Actueel 11 - 17 december 2001
Demonstreer mee, tegen oorlog en voor rechtvaardigheid
17 december 2001
Op donderdag 20 december zal, in Nijmegen, om 19.00 uur een demonstratie tegen de oorlog en voor rechtvaardigheid worden gehouden. Start Koningsplein, in het centrum van de stad. Hieronder de tekst van de oproep.
Sinds 7 oktober, de start van de bombardementen op Afghanistan, hebben in Nijmegen wekelijks demonstraties plaatsgevonden. Enkele honderden mensen gingen de straat op. Tegen de tweeduizend Nijmegenaren ondertekenden handtekeningenkaarten tegen de oorlog en voor berechting van de betrokkenen bij de aanslagen van 11 september. Op donderdag 20 december willen we weer de straat op. We roepen ook jou op aan die demonstratie mee te doen. Een demonstratie tegen de oorlog en voor rechtvaardigheid. De oorlog tegen en in Afghanistan duurt nog steeds voort. Amerika heeft meermaals aangekondigd de oorlog te willen uitbreiden. Irak en Somalië worden vaak genoemd als doelwit. Rechtvaardigheid houdt niet alleen berechting van ‘terroristen’ in, maar ook het voor de rechter brengen van anderen die misdaden tegen de menselijkheid begaan, of zij nou uit Afghanistan, Irak, de Verenigde Staten of Nederland komen.
Vrede is niet alleen het ontbreken van een oorlog door bommen, maar ook het ontbreken van armoede en het bestaan van gelijkwaardigheid. Juist in deze tijd tussen Sinterklaas en Kerst willen we wijzen op onze stuitende rijkdom en consumptiedrift tegenover de schrijnende armoede in het zuiden van de wereld. Het is belangrijk te beseffen dat op de dag dat 4.000 mensen stierven in het WTC, wereldwijd een veelvoud stierf door ondervoeding en ziekte en de dag daarvoor en daarna ook. Het bedrag dat door Amerika is gereserveerd voor de oorlog tegen het terrorisme, 100 miljard gulden, is gelijk aan het bedrag nodig voor het oplossen van het wereldvoedselprobleem. Het is ook belangrijk te beseffen dat het dagelijks bombarderen van een land honderden en mogelijk duizenden doden tot gevolg heeft.
Een andere aanpak van problemen, ook van het terrorisme zoals we dat hebben moeten zien op 11 september, is hard nodig. Het sluiten van coalities met dictaturen, het principe van winst boven mensen en het zuiver nastreven van eigenbelang zal, evenals het voeren van oorlog, de wereld niet veiliger maken. We pleiten dan ook voor een wereld waarin winst voor een kleine groep geen doel kan zijn en oorlog geen middel. En een wereld waarin we werkelijk kunnen beslissen over hoe die ingericht moet zijn.
Demonstreer daarom mee, tegen oorlog en armoede en voor rechtvaardigheid en democratie!
Te goed voor deze wereld
17 december 2001
"We hebben met zijn zestig procent op Sharon gestemd omdat die vrede ging brengen en omdat we ziek zijn van het geweld. Sharon verstaat hun taal namelijk en is trouwens erg goed met schapen. Dus eerst schoten we op hun kinderen, maar ze wilden niet luisteren naar onze vredesboodschap. Ze bleven stenen gooien naar onze uitgereikte hand. Toen vuurden we raketten af uit Apache-helikopters, en nog wilden ze niet horen. Misschien waren ze doof geworden van de knallen. Ze bleven onze nationale vlag verbranden, een paar ontploften er van woede in onze steden. Toen bombardeerden we hun armzalige haventje, sneden hun elektriciteit af en bulldozerden voor hun eigen bestwil hun olijfgaarden omver. Maar koppig dat ze waren! Nauwelijks te eten en te drinken, en nog steeds niet smeken om vrede. In plaats daarvan schreeuwden ze moord en brand tijdens de begrafenisstoeten. Wat een gebrek aan respect. Op die luidruchtige begrafenisgangers hebben we dus ook maar wat high- velocity-kogels afgeschoten. Een stuk of wat werden er voorgoed stil van. Maar helpen deed het niet. We lieten tanks los op die krotten van ze, en met wat geluk en chirurgische precisie raakten we vanuit de lucht ook nog wat vrouwen en baby's, die anders toch maar voor galg en rad waren opgegroeid. Gingen ze me daar ineens de vermoorde onschuld uithangen. Toen stuurden we onze defensieve doodseskaders af op hun politieagenten en vredesaktivisten die onder de dekmantel van tandarts god weet wat voor vrede nastreefden. Puur een humanitaire interventie om hun gebitten te redden. Maar nee, ze noemden ons 'een stel terroristen en gangsters', het leek de omgekeerde wereld wel. Hoplakee, een nieuw soort gas op ze uitgeprobeerd, zo een dat epileptische aanvallen veroorzaakt. Je zag ze stuiptrekken en schuimbekken van woede, een agressie dat eruit sprak! Daarom deelden onze jongens een ferme vredesboodschap uit met de F-16's. Het park van Ramallah werd een sereen maanlandschap. En nog, en nog snapten ze het niet, die terroristen. De enige taal die ze begrijpen is geweld, maar er valt niet met ze te praten. Hoe lang en hoe luid moeten we ons nog verstaanbaar maken voor het eidelijk eens tot die botte hersens doordringt? 'VREDE, pak aan!' Gelukkig hebben we nog atoom achter de hand. Misschien kan dat ze het ABC van de vrede en de democratische waarden bijbrengen. Maar dan moeten ze wel eerst onze kolonisten terugroepen en wachten tot de wind gunstig staat. Voorlopig bouwen we er juist nog wat Zwitserse chaletje bij in de nederzettingen, voor al onze softe arabierenvriendjes die als levend atoomschild willen dienen voor ze. Ik zweer het je, we zijn te goed voor deze wereld. En die Sharon is een watje."
(Dit stukje is geschreven door Ruben Verhasselt, vertaler van verschillende Israëlische auteurs, zoals Meir Shalev, Abraham Yehoshua, Yaakov Shabtai, Judith Katzir en Sammy Michael. Hij heeft jarenlang in Israël gewoond. Driemaandelijks schrijft hij over zijn opmerkelijke ervaringen in Israël of geeft hij zijn analyse)
Een kwalijke deal in Pakistan
16 december 2001
Volgens Amerikaanse inlichtingenbronnen is de wellicht grootste drugshandelaar ter wereld, de Pakistaan Haji Ayub Afridi, onder druk van Washington door de Pakistaanse autoriteiten op vrije voeten gesteld. Deze waanzinnig rijke analfabeet uit Landi Kotal in het uiterste noordwesten van Pakistan zat in Karachi in verzekerde bewaring in afwachting van een proces inzake zijn betrokkenheid bij een uit 1983 daterende smokkel van 6,5 ton hash naar Antwerpen. Een van Afridi's vertegenwoordigers in West-Europa was de uit Dubai afkomstige Fouad Abbas, die momenteel in België terechtstaat voor het witwassen van 6 miljard Belgische francs via de Antwerpse Max Fischerbank. Niet wegens drugshandel, omdat Abbas daarover ooit een deal had gesloten met de Nederlandse justitie in ruil voor een omstreden optreden als kroongetuige tegen zijn grootafnemer Johan Verhoek. Abbas kreeg voor zijn aandeel in de enorme drugssmokkel-praktijken geen gevangenisstraf, maar wel een boete van 1,8 miljoen gulden. Naar verhouding een lachertje. Maar daarmee trad voor hem wel een internationaal "ne bis in idem", ofwel je kan niet tweemaal bestraft worden voor hetzelfde delict, in werking.
Afridi's successtory begon in wezen na de Russische inval in Afghanistan in 1979. Met een deel van zijn enorme drugswinsten schafte hij met name voor de Pashtun, de grootste Afghaanse stam en qq. de grootste heroïne- en hashleverancier, moderne wapens aan. Met steun van de CIA en haar Pakistaanse "counterpart" ISI, die na het vertrek van de Russen uit Afghanistan haar aandeel in de drugshandel gebruikte voor de opbouw en de bewapening van Islamitische strijdgroepen in Kashmir (aldus een rapport van het in Parijs gevestigde anti-drugsbureau Obervatoire Geopolitique des Drogues). En opnieuw speelde Afridi daarbij geen onbelangrijke rol. Het is geen wonder dat deze zeer gelovige bewoner van een gigantisch, bijna letterlijk gouden paleis in de loop van deze jarenlange jihad kennismaakte met Osama bin Laden, de Saoedisch/Yemenitische leider van Al Qaida. Zij werden volgens de al eerder aangehaalde Amerikaanse inlichtingenbronnen goede vrienden en Afridi werd mede-financier bij de uitbouw van Osama's geheime netwerk en de Taliban (zie ook Hilde Geens' artikel "Fouad Abbas en de Taliban" in het Belgische Mao Magazine van 13 december jl.).
Tijdens de Clinton-jaren raakte Afridi in de clinch met de Amerikaanse DEA en Justitie. Na wat voorafgaande onderhandelingen, waarbij de voormalige Pakistaanse president Benazir Bhutto als intermediair optrad, reisde Afridi in december 1995 naar Dubai en van daar met een Amerikaans vrachtvliegtuig naar de VS. Hij kreeg 3 1/2 jaar gevangenisstraf en 50.000 dollar (!) boete. Toen hij op 25 augustus 1999 in Pakistan terugkeerde werd hij meteen in verband met de al eerder gememoreerde affaire in België in Karachi geïnterneerd. Omdat in Washington inmiddels het vermoeden leeft dat Osama bin Laden de wijk heeft genomen naar Kashmir en Afridi daar over uitstekende contacten beschikt, heeft de regering Bush aangedrongen op de vrijlating van de drugsbaron. Daaraan is dus inmiddels gevolg aan gegeven. De deal moge duidelijk zijn.
vrije keuze
15 december 2001
Vandaag, zaterdagmiddag, hebben ruim 60 feministen de streng-christelijke "Mars voor het Leven" in Amsterdam bezocht. In deze jaarlijkse mars keerden zo'n 100 vertegenwoordigers van de orthodoxe kant van christelijk Nederland zich tegen abortus. Op een ludieke wijze maakten de feministen duidelijk dat zij juist heel blij zijn met het 20-jarige jubileum van legale abortus in Nederland. Met vrolijke dansjes dartelden zij om de christelijke rouwstoet heen. Elke voorbijganger die een anti-abortuspamflet aannam, kreeg direct ook een knalroze pamflet "voor een vrije keuze omtrent abortus en euthanasie". Ondanks de grote tegenstellingen bleef de sfeer gemoedelijk en kon iedereen haar standpunt uitdragen. Het winkelend publiek raakte regelmatig in verwarring over de tweeslachtige optocht, maar reageerde opgetogen als ze doorkregen wat er precies gebeurde. Er werden pamfletten uitgedeeld met daarop de volgende tekst:
Voor een vrije keuze omtrent abortus en euthanasie
"Vandaag demonstreren de streng christelijke organisaties "Schreeuw om Leven" en de "Christenen voor de Waarheid" in hun negende "Mars voor het Leven" voor de afschaffing van abortus. Wij zijn het niet met hun orthodox-christelijke opvattingen eens. Wij zijn juist heel blij met de verworven vrije keuze omtrent abortus en euthanasie. In Nederland zijn we gelukkig zover gekomen dat ongewenst zwangere vrouwen een legale en veilige uitweg hebben. Deze zelfbeschikking over lijf en leven is zeer belangrijk voor de vrijheid van vrouwen. Ook hoeven mensen in Nederland niet onnodig lang ondraaglijk te lijden bij een uitzichtloze ziekte. Deze christelijke actiegroepen voeren al jaren campagne tegen alles wat in hun ogen verwerpelijk is. Hierbij zijn de euthanasiewet en vooral abortusklinieken hun belangrijkste doelwitten. Vrouwen die een abortuskliniek bezoeken worden geregeld lastig gevallen door christenen die zich voor de ingang hebben opgesteld. Op dinsdag 18 december willen ze zelfs bij alle abortusklinieken van Nederland gaan staan. Wij verzetten ons tegen deze intimidatiepraktijken en eisen dat deze christenen de vrouwen bij abortusklinieken met rust laten".
Meer informatie over vervolgakties en achtergronden via
Hallo?
14 december 2001
Alle telefoongesprekken die je voert worden geregistreerd en later krijg je dan de daaraan gerelateerde rekening. Ook de nummers die je hebt gebeld worden geregistreerd. Altijd handig als er achteraf verschil van mening ontstaat over de hoogte van de rekening. Dat is ook zo in de Verenigde Staten. Die registratie en de inning van de rekeningen is door de grootste telefoonondernemingen uitbesteed aan een particuliere firma. Een Israëlische firma: Amdocs. Als een meneer van Arabische origine die al dan niet tijdelijk in de Verenigde Staten verblijft een andere meneer van Arabische origine belt, wordt dat dus geregistreerd door Amdocs. Een beetje inlichtingendienst kan uit die gegevens heel nuttige informatie halen. Zeker als je bijvoorbeeld zo goed bent uitgerust als de Israëlische Mossad. Na de aanslagen van 11 september zijn zo'n zestig Israëliërs opgepakt. Zes van hen werkten bij Amdocs. In de Amerikaanse pers wordt nu gesuggereerd dat de Mossad o.a. via Amdocs groepen Arabieren in de VS in het snotje hield en dat de dienst vrij nauwkeurig op de hoogte moet zijn geweest van de op handen zijnde tragedie. Een paar dagen vantevoren zou de Israëlische geheime dienst de Amerikaanse regering overigens wel hebben gewaarschuwd. Maar in te vage bewoordingen om er chocola van te kunnen maken. Amdocs ontkent de hele gang van zaken. Zouden wij ook doen.
Jan des Copies (4)
13 december 2001
Op 30 november jl. zonden wij Jan des Bouvrie over de kwestie-Pieters de volgende e-mail:
"Geachte heer Des Bouvrie,
Volgens produktiemedewerkster Vanessa Peereboom heeft u op 4 november jl. impressieve beelden geschoten in en rond het huis van de vermaarde Belgische kunsthandelaar Guy Pieters in het Vlaamse Sint-Martens-Latem. Die beelden maakten een belangrijk onderdeel uit van een aflevering uit uw nieuwe SBS-programma "Wonen met Jan" op 10 november.
Uiteraard heeft een dergelijke uitzending een hoog p.r.-gehalte voor de galleries van de heer Pieters. Kopers in spe worden op die manier attent gemaakt op de moderne kunst en antieke objecten die daar ten toon worden gesteld. De vraag is of zij daarbij niet worden misleid. Zowel over de authenticiteit van de kunstwerken als over het koshere karakter van de herkomst ervan bestaan namelijk ernstige twijfels, zo niet erger. Met name bij de Franse en Belgische justitie. Dat vormde eind september aanleiding tot de arrestatie van de heer Pieters in Saint-Paul-de-Vence. Notabene bij een zogenaamd "heterdaadje". De tegen hem ingebrachte beschuldigingen behelsden: heling, het aan de man brengen van vervalsingen en witwassen van illegaal verkregen gelden binnen dit circuit. In Frankrijk geldt nog steeds de uit de Napoleontische tijd daterende wet dat iemand schuldig is totdat het tegendeel blijkt. De heer Pieters diende zich conform deze wet na het eerste verhoor beschikbaar te houden voor volgende seances in deze sfeer op het politiebureau cq. gerechtsgebouw ter plaatse. Uit Franse bronnen hebben wij vernomen dat de heer Pieters toestemming had van de Franse justitie om zich voor korte tijd naar Vlaanderen te begeven voor een onderhoud met de Belgische autoriteiten over zijn "faux pas". Van die gelegenheid heeft u gebruik gemaakt om de heer Pieters, die in het verleden al eens veroordeeld is wegens de verkoop van een valse Magritte, te portretteren als een vriendelijke, correcte kunst-connaisseur. Terwijl toch een maand tevoren zowel in de Franse als de Belgische pers veel aandacht is besteed aan de affaire-Pieters. Door hem aldus in uw programma op te voeren neemt u niet alleen de kijker bij de neus maar ook SBS 6, dat u naar wij aannemen te goeder trouw heeft gecontracteerd voor een objectieve en informatieve reeks programma's over kunst, antiek en woninginrichting. Wij zouden graag voor wij tot publicatie overgaan uw visie op deze deplorabele zaak willen vernemen en hoe u een en ander wellicht denkt recht te zetten. Uiteraard behouden wij ons het recht voor om ook SBS zelf op de hoogte stellen van de gebeurtenissen rond de eerste aflevering van "Wonen met Jan".
En omdat wij niet veel sjoege verwachtten van onze krullebol deponeerden wij maar tegelijkertijd een e-mailtje op de desk van de inpandige jurist bij SBS 6, Robert van den Broek:
"Geachte heer Van den Broek,
Hiermee maken wij u attent op een ons bevreemdende gebeurtenis in de vijfde aflevering van "Wonen met Jan" op 10 november jongstleden. Daarin werd de Belgische kunsthandelaar Guy Pieters ten tonele gevoerd en werden de kijkers verrast met mooie beelden van diens huis in het Vlaamse Sint-Martens-Latem, dat tevens dienst doet als galerie. De vraag is waarom Des Bouvrie nu juist Pieters als item heeft gekozen voor zijn nieuwe reeks programma's, sinds september bij SBS 6. Was er wellicht sprake van een oneigenlijk belang? Volgens onze Franse bronnen en uitvoerige persberichten uit zowel Frankrijk als België was Pieters namelijk eind september bij "een heterdaadje" voor zijn galerie in het Zuidfranse Saint-Paul-de-Vence door de politie gearresteerd. Na verhoor werd hij vrijgelaten, maar moest zich ter beschikking houden van de Franse Justitie. Volgens de in Frankrijk nog van kracht zijnde Napoleontische wet is iemand schuldig aan een strafbaar feit tot zijn onschuld is bewezen. Na een paar weken kreeg Pieters speciale toestemming om in eigen land over deze zaak in contact te treden met de Belgische autoriteiten. De in Frankrijk dus als crimineel te boek staande Pieters (overigens al eerder veroordeeld wegens de verkoop van een valse Magritte) spoedde zich huiswaarts en maakte blijkbaar van de gelegenheid gebruik om zich op 4 november als een aimabele kunstconnaisseur te manifesteren voor de camera's van Des Bouvrie. Een programma als "Wonen met Jan " draagt uiteraard naast een informatief tevens een p.r.-karakter. In dit geval zou echter gemakkelijk de indruk kunnen ontstaan dat de bewuste uitzending tevens ten doel had Pieters' geschonden imago weer wat op te vijzelen. Met medeweten van Des Bouvrie, die daarmee zijn in september getekende contract met SBS 6 een wel heel eigen interpretatie geeft. Voordat wij tot publicatie van deze wonderlijke gang van zaken overgaan, zouden wij graag van u het standpunt van SBS 6 ten aanzien van deze kwestie willen vernemen."
Het grote wachten begon. Wordt vervolgd.
Jan des Copies (3)
12 december 2001
Na zijn verhoor door de onderzoekrechter kon Guy Pieters vertrekken. Maar hij moest zich wel beschikbaar houden voor de Franse Justitie binnen het kader van het voortgaande onderzoek. In Frankrijk is nog de Napoleontische wet van kracht die zegt dat iemand schuldig is tot het tegendeel is bewezen. Pieters werd door de Franse wetshandhavers dus beschouwd als een crimineel. Niettemin kreeg hij volgens Franse bronnen na enige tijd permissie om thuis orde op zaken te stellen en contact op te nemen met de Belgische autoriteiten, die hem ook graag even wilden spreken over de zich ontwikkelende affaire. Hij verruilde tijdelijk Saint-Paul de Vence voor Sint-Martens-Latem. Precies in die periode werd hij daar samen met zijn gade door Jan des Bouvrie geportretteerd als een eenvoudig gebleven wereldberoemde kunsthandelaar. Toeval of zo geensceneerd? Het werd tijd om weer eens bij Pieters te checken of onze versie van de gebeurtenissen juist was en we stuurden hem op 28 november jl. de volgende e-mail:
"Om te voorkomen dat eventueel storende fouten zullen verschijnen in een over u te publiceren artikel in Kleintje Muurkrant het volgende: Nadat u door de Franse politie was verhoord i.v.m. uw mogelijke betrokkenheid bij de handel in gestolen cq. vervalste kunst diende u zich, als onze informatie juist is, ter beschikking te houden van de Franse Justitie. Dat wil zeggen: in Saint-Paul de Vence blijven of in de nabije omgeving, zodat u indien nodig stante pede opgeroepen kon worden. Niettemin stond u op 4 november daaraanvolgend in Sint-Martens-Latem voor de camera's van Jan des Bouvrie ten behoeve van diens programma "Wonen met Jan", die op 10 november werd uitgezonden door SBS 6. Het een is moeilijk in overeenstemming te brengen met het andere. Kunt u ons wat licht in de duisternis verschaffen?". Geen antwoord. De volgende stap was duidelijk: een e-mail naar Jan des Bouvrie.
Wordt vervolgd.
U nog een graantje?
12 december 2001
Recentelijk heeft Kevin Ingram, een hoge ex-medewerker van de Deutsche Bank in New York, tegenover de rechter toegegeven deel te hebben uitgemaakt van een geheime operatie waarbij drugswinsten werden witgewassen en daarna aangewend voor de aankoop van wapens ten behoeve van Pakistan en de Taliban. De operatie verliep voor een groot deel via private banking accounts van een aantal Pakistanen en Egyptenaren bij zowel Amerikaanse als buitenlandse banken. Die route is niet ongebruikelijk. Integendeel. Zelfs volgens de Amerikaanse Justitie worden dat soort accounts daar vaak voor gebruikt (zie ook het tweede deel van "De Bank" in Kleintje Muurkrant nummer 333). Nachtkijkers, machinepistolen, machinegeweren met geluiddempers, granaatwerpers, surface-to-air raketten en anti-tankraketten verwisselden illegaal van eigenaar en werden deels door de Taliban gebruikt om Amerikaanse soldaten te mollen. Een verzoek om nucleair materiaal werd niet gehonoreerd. Drugs cq. drugsgeld voor wapens dus. Een oud verhaal. Met opnieuw een rol voor de Amerikaanse overheid. Voor twee bij de affaire betrokken federale agenten zou Ingram namelijk eerst 100.000 en 250.000 dollar in de witte was hebben gedaan, waarvoor hij 9 procent in rekening bracht. En daarna zou hij nog een bedragje van 2,2 miljoen dollar hebben verzorgd. Opnieuw tegen 9 procent. Nadat hij was gearresteerd bleek Ingram's oude sok bij een Zwitserse bank ruim 1 miljoen dollar cash en aandelen ter waarde van 650.000 dollar te bevatten. Niet slecht geboerd. Door een deal met Justitie kwam Ingram ervanaf met 18 maanden brommen, twee jaar voorwaardelijk en een boete van 20.000 dollar. Haast te belachelijk voor woorden maar Ingram had "friends in high places". Zo neemt Buzzy Kronberg, zijn vroegere baas en beschermheer bij de Deutsche Bank, momenteel de op twee na hoogste plek bij de CIA in. En ook een man als Robert Rubin, die in vroeger dagen toen hij tot de top van de investeringsbank Goldman Sachs behoorde nauw met Ingram samenwerkte, zal zonder twijfel op de juiste plaatsen zijn invloed hebben uitgeoefend. Want Ingram moest netjes de mond worden gesnoerd. Hij wist misschien het nodige van de verdacht levendige handel in aandelen United Airlines kort voor 11 september. Een handel waarbij de Deutsche Bank een hoofdrol vervulde. En wellicht kende hij de ins en outs van de drugswinsten die Citibank - waar Rubin tegenwoordig een leidinggevende functie vervult - en haar onlangs ingelijfde Mexicaanse filiaal Banamex jaarlijks wegstouwen (zie "Mexicocaïne met een Hollands sausje" in de Morgenster). Een zogenaamde plea-bargain zorgde ervoor dat het Ingramgevaar in de kiem werd gesmoord. En die voorleesvader in het Witte Huis maar roepen dat er meer controle moet komen op verdachte geldstromen.
Vraagtekens bij de Lijst-De Meeûs
12 december 2001
Op 4 december jl. publiceerden wij in extenso de zogenaamde lijst-Meeûs. Daarop stonden de namen van lieden uit de top van de Belgische samenleving die volgens Comte Yann de Meeûs d'Argenteuil zich bezighielden met handel in kinderen en/of drugs. Onze lijst werd vandaag overgenomen door het Luxemburgse blad L'Investigateur, dat daaraan nog wat aanvullende informatie over De Meeûs toevoegde. Daar word je niet vrolijk van.
De Comte blijkt te zijn geboren op 23 mei 1962 in de Congo. Op 9 april 1988 wordt hij door de Brusselse procureur des konings Benoit Dejemeppe achter tralies gedeponeerd omdat hij zou lijden aan schizofrene verschijnselen. Dejemeppe, die zich veel moeite heeft getroost om bijvoorbeeld de beruchte sex-dossiers Dutroux en Pinon in drijfzand te manouvreren, zou later een warm plekje krijgen op de lijst van De Meeûs. Deze wordt al spoedig vrijgelaten, maar niet voor lang. Op 11 mei laat Dejemeppe hem opnieuw opsluiten. Nu in de Forest-gevangenis op beschuldiging van geknoei met minderjarigen. Daar wordt de door Dejemeppe als "hysterische katholieke mysticus" aangemerkte De Meeûs niet al te jolig behandeld. Zonder inzage van zijn dossier wacht hij in een separeercel zijn proces af. Op 4 november 1988 wordt hij door Dejemeppe weggeborgen in een soort verzorgingstehuis in Tournai. Ook daar verblijft hij vaak in een separeerruimte. Ook daar krijgt hij zijn dossier nooit te zien.
Op 30 april 1999 verzoekt hij om zijn vrijlating. Dat lijkt aanvankelijk succes te hebben. Een hogere instantie spreekt echter zijn veto uit. Hij gaat in verweer, maar verliest uiteindelijk de strijd tegen het Belgische staatsapparaat. Op 12 september van datzelfde jaar verstuurt hij zijn incriminerende lijst. Wat daarna met hem is gebeurd mag Dejemeppe weten. Op 11 november 2000 strijkt De Meeûs voorgoed de vlag. Zelfmoord volgens de Belgische autoriteiten. En die kan je op hun woord geloven.
Leider Grijze Wolven bezoekt 's-Hertogenbosch
11 december 2001
Op 5 januari 2002 zal de vice-president van Turkije en de leider van de extreem-rechtse MHP, Devlet Bahçeli (zie biografie) zijn geloofsgenoten in Nederland toespreken op een politieke bijeenkomst in de Brabanthallen te Den Bosch. De Grijze Wolven van de MHP zijn een extreem-nationalistische beweging met fascistische trekken en openlijke verbindingen met het criminele milieu in Turkije en Europa.
In het huidige Turkse parlement en in de regering zitten sinds april 1999 talloze MHP'ers of ex-MHP'ers die nog immer worden verdacht van moord, smokkel of drugshandel en nu parlementaire onschendbaarheid genieten (zie opsomming). De MHP kon aan de macht komen door een onvervalste, agressieve nationalistische politiek ten op zichte van de Koerdische minderheid en haar grote jarenlange invloed op jonge Turken door middel van haar talrijke plaatselijke Idealistische Haarden, scholingscentra voor de jonge Grijze Wolven.
De bijeenkomst in Den Bosch, vermoedelijk het jaarlijks congres, wordt georganiseerd door de Turkse Federatie Nederland (TFN), al eerder door onder andere minister Dijkstal aangeduid als mantelorganisatie van de MHP in Nederland. Oproepen voor de bijeenkomst worden verspreid door de 55 plaatselijke lid-organisaties van de TFN, waarvan sommigen nog altijd subsidie ontvangen van plaatselijke overheden. Eén van de artiesten die in Den Bosch zal optreden is Ibrahim Dulger, waar de politie Limburg-Noord eerder, bij een bijeenkomst van de TFN in Venlo, over schreef: "De artiesten die bij dit feest zijn opgetreden staan in Turkse kringen bekend als actieve leden van de Grijze Wolven."
Mustafa Yildizdogan, de bekendste zanger van de Grijze Wolven op dit moment, al eerder op 6 mei van dit jaar optredend in Rijswijk, en ook op de nominatie om op te treden in Den Bosch, zong in 1997 een loflied over de overleden leider Alparslan Turkes. Deze clip werd ook uitgezonden door de Turkse Omroep Stichting in Amsterdam, een lid-organisatie van de TFN.
In het recente verleden konden bijeenkomsten van de TFN rekenen op een toeloop van circa 3000 Grijze Wolven. Dit is ongeveer ééntiende van het aantal geschatte aanhangers van de Grijze Wolven in Nederland.
Voor de MHP is het van groot belang om invloed te blijven uitoefenen op Turkse gemeenschappen in Europa en niet enkel om kiezers aan zich te binden. De TFN zorgt er in Nederland met tal van politieke en culturele bijeenkomsten voor dat de Grijze Wolven niet integreren en kunnen worden ingezet als verlengstuk van Turkse belangen in Europa. Zo kwamen Grijze Wolven in het recente verleden in actie tegen de oprichting van een Armeens monument in Assen, en vorig jaar, op 9 december 2000, werd de Turkse hongerstaker Cafer Dereli in Rotterdam doodgestoken door Grijze Wolven, na een ongekende hetze van de MHP tegen de hongerstakers in Turkse gevangenissen. Overigens lopen de moordenaars van Cafer Dereli nog immer op vrije voeten.
Ook riep de MHP in 1998 haar leden op om in de Nederlandse politiek te infiltreren, teneinde hun belangen beter te kunnen verdedigen. Het laten doorgaan van de bijeenkomst is een klap in het gezicht van Turkse en Nederlandse democraten, mensenrechtenorganisaties, Koerden en Alevieten en zou de spanningen tussen etnische gemeenschappen in Nederland op scherp kunnen zetten.
Wij roepen op, onder andere door middel van een open brief aan de leden van de Tweede Kamer, om deze bijeenkomst af te gelasten. Zodat er eindelijk eens een begin kan worden gemaakt met een consequent beleid ten op zichte van Grijze Wolven en hun mantelorganisaties in Nederland. Zolang Turken en Koerden zich niet beschermd voelen door de overheid tegen de fysieke en psychische terreur van de Grijze Wolven, zal de neiging om zich terug te trekken in de eigen gemeenschap des te groter worden, met alle gevolgen voor het integratie-proces vandien. Comite Stop de Grijze Wolven is bereikbaar via
Anti-Globalisten massaal naar Brussel
11 december 2001
Nederlandse anti-globalisten maken zich op om naar Brussel af te reizen alwaar in december de volgende Eurotop wordt gehouden. Meer dan dertig organisaties hebben zich verenigd in het "Comité d14, Voor een Ander Europa". Op vrijdag aanstaande (14 december) vertrekken er uit 12 Nederlandse steden bussen van het comité naar de grote internationale demonstratie in Brussel. 30.000 mensen worden bij deze demonstratie verwacht, waarvan 750 uit Nederland. Deze actie volgt op eerdere succesvolle protesten tegen de nadelige gevolgen van globalisering in onder meer Amsterdam, Seattle, Nice, Gotenburg en Genua.
In de mobilisatie-oproep die d14 op grote schaal heeft verspreid in Nederland staat: "Oorlogen worden uit onze naam gevoerd. Vluchtelingen krijgen minder rechten. Armoede groeit, vooral onder vrouwen. De roofbouw op ons milieu duurt voort... Om maar enkele gevolgen van het beleid van de Europese Unie te noemen. Vrijwel al deze beslissingen worden genomen achter gesloten deuren met een Europarlement dat zo goed als machteloos is. De huidige Europese Unie staat in dienst van het kapitaal. Winst boven mensen is het motto".
Op 14 december zullen naar verwachting enkele tienduizenden demonstreren in Brussel tegen de huidige ontwikkelingen van de Europese Unie. In de oproep pleit d14 voor een "ander" Europa. Een vreedzaam, democratisch en sociaal Europa.
Demonstranten kunnen in Amsterdam, Den Haag, Utrecht, Rotterdam, Groningen, Deventer, Enschede, Leiden, Nijmegen, Tilburg, Hengelo en Heerlen voor maximaal 50 gulden opstappen naar Brussel. Het zwaartepunt ligt voor ons op 14 december. We regelen echter bussen voor 14 december, 13 en 14 december (i.v.m. vakbondsdemonstratie op 13 december) en 13, 14 en 15 december (i.v.m. kleinschaliger acties op 15 december).
In het comité D14 werken meer dan dertig organisaties samen waaronder het Solidariteitsfonds XminY, Attac, Amsterdam Anders/De Groenen, ASEED, Nederland Bekent Kleur, SP, SAP, Internationale Socialisten, Bijstandsbond en vluchtelingenorganisatie Prime. Een volledig overzicht van alle activiteiten en deelnemers is te vinden op dit internetadres).
Jan des Copies (2)
11 december 2001
De carrière van de 48-jarige Guy Pieters in de internationale kunsthandel begon zo'n twintig jaar geleden. Toen opende hij een galerie in Knokke. Het begin was krabben en bijten. Paradoxaal genoeg steeg zijn ster met stip toen hij rond zijn drieëndertigste de bak inging wegens het verhandelen van een vals schilderij van Magritte. Blijkbaar begin je dan pas mee te tellen in dat wereldje. Pieters opende in de loop der tijd nog twee galeries. Eén in het idyllische Sint-Martens-Latem aan de Leie, waar de eerbiedige Jan des Bouvrie zijn opwachting maakte, en één in het Zuidfranse Saint-Paul de Vence. Een kunstenaarsdorp waar hij ooit vriendschap had gesloten met Cesar Baldaccini, die met zijn revolutionaire werk onder de naam César wereldwijd erkenning had gevonden. Pieters werd een groot "connaisseur" van diens werk. Daarom is het een tikje merkwaardig dat hij in september van dit jaar werd gearresteerd wegens het in bezit hebben van twee valse Césars. Die werden inbeslaggenomen. Volgens Franse bronnen toen Pieters bezig was ze uit zijn auto te halen. Later zou hij onderandere tegenover een naamgenoot, de journalist Rudy Pieters van De Morgen, verklaren dat hij ze in consignatie had genomen. Nog niet gekocht. Maar er werden nog drie andere verdacht riekende Césars geconfisqueerd. Tesamen met twee werken van Yves Klein. Deze beschamende vertoning maakte onderdeel uit van een politieoperatie die in mei was begonnen na een inbraak in Saint-Paul de Vence waarbij een Cézanne, een Magritte en een Léger werden buitgemaakt. Het onderzoek leidde naar Eric Piedoie, een 45-jarige inwoner van het dorp die al vijftien keer was veroordeeld wegens kunstvervalsingen. In totaal werden tijdens dat onderzoek tweehonderd kunstwerken door de politie in verzekerde bewaring genomen. En een respectabele reeks mensen werd in verband met de zich steeds verder uitdijende affaire stevig aan de tand gevoeld. Drie van hen werden voor de onderzoeksrechter geleid en in staat van beschuldiging gesteld: Piedoie, Christian Martin (een 56-jarige Parijse journalist die echtheidsbewijzen vervalste) en... Guy Pieters. De man die tegenover ons verklaarde dat hij van niks wist.
Wordt vervolgd.
