Skip to main content

Actueel 1- 16 oktober 2002

05 mei 2015

 

Actie tegen Amerikaans oorlogsschip

16 oktober 2002
Enkele activisten van de antimilitaristische actiegroep Onkruit Vergaat Niet! hebben vanmiddag leuzen geschilderd en een spandoek opgehangen uit protest tegen de aanwezigheid van een Amerikaans oorlogsschip dat momenteel in de Eemshaven ligt. De leuzen die ze hebben gebruikt zijn: Amerikaanse Staat = Dictator van de Wereld, Stop Militair Geweld en Doorbreek de Spiraal Van Geweld. Hiermee willen ze uiting geven aan hun onvrede over de houding van de Amerikaanse Staat ten opzichte van de rest van de wereld. De activisten vinden dat de Amerikaanse politiek met twee maten meet. Zoals ze zich opstellen naar Irak, van wie ze eisen dat hun massavernietigingswapens worden ontmanteld en hun land onbeperkt kan worden geïnspecteerd op naleving ervan. Terwijl ze zelf de meeste massavernietigingswapens ter wereld hebben en het niet op prijs stellen als ze zelf worden geïnspecteerd. Laat staan dat ze deze wapens moeten gaan ontmantelen. Of zoals ze zich opstellen naar het internationaal strafhof, waarvan zij vinden dat dit voor iedereen geldt behalve voor henzelf. Amerika trekt zich weinig aan van vele internationale regels en wetten. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het Kyoto-protocol of hoe ze om gaan met de mensenrechten in eigen land en daar buiten. Dit gedrag van deze regering vind Onkruit Vergaat Niet! zeer verwerpelijk, daar waar dit ernstig neigt naar dictatoriaal gedrag. Tevens maakt Onkruit Vergaat Niet! zich zorgen over de strijd tegen het terrorisme, dat steeds verder wordt uitgebreid. Hierdoor wordt de vrijheid van mensen en hun daarbij behorende meningen ernstig aangetast. Terwijl het terrorisme er alleen maar verder door wordt aangewakkerd. Onkruit Vergaat Niet! vindt dat het Amerikaanse oorlogsschip niet welkom is in de Eemshaven. De Nederlandse regering maakt zich ook schuldig aan de Amerikaanse oorlogsvoorbereidingen door dit schip in een Nederlandse haven toe te laten. Zolang dit gebeurd zullen aktivisten van Onkruit zich genoodzaakt voelen om hier actie tegen te ondernemen. Zie deze foto's en denk eraan: zaterdag 26 oktober vindt er een landelijke demonstratie plaats vanaf 13 uur op de Amsterdamse Dam

"De poppetjes zijn weg, nu de plannen nog"

16 oktober 2002
Het platform 'Keer het Tij' is verheugd over de val van het kabinet Balkenende, maar beschouwt dit slechts als een eerste stap. "De poppetjes zijn weg, maar nu moeten de harde rechtse plannen nog van tafel", aldus het platform. Het stoppen van de plannen zoals die in het 'strategisch akkoord' waren vastgelegd heeft altijd prioriteit gehad van het platform. De beleidsvoornemens in het akkoord pakken volgens het platform op het vlak van sociaal-, milieu-, vreemdelingen- en buitenlandbeleid fout uit. Het platform wil daarom voorkomen dat een volgend kabinet alsnog deze harde rechtse plannen gaat uitvoeren. Het platform, waar 200 maatschappelijke organisaties bij zijn aangesloten, zal de komende tijd actief blijven met acties tegen deze plannen. De geplande actieconferentie op 30 november in de Oude Manhuispoort van de Universiteit van Amsterdam gaat dan ook gewoon door. Keer het Tij is een initiatief dat voortgekomen is vanuit sociale bewegingen. Maatschappelijke organisaties worden aangemoedigd zich bij het platform aan te sluiten en uitgedaagd om progressieve politiek op straat zichtbaar te maken.
Op de conferentie op 30 november aanstaande wil het platform progressieve alternatieven aandragen voor de harde rechtse plannen van het gesneuvelde kabinet. Keer het Tij keert zich onder meer tegen de plannen voor verbreding van snelwegen, de maatregelen die het migranten en vluchtelingenbeleid verscherpen, het voornemen om Melkertbanen af te schaffen en het dorpse karakter van het buitenlandbeleid. Meer informatie volgt binnenkort op www.keerhettij.nl

Wordt CIDI-Directeur Naftaniël aageklaagd?

16 oktober 2002
Op 28 september jl. vond in het Amsterdamse Oosterpark een benefietevenement plaats ten bate van de stichting Kifaia, een organisatie die zich inzet voor gehandicapte jongeren in de Gazastrook. Deze doelstelling werd een week later door journalist Joost de Haas in diskrediet gebracht in ‘De Telegraaf’ ("Opnieuw Palestijnenrel", 2 oktober 2002).
Ronny Naftaniël, de directeur van het ‘Centrum Informatie en Documentatie Israël' (CIDI), verklaarde aan De Haas dat tijdens het evenement gecollecteerd werd voor “een organisatie die uit is op de vernietiging van Israël”. Dat zou gedaan zijn door de ‘stichting Al-Aqsa’, waarover de Haas schrijft dat er “volgens inlichtingendiensten” contacten bestaan met de fundamentalistisch islamitische organisatie Hamas.
Ondertussen zijn over de stichting Al-Aqsa vragen in de Tweede Kamer gesteld door de kamerleden Cornielje, Wilders (VVD) en Teeven (Leefbaar Nederland). In zijn antwoord verklaarde Minister Remkes van Binnenlandse Zaken dat een onderzoek van de ‘Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst' (AIVD-voorheen BVD) naar de stichting Al-Aqsa geen “aanleiding heeft gegeven tot uitbrengen van een ambtsbericht aan het openbaar ministerie betreffend mogelijk strafbare feiten” (NRC Handelsblad, 15 oktober 2002). Als de AIVD ook maar de geringste aanleiding had om de stichting Al-Aqsa met Hamas in verband te brengen, dan had Remkes daar zeker melding van gemaakt. Maar daar is dus geen sprake van.
Het is bekend dat het CIDI en De Telegraaf de pro-Palestijnse beweging in Nederland belasteren. Eveneens is het duidelijk dat men daarbij vaak onjuiste informatie naar voren brengt. De intentie om het benefietevenement en de stichting Al-Aqsa via het verspreiden van onwaarheden in een kwaad daglicht te plaatsen, is dan ook evident. Nu blijkt dat ook na een intensief onderzoek van de AIVD geen strafbare feiten aan het licht zijn gekomen over de stichting Al-Aqsa, kan er geen enkele twijfel meer over bestaan dat Naftaniël, De Haas en De Telegraaf zich schuldig hebben gemaakt aan (het verspreiden van) smaad c.q. laster.

Osama en de Balibom (3)

16 oktober 2002
Wat wij gisteren en vanmorgen al min of meer voorzagen is inmiddels werkelijkheid geworden. Het lijkt er sterk op dat noch Osama noch Al Qaida ene moer te maken hebben met de bomaanslag op Bali. Een meneer Dedi Masrukhin is vandaag namelijk gearreesterd en zou al bekend hebben de bom in elkaar te hebben gefrutseld. Hij zou een ex-officier van de luchtmacht zijn die ooit ontslagen werd wegens drugsgebruik. Dedi zou de identiteit van zijn eventuele opdrachtgevers nog niet hebben prijsgegeven. Maar Allah zij geprezen. Hij heeft zijn middelbare schooltijd doorgebracht in Caïro. Dus hij kan daar toen best besmet zijn geraakt met het Al Qaida-virus. Of iets anders engs dat in verband te brengen is met Osama. Een gezamenlijke achterachteropoe, dezelfde kebableverancier of een koran van dezelfde jaargang onder hun kussen. CIA-agenten lopen nu de benen uit het lijf om er nog iets moois van te maken. Zoniet dan worden ze een voor een neergeknald bij het volgooien van hun benzintank. Dit zijn donkere tijden. Maar wij hebben tenminste Potter nog. Al is het ad interim.

Osama en de Balibom (2)

16 oktober 2002
Twee weken voor de bom op Bali bijna tweehonderd levens kostte meldde de CIA in een rapport dat door snoodaards een bomaanslag werd voorbereid op een bij westerlingen populair toeristenoord. Een van de mogelijke doelen was volgens dat rapport Bali. Op 26 september en 10 oktober liet de Amerikaanse ambassade in Djakarta een waarschuwing uitgaan aan Amerikaanse en andere westerse toeristen om locaties waar zich normaliter veel westerlingen verzamelen zoals bars, restaurants en toeristenoorden zoveel mogelijk te mijden. Gevoegd bij de merkwaardige missive aan het adres van de Taiwanese regering (zie ons eerste bericht) en je begint het donkerbruine vermoeden te krijgen dat de Amerikanen vrij nauwkeurig op de hoogte waren van wat ging komen. En het gewoon hebben laten gebeuren om hun positie in de zogenaamde war on terror te versterken. Een soort remake van 9/11 maar dan anders. Dat gevoel wordt nog versterkt door het feit dat de aanslag gepleegd is met C4. Een explosief dat haast exclusief in de VS wordt geproduceerd en in gebruik is bij talloze strijdkrachten in de wereld, inclusief die van Indonesië. Wat nou Osama?

Humana onder druk

15 oktober 2002
We hebben in Kleintje Muurkrant regelmatig stukjes geschreven over de zogenaamde goede doelen van de tweedehands-kleding-inzamelende organisatie Humana (Tvind). Op straat in 's-Hertogenbosch staan er tegenwoordig geen containers van deze frauduleuze club meer maar ze hebben nog steeds een vergunning om langs de deuren te gaan. Over deze sektarische beweging is ondertussen een kritische discussie van start gegaan in bijvoorbeeld Oss en Eindhoven. We zullen de Bossche gemeenteambtenaren die hiervoor verantwoordelijk zijn onder druk blijven zetten zodat ook hier in de stad deze praktijken afgelopen zijn. Kijk voor een regelmatige update van deze club naar deze internetpagina's

IJ, IJ (25)

15 oktober 2002
Gisteren is op Curacao formeel het mega-proces begonnen tegen Giovanni van Ierland, eigenaar van de hoerencompound Campo Allegre over wie wij al eerder schreven. Hij wordt ervan beschuldigd het hoofd te zijn van een organisatie die grote hoeveelheden cocaïne naar Nederland heeft gesmokkeld en de revenuën daarvan te hebben witgewassen. Het Openbaar Ministerie leunt daarbij zwaar op de verklaringen van de in Nederland verblijvende kroongetuige Anthony Chirino. Zelf ook geen kleine jongen op dit terrein getuige zijn rol bij een andere recente drugszaak waarbij 600 à 1000 kilo naar ons land werd versleept. In ruil voor zijn verklaringen versus Van Ierland is hem immuniteit beloofd in zijn eigen zaak. Volgens Chirino had de Curacaose hoerenbaas Schiphol in zijn zak zitten. En dat is een geluid dat we hier en daar al eerder vernomen hebben ten aanzien van andere lieden die zich met dit soort zaken bezighouden. Op 28 oktober staat de eerste echte zitting op de rol en kan naast Curacao ook Nederland zijn borst nat maken. Al eerder werd bijvoorbeeld gemeld dat de heren Zeegers en Rieske, beiden uit de entourage van de bij ons in de picture staande hoofdstedelijke belegger Willem Endstra, bij deze zaak betrokken zouden zijn (zie ook nummer 19 van deze serie dd. 2 september jl.). Wij blijven alert. Zoals gebruikelijk.

Een specht maakt nog geen zomer (5)

15 oktober 2002
Hoe belegger M. Farrer door Specht erin is geluisd vermelden de officiële stukken waaruit wij putten helaas niet. Maar in januari 1998 ging diens BV June Investment zwaar het schip in. Farrer maakte voor het niet bestaande pakket obligaties van de Bayerische Landesbank met een nominale waarde van 10 miljoen gulden via vederlichte rechtspersonen als Agig Foundation en Puxis BV ruim 8 miljoen gulden over op de rekening van ... Convoy Vastgoed.
Het aloude beleggingsvehikel van Willem Endstra. Die stelde het bedrag vervolgens ter beschikking aan Specht, waarop de verheugde Duitse zwendelaar op 9 januari opdracht gaf aan de “onderwereldbankier” om twee miljoen daarvan over te maken op de kantoorrekening van advocatenkantoor Schut & Grosheide. Mogelijk deels als betaling voor de geleverde rechtshulp. Specht’s advocaat had overigens per 1 januari 1998 al afscheid genomen van zijn werkgever en opereerde vanaf die datum vanuit het ressort Haarlem. Op 6 maart werd hij daar zowel ten kantore als ten eigen huize verrast met een politie-inval waarbij niet alleen bescheiden werden meegenomen die aan de zaak Specht waren gerelateerd maar ook hijzelf. Op 14 mei maakte de politie eveneens zijn entree bij Schut & Grosheide en nam 47 genummerde bescheiden die duidelijkheid gaven over de herkomst en de bestemming van het geld in beslag. Maar omdat Specht’s advocaat in beklag was gegaan inzake de huiszoekingen werden ze in een verzegelde envelop achtergelaten onder de hoede van een mr. P. in wie wij mr. M. Pannevis menen te herkennen. Wij vroegen hem om inlichtingen, maar kregen te horen dat hij een weekje weg was. Jammer. Maar we hebben geen haast. Wordt vervolgd.

Osama en de Balibom

15 oktober 2002
Vrijdag jongstleden ontving de Taiwanese regering een missive van Amerikaanse officials (lees: CIA) dat er een bomaanslag ophanden was in Zuidoost-Azië. Tegelijkertijd werd Taipeh dringend verzocht het bericht geheim te houden. Nou, daar kan je dan lekker veel mee. Nog afgezien van het feit dat Zuidoost-Azië een nogal wijds begrip is. Vraag is wel of ook andere landen in het bewuste gebied door de Yanks zijn gewaarschuwd. Zoals Indonesië. Logischerwijs zou je zeggen van wel. Maar wat is in dit soort zaken na 9/11 nog logisch? Vast staat in ieder geval dat Washington knap pissig was over de houding van de Indonesische autoriteiten ten opzichte van Bush’ war on terror-gedreutel. Een paar uur voordat de bom op Bali afging en het “Al Qaida heeft het gedaan” over de Stille Oceaan bulderde kondigde de VS zelfs aan al zijn diplomatieke personeel uit de gordel van smaragd te zullen terugtrekken. Gek hè, dat Megawati direct aankondigde zich te zullen aansluiten bij de jacht op de club van Osama. En dat terwijl nog heel wat twijfels bestaan over de vraag wie voor de aanslag verantwoordelijk is geweest.
Opties als de CIA of gewoon Indonesische nationalisten die de pest hebben aan Australiërs vanwege de rol die Canberra heeft gespeeld in de kwestie Timor staan nog wijd open. Ook al omdat een discotheek in een toeristenoord nou niet precies het doel is dat Osama zou kiezen om Bush of Sharon te treffen. Nog even en we gillen al Al Qaida als bij een Febo de vlam in het vet schiet of een dakpan van een Lutherse kerk afwaait. Wel even helder blijven denken met zijn allen.

Puzzelstukjes

13 oktober 2002
1) President Bush jr. krijgt in de vroege morgen van 9/11, als hij op weg is naar een schooltje in Sarasota, te horen dat een vliegtuig zich geheel naar verwachting en ongehinderd in een van de torens van het WTC heeft geboord. Niet zo lang daarna, net als hij gezellig manifesteert in een klas met peuters, hoort hij dat een vliegtuig zich geheel naar verwachting en ongehinderd in de andere toren van het WTC heeft geboord. No sweat. Twintig à vijfentwintig minuten lang besteedt de frauduleus gekozen president daarna samen met de kinderen aandacht aan een van de verhalen in een voorleesboek dat handelt over de belevenissen van een geit. Nadat de fat goat de blues heeft gezongen wordt Bush naar Air Force One geëxpedieerd en start de georganiseerde chaos. De war on terror. De war on Osama. Afghanistan wordt bevrijd van de Taliban en Al Qaida.
2) Op 25 november 2001 viel een van hun laatste grote bolwerken; het in de noordelijke heuvels gelegen Kunduz. Maar daar waren geheime besprekingen aan vooraf gegaan. Want er bevonden zich tussen de vijanden in de stad een hele pluk Pakistaanse militairen en geheimagenten die in de jaren daarvoor met medeweten van de CIA samen met de Taliban en Al Qaida de Noordelijke alliantie hadden bestreden. En het pad hadden geëffend voor het geheim overleg tussen vertegenwoordigers van de regering-Bush en de Taliban over de aanleg van een pijpleiding tussen de nieuwe formidabele olievelden bij de Kaspische Zee en een haven aan de Pakistaanse kust. Dat overigens zo jammerlijk was mislukt. In de weken voor 25 november was een nachtelijke Pakistaanse luchtbrug met Kunduz tot stand gekomen waarvoor het Witte Huis toestemming had gegeven. Maar niet alleen Pakistanen waren weggesluisd. Ook de topechelons van de Taliban en Al Qaida hadden van die gelegenheid geprofiteerd en de vleugels genomen. Zij waren in het uiterste noordwesten van Pakistan beland, in het Khyber gebied. Niet ver van een andere brandhaard: Kashmir.
3) In diezelfde maand november arriveerde in Khyber de ongekroonde koning van die onherbergzame streek: Haji Ayub Afridi. Een echte drugslord, die kort tevoren op instigatie van de regering-Bush uit een petoet in Karachi was gehaald door Amerikaanse geheimagenten. Afridi had altijd goede contacten met Al Qaida onderhouden en de Amerikanen wilden hem graag als antenne gebruiken. Maar er was meer. In Afghanistan schoten namelijk de papavers massaal de grond weer uit en Afridi moest er als vanouds voor zorgen dat de ophanden zijnde heroïnevloed in keurig gecontroleerde banen werd geleid (zie over Afridi “Een kwalijke deal in Pakistan” van 16 december 2001 en de regelmatige berichtgeving over hem in de periode daarna).
4) Volgens hardnekkige geruchten zou een belangrijke figuur uit het Nederlandse avontuurlijke wereldje de afgelopen weken in een paar joyeuze hotels in Londen met een paar van Afridi’s agenten handelsbesprekingen hebben gevoerd. De vraag over welke producten het ging is net zo makkelijk te beantwoorden als: wat komt er uit een geit als je aan haar spenen trekt?
Het lijkt op een oude puzzel met een paar opgekalefaterde stukjes. En dat is het ook.

Spannend

12 oktober 2002
Rijk de Gooyer came out bij de Nova-uitzending van gisteravond: hij vertelde in 1959 door de BVD te zijn geworven als geheimagent en vervolgens twee jaar lang voor de CIA in Berlijn te hebben gewerkt. Als cover diende de acteursopleiding die hij daar volgde en zijn baan als regie-assistent. Veel stelde zijn geheime dienstwerk volgens hem niet voor. Maar hij ving wel 3000 piek per maand van de Agency. Nu een modaal inkomen, toen een godsvermogen. En dat voor een minimum aan intelligence over het “communistische regime”. Geintje van Rijk? Hoeft niet. Per slot behoorde hij tot het niet-linkse verzet in de oorlog en uit die kringen van Bernhardaanhangers werd door de BVD wel meer geput. Het kind van die club, de AIVD, was niet bereikbaar voor commentaar. Dus blijven we wel met de nodige vragen zitten. Bijvoorbeeld of De Gooyer ook na die tijd een “asset” voor de BVD en haar Amerikaanse toezichthouder is gebleven. Zo ja, stelde dat ook niet veel voor? Wat hield dat “niet veel” dan precies in? Was zijn codenaam “Dangle”? En van zijn CIA-runner “Dingle”? Enzovoort, enzovoort. Nou, misschien vinden we wat meer duidelijkheid in zijn boek over zijn negen levens dat over veertien dagen uitkomt. Spannend hè?

IJ, IJ (24)

11 oktober 2002
De KLM lijkt voor zijn beurt te hebben gepraat. Het bedrijf heeft eerder deze week namelijk aangekondigd per 1 december aanstaande binnen het gebied van de Nederlandse Antillen te gaan samenwerken met het bedrijf BonairExel. Een combinatie van Dutch Carribean Eagle Express van Bonaire en Air Exel met als thuisbasis vliegveld Maastricht Aachen. Daarmee zou zich op deze fragiele markt een formidabele concurrent presenteren voor de Curacaose Dutch Carribean Airlines (DCA), die op de vliegverbinding Amsterdam/Curacao vice versa “concurreert” met de KLM. Maar volgens de ad interim-premier van de Antillen Errol Cova bestaat BonairExel officieel nog niet eens. Logisch dus dat er nog geen vliegvergunning is aangevraagd, laat staan verleend! Cova heeft de KLM-directie verzocht zulke kunstjes niet meer te flikken, omdat daarmee de suggestie wordt gewekt dat de regering van de Antillen op het gebied van de luchtvaart van toet noch blaas weet. Interessant is overigens dat in de berichtgeving vooralsnog nergens wordt vermeld dat Air Exel onderdeel uitmaakt van IMCA, het beleggingsvehikel van Erik de Vlieger. Gezien de enorme expansiedrift van IMCA op verschillende terreinen doet zich zo langzamerhand een voor de hand liggende vraag voor: wie gaan er schuil achter de her en der genoemde groep beleggers die die drift bevredigt? We moeten toch eens in conclaaf met Erik.

Shady (2)

11 oktober 2002
Eerlijk is eerlijk, mr. Geertjan Dolk is een avontuurlijk man. Met uitstekende contacten in het Midden-Oosten. Zo werd in de eerste helft van de jaren negentig om zijn bemiddeling verzocht bij een geschil tussen Lybië en Soedan. Troepen van dat laatste land hadden bij gelegenheid een vrij omvangrijke gevechtseenheid van Khadaffi omsingeld op Soedanees grondgebied. De nabije toekomst zag er voor de Lybiërs somber uit. Maar geheime onderhandelingen tussen de twee partijen in een Utrechtse horecagelegenheid waarbij de Rotterdamse advokaat geen onbelangrijke rol speelde, brachten uitkomst. Khadaffi’s woestijnvossen kregen vrije aftocht in ruil voor de Lybische financiering van een zoetwaterleiding naar Soedan.
Verder zou hem in een later stadium naar eigen zeggen door de Koeweitse autoriteiten een paar maal om assistentie zijn verzocht bij onderhandelingen over een paar heikele kwesties. Een daarvan betrof het terughalen van een flinke portie schilderijen van ondermeer Modigliani en Picasso die door een wederrechtelijke actie van de broer van de emir in Shevernadze’s Georgië terecht zou zijn gekomen (zie “Stroompje Picasso’s” van 27 maart 2001 in deze rubriek). Een andere betrof het vrijlaten van Koeweitse militairen uit Iraakse krijgsgevangenschap (zie “Krijgsgevangenen” van 12 april 2000). Wij kennen de afloop van beide geschiedenissen niet. Maar zeker is dat bij dit gedoe lieden uit allerlei diplomatieke en geheime diensten nooit ver weg zijn. Uitlatingen van Dolk zelf maken duidelijk dat hij met name over goede contacten beschikte met luitjes van de vroegere Marine Inlichtingen Dienst. Mogelijk uit wederzijds belang gezien de activiteiten die de Rotterdamse advocaat in het recente verleden in het Midden-Oosten ontwikkelde ten behoeve van de promotie en verkoop van Damen Shipyards’ oorlogsbodems. Of in verband met een enorme financiële affaire met opnieuw Koeweit als middelpunt. Daarover later meer. Wordt vervolgd

Politie valt Autonoom Centrum binnen

11 oktober 2002
Gisterenmiddag rond vijf uur zijn twee politie-agenten het Autonoom Centrum in Amsterdam binnen getreden en hebben daar affiches en pamfletten in beslag genomen. Op de vraag van de aanwezige medewerker of ze een huiszoekingbevel hadden of een juridisch bevel tot in beslag neming werd niet geantwoord. Tegen zijn zin zijn de affiches en pamfletten mee genomen.
Het gaat om de affiches met de tekst 'Stop Israelische nederzettingen in Palestina-Boycot Israël' met een foto van een kaart van de Bezette Gebieden met daarop de nederzettingen. Het andere affiche is het bekende affiche van Che Guevara met het gezicht van Bin Laden en met een Nike teken op de baret. Verder de tekst 'collateral image'. Een derde poster is de oproep tot demonstratie tegen een dreigende oorlog in Irak op 26 oktober aanstaande. Ook een pamflet met een oproep tot debat van de SP over de dreigende oorlog is beslag genomen. Plus een pamflet met boycotoproep van Israëlische producten. Het lijkt erop dat de openbare meningsuiting en kunstzinnige uitingen over wereldproblemen al zo ver te lijden hebben onder de zogeheten terrorisme bestrijding dat deze affiches daar onder vallen. Het Che affiche is te zien op onze website.Wij hebben inmiddels onze advocaat in de hand genomen.

Een specht maakt nog geen zomer (4)

10 oktober 2002
In het vroege voorjaar van 1997 legde Justitie conservatoir beslag op de panden van Bob Specht. Die stonden op naam van zijn echtgenote Hannelore en de BV Gooi- en Eemland en waren respectievelijk in gebruik als woning en als kantoorruimtes voor Hannelore en kroost. Via een herfinancieringstruc probeerde de Duitse slimmerik de bewuste panden toch onder zich te houden. En daar kwam Ipam Trust BV in beeld met als adres Matrosgatan 22 in het Zweedse Helsingborg en als correspondentieadres Stadhouderskade 77 (2 hoog). Een administratief vehikel van Willem Endstra en Ton van Dam, die in de hoofdstad ook al niet overal vriendelijk wordt onthaald. Het listige trio kwam overeen dat Ipam zowel de panden als de hypotheekverplichtingen zou overnemen. Specht zou dan voor een bepaalde datum de aandelen Ipam Trust van Endstra en Van Dam kopen, waarmee de panden de facto weer in de warme schoot van Bob en zijn familie zouden terugkeren. In het najaar van 1997 werd het recht tot koop van de aandelen Ipam toegekend aan GTB Maritime Chartering & Management Aktiebolag BV met als eigenaar ene G. Bergström. Uiteraard nergens de naam van Specht, maar wel van diens Nederlandse advocaat. Als gevolmachtigde. Op 18 december 1997 gaf GTB te kennen obligaties Bayerische Landesbank ter waarde van tien miljoen dollar te zullen verkopen aan de Duitser J.Benze en de opbrengst zou geheel ten goede komen aan Specht. Het leek allemaal snor te zitten, want op 1 januari 1998 werd GTB enig aandeelhouder van Ipam. Maar papier is geduldig. GTB was niet meer dan een schaars gevulde doos. En de obligaties Baeyrische Landesbank bleken deel uit te maken van een Zweeds fata morgana. Daarom niet getreurd. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Specht en zijn rechterhand van het oh zo gerenommeerde advocatenkantoor Schut en Grosheide vonden niet veel later een nieuwe kandidaat: June Investment van ene M.Farrer. Wordt vervolgd

landelijke demonstratie

9 oktober 2002
Het Platform tegen de "Nieuwe Oorlog" organiseert op zaterdag 26 oktober in Amsterdam een landelijke demonstratie 'Geen oorlog tegen Irak'. De demonstratie begint om 13.00 uur op de Dam met een aantal sprekers en muzikale optredens. Vanaf 14.00 uur volgt een demonstratieve optocht door de binnenstad van Amsterdam.
Verklaringen vanuit de Amerikaanse regering laten geen twijfel bestaan over het binnenkort uitbreken van een oorlog om het dictatoriale regime van Saddam Hussein in Irak ten val te brengen. De aangevoerde redenen, zoals de aanwezigheid van massavernietigingsmiddelen en de onderdrukking van de Iraakse bevolking, zijn volgens het Platform geen rechtvaardiging voor gewelddadig ingrijpen. De mogelijke aanwezigheid van massavernietigingsmiddelen en de onderdrukking van het Iraakse volk dienen langs niet-gewelddadige te worden beeindigd. Een Amerikaanse aanval op Irak is in wezen een aanvalsoorlog, schept een gevaarlijk precedent voor de toekomst en leidt tot verscherping van de spanningen in het Midden-Oosten.
Het doel van de demonstratie is om de Nederlandse regering ertoe te bewegen zich alsnog krachtig uit te spreken tegen elke vorm van militaire actie tegen Irak en de verzekering te geen dat Nederland hier op geen enkele wijze aan zal deelnemen.
Het Platform tegen de 'Nieuwe Oorlog' is vorig jaar september opgericht en bestaat uit meer dan 200 organisaties. Het platform is verheugd dat de breder levende weerstand tegen een oorlog tegen Irak inmiddels heeft geleid tot de aansluiting van GroenLinks en is nog in gesprek met een aantal andere organisaties. Een volledige lijst van lidorganisaties is te vinden op de website wereldcrisis.nl waarop de komende weken ook nadere informatie over de demonstratie en activiteiten van lokale platforms en comitees zal komen te staan. Behalve de landelijke demonstratie in Amsterdam zal diezelfde dag en onder dezelfde leuze ("Geen oorlog tegen Irak") onder verantwoordelijkheid van het Rotterdams Platform een regionale demonstratie in Rotterdam plaatsvinden.

Shady (1)

9 oktober 2002
Een paar dagen lang was het niet meer dan een aanzwellend gerucht in het avontuurlijke wereldje van Rotterdam. Maar gisteren kregen we de bevestiging: de Rotterdamse advocaat Geertjan Dolk heeft vorige maand in Amsterdam twee dagen doorgebracht in een kamertje met een kijkgaatje in verband met een valse bankgarantie. Volgens verschillende bronnen in de hoofdstad zou hij in deze zaak de juridische assistentie hebben ingeroepen van zijn vroegere partner en oud-Officier van Justitie Alan Ong (Ng). Op de achtergrond zou een affaire spelen rond een wapensmokkel naar een land in het Midden-Oosten via het voormalige Oostblok. Niet verwonderlijk dus dat onze Morgenster-site gisteren om een uur of kwart over drie bezocht werd door de NATO C3 Agency uit Brussel. Een bureau dat ondermeer wetenschappelijke en technische informatie verschaft aan de Strategic Commanders, die op hun beurt weer het hoogste orgaan van de club - het Military Comittee - op de hoogte moeten houden van alle shit die zich op militair terrein in de wereld afspeelt. Het is niet moeilijk te raden naar welke artikelen deze C3 Agency speciaal op zoek was: "Irangate aan de Maas" (ook in Kleintje Muurkrant 325), “Retourtje Cantrade”, “Neerlands stille kracht” en “De Bank, deel 1” (in Kleintje Muurkrant 332). Daarin speelt mr. Dolk - al dan niet verhuld - een voorname rol. Gezien zijn uitstekende contacten met vroegere Iran/Contra-figuren als bijvoorbeeld de Iraniër Manucher Ghorbanifar en Michael Ledeen en met de Pakistaanse Habib-bank zal niemand er horizontaal van gaan als blijkt dat hij zich opnieuw op shady paden heeft begeven.

vredeswake in 's-Hertogenbosch

8 oktober 2002
Omdat deze rubriek aan het vanuit DenBosch verschijnende Kleintje Muurkrant geklonken zit even een huishoudelijke mededeling: aanstaande donderdagavond organiseert het Beraad van Kerken (ook voor niet-gelovigen) een vredeswake op het Kerkpleintje vanaf 19.30 uur tegen de dreigende oorlog van de VS tegen Irak. In het Brabants Dagblad van vandaag wordt dominee Van Tilburg van het Beraad van Kerken geciteerd: "Er is geen sprake van zelfverdediging wanneer de VS de aanval openen. Bovendien is de mogelijke aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak nooit bewezen. Het zijn economische belangen die hier achter zitten (...) Het baart ons zorgen dat Nederland onverkort achter de Amerikaanse regering blijft staan". En zo is het.

De naakte waarheid?

8 oktober 2002
Veertien keer in de week vliegen de KLM-zwanen naar Quito en Lima. Tot nu toe met een tussenstop op Aruba. Dat wordt in de nabije toekomst anders. Dan worden de vluchten uitgevoerd via Bonaire, waarmee de KLM een dagelijkse verbinding onderhoudt. Zonder twijfel zijn aan dit besluit keiharde onderhandelingen voorafgegaan. Zoals in juli van dit jaar duidelijk werd schuwden de autoriteiten van Bonaire daarbij niet om via slinkse tactieken druk te zetten op de KLM-directie. Toen werden namelijk de stewardessen van vlucht KL 754 van Bonaire naar Amsterdam op autoritaire wijze gesommeerd om zich tot op het bot toe uit te kleden en zich te bukken. Dit om duidelijk te maken dat zij nergens cocaïne of andere waardevolle zaken hadden verborgen. Bij deze gedwongen striptease waren volgens de eerste berichten ook manlijke douaniers aanwezig die in papiamento al dan niet hun waardering uitspraken voor het gebodenene. De KLM-leiding werd van blauw langzaam paars hoewel vliegtuigpersoneel wel degelijk gevisiteerd mag worden. Later werd de berichtgeving successievelijk afgezwakt en was er sprake van een officieel onderzoek naar de gebeurtenissen. Ja, ja. Een ding is duidelijk: Bonaire had gescoord en won daarmee de wedstrijd. Althans, als onze interpretatie juist is. Op Aruba is ontsteld op deze ontwikkelingen gereageerd en vraagt men zich in het Parlement openlijk af waarom de Arubaanse regering nooit tot het uitkleden van stewardessen heeft besloten om de verhuizing van de KLM naar het buureiland te voorkomen. Dat wordt nog een heet debat.

Humor (3)

8 oktober 2002
Morgen staat op de agenda van de Amerikaanse Congrescommissie inzake 9/11 een besloten verhoor van een FBI-informant uit San Diego. Het gaat om Abdusattar Shaikh. De oprichter van het Islamitische Centrum in de moskee van zijn woonplaats die in het najaar van 2000 een tijdlang twee Saoedische “studenten” over de vloer heeft gehad die twee jaar later werden geïdentificeerd als leden van Mohammed Atta’s kamikazeclub: Khalid al-Midhar en Nawaq Alhazmi.
Volgens persberichten stonden beiden op de zogenaamde FBI “watchlist”. Voornamelijk door hun vriendelijke contacten met de plegers van de aanslag op de USS Cole in Yemen. Alleen over de vraag sinds wanneer precies is gesteggel ontstaan, omdat de CIA pas in augustus 2001 hun personalia zou hebben doorgegeven aan haar zusterorganisaties nadat de Agency het duo al in januari van dat jaar had gespot in Maleisië in gezelschap van andere Al Qaida-lieden (zie ook het eerste artikeltje in deze serie “Humor” van 9 september jongstleden). Het werd nog gekker toen naar buiten kwam dat Shaikh door de FBI was ingehuurd als “passieve” informant. Dus zoiets van als hem iets vreemds opviel in zijn omgeving (in de moskee, in de buurt, in zijn huis?) of ie dan even de FBI wilde bellen. Nou en aan zijn huurders had Shaikh nooit iets vreemds opgemerkt. Ja, als ze telefoneren moesten gingen ze altijd met hun mobiel naar buiten. Maar daar kan je toch moeilijk de FBI mee lastig vallen. Klinkt plausibel. Daarom blijft het merkwaardig dat de regering Bush en de FBI alle middelen hebben gebruikt om Shaikh weg te houden bij de Congrescommissie. Wordt het toch nog leuk en ook weer niet. Humor.

Een specht maakt nog geen zomer (3)

8 oktober 2002
Het is niet duidelijk hoe en wanneer de verbinding tussen Endstra en Specht tot stand is gekomen. Beiden hadden in de jaren negentig hun kantoren op de Amsterdamse Apollolaan, niet zo heel ver van elkaar vandaan. Gold voor beide heren het adagium “een goede buur is beter dan een verre vriend”? Mogelijk. Hoewel nog nooit is vastgesteld dat Endstra op goede voet stond met Wim en Gretta Duisenberg die naast hem woonden in de Diepenbrockstraat. Goed, Gretta beschikte (beschikt?) wel over een paar interessante connecties in de schemerwereld in de persoon van Mushtaq Malik en Philip Agee (zie het artikel “Hafmo addio” uit Kleintje Muurkrant 324). Maar of dat ooit een las tot stand heeft gebracht met haar buurman is nooit onderwerp geweest van een academische studie. Hoe dit ook zij, Specht moet als international op het gebied van wassen en strijken toch interessant zijn geweest voor Endstra. Nadat de door hem gestiekte Pérez Balladares in 1994 Panamees president was geworden kreeg Bob op de Apollolaan bezoek van een kleine reeks Panamese hoogwaardigheidsbekleders, onder wie zelfs een paar nieuwbakken ministers. Officieel om hem hun dankbaarheid van De Stier over te brengen. In werkelijkheid zo goed als zeker om nieuwe wasserettes in te richten. Zoals gemeld onderhield Pérez Balladares interessante connecties met het Cali-kartel, maar ging ook andere avontuurlijke opzetjes niet uit de weg. Zo wordt hij verdacht van betrokkenheid bij de smokkel van Peruaanse kunstschatten naar de Verenigde Staten en bij de illegale import van Chinese immigranten in hetzelfde beloofde land. Kortom een man met een fijne neus voor winstgevende zaken met een uiterst nuttige agent in Amsterdam. Tot die het al te bont maakte. Wordt vervolgd.

And now the Turkish votes please

7 oktober 2002
Op 3 november gaan de Turken naar de stembus om het parlement van een nieuw verfje te voorzien. Nou verfje. Naar verwachting zal er meer sprake zijn van een complete facelift. De Turkse kiezers lijken de buik vol te hebben van zowel de huidige regeringscoalitie als de traditionele oppositiepartijen, die beide in de afgelopen jaren geen einde hebben weten te maken aan de schrikbarende werkeloosheid en de deplorabele financieel-economische situatie in het land. En net als bij ons zullen daarbij partijen uit de periferie garen gaan spinnen. Zo worden bijvoorbeeld veel stemmen toegedicht aan de inmiddels gematigde Islamitische partij AKP - zeg maar het Turkse CDA - en de GP van de populistische mediatycoon Cem Uzan. Een Turkse uitgave van Berlusconi, die met zijn teveestations, zijn radiozender en zijn bladen vooral op de jeugd mikt. De populariteit van Uzan is in de tweede helft van de jaren negentig immens gegroeid ondanks of misschien juist dankzij het grootscheeps belazeren van Motorola en Nokia op de markt van mobiele telefoons, wat de internationale grootmachten op dit gebied een paar miljard dollar heeft gekost. Daarnaast heeft hij zich ten behoeve van zijn zakelijke en politieke opmars verzekerd van de steun van de Koerdische zanger Ibrahim Tatlises. Zeg maar de Turkse André Hazes, hoewel elke vergelijking verder mank gaat. Zo blijkt dus ook aan de Bosporus dat wie de media in handen heeft ook politiek potentie heeft. Hoe zat het ook alweer met Het Parool, AT5, de FM-frequenties en dat jeugdige bladenpakket? Hm?

Een specht maakt nog geen zomer (2)

4 oktober 2002
Vanuit Amsterdam zette Bob Specht samen met de vanuit Genève opererende Franse zakenman Henri Grossetete in Panama een operatie op touw waarbij het duo toezegde verhandelbare obligaties ter waarde van 250 miljoen dollar te zullen deponeren bij bank Banaico. Zoals vermeld één van de vertrouwde witwasinstituten van het Cali-kartel, waar ook Specht geen onbekende was. In ruil voor wat later een lege doos bleek te zijn verwierf Specht van Banaico alvast een krediet van 500.000 dollar ten behoeve van een vastgoedproject. Toen de obligatiedeal niet doorging “verzuimde” Specht de halfmiljoen dollar terug te storten en kwam daarmee weg. Overigens niet al te verwonderlijk gezien zijn banden met zowel de bank als figuren uit de politieke Panamase top. Suggesties uit die tijd maakten er melding van dat de bewuste 500.000 dollar mogelijk waren verhuisd naar de verkiezingskas van presidentskandidaat Pérez Balladares. Vriend en toeverlaat van zowel ex-president Noriega, die in een Amerikaansen petoet de dag vervloekte waarop hij ooit in zee ging met de Bush-clan, als van Bob Specht. De Duitse weldoener beperkte zijn activiteiten echter niet tot Panama. Ook in Duitsland, België, Zwitserland, Luxemburg en Rusland hielp hij zakenlieden zwaar de boot in met door hen voorgefinancierde projecten die - zeker achteraf- zwaar naar gebakken lucht riekten. Een milde internationale regen aan klachten bereikte in de loop der jaren de burelen van de Nederlandse LRT. In april 1997 had dat voldoende materiaal verzameld om Bob voor een tijdje op te bergen in voorrarrest en over te gaan tot inbeslagname van zijn bezittingen. Vooral dat laatste vond de nieuwbakken Blaricummer niet leuk en hij zon dan ook al snel op een paar noodmaatregelen om die beslagleggingen ongedaan te maken. Daarvoor zocht hij steun bij een goede bekende uit deze rubriek: Willem Endstra.

vredesactiviteiten

3 oktober 2002
In het kader van vredesactiviteiten met betrekking tot voorkomen van oorlog in Irak organiseert het Vredesburo te Eindhoven een fakkelwake op vrijdag 11 Oktober om 20 uur bij de Catherinakerk te Eindhoven. De wake word georganiseerd voor eenieder die zich zorgen maakt over de dreigende oorlog tegen Irak. Tijdens de wake is er tevens de mogelijkheid om de landelijke petitie van het Platform tegen de nieuwe oorlog te tekenen. De wake op vrijdag 11 Oktober duurt tot 21 uur. Het Vredesburo zorgt voor fakkels. Voor meer informatie: Stichting Vredesburo Eindhoven, Grote Berg 41, Eindhoven 040.2444707 & Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of kijk op vredesburo.nl

IJ, IJ (23)

3 oktober 2002
Hoe klein ons vastgoedwereldje eigenlijk wel is moge deze bescheiden bijdrage weer eens duidelijk maken. Na de exit van Willem Endstra uit het Duitse vliegveldproject Laarbruch bleven op papier nog drie Nederlandse investeerders over: Hans van de Lande, Erik de Vlieger en Herman Buurman. De onderneming van de zakelijk nog steeds op goede voet met Endstra fungerende Buurman heet Marigot. Maar niet zo lang geleden droeg Herman’s hebbedingetje een andere naam: Roma Investments BV. Gevestigd op Haverkamp 210 in Den Haag. Roma was ondermeer in gezelschap van Statenprojekt Drafcentrum Wolvega, Stal Statenprojekt en VHS.
Kijk, als toeval zou bestaan dan zou dit toeval zijn. Maar Roma blijkt een paar jaar geleden dus tot de stal te hebben behoord van Ed Maas. Een van de gynaecologen die de LPF ter wereld brachten en momenteel samen met advocaat Oscar Hammerstein de spic en span vormt van het Rad van Fortuyn. Waarom LPF-fractieleider Wijnschenk nu ineens bang is voor een machtsovername door onroerendgoed-boys kent de geschiedenis van zijn jonge partij niet. De LPF is van meet af aan in handen geweest van dit soort zakenlui. Aangevuld met hier en daar een gokbaas en een pornoboer. En die weten wat het volk wil. Niet zo naïef doen Harry. Een beetje bij de les blijven.

Een specht maakt nog geen zomer

3 oktober 2002
In 1994 werd Ernesto Pérez Balladares (alias De Stier) gekozen als president van Panama. Later bleek zijn verkiezingscampagne zwaar gestiekt te zijn geweest door de voor het Colombiaanse Calikartel in touw zijnde José Castillon Henao. Het geld had zijn weg gevonden via een vertrouwd witwaskanaal: de bank Banaico. In het hoogste echelon daarvan zetelde in die tijd Alfredo Aleman, die tevens als topadviseur van Pérez Balladares fungeerde. Korte routes zijn altijd het veiligst. In januari 1996 sneuvelde de bank echter toch met een enorme schuldenlast en comfortabele witte vlekken in de boekhouding. Een paar maanden later werd Henao gearresteerd en in 1998 naar de VS overgebracht om terecht te staan wegens drugshandel naar de VS.
Een andere enthousiaste contribuant aan de campagne van De Stier was de Duitser Friedrich Adolf (zeg maar Bob) Specht die zich al sedert 1979 een reputatie had verworven op de afdeling rottigheid van de Panamese samenleving. In 1989 liep hij tegen de lamp en kwam in Florida achter een deur met een luikje te zitten. Bob werd verdacht van het witwassen van drugsgelden, maar ging uiteindelijk voor het luik wegens frauduleus goochelen met obligaties waarbij de op de Antillen gevestigde Orco Bank voor miljoenen het schip in werd geholpen. De rechter vond dat voldoende om Bob’s verblijf in een staatshotel met zo’n 2 ½ jaar te verlengen. Naar eigen zeggen had de Duitse illusionist meteen kunnen vertrekken als hij inlichtingen had verstrekt over zijn witwasactiviteiten ten behoeve van de toenmalige Panamese president Noriega. De intermediair tussen de Colombiaanse drugswereld en de tot in het Witte Huis reikende organisatie van Amerikaanse meevreters, die in verband met de shit rond de Iran/Contra-affaire en de val van de BCCI door president Bush senior in 1991 haastig werd geruimd. Maar Bob zou medewerking hebben geweigerd en ervoor gekozen hebben zijn straf uit te zitten. Wat older maar zeker niet sadder werd hij vervolgens in 1992 door de Amerikaanse autoriteiten uitgewezen. Hij vestigde zich met zijn gezin in Blaricum en richtte een keurig kantoor in op de op het oog net zo keurige Amsterdamse Apollolaan. Dat werd de uitvalbasis van zijn vastgoedonderneming Gooi- en Eemland BV. We zouden er nog van horen. Wordt vervolgd.

Volgende week - Indonesië week

2 oktober 2002
Na de val van Suharto in mei 1998 heeft Indonesië een tumultueuze periode doorgemaakt. Hoewel een aantal belangrijke democratische hervormingen werden doorgevoerd, is er nog steeds sprake van een diepe economische malaise en een hardnekkige politieke crisis. Gedurende de Indonesië Week wordt meer informatie verschaft over de huidige politieke crisis in Indonesië, in het bijzonder de situatie in de conflictgebieden Atjeh, West-Papua en Maluku. Het "Good Governance"-beleid van de Nederlandse regering zal tijdens een seminar geëvalueerd worden. Elke dag in de komende actieweek (8 tot en met 13 oktober) zijn er politieke bijeenkomsten: kijk voor het programma op de website van Indonesia-house en die van XminY. Bij de volgende editie van het papieren Kleintje (abonneer je nu voordelig!) vouwen we de acht-pagina's tellende actiekrant "tegen straffeloosheid in Indonesië" mee.

verzet komt langzaam op gang

2 oktober 2002
Overal op de wereld groeit het verzet tegen de oorlogsretoriek van Bush & Co ("The Empire"). Er zijn al diverse grote volksverzamelingen geweest en ook wij hier in Holland worden langzaam wakker. Op donderdagavond 10 oktober om 19 uur zal actie worden gevoerd tegen de geplande oorlog tegen Irak in Nijmegen op het plein voor het Valkhof-Museum, Kelfkensbos. Ben jij ook tegen? Wil je ook iets doen? Kom dan ook naar Nijmegen om te demonstreren.
Wat later, op zaterdag 26 oktober is er een manifestatie en demonstratie in Rotterdam. Blijf op de hoogte door regelmatig te gaan kijken op de internetpagina's van vredessite en/of wereldcrisis

Justitie heeft bloed aan haar handen!

1 oktober 2002
De rechtbank heeft besloten dat uitlevering van de Catalaanse activist en zanger van de hardcore band KOP ("Juanra") toelaatbaar is. Het verzoek tot uitlevering besloeg drie punten van beschuldiging: * lidmaatschap van/samenwerking met een terroristische organisatie * poging tot samenzwering tot het plegen van moord * optreden als verbindingspersoon tussen het ETA comando te Barcelona en de leiding van die organisatie in Frankrijk. De rechtbank besloot dat de eerste twee punten als één behandeld worden en wees de eis tot uitlevering voor deze punten toe.
Uitlevering voor het derde punt werd afgewezen. De rechtbank deelde de bezorgdheid van de verdediging van Juanra voor de mogelijkheid dat Juanra het slachtoffer zal worden van marteling in Spanje, maar oordeelde dat dit een zaak van de Spaanse justitie is en verdachten ook in Spanje de wettelijke mogelijkheid hebben om een aanklacht wegens mishandeling of marteling in te dienen. De rechtbank gaat het Nederlandse ministerie van Justitie adviseren de Spaanse autoriteiten te verzoeken om Juanra, wanneer hij definitief uitgeleverd wordt, niet 'incomunicado' (in totale isolatie gedurende 5 dagen, gedurende welke bij vermeende ETA-verdachten geregeld gemarteld of mishandeld wordt) te detineren. De rechtbank sloot ook niet uit dat de vermeende chef van het Barcelonese ETA- comando, Fernando García Jodra, gedurende de eerste 5 dagen van zijn detentie in augustus 2001 gemarteld kon zijn, maar oordeelde dat er geen schriftelijk bewijs is dat dat hardmaakt.
García Jodra zou, aldus de rechtbank, volgens de Spaanse wet, de mogelijkheid hebben om een aanklacht in te dienen tegen marteling of mishandeling waarvan hij stelt het slachtoffer te zijn geweest. García Jodra legde gedurende die eerste vijf dagen van zijn `incomunicado' detentie een verklaring af waarin belastende uitspraken voor Juanra werden gedaan. García Jodra trok na zijn `incomunicado'-detentie, bij de voorgeleiding voor de rechter- commissaris direct zijn bij de politie afgelegde verklaring weer in en deed kort daarna een aanklacht wegens marteling en mishandeling.
Juanra's advocaat kondigde, na ruggespraak met Juanra, aan dat de verdachte in cassatie bij de Hoge Raad zal gaan. Dat zal nog minstens een half jaar duren. Afhankelijk van het arrest (vonnis) van de Hoge Raad neemt het ministerie van Justitie daarna een beslissing over de uitlevering. Tot de beslissing van het ministerie van Justitie blijft Juanra op borgtocht vrij (in juni 2002 werd 20000 euro borg voor hem betaald).
Wij zijn blij dat we Juanra nog onder ons hebben, maar tegelijkertijd woedend over het oordeel van de Amsterdamse rechtbank. Het halfslachtige delen van de bezorgheid van de verdediging voor mogelijke marteling/mishandeling wordt gepaard aan een buigen voor de opeenstapeling van leugens en verdraaiingen die de Spaanse autoriteiten de laatste tien maanden hebben gepresenteerd en voor het standaard toepassen van mishandeling/marteling bij vermeende ETA-arrestanten. De Spaanse autoriteiten bedienen zich van praktijken, die door velen voorbehouden worden aan Latijnsamerikaanse dictaturen, en poogd het laatste decennium in toenemende iedere vorm van radicale oppositie monddood te maken door onbewezen banden met de clandestiene Baskische organisatie ETA te suggereren. Afgelopen voorjaar stelde de Spaanse regering zelfs voor om de `antiglobaliseringsbeweging' op de Europese lijst van terroristische organisaties op te nemen. Voor alsnog werd dit voorstel afgewezen door het merendeel van de overige lidstaten.
De rechtbank ging op een aantal door de verdediging aangevoerde punten in het geheel niet in. Op grond van deze omissies zal Juanra's advocaat Victor Koppe dan ook cassatie (hoger beroep) aantekenen. Na het bekend worden van het vonnis brak er op de publieke tribune groot tumult uit onder de aanwezige sympathisanten van Juanra. Er werden een aantal spandoeken ontrold en de ruit van de afgeschermde publieke tribune werd met handen met rode verf bewerkt, ter symbolisering van de dagelijkse martelpraktijken die in Spanje plaatsvinden. Juanra moet definitief vrij!
Meer informatie over deze zaak is te vinden op FreeJuanra.org. Lees de letterlijke tekst van het vonnis hier hier en/of lees het Amnestyrapport met betrekking tot Spaanse martelingen

Feest

1 oktober 2002
Weet u nog hoe blij we waren met de zondvloed aan nieuwe gezichten die Jan Peter Potter en Bea op 22 juli op de trap van Huis ten Bosch aan ons presenteerden? We wisten het zeker: dat wordt feest. En dat werd het. Compleet met ballonnen. Jammer dat sommige exemplaren in een lage tak of een toevallige dakgoot bleven steken. Bijvoorbeeld de NRC-ballon over de kakelverse minister van Verkeer en Waterstaat Roelf de Boer, waarover wij in de serie “Hoop doet leven” van augustus jl. nog het nodige naar buiten hebben gebracht. Zo’n beetje tussen de verdwijnacts van de dames Bijlhout en De Vilder in overwoog Roelf eveneens de achterdeur op te zoeken. Maar door links en rechts telefonisch met hel en verdoemenis te dreigen aan het adres van de informanten van de NRC wist hij dat drama vooralsnog voor zich uit te schuiven. Een echte survivor die Roelf. Dat bleek al in zijn diensttijd toen hij via talloze fanatieke stormbaantjes opklom tot de rang van kapitein van het Korps Mariniers. Een echte houwdegen dus. Maar dan wel een die blijkbaar herhaaldelijk de lengte van zijn financiële polsstok verkeerd inschatte bij het nemen van zijn maatschappelijke stormbaan in het logistieke wereldje van Rotterdam. Roelf hield (en houdt) namelijk ook van gezelligheid buiten de deur, wat zich volgens onze bronnen uitte in een gokje hier, een etentje daar en wat ritmische exercities in een paar Rotterdamse toplocaties. Bij gelegenheid in gezelschap van figuren uit het avontuurlijke Rotterdamse zakencircuit die niet op een eurootje hoeven te kijken. Dat joyeuze buitenleven leidde elders tot een haast schrikbarende schraperigheid. Zo zou hij momenteel een financieel conflict uitvechten met zijn eerste vrouw van wie hij al geruime tijd gescheiden is. Roelf weigert haar alimentatie namelijk aan te passen aan de vliegende inflatie. Dat heet indexeren en je mag van een voormalig hoofd van een Kamer van Koophandel toch verwachten dat hij weet wat dat inhoudt. Verder beschikte de minister samen met zijn tweede vrouw, van wie hij nog niet zo heel lang gescheiden is, over een leuk pakketje Shell-aandelen. Een oneven aantal, dat wel. Toen hij nogal nadrukkelijk aandrong op verdeling ervan ontving hij de helft plus een aandeel dat in tweeën was geknipt. Naar het schijnt was Roelf not amused. Maar naar verluidt was hij volledig pissed off toen zijn tweede echtgenote zijn gereedschapskist en een stofzuiger die hij had opgeëist persoonlijk bij de portier van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat kwam afleveren. Zijn ambtenaren schijnen die gebeurtenis op de juiste wijze te hebben ingeschat. Feestelijk.

 

Klik hier om uw reactie toe te voegen
05 mei 2015