Actueel 15 - 29 april 2001
Oneliners
29 april 2001
* Koe in afwachting van een ruimploeg: dead cow walkin'.
* Geheim plan: Vermeend wil een musical met alleen maar 55-plussers.
* Korthals: hoop doet Teeven.
* Volgens een Deep Throat heeft Bush alle sexfilms uit Air Force One laten verwijderen.
* Suggestie voor een Nationaal Cadeau: een peper en zoutstelletje.
* Nieuw college voor Amsterdamse binnenstad: bordeelraad.
* Bild: Scheisspapier.
Droevige tonen aan de Bosporus
29 april 2001
Vandaag keert de voormalige Turkse minister van Staat en top-zakenman Cavit Caglar naar zijn land terug. Niet vrijwillig. Hij werd afgelopen dinsdag in de VS gearresteerd. Een paar maanden geleden was hij daar gearriveerd om aan zijn kwakkelende gezondheid te laten morrelen. Hoewel, voor een beetje insider leek het meer op een vlucht voor de Turkse justitie, die steeds meer bewijzen vond voor een paar enorme gevallen van bankfraude waarin de protègé van ex-president Demirel ean hoofdrol schijnt te hebben vervuld. Een ontluistering die zelfs de Turkse man in de straat, die zeker de laatste jaren wel gewend is geraakt aan onthullingen over corruptie in de hogere (politieke) echelons, wat zwaar op de maag ligt. In februari 1999 raakte namelijk bekend dat PKK-leider Öcalan na zijn arrestatie in Kenya door de Turkse geheime dienst met een privé-jet van Caglar naar Istanbul was overgebracht. Caglar kon voor het nationalistische deel van de Turkse samenleving nooit meer stuk( zo leek het. Maar nu, ruim twee jaar later, hangt de vlag er duidelijk anders bij. De ex-politicus wordt verantwoordelijk gehouden voor de ineenstorting van de Egebank (waar een neef van Demirel de scepter zwaaide) na een illegale transactie, waarbij hij 7,5 miljoen dollar wist weg te moffelen. Daarnaast versierde hij grote leningen bij de Interbank terwijl hij zelf in da Raad van het Bestuur ervan zat en wordt verdacht van het minder welvoeglijk leeghalen van de ruif bij de Etibank. Alle bankverliezen kwamen weliswaar door een in 1994 van kracht geworden wet voor rekening van de staat, maar desondanks ontstond mede daardoor grote druk op de lira en later zelfs een gierende devaluatie. En dat had direct invloed op de portemonnee van dezelfde man in de straat die Caglar twee jaar tevoren nog zo hoog had zitten. Het lied lijkt uit. Hoewel dat aan de Bosporus nooit met zekerheid gezegd kan worden.
Modern Times
27 april 2001
Met ingang van vandaag liggen 20 dossiers van top-Nazi's die de CIA in de loop der tijd heeft aangelegd ter inzage bij de National Archives. Daaronder bevinden zich de files van Adolf Hitler, Josef Mengele, Adolf Eichman en Heinrich Müller. Over die laatste, het voormalig hoofd van de Gestapo, gaan de laatste tijd geruchten dat hij na zijn verdwijning in 1945 vrolijk voor de CIA aan de slag is gegaan. Hetzelfde wordt beweerd van Kurt Waldheim, de vroegere secretaris-generaal van de Verenigde Naties en ex-president van Oostenrijk. Ook zijn file ligt klaar voor doorlichting, ondanks het feit dat hij zeker niet tot de top van het Nazi-regime heeft behoord. Het zijn meer de hardnekkige geruchten die steeds weer opdoken dat Waldheim in 1971 het baasje van de VN werd onder "dekking" en met steun van de CIA, die hebben genoopt tot vrijgave van dit nog vrij recente dossier. Komen we misschien meteen aan de weet wat de Mossad in 1987 heeft uitgespookt met het Waldheim-dossier in het VN-gebouw. Een citaat uit het "Mossad, de keerzijde van het bedrog" van ex-Mossadagent Victor Ostrovsky (uitgeverij Van Reemst, Houten, 1994):
"Dit brandmerken [van Waldheim] werd uitgevoerd door een veldeenheid van A1 die een VN-gebouw aan Park Avenue South in New York was binnengedrongen en verschillende belastende documenten uit andere dossiers aan dat van Waldheim en nog wat mensen voor toekomstig gebruik had toegevoegd. De valse documenten werden vervolgens door de Israëlische ambassadeur bij de VN Benjamin Netanyahu "ontdekt" als onderdeel van een lastercampagne tegen Waldheim, die kritisch stond tegenover de Israëlische activiteiten in Libanon". Kan dus best smullen worden. Je houd het overigens niet voor mogelijk dat zulke Nazi-dossiers worden vrijgegeven in een land dat notabene opnieuw onder leiding staat van een familie, die de basis voor haar macht heeft te danken aan levendige handel met de Nazi's. Raar volk die Amerikanen.
Wea in het oog van de cycloon
27 april 2001
De na zijn vreselijk vermoeiende trip naar de Antillen onverwacht in Argentinië opgedoken Willem Alexander moet verrast zijn geweest over de politieke heisa in het land van zijn schoonfamilie in spe. Oorzaak is het verzoek van onderzoeksrechter Carlos Stornelli aan zijn superieur om Carlos Menem in verzekerde bewaring te mogen stellen. Hij denkt over voldoende bewijzen te beschikken om de vroegere Argentijnse president voor minimaal vijf jaar achter de tralies te deponeren wegens het leidinggeven aan een criminele organisatie tijdens zijn presidentschap. Die organisatie wordt ondermeer verdacht van de smokkel van wapens naar Ecuador en Kroatië in de eerste helft van de jaren negentig, terwijl toen voor die landen een VN-embargo van kracht was. Binnen het kader van deze affaire zijn inmiddels al tegen drie ministers uit Menem's regeringsperiode en een aantal hoge militairen aanklachten ingediend en is vorige week Menem's ex-zwager Emir Yoma liefdevol opgenomen in een politiecel. Omdat de populaire Menem volgens de Argentijnse pretpers zich weer kandidaat wil stellen bij de volgende presidentsverkiezingen, krijgt de door Stornelli veroorzaakte politieke storm langzaamaan de potentie van een cycloon. Zie voor de achtergronden van deze zaak het artikel "Steekspel rond een uranium-deal" in De Morgenster.
Bedelen voor oorlogsuitgaven
26 april 2001
De Columbiaanse president Pastrana is op tournee door Europa. Hij wil niet alleen begrip kweken voor de zogenaamde "war on drugs" in zijn land maar ook een forse financiële injectie daarvoor van de EU-landen. Daarover wordt eind deze maand gedelibereerd in Brussel en het kan natuurlijk nooit kwaad om de belangrijkste landen van ons Europees onderonsje alvast een beetje gunstig te stemmen. De kosten van Pastrana's omstreden operatie zijn geraamd op 7,6 miljard dollar. Colombia wil daarvan zo'n drie tot vier miljard voor eigen rekening nemen. De VS draaien al op voor 1,7 miljard en de rest moet volgens Pastrana's huishoudboekje bij "ons" vandaan komen. De Britten zullen zonder twijfel nog wel een gebaar willen maken nu zij zich de facto al hebben aangesloten bij de Bushboys in de Colombiaanse jungle (zie het bericht "Samen staan we sterk" van 19 april jongstleden in deze rubriek). De Duitsers zijn in Colombia de grootste investeerders van de EU, dus die zullen wellicht ook niet ongenegen zijn om wat in Pastrana's collectebus te duwen. Alleen Frankrijk is een twijfelgeval. Het heeft een rigide anti-drugsbeleid, maar een even rigide hekel aan de VS.
Of Nederland gaat reageren op de bedelpartij van de Colombiaanse president is ook nog niet helemaal duidelijk. Weliswaar dragen wij al een flink steentje bij aan de drugsoorlog via de inzet van vliegtuigen en schepen vanaf de Antillen. Maar bij verschillende fracties in de Tweede Kamer leeft enige vrees dat de drugsoorlog zal verworden tot een burgeroorlog. En daar wil Den Haag uiteraard niet al te graag mee geassocieerd worden. Daarmee gaat het overigens voorbij aan de hedendaagse werkelijkheid in Colombia, waar sedert begin januari al zeker achthonderd onschuldige burgers zowel door "linkse" rebellen als rechtse paramilitairen zijn vermoord. Maar je raakt zo langzamerhand wel gewend aan vertragingen. Ook in de Nederlandse politiek.
Verboden vruchten
25 april 2001
In Mexico is een taxichauffeur aangehouden met acht grote blikken gevuld met stukken perzik op zware siroop. Op zich was daar niks mis mee, ware het niet dat er ook in totaal 10 kilo opium in verborgen zat. Dat schijnt ook daar niet te mogen. Volgens de locale pers was er geknoeid met de labels op de blikken, maar de naam van de firma bleef onvermeld. Die methode is overigens niet nieuw. Het gaat om een beproefd recept dat veelvuldig is toegepast door de broer van de vroegere Mexicaanse president Salinas, Raul. Een tijdlang eigenaar van een tak van het fruitige wereldconcern Del Monte, voor hij de nodige wrange vruchten plukte van zijn verboden handel. Diezelfde labels werden volgens een goed geïnformeerde Nederlandse bron ook gebruikt door de Cypriotische firma Learned Ltd., dat werd bestuurd door de uit Engeland gevluchte eigenaar van de Britse verpakkingsfirma Polly Peck, Asil Nadir. Ze dekten de lading van blikjes vol met overheerlijk Turks fruit en een flinke dosis heroïne (zie ook het artikel "Mexicocaine met een Hollands sausje" op de site van De Morgenster). Zelfs voor de nieuwe, zo geroemde Rotterdamse scanner praktisch niet te traceren. Een slimme smokkelaar is nu eenmaal niet voor een blikje te vangen.
Leuke vondst
25 april 2001
Eindelijk weer eens iets vermeldenswaard uit de soap rond de geheime fondsen van de CDU. De vroegere penningmeester Kiep had tot nu toe altijd bestreden dat hij voor zichzelf en zijn twee medecomplotteurs ook het nodige had afgetapt uit het stuwmeer van de jaarlijks in het geheim aan zijn partij toegespeelde miljoenen. Op aandringen van de Duitse parlemantaire enquêtecommissie had hij zuchtend nog maar eens in zijn kasboek rondgesnuffeld en ja hoor, op bladzij 35 vond hij plotseling een miljoentje dat niet van hem was. Dus dat bedragje wie ein Speer weer teruggeheveld naar de rekening van zijn partij. Daarmee is echter zoals zo vaak een nieuw probleem geboren. De vraag is namelijk waar het geld oorspronkelijk vandaan is gekomen. Kiep heeft totnutoe ontkend dat het afkomstig was van de bankrekening van de in 1993 opgeheven Liechtensteinse Norfolkstichting, waarlangs de Duitse industriële grootmacht Siemens de genegenheid van Don Kohleone verwierf. Maar Kiep heeft al eerder gejokt. Wordt het toch nog gezellig in Berlijn.
Foutjes, bedankt
24 april 2001
In het Paasweekeinde heeft een doodseskader zeker veertig inwoners van een Colombiaans dorp in de provincie Cauca met kettingzagen en met wat meer gangbaar wapentuig vermoord. De dorpsbewoners zouden volgens de rechtse militia van het AUC geheuld hebben met de "linkse" beweging FARC en dat was voldoende om ze over de kling te jagen. Voor de overval uit hadden de bewoners van de streek al dringende oproepen gedaan aan de regeringstroepen om het dreigende gevaar in de kiem te smoren. Vergeefs. De legerleiding hechtte blijkbaar meer waarde aan de opinie van met de CIA verbonden Amerikaanse adviseurs in de regio die meldden, dat in de wijde omgeving geen spoor van AUC-commando's was te bekennen. Duur foutje. Dat geldt eveneens voor het spotten van een "verdacht" vliegtuigje boven het grensgebied van Brazilië en Peru door de bemanning van een CIA-Cessna afgelopen vrijdag. Volgens de ijverige cowboys uit Langley zat het er dik in dat het om een geval van drugssmokkel ging. De Peruaanse luchtmacht bracht naar aanleiding van hun berichtgeving een straaljager in stelling en haalde het vliegtuigje neer. Achteraf bleken de inzittenden ervan tot een gezinnetje te behoren dat het Baptistische woord van God in de Peruaanse jungle probeerde te verbreiden. De piloot raakte gewond. Van het gezin werden de moeder en één van haar kinderen gedood. Haar man en het tweede kind bleven ongedeerd. Het enige hallicunerende aan boord van hun toestelletje waren een paar bijbels. Je zal maar Amerikaanse adviseurs hebben aangetrokken om de orde te handhaven. Duur foutje.
Quebec afgelopen, 400 arrestanten
23 april 2001
(zie eerdere berichten in deze rubriek...) Meer dan 400 mensen blijken te zijn gearresteerd bij de protestacties rondom de vrijhandels-top in Quebec, afgelopen weekend. De helft van hen zaterdagavond tussen 6 uur 's avonds en 3 uur 's nachts. Sommige arrestanten van vrijdag zijn inmiddels alweer vrijgelaten, maar velen zitten nog vast. De meeste mensen hebben belachelijke aanklachten gekregen, waaronder het veelvuldig gebruikte "verdacht gedrag". 30 Arrestanten hebben hun naam niet gegeven, twee vrouwen zijn meteen in hongerstaking gegaan en weigeren elke medewerking met de politie. De behandeling van de arrestanten is als vanouds, maar niet zo slecht als in Praag. Veel arrestanten hebben meer dan zeven uur geboeid in bussen gezeten die doordrenkt met traangas waren, omdat ze in de buurt van het slagveld geparkeerd stonden.
Op zondagmorgen verklaarde een politie-agent op de tv dat ze "iedereen zouden arresteren die nog met een gasmasker op rondliep". Onduidelijk is of dat officieel beleid was, maar erg serieus werd het niet genomen, want dan hadden ze ongeveer de helft van de bewoners van de buurten St. Jean Baptiste en Saint Roque mee moeten nemen. (Zaterdagnacht heeft een groep mensen nog een legerdumpzaak in Saint Roque geplunderd om aan gasmaskers te komen... het was een van de weinige winkels die beschadigd raakte).
Terwijl de televisie op zaterdagavond vertelde dat de grote demonstratie van die dag uit ten hoogste 25.000 mensen bestond, melden verschillende kranten vandaag dat het getal ergens tussen de 40.000 en 60.000 is geweest! Deze berekening is onder meer gemaakt door het tellen van het totaal aantal bussen met demonstranten. Dat waren er 1400 ! Als in elke bus gemiddeld 40 mensen zaten, heb je al meer dan 40.000 demonstranten. Dan zijn daar dus nog niet de lokale bewoners bij opgeteld, en de naar schatting 10.000 demonstranten die al in de stad aangekomen waren (en bijvoorbeeld op vrijdag al aan de slag waren). Minstens een vierde van de deelnemers aan de demonstratie is na of tijdens de demonstratie de hoge binnenstad ingeklauterd, tegen de stroom traangas in, om in de buurt van het hekwerk te komen. Volgens kranteberichten is er op zaterdag op tenminste 30 plekken bij de muur traangas (en andere projectielen) ingezet.
Zaterdagnacht zijn er op verschillende plekken brandende barrikades opgericht vlak tegen de muur aan, waarbij ook voortdurend de politie bestookt werd. Daarbij is het (eerdervermelde) ehbo-centrum door de politie ontruimd, en hebben ze een salvo rubberkogels in de ingang van het indymedia-centrum gegeven, waarbij een persoon gewond raakte. Tenminste vier journalisten zijn door de politie gearresteerd; een cameraman van lokale zender TQS is daarbij flink afgetuigd en een fotograaf van de New York Times werd zelfs vastgehouden omdat hij beschuldigd werd van het "hinderen van het werk van de politie". Naarmate de dag vorderde werden steeds meer zendwagens van TV-stations voorzien van grafitti waaronder de tekst "WE LIE". Maar ze werden niet door demonstranten aangevallen. Naar verluidt heeft de ME op vrijdag een traangasgranaat in een zendwagen van Radio Canada weten te mikken, waarna er brand in de wagen uitbrak. Een andere auto die uitbrandde was van een buurtbewoner. Ook daar was een granaat ingeschoten (kun je nagaan hoe heet die dingen zijn). De volgende dag heeft de woedende eigenaar er een karton opgeplakt met de tekst "De Politie heeft mijn auto in de hens geschoten. Gaan ze de schade vergoeden? We hebben geprobeerd te vertrekken, maar er heerst hier een staat van beleg". Hij legde uit dat hij dat ook had gedaan omdat "anders de media het ding zouden filmen en de actievoerders de schuld geven". Op zondag was de stemming een stuk rustiger. De demonstranten die nog in de stad waren, waren grotendeels naar de buiten het centrum gelegen bajes getrokken om arrestanten te steunen. Op een paar plekken bij de muur werd nog door groepen mensen getrommeld en gedanst, maar er was voor het eerst geen traangasgeschiet, hoewel (ondanks dat de regen ingezet had) er nog steeds een damp hing die ogen deden tranen en de keel verschroeide, waardoor nog veel mensen gasmakers en skibrillen ophadden). Er werden ook nog mensen gearresteerd die in het hek zaten te knippen. In de St Jean Baptiste was bij de muur een open microfoon ingericht door het buurtcentrum, waar honderden mensen urenlang zaten en stonden te luisteren en iedereen kon zeggen wat hij/zij ervan vond. Ook veel buurtbewoners namen het woord, in het algemeen om te zeggen dat ze achter de actievoerders bleven staan (sommige zelfs om onder luid applaus op te roepen om "nooit op te geven") en om te verklaren dat ze de regering niet zouden vergeven wat ze hen aangedaan hadden. Ook binnen de afzetting zijn trouwens nu spandoeken tegen de FTAA te zien, en op zaterdag liepen twee 'ingesloten' bewoners met een spandoek te demonstreren, hetgeen een bizar gezicht was maar uiteraard enthousias door ons 'buitengeslotenen' onthaald werd. Wat betreft de gewonden waarover in het vorige bericht gemeld werd; de man die door een plastic kogel in zijn hals geraakt werd ligt ligt in het ziekenhuis en zijn situatie wordt door de artsen omschreven als "kritiek maar stabiel". Er is iemand die een of meer vingers moet missen omdat een granaat in zijn hand ontplofte toen hij hem probeerde terug te gooien, en iemand anders heeft oogletsel opgelopen toen een granaat vlak bij z`n hoofd afging. Een man liep een gebroken arm op nadat hij van vijf meter afstand (bewust) door een ME-er met een traangasgranaat beschoten werd. Er zijn nog tientallen andere minder ernstige verwondingen.
O ja, dan was er ook nog een officiële top. Naar verluidt is die naar planning verlopen, en afgesloten met een slotverklaring die we voor de top al wisten, en is de inhoud aangevuld met wat fijne beloftes om ook wat voor de armen te doen (internet!). Maar met dat soort teksten weten Bush en zijn collega`s wel raad (remember Kyoto?). Erg grappig was het moment waarop de 34 ministers de deuren voor de pers dichtdeden, en ook de luidsprekers naar buiten afsloten, maar vergaten het kanaal van de tolken af te sluiten, waarna alle media konden horen wat de regeringsleiders elkaar te melden hadden als ze onder elkaar zijn (zo konden we Fox van Mexico en Cardoso van Brazilië een beetje horen sputteren over de grote armoede in hun land en dat ze toch problemen verwachten als de vrijhandelszone er komt). Maar goed, dat ze dat papier ondertekend hebben is nog maar het begin. De ingangsdatum is op 1 januari 2005 gezet, dus er kan nog van alles gebeuren. In ieder geval hebben de organisatoren van de top alweer voor de camera`s lopen te verklaren dat alles naar wens verlopen is, en dat ze geen moment in paniek zijn geweest...
Er is ook nog gedemonstreerd bij verschillende grensovergangen tussen de VS en Canada (onderandere door de honderden demonstranten die het land niet inkwamen) en in Brazilië op 20 april: In Sao Paulo kwamen zo`n 1500 mensen de straat op en werden door de politie aangevallen met als resultaat een hoop gewonden en zo'n 80 arrestaties.
Ter illustratie van de sfeer nog een annecdote: Al de dichtgetimmerde etalages rondom de "muur" zijn tijdens de protestdagen veranderd in een kilometerlang mededelingenbord waarop iedereen schreef wat hij/zij ervan vond. In veel gevallen hadden de winkeliers of bewoners er een viltstift aan een touwtje naastgehangen. Veel gescheld op Bush natuurlijk (wat in het Frans nog leuker gaat, want dan klinkt dat als "mond" zoals in de zin "ftaa, je stinkt uit je mond"). Maar één van de tienduizenden bijdragen was een getekende anzichtkaart van een actievoerder aan zijn moeder met de tekst "Lieve mams, alles gaat redelijk naar wens hier in Quebec. Ze hebben hier trouwens een rare manier om van hun afval af te komen! Eerst brengen ze het boven op de heuvel van de stad, dan zetten ze er een groot hek omheen, vervolgens komen er duizenden mensen die het de rivier in douwen..." Groet, kees (
De zak van Chirac
23 april 2001
Aanstaande woensdag komt het boek "Les Gaullistes en l'argent" van de Franse schrijver Philippe Madelin op de markt. Daarin wordt onthuld dat president Chirac in navolging van zijn voorgangers de beschikking heeft over een geheime geldzak waaruit hij na overleg met zijn premier (of dat nou een politieke tegenstander is of niet) kan putten om speciale adviseurs een beloning te bezorgen zonder dat de belasting daar zijn grijpgrage tengels naar kan uitstrekken. Verder kan hij wat linke initiatieven van het Elysée of zijn eerste ministers ermee subsidiëren zonder dat het parlement begint te zeuren en er zelfs sommige louche zaakjes uit de privésfeer mee afdekken. Volgens Madelin is het bedrag momenteel opgelopen tot zo'n 150 miljoen gulden. Dit spaarvarkentje zag het levenslicht tijdens het presidentschap van generaal De Gaulle en was oorspronkelijk bedoeld om vuile streken van de Franse geheime dienst te financieren. Zo werd het bijvoorbeeld aangesproken voor de geruchtmakende operatie tegen de Rainbow Warrior van Greenpeace in Nieuw Zeeland. Daarnaast diende het tientallen jaren om de verkiezingscampagnes van de Gaullistische partij financieel te ondersteunen. Noodgedwongen werd later ook de leiding van de socialistische partij op de hoogte gesteld van de aanwezigheid van het illegale kapitaaltje, zodat ook zij er af en toe gebruik van kon maken. Een ding staat dus wel vast: Niet alleen Chirac is een engerd.
Quebec, zaterdag 21 april, 23.00 uur
22 april 2001
(Zie gisteren in deze rubriek voor een eerder verslag)... Kort nadat 's morgens de demonstratie becon met naar schatting zo`n 40.000 (!) deelnemers, begonnen de straten alweer naar traangas te ruiken. Overigens scheen er ook een heerlijk zonnetje. Terwijl de grote demonstratie rechtsaf de stad uitliep, splitsten duizenden zich van de officiële demo-route af om de hooggelegen binnenstad in te gaan in de richting van de afzetting. Al snel herhaalden de taferelen van gisteren zich, behalve dat er nu minstens dubbel zoveel demonstranten waren. Op drie plekken werd het hekwerk omvergehaald (terwijl politie van achter dat hekwerk met traangas, plastic en rubber kogels, pepergas en waterkannonnen de demonstranten te lijf ging).
Vooral op de hoek bij de Cote d'Abraham werd de politie fel bekogeld met stenen en flessen, en sporadisch een molotov-cocktail. Maar op de meeste andere plekken waren demonstranten minder militant, en kregen ze toch de volle laag. De 'medics' (EHBA, eerste hulp bij acties) hebben verklaard dat ze inmiddels duizenden mensen behandeld hebben voor traangas-verwondingen. Er zijn enkele zwaar(der) gewonden, vooral mensen die door plastic kogels en traangasgranaten gewond raakten. Een persoon mist een paar vingers, een ander is in de nek geraakt door een plastic kogel. Het medisch centrum van de actievoerders is overigens vanavond met getrokken pistolen ontruimd door de politie, die alle ehbo-spullen vernielde. Ook het indymediacentrum staat nu onder het traangas.
Na verloop van tijd was het zeer sterke traangas overal in de wijk St Jean te voelen. Iedereen liep met doeken voor het gezicht rond en gasmaskers op, al dan niet van eigen makelij. Bijna elke winkel heeft trouwens affiches voor de (vaak dichtgetimmerde) etalage hangen, waarin de actievoerders welkom geheten wordt "omdat deze buurt een traditie van solidariteit heeft". Veel buurtbewoners hebben plastic flessen gevuld met water in de deuropening staan, spandoeken uit het raam hangen of laten muziek uit de ramen horen. Hoe vreemd het ook mag lijken, er is tot nu toe geen grafstemming hier, eerder een vastberaden feestelijk gevoel van saamhorigheid.
Er zijn 145 arrestaties, het is nu 23.00 uur en de politie heeft klaarblijkelijk besloten de mensen verder op te gaan jagen, want er galoperen overal groepen ME rond, die (het wordt eentonig) driftig traangas schieten. Ook rijden er nu busjes rond met arrestatieteams.
Door de acties is de openingsceremonie trouwens gisteren twee uur te laat begonnen. Vandaag konden enkele ministers niet bij het begin van de onderhandelingen aanwezig zijn, omdat hun limousines niet (binnen de afgezette zone) langs de demonstranten konden komen, en het grote congrescentrum heeft vandaag twee keer de boel stil moeten leggen omdat er teveel traangas binnengedrongen was. Zeven mensen (waaronder de gisteren hier genoemde Jaggi Singh) zijn gisteren van straat geplukt of van hun bed gelicht omdat ze beschouwd worden als organisatoren van de radicalere acties. Morgen meer nieuws, nu hangt de helikopter boven ons huis en gaan we kijken wat er op straat gebeurt...
Kees (
Stel je op de hoogte door de volgende websites te bezoeken: www.oqp2001.org; Indymedia-Quebec en/of XminY Solidariteitsfonds.
Rechtse babbels in Amman
21 april 2001
In het artikeltje "Afgeblazen" van 26 maart jl. in deze rubriek berichtten wij al dat een aantal westerse war- samen met een paar Arabische heethoofden van plan waren om op 31 maart een soort symposium te houden in Beiroet. Thema: "Revisionisme en Zionisme". Een van de te behandelen onderwerpen: de Joodse leugens rond de Holocaust. De Libanese premier Hariri stak indertijd op aanraden van een heel stel vooraanstaande Arabische intellectuelen een stokje voor de bijeenkomst. Maar de organisatoren namen daar geen genoegen mee. Ze veranderden hun planning en prikten 8 april als datum voor een gezellig samenzijn in Amman. Maar ook daar trokken ze een niet. Desondanks wisten de ultra-rechtse diehards van geen wijken. Nu hebben ze de conferentie voor morgen op de kalender gezet. Opnieuw in Amman. Zij het nu niet meer officieel, zodat de Jordaanse regering eventueel de handen in een teiltje onschuld kan wassen. Je vraagt je af waarom zoveel moeite wordt gedaan om een bijeenkomst van een stel verdwaalde rechtse rakkers te voorkomen. Per saldo is het heel wat belangrijker om een eind te maken aan de geweldsspiraal, die is ontstaan na een bezoekje aan de Tempelberg van een Israëlisch politicus met het politiek vernuft van een brontosaurus in de paartijd. Maar daarom zijn wij ook geen politici geworden. Of premier.
COT - Crisis BV
21 april 2001
Het Crisis Onderzoek Team Universiteit Leiden dat zojuist in DenBosch het rapport "Bossche Avonden" heeft afgeleverd (zie gisteren in deze rubriek) is vandaag onderwerp van een kritische beschouwing door Joep Dohmen in de NRC. Aangezien we als Kleintje Muurkrant de brieven reeds geschreven hadden om een WOB-procedure te starten teneinde er achter te komen hoeveel geld dat rapport heeft gekost is het wel aardig om te vermelden dat dit allemaal in de NRC van vandaag te lezen is. "Bossche Avonden" heeft de bestuurlijke driehoek 192.185 gulden gekost. Niet niks dus, maar dat kan ook niet anders wanneer je weet dat rampenprofessor Uri Rosenthal per dag 4.462 gulden declareert. Uit het NRC-artikel blijkt verder dat het COT feitelijk niks met de Universiteit van Leiden van doen heeft (ze betalen 30.000 gulden per jaar voor de naam) en dat er nogal wat dubbelfuncties en belangen spelen die ernstige vragen oproepen omtrent de onafhankelijkheid van het COT. Kortom een schitterend artikel dat helaas pas net na de bespreking van het COT-rapport in DenBosch beschikbaar komt. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Quebec, vrijdag 20 april, 20.00 uur
21 april 2001
Het traangas waait hier inmiddels rijkelijk rond. Vandaag was de eerste dag van de top. Alle delegaties zijn dus inmiddels aangekomen. CASA/CLAC, de 'radikale' antikapitalistische koepel had een dag van directe acties georganiseerd, die begon met een demonstratie vanuit de Universiteit van Laval. Vlak voor aankomst deelde de demonstratie zich naar Praags model in drie groepen, waarvan eentje het hekwerk dat de binnenstad afschermde frontaal aanviel. Binnen een paar minuten lag een deel van het hek omver, een groep van zo`n 100 demonstranten die na enig aarzelen de zone binnenging, werd door de ME opgevangen, die met van alles bekogeld werd en vervolgens de meute in een wolk traangas hulde en weer buiten het hekwerk verdreef. Daarna hield de traangas-orgie niet meer op, urenlang werden menigtes die te dicht bij de 'muur' kwamen of van de ME-linies die daarbuiten straten afzetten, bestookt met traangas. Iedereen liep te huilen. Ook werd er af en toe met plastic kogels geschoten, zoals ik zelf heb mogen constateren toen een vrouw naast me plotseling omviel nadat ze op haar been geraakt werd. De ME-ers die die dingen afschieten gebruiken een geweer met een laser-richter. De demonstranten die verder niet echt veel verzet boden werden in de loop van de middag verdreven uit de zone rondom de muur.
Het is moeilijk om te schatten hoeveel mensen aan de protestacties deelnemen, maar het zijn er heel veel, zeker een paar duizend. In het district van de Rue St Jean waar een geweldloos "carnaval tegen het kapitalisme" georganiseerd werd, begon de dag een stuk rustiger. De 1400 rollen toiletpapier (als geste van internationale solidariteit door Nederlandse groepen bekostigd) werden enthousiast over het hek geslingerd.
Volgens een onbevestigde bericht zijn er inmiddels 80 mensen gearresteerd. Een bekende activist, Jaggi Singh, werd 's-middags op een schandalige manier gearresteerd; terwijl hij gewoon ergens bij het Carnaval in de zon zat, stopte er een ongemerkte bus, waar vier mannen uit sprongen die Singh de bus in gooiden, kwade omstanders met knuppels op een afstand hielden en daarna wegscheurden met open deuren.
Morgen (zaterdag) om 12 uur begint de grote demonstratie waartoe ook allerlei brede organisatie en vakbonden opgeroepen hebben. De vakbonden zijn ondertussen woedend omdat uit de uitgelekte concept-tekst blijkt dat het verfoeide "artikel 11" in de verdragstekst opgenomen is (welliswaar tussen aanhalingstekens, wat betekent dat er nog over onderhandeld wordt). Het betreft hetzelfde artikel dat in NAFTA opgenomen is, en bedrijven het recht geeft om overheden voor een soort interne rechtbank aan te klagen als ze zich benadeeld voelen, waarbij ook "sociale onrust" als reden mag gelden. Op een persconferentie de dag voor 't begin van de top verklaarde een delegatie van bonden uit het hele continent dat met deze tekst zelfs stakingen als inkomstenderving opgevoerd zouden kunnen worden.
De tegendemonstratie begint in de buurt van de zone waar de top gehouden wordt, maar legt vervolgens een route af die steeds verder van de top afvoert. De radicalere activisten hebben besloten in een eigen blok aan de demonstratie deel te nemen, maar halverwege af te splitsen om weer naar het top-gebied toe te gaan. Enkele vakbonden hebben verklaard zich bij de afsplitsende goep aan te zullen sluiten. Wordt vervolgd...
Kees (
Bossche Rellen
20 april 2001
Gisterenavond vond dan het lang uitgestelde politieke debat plaats tussen de Bossche gemeenteraadsleden en de bestuurlijk verantwoordelijken, dat wil in dit geval zeggen burgemeester Rombouts. Hij is er uiteindelijk vrijwel zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Het debat diende namelijk eerder de behoeften van de parlementaire democratie en de daarbijbehorende theatrale wetten dan de zoektocht naar de waarheid.
Alle oppositie-partijen hadden een beetje kritiek jegens het persoonlijke optreden van de burgeneester en de coalitie dekte hem. Feitelijk is dat wat er gisterenavond is gebeurd. Dankzij het uitvoerige COT-rapport 'Bossche Avonden' beschikt de gemeenteraad nu over een aantal kwalificaties over de Graafsewijk in DenBosch waar alle problemen naar te herleiden zijn. Was iedereen er in de eerste dagen na de rellen van overtuigd dat de rellen alles te maken haden met het "schietincident" -de term waarmee de politiekogels bedoeld worden die Pierre Bouleij in de rug troffen- nu lijkt de discussie zich te beperken tot de sociale structuur van die Bossche volkswijk. Gisterenavond vielen regelmatig zinnen als "de Graafsewijk biedt een goede voedingsbodem voor gezagsondermijnende activiteiten" en "in de buurt vond uiterst crimineel volksgeweld plaats door een groep criminelen" en "we moeten afrekenen met de criminele intimideringspraktijken in deze wijken" en "het smeulende ongenoegen moet aangepakt worden".
En er is natuurlijk ook een heleboel aan de hand daar in die Graafsewijk. Vorige week woensdagavond viel daar nog een dode. Tijdens een forse vechtpartij naar aanleiding van een scheidingsprocedure in de Wilgenstraat overleed de 65-jarige Piet van de Wildenberg. De man is volgens het Brabants Dagblad van 13 en 14 april jongstleden overleden aan een hartstilstand maar in de volksbuurt gaat het verhaal rond dat hij traangas in zijn gezicht heeft gekregen dat door één van de vechtersbazen zou zijn gebruikt. Naast traangas werd er geknokt met een koevoet en een schroevendraaier. Dat geeft natuurlijk de spanning in de wijk wel aan. Maar uiteraard is er veel meer aan de hand.
Nu lijkt het alsof de dood van Pierre Bouleij door een paar politiekogels geen enkele rol meer heeft gespeeld bij het volksoproer. Dankbaar citeren gemeenteraadsleden hierover het COT-rapport. Maar het feit dat het rijksrecherche-rapport naar de dood van Boeleij vier maanden na de schietpartij nog steeds onder de pet gehouden wordt, sterker nog, dat het rijksrecherche-rapport ondertussen de status heeft gekregen van een "Gerechtelijk Vooronderzoek" waarmee het nog maanden geheim zal blijven, blijft vrijwel onbesproken. Daaruit zou uiteraard kunnen blijken wat er allemaal precies gebeurd is in en rond het huis van Pierre Bouleij aan de Trompet in de Bossche wijk Hambaken.
Dan kun je pas conclusies trekken over hoe pissig alle vrienden en bekenden waren die zich vrijwel onmiddellijk na de schietpartij verzamelden in de buurt. Het is onbegrijpelijk dat de vlam die daar in de pan sloeg zo weinig meegenomen wordt in de beoordeling van het latere geweld.
Nu de politieke angel uit het debat gehaald is zal het de komende maanden binnen de gemeente DenBosch wel gaan over hoe welzijnswerkers in de Graafsewijk moeten gaan interveniëren en dat justitie en politie meer bevoegdheden dienen te krijgen om op te treden in volkswijken als de Graafsewijk, Boschveld en De Hambaken. Teveel lijkt men over te hellen naar "repressie". Te weinig oog is er voor de ontstellend grote kloof die er gaapt tussen de bestuurders en de door hen bestuurden. Zoals zo vaak heffen bestuurders het glas, doen nog een plas en laten alles zoals het was.
(Vanmiddag zond de NCRV een radiodocumentaire uit over "de Zaak Bouleij". Morgenochtend vroeg wordt deze herhaald, van zes tot zeven uur op Radio 747 AM)
Oneliners
20 april 2001
* Borst is voor D'66 bezig met de ontwikkeling van een politieke zelfmoordpil.
* Toch wel typisch dat dat idee over die zelfmoordpil weer wordt gelanceerd als er bij de NS steeds gestaakt wordt.
* Putin wil in de media een grotere staatsinput.
* Aangeboden: Geheel verzorgde dagtrip naar Kootwijkerbroek.
* In de Amstel Goldrace mogen ze dan geen keistroken hebben, met je fiets door die MKZ-badjes ploeteren is ook niet mis.
* ABN: Alle Bankregels Negeren.
* Als het zo doorgaat met die MKZ in Friesland dan kunnen de rayonhoofden ook wel thuisblijven.
* In Amerika wordt de politie uitgerust met een radarapparaatje om door muren heen te kijken. De gemeente Den Bosch is de eerste buitenlandse klant.
Samen staan we sterk
19 april 2001
Sinds afgelopen zomer heeft de Britse minister Mo Mowlam drie bezoeken afgelegd aan Ecuador om in het grensgebied met Colombia de boeren aan te sporen van de cocateelt over te stappen op de verbouw van andere gewassen. Spinazie of zo. In datzelfde gebied opereren Amerikaanse rambo's die naast hun riante salaris een extra bonus opstrijken voor het kelen van elke Colombiaanse "rebel" die de grens durft over te steken. Het is niet bekend of Mowlam bij een van haar trips getuige is geweest van een demonstratie.
Inmiddels heeft zij wel twee Britse generaals en het vroegere hoofd van het Noordierse veiligheidsbureau naar Colombia zelf gestuurd om de regeringstroepen te instruëren bij hun strijd tegen de "linkse" guerillabeweging FARC, die dankzij formidabele drugsinkomsten voldoende wapens kan aanschaffen om met succes het door haar veroverde gebied te verdedigen. De Britten hebben zich daarmee openlijk aangesloten bij de Verenigde Staten, die eveneens een groot aantal militaire adviseurs in de regio hebben gehuisvest. De officiële reden voor Mowlam's kruistocht is het toenemend gebruik van coke bij de Britse jeugd. Een recent onderzoek heeft aangetoond dat meer dan een derde van de jongeren wel eens coke gebruikt. Vooral omdat de aanvoer de laatste jaren enorm is toegenomen en de prijs daardoor zo schrikbarend is gezakt dat de aankoop ervan ook voor de mensen met een smalle portemonnee haalbaar is geworden.
Maar een andere zwaarwichtige reden om zich bij de Bush-clan aan te sluiten ligt verborgen in het feit, dat Groot-Brittannië op de Verenigde Staten na de grootste buitenlandse belegger in Colombia is. Het geeft een warm gevoel van binnen dat ook Nederland op haar eigen bescheiden wijze de twee grote broers te hulp is geschoten bij deze war on drugs. Door de vliegvelden op de Antillen beschikbaar te stellen voor allerlei vliegend materieel en zelf ook mee te patrouilleren in het zeegebied ten noorden van Colombia. Het mag wel niet van Paul Rosenmöller, maar als Groen Links straks deel uitmaakt van de regeringscoalitie, hoor je er niemand ieer over. Want samen staan we sterk.
Recht wat krom is
19 april 2001
Eergisteren is het proces begonnen tegen vier ex-medewerkers van de ABN/AMRO. Tot eind 1996 werkten zij voor een klein, maar o zo fijn kantoor van de bank aan de Amsterdamse Sarphatistraat. Daar wisten zij in de loop der tijd een slordige 180 miljoen gulden achterover te drukken. Zij werden ontslagen maar kregen ondanks alles een paar maanden salaris mee naar huis en een keurig getuigschrift. Maar ze mochten over de zaak niets naar buiten brengen. Deden ze dat wel, dan kregen ze een boete van een ton aan hun derrière. Die regeling stonk naar louche praktijken. En dat bleek te kloppen. De bank bleek een hele reeks aan nummerrekeningen te hebben waarachter zowel internationaal geboefte als buitenlandse regeringsleiders en belastingschuwe Nederlanders schuil gingen. Het O.M vervolgt nu wel de vier deugnieten, maar niet de grote zakkenvullers. Omdat de administratie van de bank niet zo netjes was bijgehouden en men daardoor vaak niet meer kon vaststellen wie die klanten nou allemaah geweest waren. Bovendien was er op 20 februari 1999, net toen een onderzoek van de FIOD eindelijk wat vorm begon te krijgen, een vervelend brandje uitgebroken in het kantoor aan de Sarphatistraat (door de reguliere pers niet opgemerkt, maar wel door Kleintje Muurkrant; zie het artikel "De Bank, deel 3" in nummer 335). En dus: Zakkenvullers - FIOD: 1 - 0. Als achterliggende reden wordt gesuggereerd dat de internationale positie van de ABN/AMRO enorme schade zou oplopen als de bank zelf voor de kadi moet verschijnen.
Datzelfde geldt waarschijnlijk eveneens voor een andere slepende affaire die zich in zuidelijk Afrika voordoet. De ABN/AMRO is jarenlang de belangrijkste financier geweest van de uit Zimbabwe afkomstige grootondernemer Billy Rautenbach. De zich nu schuil houdende zakenman bouwde in een tiental jaren hier en daar langs frauduleuze weg een enorm zakenimperium op met steun van de langzamerhand tot een bizarre dictator verworden Robert Mugabe. Zo verwierf hij bijvoorbeeld grote stukken onroerendgoed en de vertegenwoordiging in zuidelijk Afrika van de Koreaanse autofabrikant Hyundai. Maar hij veroverde eveneens een sleutelpositie binnen de uiterst belangrijke mijnindustrie in het Congo van Kabila sr. Dit als een soort tegenprestatie voor de militaire hulp die Mugabe aan Kabila verleende in diens strijd tegen de rebellen in het oosten van Congo. Met als inzet de rijke voorraad aan bodemschatten. Via Rautenbach kreeg Mugabe uiteraard een steeds steviger greep op de Congolese economie. Tot het Kabila de neus uitkwam en Rautenbach aan de dijk zette. Niet lang daarna werd Kabila een enkele reis naar zijn voorouders bezorgd. Er sneuvelde nog iemand uit de omgeving van Billy. De vertegenwoordiger in zuidelijk Afrika van de Koreaanse concurrent van Hyundai, Daewoo. Hij had via Rautenbach wapens aan Kabila geleverd en wist dus teveel. De enige die tot nu toe echt in moeilijkheden is geraakt is Jean-Charles Pirlet, tot januari 2000 vice-president van de ABN/AMRO in Johannesburg en financier van de groei van Rautenbach's imperium. Hij wordt verdacht van malafide praktijken en moet zich voor de rechter verantwoorden. De bank wast zijn handen in onschuld. Maar die moet ook om haar reputatie denken.
Groetjes uit Goes
18 april 2001
Nadat hij voor zijn aandeel in de internationale zwendel rond de Britse Salvation Army, die een gat van tientallen miljoenen pond sloeg in de kassa van deze hemelse hulporganisatie, midden jaren negentig een langdurige rustperiode had genoten binnen de compacte muren van staatshotel De Schie, bleek onlangs dat de uit Goes afkomstige Guido Haak zijn carrière als zwendelaar-en-gros met zwier heeft voortgezet. Via zijn bedrijf Cherry Mountains BV, dat hij samen met de Schipluidense oud-belastinginspecteur Rob Kersbergen runde, zou hij weer als een volleerde financiële vampier met buitengewoon gladde praatjes een aantal Nederlanders flink lichter hebben gemaakt. Zo deed een Amsterdamse onroerendgoed-handelaar een aderlating van ettelijke miljoenen. Een niet onbeiiddelde weduwe uit Amsterdam-Zuid, die de vrome Haak elke zondag ontmoette in de Obrechtkerk, werd voor een ton het schip in geholpen. Een Zeeuwse ondernemer zou graag nog een paar ton willen zien. Een paar Rotterdamse arbeidsbemiddelaars eveneens.
Vorig jaar dreigde er een ernstige kink in de kabel te komen toen hij bij een Surinamer uit de Rotterdamse scene een aanzienlijke hoeveelheid florijnen uit de zak had gefrutseld. Het betrokken slachtoffer had Haak al bij de revers toen reddingstroepen hem nog juist op tijd ontzetten. Dus van afrekenen kwam in twee betekenissen nooit iets. Ondertussen had de Zeeuwse goochelaar zich verdienstelijk gemaakt bij de afdeling klantenwerving van de Britse telecomfirma Waterfields die vorig jaar zijn tenten opsloeg in het voormalige IBM-gebouw in Amsterdam. Hij werd daarvoor ondermeer gehonoreerd met een vaste betrekking binnen die organisatie. Toen de grond hem voor de zoveelste maal wat te heet onder de voeten werd, verhuisde hij spoorslags met vrouw en kind naar Noord-Londen en toog aan het werk in het hoofdkantoor van Waterfields. Bij navraag deelde een woordvoerder van de firma mee, dat Haak niet meer voor Waterfields werkte. En nee, zij hadden nog nooit gehoord van Haak's duistere verleden. En dat terwijl een deel van zijn avonturen al zo lang op onze site geboekstaafd zijn. Zie daarvoor Kleintje Muurkrant, de exemplaren 319 en 320 (De achterzijde van het beursschandaal deel 2 en 3) en de Morgenster ("Steekspel rond een uranium-deal").
Aan de vooravond van Quebec
17 april 2001
Nog een paar dagen en de Amerikaanse vrijhandelstop zal losbarsten in Quebec-stad in Canada. De stad lijkt zich op te maken voor een veldslag in navolging van Seattle en Praag. Overal in de oude stad wordt gewerkt aan "de muur", een vier kilometer lange cirkel van drie meter hoge hekken op betonblokken. In de pers is de bekende hetze losgebarsten over berichten over de mogelijke komst van wilde hordes aktievoerders die de stad in puin zouden willen veranderen. Het aantal aanwezige politie-agenten nadert nu reeds de 9000. Hoeveel aktievoerders er zullen komen om de FTAA-top (Free Trade Area of the Americas) te bekritiseren is onduidelijk, maar het zullen er hoogstwaarschijnlijk enkele tienduizenden zijn.
Interessant is dat de grootste (en dus regerende) partij in Qqebec, de Parti Quebecois haar aanhang oproept om aan de demonstraties deel te nemen. Een radikalere koepel van antikapitalisten (CLAC/CASA) organiseert aanstaande vrijdag een "Carnaval tegen het Kapitalisme" waarna op drie plekken gepoogd zal worden bij de hekken te komen en "de vergadering zoveel mogelijk te frustreren". Nabij de haven zal een grote tegentop worden georganiseerd van vandaag tot en met 20 april, en op 19 april -de dag voordat de eigenlijke FTAA-top begint- is er een grote aktie van vrouwen bij "de muur". Stel je op de hoogte door de volgende websites te bezoeken: www.oqp2001.org; Indymedia-Quebec en/of XminY Solidariteitsfonds.
Angola-gate
15 april 2001
De justitiële speurneuzen in Frankrijk die zich de afgelopen maanden hebben beziggehouden met de illegale wapenverkopen aan Angola in de jaren 1993/1994 hebben hun aandacht (tijdelijk) verlegd van de zoon van ex-president Mitterrand, Jean-Christophe, naar de nauwe kring van medewerkers rond de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken Charles Pasqua.
Toch al een meneer die de titel "engerd" misschien meer verdient dan Chirac ondermeer vanwege zijn ondergrondse praktijken tijdens de periode van De Gaulle's verlichte despotisme. Voorlopig is er voor het onderzoeksteam nog voldoende werk aan de winkel. Vooral omdat Arcadi Gay`amak, één van de hoofdfiguren van het schandaal, de poten heeft genomen naar Israël en zich daarmee heeft onttrokken aan een internationaal opsporingsverzoek. Een kleurrijk tiepje deze Gaydamak. Hij "ontvluchtte" in de beginjaren zeventig de Sovjet Unie en begon een klein vertaalbureau in Frankrijk. In de loop der tijd verwierf hij zowel de Franse, als de Canadese en Israëlische nationaliteit en een enorm kapitaal dankzij duistere deals als internationaal zakenman. Voornamelijk in wapens en in illegaal uit Rusland geëxporteerde en in westelijke landen waaronder Nederland verpatste kunst. Voor zijn wapens vond hij in de jaren tachtig gretige klanten in Afrika en Zuid-Amerika. Met name zijn Russische helicopters waren een geliefd artikel. Voor een soepele gang van zaken bij de verovering van een aandeel in die markt had hij zich gelieerd met Pierre-Joseph Falcone, een tot het topechelon van wereldverkankeraars behorende Franse geldwolf, die op zijn ranch in Scottsdale in Kansas de huidige presidentiële hakkelaar George W. herhaaldelijk verwende en flinke donaties in diens verkiezingsenvelopjes deed. De huidige first lady is weer dikke mik met Falcone's Boliviaanse schoondochter, dus met de connecties van Arcadi is niks mis. Dat blijkt nog eens temeer uit het feit dat hij ook regelmatig onfrisse zaken doet met de ook al naar de schaduw van de klaagmuur uitgeweken zakenman Marc Rich. Uiteraard doet een groot aantal geruchten de ronde over de innige banden tussen Gaydamak en de Franse, Amerikaanse, Russische en Israëlische geheime diensten, die voor de uitvoering van al dit schoon nu eenmaal onontbeerlijk zijn. En daarmee weten we tegelijkertijd zeker waartoe het Franse justitiële onderzoek zal leiden: rien du tout.
Koude kermis
15 april 2001
Toen de strijd in Kosovo losbarstte kwam een aanzienlijk contingent van de etnisch Albanese vluchtelingen in Zwitserland terecht. In totaal zo'n tien procent van de oorspronkelijke Albaans-Kosovaarse bevolking ofwel een krappe 200.000 mensen. Al vrij snel raakten de Zwitserse autoriteiten op de hoogte van het feit, dat de met een hoge dosis compassie ontvangen refugiés de strijd van hun UCK-vrijkorps in hun thuisland financierden met opbrengsten uit de handel in drugs. Voornamelijk heroïne uit Afghanistan en Pakistan. Omdat het politiek min of meer opportuun was om het Servische regime in Pristina een k.o. toe te dienen knepen de Zwitsers een oogje toe. Nu Milosevich een pendeldienst onderhoudt tussen de petoet en het hospitaal en de UCK de rol van tovenaarsleerling instudeert in Macedonië vraagt men zich in Bern af of het indertijd gekozen beleid niet een duur foutje is geweest. De jongste generatie Albaanse Kosovaren beheerst momenteel namelijk naast een officieel geschatte 90 procent van de heroïnehandel in het land van de gespleten appel (80 procent in Duitsland en Skandinavië, ? procent in Nederland) ook de handel in wapens en mensen. En zo is in de Balkan dezelfde kermis neergestreken als in Zuidoost-Azië, Afghanistan, Koerdistan, Colombia enzovoort enzovoort. Met dodelijke attracties, oorverdovend lawaai, verblindende lichtflitsen en rinkelende kassa's. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.