van Mary Robinson en speciale waarnemer Jean Ziegler, al geruime tijd gewaarschuwd voor beginnende hongersnood en sterfte onder 7 miljoen mensen. Ex-vakbondsleider en Nederlands premier Wim Kok heeft de actie die hiertoe leidt als "onze oorlog" omschreven, en verleent steun in woord en daad waardoor deze "humanitaire catastrofe" (Ziegler) kan doorgaan. Aan de eis van de Verenigde Naties-vluchtelingenhulp "om de bombardementen op deze mensen te staken zodat hulpverlenening mogelijk wordt", is nog geen gehoor gegeven.
Ik stel dat volgens de criteria van het Internationaal recht - zie ook het Joegoslavië-tribunaal en de Neurenberg- en Tokio-oorlogsprocesprotocollen - ook de Nederlandse regering medeplichtig is (Guilt by association) aan schending van de mensenrechten c.q. een misdrijf tegen de menselijkheid. En daarvoor strafrechtelijk vervolgd en mogelijk veroordeeld dient te worden. (Henk Ruyssenaars, Foreign Press Foundation,
"sinds wanneer zijn clusterbommen precisiewapens?"
23 oktober 2001
Voor al diegenen uit de buurt van 's-Hertogenbosch die aanstaande donderdag-avond tijd en/of zin hebben om op het Kerkpleintje in het centrum bij elkaar te komen om uiting te geven aan gevoelens van verdriet en woede met betrekking tot de bommengooierij op Afghanistan.
Natuurlijk helpt dit niks tegen de oorlog, maar we kunnen niet anders. We kunnen niet passief stil blijven terwijl er vele honderden oorlogsdoden en duizenden gewonden vallen en tienduizenden mensen op de vlucht slaan. Zij voegen zich bij de miljoenen dakloze vluchtelingen en ontheemden die Afghanistan de afgelopen jaren reeds zijn ontvlucht voor godsdienstwaanzin en oorlog.
"Stop de oorlog, nu!" en "Stop het terrorisme!" roepen we, "rechtvaardigheid, geen wraak" willen we. We zijn bang voor de komende gevolgen van de huidige bombardementen. Tussen de atoombom-bezittende landen India en Pakistan lopen de spanningen flink op sinds de Amerikanen en Britten Afghanistan bombarderen. Tussen Israël en de Palestijnen loopt de spanning hoog op. Met de oorlogspropaganda worden er oude en nieuwe vijandbeelden opgeroepen. De onverdraagzaamheid neemt wederom verontrustende vormen aan. Bommen zijn geen antwoord op vernietigend terrorisme. Wie terrorisme werkelijk wilt bestrijden moet de voedingsbodem voor dat terrorisme wegnemen. Armoede, onderdrukking en arrogantie bouwen fundamentalisme op. Fundamentalisme met geweld bestrijden is het stomste wat je kunt doen. Het zal alleen maar sterker worden. Daarom willen we dat het bommen gooien stopt, en staan we elke donderdagavond van 19.00 tot 20.30 uur op het Bossche Kerkpleintje. Sluit je aan. Doe mee. Laat de oorlog niet aan je voorbij gaan. Neem een standpunt in en praat er over in je omgeving. Elke (vloed)golf was ooit een klein kringetje in het water...
Het Anti-Oorlogs Comité DenBosch is te bereiken via Kleintje Muurkrant, Postbus 703, 5201 AS, 's-hertogenbosch 073.6136927 (
Bush, de Nazi's en de BV Soestdijk (2)
23 oktober 2001
Thyssen's Vereinigte Stahlwerke was niet de enige Duitse industriële grootmacht die de Holland-route nam naar de VS en daar gebruik maakte van de diensten van BBH, UBC en Dillon Read. Ook de chemiereus IG Farben deed dat. En net als Thyssen richtte ook zij daarvoor een eigen bankbedrijf in Nederland op: de Hollandsche Koopmansbank in Amsterdam (1923). Zij het, dat ook de Zweedse Enskildabank een flink aandeel bezat in de nieuwe onderneming.
De HKB stond van meet af aan onder leiding van Gerhard Fritze. Hij was getrouwd met een telg uit de familie Ilgner en mogelijk mede daardoor raakte hij steeds dieper verzeild in IG Farben's activiteiten achter de schermen van de internationale politiek. Een ander lid van die familie leidde namelijk de inlichtingenafdeling NW 7 van het driftig naar Lebensraum op zoek zijnde chemieconcern: Max Ilgner. Tot diens vriendenkring behoorde prinses Armgard zur Lippe Biesterfeld, de moeder van prins Bernhard. Een connectie die zijn vruchten zou afwerpen en niet alleen zoete.
In 1929 verkreeg Fritze de Nederlandse nationaliteit. Voor die tijd was hij voor het gemak al eens tot Zweed getransformeerd om het toenaderingsproces tussen IG Farben en Enskilda wat soepeler te kunnen begeleiden. In Nederland hield hij vooral toezicht op de geldstroom tussen het Duitse moederbedrijf en het Amerikaanse filiaal Chemnyco. Dat filiaal stond onder leiding van Robert Ilgner, een tot Amerikaan genaturaliseerde broer van Max, die bancair werd bijgestaan door de zo vertrouwde BBH en UBC van Prescott Bush en Averill Harriman.
Een controlerend aandelenpakket van Chemnyco was in handen van Voorindu, een coverfirma in Amsterdam, die ook elders in de wereld IG Farbenbedrijven onder zijn hoede had. De onderneming stond onder leiding van de jonge bankier Jan Boissevain, maar zonder twijfel hield Fritze voortdurend de vinger aan de pols. In opdracht van Max Ilgner.
Naar verluidt speelde dit conspiratieve duo geen onbelangrijke rol bij het aaneensmeden van de Nederlandse kroonprinses Juliana en de inmiddels voor NW 7 in touw zijnde prins Bernhard zur Lippe Biesterfeld. Na het huwelijk toog Bernhard aan het werk in Nederland. Bij Fritze's Hollandsche Koopmansbank. Kortstondig, maar toch. (Wordt vervolgd).
Acties bij wapenbeurs te DenHaag
23 oktober 2001
Kom donderdag-ochtend aanstaande naar het Congrescentrum in DenHaag. Vanaf half negen 's morgens tot een uur of vijf 's middags staan we bij de ingeng van de beurs. De hele dag acties en informatie verspreiden.
De NIID is een Nederlandse instelling die bemiddeld bij de Nederlandse wapenhandel en defensieopdrachten. Zij zorgen er in feite voor dat de Nederlandse wapenindustrie zich overal goed kan profileren. Elk jaar houden ze een beurs waar belangrijke contracten kunnen worden gesloten. Dit jaar komt zefs onze minister Jorritsma van financien langs, want het is natuurlijk goed zaken doen met die wapenhandelaren...
Wij komen opnieuw met diverse vredesgroepen in actie tegen deze oorlogsvoorbereidende bijeenkomsten. Juist nu is het belangrijk dat we ons gezicht laten zien! En blijven volhouden met de kleine en grote (prik)acties. Kom ook en doe mee! De hele dag kun je vredesaktivisten treffen voor de ingang van het congrescentrum (NCC) in Den Haag.
Onkruit Vergaat Niet! is te bereiken via Postbus 85069, 3508 ab, Utrecht
Bush, de Nazi's en de BV Soestdijk (1)
22 oktober 2001
Wij schreven al in het artikel "Usual suspects" van 12 oktober jl. dat de familie Bush tussen WO I en II bulkend rijk was geworden door het behartigen van de belangen van Nazi-Duitsland in de VS. Wij volgen - uiteraard niet zo'n beetje beknopt - het spoor terug.
In 1922 bracht de Amerikaanse financier W. Averill Harriman een bezoek aan Berlijn. Hij maakte daar o.a. kennis met de Duitse staalmagnaat Fritz Thyssen. Dat gezellig samenzijn bleek later de inleiding tot een hechte financiële samenwerking die tot oktober 1942 zou duren. Een voor beide partijen buitengewoon profijtelijke coöperatie die grotendeels verliep via de in 1918 door Thyssen in het leven geroepen Bank voor Handel en Scheepvaart in Rotterdam en de uit 1924 daterende Union Banking Corporation (UBC)in New York. In UBC participeerde naast Thyssen en Harriman ook de firma Brown Brothers, die onder leiding stond van George Herbert Walker. Een volbloed Nazi-aanhanger die in later jaren zijn invloed gebruikte om een fusie van Brown Brothers en Harriman (BBH) te bekokstoven. De man die in de woelige periode daarna verantwoordelijk werd voor de dagelijkse financiële manipulaties bij zowel UBC als BBH was Walker's schoonzoon, Prescott Bush. De grootvader van de huidige president.
Fritz Thyssen was in 1926 de grote baas geworden van de in dat jaar gevormde Duitse staalalliantie Vereinigte Stahlwerke en werd q.q. eveneens verantwoordelijk voor de Amerikaanse dochteronderneming German Steel Trust. De belangen van dat bedrijf in de VS werden in handen gelegd van de advocatenfirma Dillon Reed, waar het (Nazi-)Duitse bedrijfsleven over twee fanatieke vertegenwoordigers beschikte: de gebroeders Allen en John Foster Dulles. Zo smeedde Fritz Thyssen in de VS een machtsblok dat tot in deze eeuw zijn invloed doet gelden binnen de Amerikaanse politiek. Een machtsblok overigens dat in de langdurige aanloop tot WO II voor de broodnodige pecunia zorgde om de organisatie van Hitler's partij en staat van de grond te trekken. Al dan niet in het geheim.
Hoe meer de oorlog naderde, hoe meer Thyssen en zijn Amerikaanse vertegenwoordigers ertoe overgingen hun onderlinge banden te maskeren. Het zou nog tot 20 oktober 1942 duren voordat Roosevelt's regering deze Duitse lifeline afkapte met gebruikmaking van de "Trading with the Enemy act". Toen werden de aandelen van BBH inbeslaggenomen, evenals die van de UBC. Op 28 oktober werden vervolgens twee Nazi-coverfirma's, die hun zaken hadden ondergebracht bij de beide financiële ondernemingen van de Bush/Harrimankliek, uit de roulatie genomen. Een van die onfrisse ondernemingen was de Holland American Trading Corporation. (Wordt vervolgd).
Nog geen nok-out voor Delataille
19 oktober 2001
De deuren van de zich haast krampachtig als integer propagerende TEFAF (zie vele eerdere bijdragen in deze Kleintje-actueel-rubriek) waren nog maar nauwelijks geopend op die memorabele 21ste maart 2000 of daar verscheen als een deus ex machina een Maastrichtse deurwaarder. Begeleid door agenten van het lokale politiekorps en vertegenwoordigers van de Nigeriaanse regering. Linea recta liepen zij naar de stand van de gerenommeerde Brusselse antiekhandelaar Emile Delataille. Daar nam de deurwaarder vijf door Delataille geëtaleerde terracotta-beelden in beslag, behorende tot het erfgoed van Nigeria en gestolen uit graven van de Nok-stam. De gebeurtenis ging niet onopgemerkt voorbij en Delataille probeerde dan ook direct olie op de golven te gooien door twee van de vijf beelden aan de Nigerianen aan te bieden om de zaak buiten justitiële sferen te manouvreren. Later zou hij zeggen dat hij dat voorstel niet deed omdat hij schuldig was aan heling en handel in gestolen kunstvoorwerpen, maar om zijn reputatie niet nog meer te laten beschadigen. Dat hielp overigens niet veel, want kunstmusketier Michel van Rijn zette een paar maanden daarna zijn op tape vastgelegde conversaties met Delataille op zijn website. Daarin kwam de Brusselaar ondermeer tot de onthullende uitspraak dat vijftig procent van de in Nigeria gestolen kunstvoorwerpen via zijn shop bij verzamelaars en musea terechtkwam. Op het oog dus een gelopen zaak voor Nigeria, dat de Amsterdamse advocaat Willem Blaauw in de arm had genomen om langs civiel-rechtelijke weg de vijf beeldjes op te eisen. Maar voor Vrouwe (Klasse-) Justitia gelden andere regels.
De afgelopen weken probeerde Kleintje Muurkrant te achterhalen hoe de zaak na ruim anderhalf jaar ervoor stond. Op zijn Amsterdams kantoor verklaarde de vooral in het o.g.-wereldje actieve mr. Blaauw dat er nog wel zo'n twee à drie jaar overheen zou gaan voordat er een beslissing zou vallen. En dat ging dan alleen om de overdracht van de Nok-beeldjes aan Nigeria. Niet over een strafzaak versus Delataille. Na drie weken lang bij de neus te zijn rondgeleid langs talloze representanten van het Maastrichtse parket kregen wij ten lange leste persofficier Steegs aan de lijn. Zij verklaarde dat het dossier aanvankelijk behandeld was door officier van Justitie Merx. Die was inmiddels echter naar de Antillen verhuisd. De zaak was vervolgens in handen gekomen van mevrouw Van Hilten, maar die had nog wel een maand nodig om te besluiten of tot vervolging van Delataille zou worden overgegaan. Dit soort zaken lagen volgens mevrouw Steegs moeilijk door de internationale implicaties en de geringe toegankelijkheid tot de duistere circuits die zich met deze handel bezighouden. Het leek op een voorzichtige ouverture tot een komend dumpen van de strafzaak. Dat was in overeenstemming met de verwachting die mr. Blaauw tegenover ons uitsprak. Met andere woorden: Delataille zal naar alle waarschijnlijkheid niet worden vervolgd. Daarmee zou een mogelijkheid om een barriëre op te werpen voor dit soort hyena's, die de volkeren van de Derde Wereld ook nog van hun identiteit beroven, verloren gaan. En een unieke kans om een juridisch precedent te scheppen voor de teruggave van het culturele erfgoed aan Derde Wereldlanden, die door de deftige heren handelaren nog steeds worden beschouwd als een soort achtertuintje waarin naar hartelust naar schatten mag worden gegraven. Als omgekeerd een Nigeriaan het graf van mijnheer Delataille's voorouders plundert en de eventueel daarin aangetroffen waardevolle kunstvoorwerpen bij de TEFAF laat etaleren door een of andere handelaar cq. profiteur, duurt het zeker geen anderhalf jaar voor Justitie besluit om tot vervolging over te gaan. Daar kan je antrax op innemen.
Kort geding inzake bommen op Afghanistan
18 oktober 2001
Morgen, vrijdag 19 oktober, om 12.00 uur dient bij het Paleis van Justitie in Den Haag een kort geding tegen de Nederlandse staat met als inzet: de onrechtmatigheid van de gewapende aanvallen tegen Afghanistan en de Nederlandse steun daaraan. De Vereniging van Juristen voor de Vrede heeft het initiatief genomen om de Staat in kort geding te dagvaarden in verband met de steun die de Nederlandse regering heeft uitgesproken voor de Amerikaans-Britse acties tegen Afghanistan. De NCPN, De Groenen, het Haags Vredes Platform en Vrouwen voor Vrede hebben zich hierbij aangesloten. De basis voor het kort geding is dat de gewapende aanvallen tegen Afghanistan niet rechtmatig zijn. Het volkenrecht verbiedt staten om militair geweld tegen andere staten te gebruiken. Van dat verbod kan door een staat uitsluitend worden afgeweken in geval van zelfverdediging tegen een gewapende aanval door een andere staat. Daarnaast kan de Veiligheidsraad besluiten dat militaire middelen nodig zijn om de internationale vrede en veiligheid te herstellen. Beide uitzonderingen op het geweldsverbod zijn niet aan de orde. Terroristische aanslagen zoals die van 11 september, zijn geen gewapende aanvallen door een staat. Verder vormden die aanslagen voor de Veiligheidsraad geen reden om te besluiten tot de inzet van militaire middelen.
De eisers verlangen een rechterlijk verbod van steunverlening door de Staat aan de gewapende acties van de Verenigde Staten en diens bondgenoten. Verder willen de eisers dat de rechter de Staat opdraagt om aan de Veiligheidsraad, de Algemene Vergadering en aan de Secretaris-Generaal van de VN de mededeling te doen dat de gewapende acties tegen Afghanistan pnrechtmatig zijn. De eisers in het kort geding zijn tevens aangesloten bij het Platform Tegen de 'Nieuwe Oorlog', initiatiefnemer van de landelijke vredesdemonstratie in Amsterdam, op zaterdag 20 oktober. De tekst van de dagvaarding van de Vereniging van Juristen voor de Vrede vindt u hier. Informatie over samenstelling en activiteiten van het Platform Tegen de 'Nieuwe Oorlog', de tekst en ondertekenaars van het Manifest Tegen de 'Nieuwe Oorlog' vindt u op de samenwerkende websites wereldcrisis, omslag en vrede
De Argentijnse cirkel
18 oktober 2001
Het ziet er niet goed uit voor het Argentijnse toptrio van de International Waste Group. De grote vervuiler uit Rome, die naar nu blijkt niet alleen de vreselijkste chemische herrie dumpte in talloze Derde Wereldlanden, maar ook een leuk kapitaaltje bijeen heeft gegraaid bij de illegale goudhandel en het illegale vervoer van wapens naar de islamitische strijdgroepen in Kroatië en Bosnië halfweg de jaren negentig (zie onze berichtgeving over deze kwestie in deze rubriek op 11 t/m 13 oktober jongstleden). Ramini, Aguirre en Rossi zijn de afgelopen week in verzekerde bewaring gesteld naar aanleiding van hun uitspraken voor de verborgen camera's van een Telenoche-team. Weliswaar beweren ze nu dat ze een potje stonden te liegen, maar dat werd weerlegd door kolonel b.d. Gonzalez de la Vega. Destijds bedrijfsleider bij Fabricaciones Militares, het bedrijf waar de wapens oorspronkelijk vandaan kwamen. Hij verklaarde gisteren dat hij met name Ramini wel degelijk persoonlijk kent en hem voor het eerst ontmoet te hebben in 1994 binnen het kader van de bewuste wapenleveranties. De laatste ontmoeting tussen beide heren dateert zelfs van een maand geleden. Langzamerhand bevindt bijna de hele machtsconcentratie rond de Argentijns/Syrische familie Yoma zich in de greep van justitie. Inclusief ex-president Menem.
Maar of het ooit tot een proces zal komen is twijfelachtig. Want dankzij de sigaren uit eigen doos die het Internationale Monetaire Fonds een paar jaar geleden aan de Argentijnen aanbood "om de economie op orde te brengen", giert het land nu naar de financieel/economische afgrond. En mag de man in de straat opnieuw de broekriem strakker aantrekken terwijl die al op het laatste gaatje staat. Haast traditioneel wordt de roep luider om de macht weer in handen te leggen van een sterke peronistische leider. Ofwel Menem. Een goede vriend van Bush senior. De cirkel is bijna weer rond.
eenmansactie in DenHaag
17 oktober 2001
Rond 12:00 uur vanmiddag heeft vredesactivist Rob Boogert zich vastgeketend aan de dranghekken voor de Amerikaanse ambassade in Den Haag. Onder het motto "Oorlog is ook terreur" protesteerde hij daarmee tegen de voortdurende bombardementen op Afghanistan. Hij ketende zich vast omdat hij anders direct verwijderd zou worden. Burgemeester Deetman van Den Haag heeft op 8 oktober namelijk voor onbepaalde tijd demonstraties verboden bij verschillende ambassades, waaronder de Amerikaanse. "Juist in deze tijd van oorlog en terreur is de vrijheid van meningsuiting en demonstratie een belangrijk goed in onze democratie. Inperking van dit recht door het verbod van burgemeester Deetman is onacceptabel en in strijd met de grondwet." aldus Boogert. Opmerkelijk is dat in Amsterdam nog steeds acties toegestaan worden bij het Amerikaanse consulaat. Op 15 oktober vond hier nog een 'brood-dropping' plaats. Boogert hield zijn actie in aansluiting op de persconferentie van Platform Tegen de 'Nieuwe Oorlog' in Den Haag over de landelijke demonstratie aanstaande zaterdag. Na een uur werd hij door de politie losgemaakt van het dranghek en gearresteerd. Foto's zijn hier te zien.
wederom anti-oorlogsbijeenkomst Bosch' kerkpleintje
17 oktober 2001
Morgen -donderdag 18 oktober- staan we voor de tweede keer sinds de bommen boven Afghanistan exploderen op het Bossche Kerkpleintje. Van 19.00 tot 20.30 uur. Natuurlijk helpt dit niks tegen de oorlog, maar we kunnen niet anders. We kunnen niet stil blijven zitten terwijl vele honderden oorlogsdoden en duizenden gewonden vallen en vele tienduizenden mensen op de vlucht zijn geslagen. Zij voegen zich bij de miljoenen dakloze vluchtelingen en ontheemden die Afghanistan de afgelopen jaren reeds zijn ontvlucht voor godsdienstwaanzin en oorlog.
"Stop de oorlog, nu!" en "Stop het terrorisme!" roepen we, "rechtvaardigheid, geen wraak" willen we. We zijn bang voor de komende gevolgen van de huidige bombardementen. Tussen de atoombom-bezittende landen India en Pakistan lopen de spanningen flink op sinds de Amerikanen en Britten Afghanistan bombarderen. Met de oorlogspropaganda worden er oude en nieuwe vijandbeelden opgeroepen. De onverdraagzaamheid neemt wederom verontrustende vormen aan. Bommen zijn geen antwoord op vernietigend terrorisme. Wie het terrorisme werkelijk wilt bestrijden moet de voedingsbodem voor dat terrorisme wegnemen. Armoede, onderdrukking en arrogantie bouwen fundamentalisme op. Fundamentalisme met geweld bestrijden is het stomste wat je kunt doen. Het zal alleen maar sterker worden, denk aan de kruistochten. Daarom willen we dat het bommen gooien stopt, en staan we hier volgende week weer. Sluit je aan. Doe mee. Laten we elkaar zien dat er meer mensen zijn die vinden dat bommen geen argumenten zijn.
Het Anti-Oorlogs Comité DenBosch is te bereiken via Kleintje Muurkrant, Postbus 703, 5201 AS, DenBosch 073.6136927 (imelen) Op internet-adres www.wereldcrisis.nl kun je jezelf op de hoogte stellen van anti-oorlogs-acties. Kom overmorgen, zaterdag 20 oktober naar de landelijke anti-oorlogsdemonstratie in Amsterdam, vanaf 14.00 uur op De Dam.
Poeder
16 oktober 2001
Heeft u ook al een envelopje gehad met oliebollenmeel of kokosnootextract? Wij ook niet.
Maar de hysterie rond een mogelijke anthraxaanval door de club van Bin Laden wordt keurig georkestreerd naar een hoogtepunt gevoerd via de van aandeelhouders en/of subsidies afhankelijke wereldpers. Dus wie weet krijgt u ook nog bezoek van mannen in gele pakken (tussen haakjes: waar zijn die witte gebleven?) en politiefunctionarissen. Gevolgd door een hele batterij van lieden met camera's, geluidsapparatuur, laptops, mobieltjes etc. Die veelal allemaal voor hetzelfde nieuws zorgen. Voor òns is de vraag valide wie er profijt heeft van dit soort opgeschroefde ongein. In ieder geval producenten van vaccins. Een daarvan blijkt BioPort te zijn. Een bedrijf in Michigan dat in 1998 in handen is gekomen van Bioport Corporation. Enige cliënt: het Amerikaanse Ministerie van Defensie.
Een van de aandeelhouders is volgens Amerikaanse en Britse bronnen de Carlyle Group. Een Amerikaans investeringsvehikel dat zich in de loop der jaren heeft gespecialiseerd in het mondiaal overnemen van bedrijven die er veel belang bij hebben dat er grootscheepse shit is in de wereld. Grote jongen binnen het bedrijf is James Baker III, ondermeer minister van Buitenlandse Zaken tijdens het bewind van Bush sr. en "muscleman" van Bush jr. toen deze in Florida de strijd om het Witte Huis dreigde te verliezen. De vader van de huidige president eet al ettelijke jaren driftig mee uit de ruif van de Carlyle Group en was in die context onlangs nog in Saoedie Arabië. Het is niet duidelijk of hij daar vertegenwoordigers van de Bin Laden Group heeft ontmoet. Een zich nog steeds uitbreidende Saoedische industriële onderneming, die zijn fundamentalistische exponent buiten de deur zou hebben gezet en naar verluidt eveneens aandeelhouder is van BioPort. Inside informatie over BioPort is niet meer te krijgen. En het bedrijf is hermetisch van de buitenwereld afgesloten door militairen. De "grote" media worden door Washington vriendelijk geadviseerd niets over het bedrijf naar buiten te brengen. Alles in naam van de nationale veiligheid. Maar, ... Oeps, we moeten dit stukje afbreken. De postbode staat voor de deur.
Poeder (vervolg)
Loos alarm. De postbode vroeg of hij een glaasje water mocht. Hij voelde zich niet lekker.
Terug naar BioPort. Het door dit bedrijf geproduceerde anti-anthraxvaccin werd voor het eerst vrij massaal aan mensen toegediend als onderdeel van een cocktail die Amerikaanse soldaten ontvingen tijdens de Golf Oorlog. Wij weten inmiddels nog steeds niet waar het zogenaamde Golfsyndroom vandaan is gekomen, maar het vaccin van BioPort staat zeker op het lijstje van verdachten. Het is daarom niet zo verwonderlijk dat binnen het bedrijf sinds de overname in 1998 aan de formule van het product is gesleuteld. Opnieuw dienden soldaten van het Amerikaanse leger als proefkonijnen. En opnieuw was er sprake van niet zo zuinige bijwerkingen. Officieel is het middel nog niet goedgekeurd. Maar gezien de power van de Carlylegroep en zijn connectie in het Witte Huis zal dat niet lang duren. God bless America.
Brood-droppings op Amerikaans Consulaat in A'dam
15 oktober 2001
Hedenavond, maandag 15 oktober om 18.00 uur werden door zo'n zestig actievoerders brood droppings uitgevoerd bij het Amerikaanse consulaat in Amsterdam. Dit als protest tegen de hypocriete voedseldroppings in Afghanistan. Zie voor vijf foto's www.freewhere.nl.
De musketier en de Derde Man
15 oktober 2001
Professor Dario del Bufalo deugt niet. Dat is de met bewijzen gestaafde overtuiging van de regelmatig in deze rubriek voor het voetlicht tredende Nederlander Michel van Rijn, die al jaren als een ware musketier te vuur en te zwaard de misdaad binnen de kunstwereld te lijf gaat (zie o.a. de reeks "De wondere wereld van een kunstmusketier" in deze rubriek).
Del Bufalo is geen nummer nul. Hij behoort tot een roemruchte adellijke familie uit Rome en is momenteel de derde man binnen het Italiaanse Ministerie van Cultuur en rechterhand van de niet alleen op kunstgebied omstreden extraverte staatssecretaris Vittorio Sgarbi. Zoals in Italië meer gebruikelijk dan uitzonderlijk zeilt ook De Bufalo graag langs en als het zo uitkomt over de ragdunne grens van wat mag en wat niet. Dat hij daarbij in het vaarwater is geraakt van piraten die helemaal geen scrupules kennen ligt voor de hand.
Een van hen is mr. Mario Jean Roberty. Een Zwitserse advocaat die de status van miljonair heeft bereikt door willens en wetens beruchte lieden als de Libanese gebroeders Abutaam (zie ook "Complot rond een kunstmusketier" dd. 19/9), de Japanner Horiushi en de Zwitsers/Griekse Frieda Tschakos "juridisch" terzijde te staan bij de verkoop van eeuwenoude kunstvoorwerpen die gesmokkeld, gestolen of recentelijk gefabriceerd waren. Een hele reeks van Roberty's upstream-cliënten en dan met name musea ging de boot in. Met als trieste koploper het Japanse Miho-museum, dat voor een half miljard dollar kunst aanschafte bij Roberty en zijn companen uit de onderwereld. Bij een paar flagrant criminele deals dekte de vooral dankzij zijn optreden als bestuurslid van de in Bazel gevestigde Maecenas Foundation internationaal gerespecteerde Del Bufalo de zaak af. Uiteraard tegen een navenante vergoeding.
Hoe diep de "derde man" betrokken is geraakt bij de duistere manipulaties van deze kunstcriminelen moge blijken uit een tot nu toe geheim gebleven zakentrip die hij begin april in gezelschap van Roberty en Tschakos maakte naar Tajikistan. Een land dat door zijn geografische ligging een knooppunt is geworden van de handel in gestolen Aziatische kunst. Het geldgeile kunsttrio had daar op de laatste dag van hun trip (10 april) o.m. een onderhoud met de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken Habib Sanginov, tijdens een speciaal voor die gelegenheid gearrangeerde lunch. De volgende dag kwam de auto van Sanginov, die verantwoordelijk was voor de criminaliteitsbestrijding in Tajikistan, in een spervuur van kogels terecht. Hij overleed ter plekke. Of en in hoeverre die twee zaken met elkaar te maken hadden bleef duister. Net als het doel van de reis.
Ondanks de power van Del Bufalo achter de Romeinse schermen begint zijn politieke einde door dit soort fratsen echter in zicht te komen. De in het nauw gedreven hoogleraar en politicus probeert de laatste tijd nog wel zijn straatje schoon te vegen door een verhoogde activiteit bij het terughalen van gestolen Italiaanse kunstwerken. Zo wist hij samen met Roberty een met zijn medeweten door Tschakos verpatst beeld van de godin Artemis uit Japan terug te krijgen en het met veel bombarie over te dragen aan de leiding van de Riparto Operativo Carabinieri Tuttela Patrimonio Culturale (de speciale eenheid van de Italiaanse politie die zich bezighoudt met de bestrijding van de criminaliteit in de kunstwereld). Met als wisselgeld het staken van het onderzoek naar de illegale strapatsen van Tschakos in het Japanse circuit. Maar naar het zich laat aanzien is dat te laat. Voor Roberty en een flink aantal van zijn criminele cliënten luiden de klokken. En vooral dankzij het overvloedige materiaal dat Van Rijn de laatste weken in Rome heeft aangedragen lijkt de ROCTPC nu ook over voldoende bewijzen te beschikken met betrekking tot Del Bufalo's criminele activiteiten om hem van zijn sokkel te halen. Alleen het retourtje Tajikistan met een gereputeerd smokkelaarster van kunst zou overigens onder normale omstandigheden al voldoende moeten zijn. Maar wat is normaal in een land waarvan de president lid was van P2 en contacten onderhoudt met de mafia? (zie voor meer details over deze affaire www.michelvanrijn.com
