Actueel 15 - 22 januari 2002

Leefbaar Delft in opspraak

22 januari 2002
Het kan geen kwaad de komende periode wat kritische aandacht te geven aan de dreigende opkomst van Leefbaar Nederland, zie ook ons berichtje van gisteren. In de Haagsche Courant van vanmorgen staat het volgende bericht over de afdeling Delft:
Lijsttrekker Martin Stoelinga van Leefbaar Delft is in opspraak geraakt na uitspraken over buitenlanders en vluchtelingen in Delft. "Delft in eerste instantie voor de Delftenaren", zegt Stoelinga in een vraaggesprek met het huis-aan-huisblad Delft op Zondag. Hij legt onder meer een verband tussen een schoon en veilig Delft en het beperken van het aantal buitenlanders in de stad. "Ik schaam me niet als ik zeg dat ik liever de Nieuwe Kerk zie, dan de moskee bij sporthal Buitenhof". Een moskee op de plek van de kerk noemt hij een nachtmerrie. Stoelinga heeft de uitspraken gisteren verdedigd. "Ik hoor niet in de hoek van extreem-rechts, ik hou van alle mensen, geel, blauw, groen of rood, als het maar Delftenaren zijn. Jij zou toch ook schrikken als je wakker wordt en er staat ineens een moskee voor je deur?". De overige politieke partijen in Delft hebben vol ongeloof en afwijzend gereageerd. Ze vinden het onjuist dat Stoelinga het asielbeleid tot campagnethema maakt voor de raadsverkiezingen. Zowel Stoelinga als de redactie van het huis-aan-huisblad zijn gisteren overspoeld met boze reacties. "Ik ga hier afstand van nemen. We willen hier niets mee te maken hebben", zegt redacteur R. van der Berg. In de Delftse moskee ontstond dit weekend grote woede over de uitspraken. "We integreren juist goed in Delft, we hebben nooit problemen gemaakt", zegt bestuurslid S. Özkan. Stoelinga zegt daar geen problemen mee te hebben, maar "Het grondgebied van Delft is zeer beperkt en ik wil graag dat onze kinderen en kleinkinderen in Delft kunnen blijven en niet gedwongen worden om elders te gaan wonen".
Vluchtelingenwerk Delft reageert verbijsterd. "De ideeën van de heer Stoelinga zijn gemakzuchtig en zorgen ervoor dat de Delftenaren op het verkeerde been worden gezet. Ze zijn tendentieus en gebaseerd op gebrek aan kennis", zegt woordvoerder V. de Kwant. Leefbaar Delft komt voort uit de vroegere Delftse Socialistische Partij. De partij heeft daardoor op de kandidatenlijst en in het bestuur relatief veel mensen die ook actief zijn bij Vluchtelingenwerk. De Kwant roept hen op om zich te verzetten tegen de uitspraken.

Fortuinzoekers

21 januari 2002
Elf mensen die op de zogeheten groslijst staan van nieuwkomer Leefbaar Nederland hebben extreemrechtse sympathieën. Dit blijkt uit onderzoek van de antifascistische onderzoeksgroep Kafka. Drie of vier van de elf zijn nog steeds actief met hun sympathieën bezig, of hebben die sympathieën zeer recentelijk nog geuit. Kafka lichtte de lijst door van mensen die na de Tweede-Kamerverkiezingen eventueel voor Leefbaar Nederland in de Kamer gaan zitten. Volgens Kafka gaat het bij deze elf vooral om mensen die bijvoorbeeld actief zijn geweest bij extreemrechtse splinterpartijen of aangesloten zijn geweest bij de Centrumdemocraten (CD) of CP'86. Anderen zijn alleen actief op internet. Eerder werd bekend dat kandidaat A. van der Sluijs extreemrechtse opvattingen zou hebben. Hij bleef, net als de tien anderen, gewoon op de lijst staan. Partijvoorzitter Jan Nagel zegt dat de kandidatenlijst nog moet worden 'opgeschoond'.
Dit bericht komt nadat we in deze rubriek al eerder hebben gewezen op extreem-rechtse verbindingen (zie het berichtje van 9 april 2001). Ook in Kleintje Muurkrant (nummer 332) hebben we een affaire opgerakeld die met een dergelijke extreem-rechtse connectie te maken heeft. Onder de naam "Samenwerking Leefbaar Nederland" nam op 26 mei 1981 een groep rechtse politieke groeperingen deel aan de tweedekamer-verkiezingen. Het was een bundeling van de Rooms-Katholieke Partij Nederland, Binding Rechts, de Christen-Democratische Unie en Leefbaar Nederland. Die toenmalige versie van Leefbaar Nederland haalde overigens maar 8.613 stemmen. Dat zal nu wel anders worden. We zijn gewaarschuwd.

geen mens is illegaal!

21 januari 2002
Op woensdag 23 januari aanstaande organiseren de "witte illegalen" wederom een demonstratie om aandacht te vragen voor de bijzonder moeilijke en onrechtvaardige positie waarin zij verkeren. Om 12.00 uur start de demonstratie op het Malieveld in Den Haag. De "witte illegalen" vragen aan de politiek aandacht voor hun schijnbaar uitzichtloze bestaan als illegaal in de marge van de samenleving.
In augustus 2000 pochde de toenmalige staatssecretaris Cohen en de toenmalige burgemeester Paijn dat zij het probleem van de "witte illegalen" hadden opgelost, maar dat was in feite niet het geval. Zij hadden een politieke oplossing bereikt die slechts een deel van de langdurig werkzame "witte illegalen" heeft gelegaliseerd, maar nog immer werkt en woont een grote groep van hen zonder een verblijfsvergunning in Nederland. Ondanks jarenlang gewerkt te hebben in Nederland en vele tonnen premies en belasting te hebben betaald is een groot deel van de groep "witte illegalen" door rigide toepassing van onredelijke regels niet in aanmerking gekomen voor legalisatie door de toenmalige burgemeesterscommissie. Een groot deel van hen is nog altijd in afwachting van een rechterlijke uitspraak op hun beroep. Zij vragen aan de rechterlijke macht een toetsing van de afwijzende beslissing van de IND op hun aanvraag in het kader van de "tijdelijke witte illegalen regeling" uit 1999. De "witte illegalen" doen een oproep op de Tweede Kamer en op het kabinet om hen niet langer in de kou te laten staan en niet langer als een speelbal heen en weer te schuiven, maar werk te maken aan een werkelijk oplossing.

preventieve hechtenis

19 januari 2002
Officier van Justitie De Wit sluit preventieve arrestaties voor "Het Huwelijk" niet uit. Hieronder schrijven we voor de volledigheid een stukje uit dagblad de Gelderlander van 15 januari jongstleden over: "AMSTERDAM - Justitie in Amsterdam wil ordeverstoringen tijdens het koninklijk huwelijk op 2 februari koste wat het kost voorkomen. Hoofdofficier van justitie L. de Wit sluit niet uit dat verdachte personen al in de weken voor het huwelijk worden opgepakt. Volgens De Wit werden bij de invoering van de euro vergelijkbare repressieve maatregelen genomen. Personen die bijvoorbeeld al waren veroordeeld voor een overval maar in afwachting waren van de tenuitvoerlegging van hun straf, werden eerder achter slot en grendel gezet. Bij het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima zou het bijvoorbeeld kunnen gaan om potentiële relschoppers die nog een eerder uitgesproken straf wegens ordeverstoring moeten uitzitten. De Wit benadrukt dat het slechts één van de mogelijke ingrepen is. "We doen er alles aan om het huwelijksfeest daadwerkelijk een groot feest te laten worden", aldus de hoofdofficier. Repressieve maatregelen zijn volgens hem een vast onderdeel van grootschalige veiligheidsoperaties. Hij benadrukte dat er "voldoende extra cellen achter de hand zijn" om eventuele relschoppers snel vast te zetten. Met een team van minstens tien mensen investeert de Amsterdamse justitie in totaal 2700 manuren in de koninklijke trouwpartij, zo staat in het jaarplan 2002 van het parket Amsterdam. De vier officieren van justitie zullen onder meer worden ingezet voor snelrechtzaken als er demonstranten worden opgepakt. De kans is klein dat justitie gebruik maakt van artikel 140 van het wetboek van Strafrecht. Dit wetsartikel verbiedt deelname aan een criminele organisatie. Het werd gebruikt voor de aanhouding van demonstranten tijdens de Eurotop in juni 1997, maar de rechter oordeelde achteraf dat dit een oneigenlijk middel was. Als op 2 februari toch demonstranten massaal moeten worden opgepakt, zal eerder artikel 141 worden toegepast. Het gaat hier om strafbaarstelling van openlijke geweldpleging. "Hierin staat dat mensen die betrokken zijn bij ongeregeldheden maar van wie de rol niet precies duidelijk is, wel kunnen worden opgepakt. Het gaat dan om de mensen die er omheen hangen", licht een woordvoerster van het openbaar ministerie toe. "Maar wij verwachten weinig narigheid. Het huwelijk wordt één groot feest", aldus de woordvoerster".

Mexicocaïne

19 januari 2002
Aegon krijgt in de nabije toekomst vrijwel zeker een vette financiële tik door de ondergang van Enron. De Nederlandse verzekeraar heeft 300 miljoen dollar gereserveerd om zich alvast in te dekken tegen de oninbare status van een pakket obligatieleningen van de Amerikaanse energieboer. Die boer wordt er overigens van verdacht als een buitenmodel witwascircuit te hebben gediend. Waar alle zwarte poen vandaan kwam moet nog worden uitgezocht, maar als je de term zwart geld hoort denk je al gauw aan drugs. En daarbij zou een internationaal energiebedrijf met coverfirmaatjes op de Kaaimaneilanden, de Bahama’s, de Nederlandse Antillen etc. een perfect vehikel zijn. Voor Aegon zou dat ook geen Aha-erlebnis mogen opleveren. Per saldo is het bedrijf al ettelijke jaren gelieerd met Banamex, de grootste drugsbank van Mexico. Niet lang meer overigens. Nadat vorig jaar de Amerikaanse Citigroep, die ook al bij heel wat gelegenheden als thuishaven voor drugsgelden fungeerde, Banamex overnam kwamen de banden tussen Aegon en Banamex onder druk te staan. Die banden worden in de nabije toekomst verbroken Zowel de verzekerings- als pensioenactiviteiten worden eveneens aan de Citigroep overgedragen. In de landelijke pers werd na de aankondiging van Aegon zich uit Mexico terug te trekken uiteraard met geen woord gerept over de drugsachtergronden. Aegon zorgt waarschijnlijk voor teveel reclamegelden om daar moeilijk over te doen (zie ook "Mexicocaïne met een Hollands sausje" in de Morgenster)

Remote control

19 januari 2002
In een interview van 13 januari jl. in de Tagesspiegel onthulde de Duitse oud-minister van Defensie Andreas von Buelow, dat de Amerikanen in de jaren zeventig in het geheim een systeem hadden ontwikkeld waarbij de besturing van een al dan niet gekaapt vliegtuig met een remote control vanaf de grond kon worden overgenomen via de automatische piloot van het toestel. Von Buelow vermeldde vervolgens fijntjes de theorie van een binnen dit specifieke terrein werkzame Britse ingenieur, dat bij de aanslagen op het WTC en het Pentagon van deze techniek gebruik zou zijn gemaakt.
De uitspraken van de Duitse ex-minister kregen een paar dagen geleden een vervolg. Volgens artikelen in de Amerikaanse alternatieve pers zou Von Buelow niet het achterste van zijn tong hebben laten zien. Begin jaren negentig zou namelijk de Duitse Lufthansa lucht hebben gekregen van de door de Amerikanen geheim gehouden technische mogelijkheden. De vliegtuigmaatschappij wenste baas in eigen buik te blijven en zou haar toestellen die gevoelig waren voor een ingreep vanaf de grond van hun Amerikaanse automatische piloot hebben ontdaan en hebben vervangen door Duitse. Kijk, dat is nog eens andere Kuche.

Like a rollin’ Stone

18 januari 2002
"Bin Laden wordt door de oliefirma’s in dit land beschermd. Zij hebben George Bush verboden om hem op te pakken. Omdat de Saudi’s daar wel eens pissig van zouden kunnen worden". Die uitspraak werd geventileerd door Oliver Stone, onderandere de maker van de films "JFK" en "Nixon", tijdens een voordracht op de Brown universiteit op Rhode Island. Anders zat Osama volgens Stone allang al achter slot en grendel. Tijdens diezelfde voordracht nuanceerde Stone ook nog het beeld van de Amerikaanse solidariteit rond Ground Zero, zoals wij dat van de Groenhuizens en de Westermannen dagelijks over ons heen kregen. Volgens Stone zijn op de plek van de aanslag in New York voortdurend lijkenpikkers aan het werk geweest, die zelfs lichaamsdelen van de slachtoffers gewoon hebben afgehakt om juwelen en andere snuisterijen mee naar de lommerd te kunnen nemen. Het zit er niet in dat Stone binnenkort nog eens zo’n gezellig lezinkje mag houden voor de jongens en meisjes van Brown University.

De Enron-sage

18 januari 2002
Het belooft nog een hele leuke tijd te worden wat de berichtgeving over Enron betreft. Vandaag weten Amerikaanse nieuwbronnen te melden dat de failliete energieboedel zijn accountant Arthur Andersen, die toch jarenlang keurig de boeken opfleurde om de zwarte geldstroom af te dekken, de laan heeft uitgestuurd. Stank voor dank en ook niet van gevaar ontbloot, want niemand weet wat bij Andersen door de versnipperaar is gegaan en wat misschien stiekempjes is bewaard. De instantie die dat bij de kommaneukers mag gaan uitvlooien is de FBI. En dat is het volgende probleem. Want Arthur Andersen is bezig om voor een miljoen dollar de interne organisatie van de FBI uit te kammen op onvolkomenheden. Daarbij achten sommige volksvertegenwoordigers het niet denkbeeldig dat de snuffelaars van Andersen op informatie zullen stuiten die bruikbaar is om zich te verdedigen tegen de skeletten uit de Enron-kast. Het lijkt aan de overkant van de plas een zootje. En dat is het ook.

Vrankrijk-verklaring

17 januari 2002
Vanochtend om half vier is de politie met groot machtsvertoon de woningen in het pand Vrankrijk aan de Spuistraat in Amsterdam binnengevallen. Bewoners werden uit hun bed gehaald, ze mochten geen advocaat bellen en hun woningen niet verlaten. Slechts aan enkelen werd uitgelegd wat de reden van deze inval was. Voor een aantal woningen was geen huiszoekingsbevel, toch is de politie ook daar binnengevallen. Buiten op straat was veel ME aanwezig, die hardhandig optrad. Een buurtbewoonster kreeg een dusdanige klap dat zij gewond naar het ziekenhuis moest worden afgevoerd.
Wij, de bewoners van Vrankrijk, protesteren met klem tegen deze belachelijk overtrokken actie. Een actie met haast zuidamerikaanse allure in het holst van de nacht en zonder deugdelijke papieren. Misschien is de Amsterdamse politie op werkbezoek geweest bij vader Zorreguita? Allereerst willen we nogmaals enkele hardnekkige misverstanden uit de weg ruimen, voor een beter begrip van de zaak
…De inval vond plaats in de woningen aan de Spuistraat 218, niet in het bekende café Vrankrijk dat op Spuistraat 216 is gevestigd. Café en woningen zitten weliswaar in hetzelfde pand, maar zijn praktisch en juridisch geheel gescheiden.
…Vrankrijk is geen kraakpand, het is al in 1991 aangekocht.
Uiteindelijk bleek het te gaan om een Spaanse man die gisteren, ook al met enorm machtsvertoon, gearresteerd is. De spaanse justitie beschuldigt hem - overigens tot nu toe zonder bewijzen - van contacten met de baskische afscheidingsbeweging ETA.
Wij kennen hem heel anders. Hij is een kraker, zanger in een bekende band en activist uit Barcelona. In die hoedanigheid waren enkele mensen met hem bevriend, en toen hij wilde logeren kon dat uiteraard.
De suggestie van Spaanse kant, gretig overgenomen door de nederlandse media, dat hij bezig zou zijn in Nederland een clandestien netwerk op te bouwen, is volledig absurd. Puur praktisch zou dit al onmogelijk zijn vanuit een pand als het onze, misschien wel een van de meest door de politie geobserveerde plekken van Amsterdam. Deze hele suggestie is volgens ons een direct gevolg van de compleet doorgeslagen "strijd tegen het terrorisme." die na 11 september is losgebarsten. In record-tijd zijn er in Europa belangrijke burgerrechten afgebroken. Een europees arrestatiebevel, preventieve uitreisverboden voor activisten tijdens Eurotoppen, kernafvaltransporten en Wereldbank-bijeenkomsten, vergaande koppeling van allerlei databestanden. De peilers van wat eens zo mooi de 'rechtsstaat' werd genoemd, worden in ijltempo afgebroken. Allemaal maatregelen die geen serieuze terrorist zullen tegenhouden, maar wel gebruikt worden tegen kritische mensen en bewegingen.
Ook Spanje, nog elk jaar te vinden in de martelstatistieken van Amnesty en nog niet zo lang geleden gebruikmakend van doodseskaders, ziet zijn kans schoon. In plaats van een politieke oplossing voor het al tientallen jaren slepende conflict in Baskenland, wordt de "strijd tegen het terrorisme" nu ook gebruikt om mensen uit diverse andere sociale bewegingen zoals de kraakbeweging te criminaliseren.
Nederland, als altijd proberend het braafste jongetje van de klas te wezen, werkt hier maar al te graag aan mee. Zolang onze heilige huisjes, de euthanasie en de coffeeshops, maar overeind blijven, gaan we niet moeilijk doen over fundamentele burgerrechten. Handel en consumptie, daar gaat het tenslotte om vandaag de dag. Ook de nederlandse media gaan hierin mee. Elke onbewezen verdachtmaking van Spaanse kant wordt als waarheid gepresenteerd.
De onzin van deze hele inval blijkt ook uit de "buit". Want wat heeft deze massale nachtelijke inval nu opgeleverd? Wat vuile sokken, een mobiele telefoon, een spaans leesboek. Oh ja, en natuurlijk de ondertussen al beruchte "wapenreplica's". Gefundenes fressen natuurlijk voor de sensatiemedia, en een makkelijke legitimatie voor de politie. Dat het hierbij om een collectie plastic waterpistolen van een bewoner gaat, die al jaren als wandversiering liepen te verstoffen, en waarmee je misschien net een mug kunt laten verzuipen, wordt uiteraard niet vermeld in het politie-persbericht. Wij zullen uiteraard verdere stappen ondernemen tegen deze grotesk overtrokken en onrechtmatige inval.
De bewoners van Vrankrijk.

Poep en stenen

17 januari 2002
Sommige actiegroepen zijn sneller dan hun eigen schaduw. Dat bewijst de groepering "Los Torras Borras". In de nacht dat de politie het pand Vrankrijk binnenviel, bestookten actievoerders het Spaanse consulaat en de ambtswoning van de burgemeester met stenen en poep.
De actievoerders schrijven in een persverklaring het consulaat aan het Frederiksplein en de woning van Cohen aan de Herengracht in de nacht van 16 op 17 januari te hebben aangepakt "uit protest tegen de arrestatie van een Catalaanse man eerder op de dag en de inval in de Vrankrijk-woning dezelfde nacht". De actiegroep houdt Cohen verantwoordelijk voor het goedkeuren van de arrestatie en de inval. Het Spaanse consulaat vertegenwoordigt in hun ogen de Spaanse staat "welke elke oppositie criminaliseert en probeert onder de noemer 'terrorisme' te plaatsen, om de arrestatie en detentie van lastige geluiden te vergemakkelijken". Volgens "Los Torras Borras" ligt "de operatie van de 16e januari (de eerste van het zgn. Eurojust) volledig in de lijn van een toenemend buitenproportioneel optreden in het kader van de zgn. 'oorlog tegen het terrorisme'." De actiegroep zegt zich niet te laten intimideren door deze politie-acties "gericht op het wegvagen van iedere vorm van tegengeluid".

Leefbaar DenBosch/Rosmalen

17 januari 2002
Nadat Leefbaar Nederland zijn politieke fortuinzoekers op een lijstje heeft getypt komt vandaag ook Leefbaar DenBosch/Rosmalen met zijn kieslijst. Op plaats één staat nog steeds ex-PvdA'er Paul Kagie. Voormalig raadslid Paulien Reynen staat op twee -ze wil graag wethoudster worden- en dan volgen Durmus, Ouwerling, Ernst, De Vroom, Van Malsen (stond tot voor kort op de SP-lijst), Van Hoorn, Yavuz en Van Gaalen. Dan weten we dat ook weer.

LAC voert actie

17 januari 2002
Het Landelijk Actie Comité (LAC) vindt het tijd voor actie. Actie tegen het Bachelor/ Master wetsvoorstel van minister Hermans. Actie op 22 januari in Den Haag. Het LAC is het heel erg oneens met het bachelor/master wetsvoorstel dat eind deze maand behandeld zal worden in de Tweede Kamer. Zij vinden namelijk dat het voorstel onderwijsinstellingen "belachelijk veel" macht geeft en dat het studenten benadeelt. De LSVb vindt dat het LAC helemaal gelijk heeft met haar kritiek.
Er zijn drie punten waar het LAC zich vooral aan ergert. Op de eerste plaats is dat het feit dat hogescholen en universiteiten studenten mogen gaan selecteren voor master's opleidingen op subjectieve, willekeurige criteria. Dan is er het punt dat WO-studenten wel geld kunnen krijgen voor een master's opleiding terwijl dat niet geldt voor HBO-ers. Ongelijkheid ten top dus. Tot slot verzet het LAC zich tegen de topcollegelden (tot ruim 7000 euro!) die universiteiten en hogescholen kunnen gaan vragen voor een master's programma. Om haar mening kracht bij te zetten gaat het LAC op 22 januari actie voeren in Den Haag. Ze organiseert op die dag een mars die rond 12.00u vertrekt van Den Haag Centraal Station richting het Binnenhof waar een aantal kamerleden een petitie zullen ontvangen. De LSVb is het helemaal eens met de kritiekpunten van het LAC. Als jij dat ook bent, kom dan op 22 januari naar Den Haag. En neem je vrienden en vriendinnen mee! Kijk voor meer informatie over de actie op noticias.

Play ball (2)

17 januari 2002
In onze eerste aflevering van "Play ball" meldden wij al dat Richard Krajicek’s manager Van Veen tegenover ons ontkende ooit gehoord te hebben van Robert Roozemond’s Thesavros Foundation en de Zwitserse advocaat dr. Thomas Burckhardt. Misschien werd hij op dat ogenblik door emoties overmand of was hij die namen gewoon vergeten. Maar een andere mogelijkheid is dat hij het om mauverende redenen niet wilde zeggen. Want hij kende ze wel degelijk. Dat bleek uit documenten die wij hebben ingezien. De stukken hadden betrekking op de door ons al eerder aangestipte deal rond een beeld van Michelangelo, waarbij ondermeer door Van Veen vier door de Rabo gegarandeerde bankercheques in Zwitserland werden gedeponeerd met een totale waarde van 650.000 euro. Burckhardt vertegenwoordigde Van Veen bij deze transactie en Ilona Steggink van het Rotterdamse filiaal van het gerenommeerde internationale advocatenkantoor Loyens en Loeff fungeerde daarbij als doorgeefluik. Blijkens aanvullende gegevens was één van de cheques op naam gesteld van de Thesavros Foundation. Een van de papieren façades die Roozemond na het faillissement van zijn firma Art ES in gebruik heeft genomen en die om juridisch/financiële redenen op naam zijn gesteld van zijn echtgenote Henriette den Bakker. Zoals bijvoorbeeld bij de kunstbemiddelings-onderneming Hodegon, die door Roozemond werd gebruikt bij zijn zwendel rond Krajicek’s icoon.
De vraag lijkt nu gerechtigd of Van Veen ons ook wat op de mouw speldde toen hij op dramatische toon ontkende voor november 2000 op de hoogte te zijn geweest van de stiekeme verkoop van Krajicek’s icoon door zijn zakenpartner Robert Roozemond. Het klinkt uiterst ongeloofwaardig, omdat er al bij de aankoop van het kunstwerk door zijn pupil sprake was van dubbele agenda’s. Volgens Van Veen stond Roozemond namelijk tevoren stevig bij hem in het krijt. Dankzij de winst die Roozemond bij de deal boekte kon hij die schuld bij Van Veen vereffenen. Deze laatste had er dus ook belang bij dat Krajicek, die er contractueel binnen de termijn van vijf jaar het dubbele van de aankoopprijs voor zou terugkrijgen, de icoon aanschafte. Alleen dat al vormde een reden om een openbare rechtszitting te voorkomen en het met Krajicek op een akkoordje te gooien. Daarnaast was te verwachten dat de nieuwe zwendel van Roozemond breed in de pers zou worden uitgemeten, waarbij Van Veen op zijn minst als een incompetente manager te kijk zou komen te staan. Hoe dit ook zij, er was bij deze zaak wel degelijk sprake van list en bedrog. Naar verluidt zou bij Justitie alsnog belangstelling zijn gewekt voor deze zaak. Wij houden u op de hoogte.

Knoeien met de boeken

17 januari 2002
Hoe inflatoir de gegevens zijn die dagelijks over het net buitelen over de Enron-affaire bleek vandaag. Kwamen wij gisteren nog tot een aantal van ruim tweehonderd werkmaatschappijtjes die de gefailleerde energiereus in de loop der jaren op de Kaaiman-eilanden had gevestigd om zijn gigantische knoeierijen af te dekken, nu is er al sprake van 692. Een van de voordelen die deze constructie voor Enron opleverde lag in de fiscale sfeer. Al vier jaar lang heeft de onderneming geen belasting betaald. Integendeel, zij kreeg in die periode 382 miljoen dollar terug van het ministerie van Financiën. Zoals bekend was de accountantsfirma Arthur Andersen mede-verantwoordelijk voor dit geschuifel. Het lijkt zelfs tot een soort policy te zijn uitgegroeid bij de kennelijk in verdwijntrucs gespecialiseerd geraakte cijfergoochelaars. Vorig jaar moesten zij namelijk al in totaal met ruim 300 miljoen dollar over de brug komen omdat zij betrokken waren bij het oppoetsen van de boeken van twee andere Amerikaanse bedrijven: Sunbeam en Waste Management. Dat bedrag zal naar alle waarschijnlijkheid niet voldoende zijn in de Enron-zaak. In Amerikaanse financiële kringen wordt op dit moment al ernstig getwijfeld aan het zelfstandig voortbestaan van Arthur Andersen. Moet je maar niet knoeien.

020202 (1)

17 januari 2002
Zoals eerder vermeld in deze rubriek zijn er een aantal (ludieke) protesten gepland ten tijde van de nabije bruiloft op 2 februari te Amsterdam (zie 27 december vorig jaar bijvoorbeeld), locatie Het Spui. Daar zitten enkele Amsterdamse bestuurders en regelneven behoorlijk mee in hun maag. Vanochtend hoorden we over een inval in kraakkroeg Vrankrijk te Amsterdam. "In verband met een ETA-collaborateur". Vrankrijk is gevestigd aan de Spuistraat, vlakbij het Spui. Eén en één is twee, toch?
Voor de volledigheid nemen we hieronder het anp-bericht op (onder de kop "Politie Amsterdam doet huiszoeking in krakersbolwerk"):
"De politie van Amsterdam heeft donderdagochtend vroeg huiszoeking gedaan in krakersbolwerk Vrankrijk aan de Spuistraat, vlakbij het paleis op de Dam. Dat heeft een woordvoerder van de politie meegedeeld. Bij de actie is een aantal voorwerpen in beslag genomen, onder meer enkele tientallen replica's van wapens. De huiszoeking houdt verband met de arrestatie woensdagmiddag in de binnenstad van Amsterdam van een 35-jarige Spanjaard, die wordt verdacht van banden met de Baskische afscheidingsbeweging ETA. De man verbleef in het gebouw. De wapenreplica's waren niet van de Spaanse verdachte.
Politiemensen gingen omstreeks 03.30 uur donderdagochtend onder leiding van de rechter-commissaris het krakersbolwerk binnen. Zij verrichte de huiszoeking op verzoek van Spanje. Tijdens het onderzoek in het gebouw ontstonden wat schermutselingen tussen de politie en "mensen die poolshoogte kwamen nemen", aldus de politiewoordvoerder. Spanje had om uitlevering verzocht van Juan Ramón Rodríguez Fernández, alias Marc. De 35-jarige in Barcelona geboren man kon worden opgepakt na een wekenlange samenwerking tussen de Nederlandse politie en de Spaanse Guardia Civil. De Amsterdamse recherche deed onder verantwoordelijkheid van de officier van justitie van het parket Amsterdam, onderzoek naar de Spanjaard. De man stond internationaal gesignaleerd. De Spaanse krant El Mundo meldde eerder dat 'Marc' zanger is van de rockgroep Kop in Barcelona. 'Marc' wordt ervan verdacht banden te hebben met de vorig jaar opgerolde ETA-cel in Barcelona en met de in deze Catalaanse stad actieve krakersbeweging Okupa. Volgens het Spaanse persbureau EFE en El Mundo heeft 'Marc' de ETA gegevens verschaft over extreemrechtse organisaties als Cedade (neonazi's). Sinds begin september 2001 is 'Marc' uit Barcelona verdwenen. Het Spaanse ministerie van Binnenlandse Zaken zei eerder bewijzen te hebben voor een samenwerking tussen krakers in Barcelona en de ETA".

Voor meer informatie met betrekking tot 020202 ga kijken op de wittepleinwebsite, hijos (een groep die de kinderen van verdwenen Argentijnen vertegenwoordigt) en/of noticias.

Spookbeeld

16 januari 2002
Uit de jongste berichten over het schandaal rond Enron valt te distilleren dat het filiaal van de door de Amerikanse energiegigant ingehuurde accountantsfirma Arthur Andersen in Houston ook na de sommatie van de Securities and Exchange Commission (waarbij onze Stichting Toezicht Effectenverkeer ondanks de aanwezigheid van Docters van Leeuwen een dreumes lijkt) om gedetailleerde informatie te leveren uit de Enron-boekhouding gewoon nog een week is doorgegaan met de vernietiging daarvan. Een staaltje riskmanagement van een toch wel zeer primitief karakter. Bovendien heeft Arthur Andersen om zijn "profile" nog een beetje te redden de verantwoordelijke topman de zak gegeven. Ooit wellicht binnengekomen via een van de zogenaamde "nachten van karakter" die sollicitanten bij Andersen moeten doorstaan voor zij al dan niet worden aangenomen. Of tijdens die nachten ook wordt gekeken naar de handigheid van de kandidaten in het jongleren met een papierversnipperaar is onduidelijk. Over de inhoud van het programma wordt namelijk nooit iets naar buiten gebracht. In Nederland is Arthur Andersen gelieerd met het advocaten- en notarissenkantoor van mr. Jos Wouters. Geen advocaat met een smetteloos blazoen. Zo hing hij in de jaren tachtig de vuile was buiten van één van zijn cliënten (het ABP), was hij zakelijk verbonden aan de sexindustrie en frequenteerde hij een Amsterdamse bar waar ook bananen werden geserveerd (zie eveneens "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336). Mogelijk maakt dat laatste tegenwoordig ook onderdeel uit van de "nachten van karakter". Maar dat is speculeren. En dat kunnen we beter niet doen. Anders wacht ons misschien eenzelfde lot als Enron en moeten wij als een speer een versnipperaar aanschaffen.

Play ball (1)

15 januari 2002
Na onze onthulling over de manier waarop bij Richard Krajicek 450.000 gulden door de neus werd geboord bij diens investering in een Russische icoon kregen wij zoals vermeld maar één reactie. Die van Krajicek's manager Kees van Veen, die ons uitmaakte voor boeven en chanteurs (??) en ons een bezoekje van een paar "jongens" in het vooruitzicht stelde (zie "Silence please" en "Telefoontje" van 8 januari jl.). Daarna viel er een daverende stilte. Ook bij de landelijke pers. Alleen al daarom is het de moeite waard om nog eens op een paar details van de affaire terug te komen. Zo stelde zowel de geëxalteerde Van Veen als de wat minder snel over de rooie te krijgen Roozemond ons een wereldprimeur in het vooruitzicht als wij niets over de icoon-affaire naar buiten zouden brengen. Ze wilden nog wel kwijt dat die primeur uit Italië moest komen. Maar verder probeerden zij angstvallig de deur dicht te houden. Inmiddels zijn we er echter achter gekomen dat het om een beeld handelt. Toegeschreven aan Michelangelo uit zijn vroege periode. Ondanks de showdown van november 2000 waarbij Van Veen met een sigaar van 450.000 gulden uit eigen doos een schandaal rond zijn pupil en zijn eigen discutabele handelwijze in de iconenaffaire in de kiem wist te smoren, ging deze diezelfde maand nog opnieuw in zee met Roozemond. Want Krajicek's zaakwaarnemer is uiteraard geen filantroop. Hij wilde met Roozemond graag de rekening weer vereffenen. En daarbij vervulde het beeld van Michelangelo de rol van deus ex machina. Er kwam een prettige deal in zicht, maar voorzichtigheid was geboden. Want niet alleen Roozemond zou daarin als partner acteren, ook Van Rijn. Per saldo had die het kunstwerk in Italië getraceerd. Nu had deze thrillseeker in een vroeger stadium van zijn internationale carrière wel vaker Michelangelo's uit de hoge hoed getoverd die meer het karakter droegen van een wit konijn dan een serieuze bijdrage aan de kunstgeschiedenis, maar je moet risico durven nemen in het zakenleven. Daarom stuurde Van Veen, nadat de betrokken partijen zich in december 2000 en de eerste twee maanden van 2001 door de officiële papierwinkel hadden heengeworsteld die nu eenmaal bij een miljoenentransactie hoort, Roozemond (!!!) samen met Van Rijn op expeditie om uit te vlooien of het beeld echt was en of er geen voetangels en klemmen waren te verwachten op juridisch terrein. Het duo streek in maart vorig jaar neer in het luxe hotel Lucchesi aan de Lungarno della Zecca Vecchia in Florence en Roozemond ging aan de slag. Niet wetende dat al zijn telefoongesprekken met de Nederlandse homebase op instigatie van Van Rijn door de met hem samenwerkende Riparto Operativo Tuttela Patrimonio van de Carabinieri (een aparte politie-unit tegen de kunstcriminaliteit) werden geregistreerd. En dat ook Van Rijn zelf de tapes zachtjes liet zoeven tijdens de ongedwongen onderlinge conversaties. De expeditie duurde drie maanden maar bracht de deal niet over de streep. Vooral omdat Van Rijn in die periode tot de conclusie kwam dat Roozemond een dubbele agenda had aangeschaft en via diens in een Europees belastingparadijs gevestigde Thesavros Foundation zowel Van Veen als de minister van Financiën een oor probeerde aan te naaien. Van Rijn waarschuwde Van Veen en de deal raakte in een windstilte die nog steeds voortduurt. Op de vraag van Kleintje Muurkrant aan Van Veen of hij de naam van de Thesavros Foundation kende, gaf hij een ontkennend antwoord. Hij kende ook de naam van de Zwitserse advocaat dr. Thomas Burckhardt niet. Nooit van gehoord. Wij weten wel beter. Wordt vervolgd.

Give us a break

15 januari 2002
President Bush mag dan enorm populair zijn in de VS, er gaan ook vette grappen over zijn intelligentie. Een paar daarvan om deze sombere dag wat te breken:
1. De naaste medewerkers van de president kwamen op een avond bij hem op bezoek. Hij was in een jolige stemming en sloeg de nodige biertjes achterover. Raar, want hij had al jaren geleden het drinken van alcohol àfgezworen. Toen zij hem vroegen waarom hij zijn principebesluit aan zijn laars lapte antwoordde George dat hij iets te vieren had. Hij had een legpuzzel opgelost. De medewerkers glimlachten wat meewarig en zeiden dat dat niet zo'n grote prestatie was. Ja maar, zei George, ik deed in het in een recordtijd: een half jaar. Weer zeiden zijn medewerkers dat dat eigenlijk niet veel voorstelde. O nee? vroeg de president. Nou, op de doos staat anders "drie tot vijf jaar".
2. De drie gebroeders Bush stommelden midden in de nacht naar huis en kwamen langs een begraafplaats. Moet je hier eens kijken, zei Neil. Hier ligt die ouwe Jones begraven. Die is nog 87 geworden. Dat is nog niks zei Jeb. Hier ligt die ouwe Smith en die is 95 geworden. Toen riep George: Maar hier ligt er een die is 145 geworden. Hoe heette die dan? vroeg Neil. George stak een lucifer op en riep triomfantelijk: "Miles, from Austin".
En verder is er besloten een anti-zoutjesschild rond Bush aan te leggen. Great.