Skip to main content

Actueel 1 - 15 december 2002

04 mei 2015

 

Dam

15 december 2002
Oud-damcampionissimo en huidig Tweede Kamerlid voor de LPF Harm Wiersma voelt zich door de top van zijn partij ongelooflijk genaaid. Na de excommunicatie van drie van de 26 oorspronkelijke Kamerleden bleven er geheel volgens Bartjens nog 23 over. Tien daarvan staan op de lijst van de komende verkiezingen, de andere dertien zijn in de bezemwagen terechtgekomen. Onder wie Harm. Hij had zich nooit met de interne Hoekse en Kabeljauwse twisten bemoeid en nu dit. Zonder boe of bah. Achterkamertjespolitiek van de laagste categorie en absoluut niet strokend met Pim’s gedachtengoed. Wat dat dan ook mag zijn. Het blijft uiteraard gissen waarom het bestuur van de partij een bekende Nederlander als Harm heeft gedumpt. Misschien heeft de Fries zich wat te weinig beziggehouden met het oplaten van ballonnen. Of nooit een partijgenoot laten winnen bij een potje vlugdammen in de pauze van het zoveelste crisisoverleg. Maar het is ook mogelijk dat een bijdehandje in de hogere echelons van de LPF een anderhalve maand geleden ademloos de kleine maar oh zo fijne serie “32 - 28 en nog wat zetten” op deze site heeft gevolgd en tot de onvermijdelijke conclusie kwam dat Harm bij een volgende gelegenheid maar niet meer op de lijst moest worden gezet. Als dat zo is dan hebben we een dam. En dat is toch niet gek als je tegen een campionissimo speelt.

Return of the leatherman

13 december 2002
Wij hebben in de beginmaanden van dit jaar vrij vaak aandacht besteed aan de door het NRC en Weekend aangezwengelde berichtenstroom over de connectie die zou bestaan tussen inmiddels voormalig PvdA-leider Ad Melkert en de afdeling ledersex van de Haagse vleesindustrie. Dat werd niet door iedereen geapprecieerd. Wij zouden daarbij teveel roeren in Melkert’s privacy en ons te buiten gaan aan het bakken van sensatie. Kan zijn. Maar wat meldde de zogenaamde reguliere pers afgelopen woensdag? Twee prominente leden van de partij zouden eind vorig jaar Kok cs. hebben gewezen op de kwalijke invloed die de geruchten over Melkert’s voorkeuren zouden hebben bij de ophanden zijnde verkiezingsstrijd.
Een van hen was oud-minister van Binnenlandse Zaken (waaronder ondermeer de BVD cq. de AIVD en een deel van de politie ressorteren) die qq. op de hoogte kan zijn geweest van de jolige avonturen van de lijsttrekker in het Haagse wereldje. De ander was Adri Duijvestein, als Haagse wethouder gepokt en gemazeld in het Haagse gebeuren. Zouden zij echt bij de partijtop hebben gewezen op Melkert’s gelederde strapatsen als het ging om geruchten? Niet erg waarschijnlijk. Want wat kan je in hemelsnaam doen tegen geruchten? Juist, niks. In dat verband wijzen wij ten overvloede nog eens op Teevens’ List. Ofwel het lijstje met tachtig namen van politici, rechters en topambtenaren dat toenmalig Officier van Justitie Fred Teeven in 1999 aan het college van procureurs generaal en minister Korthals van Justitie stuurde met aanvullende data. Volgens de inmiddels afgehaakte lijsttrekker van Leefbaar Nederland zou een aantal van deze figuren uit de crème van onze samenleving hun broek hebben laten zakken op minder wenselijke plaatsen en uit dien hoofde chantabel zijn. Dat lijstje is na een bliksemonderzoek van de Rijksrecherche met de snelheid van een zweepslag onder tafel verdwenen. Maar is het al te brutaal om te veronderstellen dat Ad Melkert ook op dat lijstje stond? En dat hij op grond van het bovenstaande bij zijn huidige werkgever, het IMF in Washington, als was is in de handen van de Amerikanen? Dacht het niet.

Claimen

13 december 2002
Allemaal leuk en aardig dat rapport over de bouwfraude. Je zou er bijna goede zin van krijgen. Zou het OM nu echt die corrupte smeerboel aan gaan pakken? We zullen zien, maar het zal wel (weer) tegenvallen. De roep om openbaarmaking van de dubbele boekhouding waar alles wat de bouwenquete betreft mee begon willen wij wel ondersteunen. Zodat gemeenten en provincies kunnen gaan claimen. Maar wat te denken van de gevolgen van deze aangetoonde bouwfraude bij de woningmarkt? Daar is het nog niet over gegaan, maar je kunt op je eigen vingers natellen dat ook daar enorme prijsopdrijving zal hebben plaatsgevonden en nog plaats vindt. Al die boekhoudingen moeten op tafel! Alle huurders moeten hun teveel betaalde huren terug kunnen halen! En snel!

You never walk alone

12 december 2002
Tuurlijk, we begrijpen het best. Als je al dat juridische gehannes over de vraag of je het conterfeitsel van “onderwereldbankier” Willem Endstra mag afdrukken in je bloedeigen Quote winnend afsluit dan heb je de neiging jezelf als Jesus the son of Joseph te beschouwen. Maar je bent Jort the son of Kelder en boven je hoofd zal nooit INRI prijken. Niettemin ga je jezelf wel wijsmaken dat je overwinning misschien wel vergelijkbaar is met die van de antieke heer Pyrrhus en dat Endstra het wel eens op je gezondheid gemunt zou kunnen hebben. Je denkt achter elke lantarenpaal de schaduw van Willem Holleeder, Endstra’s “enforcer”, te zien. En als je bij een eenvoudige doch voedzame maaltijd in een restaurant een paar sombere Joego’s naar je ziet kijken, denk je dat het uur U is aangebroken en huur je in paniek een paar bodyguards in. Goed voor je pr en goed voor je zelfvertrouwen. Dus laat je bijvoorbeeld meteen in je blad zetten dat beurshandelaar Ad van der Reijden samen met diens mede-investeerders Willem Smit en Adri Strating hun aandeelhoudersvergaderingen organiseerden in het bordeel Satiricon, waar ooit artistieke activiteiten van OvJ Valente zouden zijn vastgelegd toen het nog tot de verworvenheden van eerder genoemde Holleeder behoorde. Vervelend dat je blad dat dan in tweede instantie moet rectificeren, maar wie leest dat nog? Nou, misschien valt dat laatste tegen. Een flink aantal gefortuneerde lezers stoort zich aan dit soort sensationele strapatsen en zou Maarten van den Biggelaar (de hoogste baas van Quote Media, zie ook het boeiende artikel “De bende van de big” in de Groene Amsterdammer van 15 mei 1996) en Dik Wessels (grootaandeelhouder en nummer 15 in de Quote 500) medeverantwoordelijk houden. En omdat wij in de richting van de heer Wessels in een later stadium nog wat pijlen op de boog hebben, richtten wij ons met lichte bezorgdheid tot een van de kopstukken van de bouwonderneming Volker Wessels Stevin (VWS) en de hoogste baas van investeringsmaatschappij Reggeborgh. Wij vroegen hem het volgende:
Ten behoeve van een door ons geconcipieerd artikel dat zal verschijnen in de rubriek Actuele Berichten van de website www.stelling.nl zouden wij u langs deze weg graag een paar vragen willen stellen.
a - Is het u bekend dat een niet onaanzienlijk aantal lezers van Quote u medeverantwoordelijk houden voor de in hun ogen sensationele inhoud die het blad steeds verder overwoekert?
b - Bent u daar wel eens op aangesproken?
c - Heeft u daarover met de heren Van den Biggelaar en de inmiddels door bodyguards omringde Kelder overleg gevoerd?

Zoals ons dat wel vaker overkomt hebben we nog geen antwoord ontvangen. Nou heeft Dik een excuus. Gisteren kwam het bericht binnen van Curacao dat directeur Henk de Vos van KWS, een volle dochter van VWS, zestig dagen langer in voorarrest blijft zitten (zie “Cool” deel 1 en 2) en vandaag presenteert die linkse juf Marijke het eindrapport dat zij samen met haar Enquêteklasje heeft gemaakt over de zogenaamde Bouwfraude. En dat zal de kruidenier en de slager in Rijssen ook niet zijn ontgaan. Heel vervelend allemaal. Dus die kwestie rond Quote maar even opzouten, wat Aspro Bruis en vanavond maar niet te laat naar de koffer. Maar, we rekenen op je Dik.
Enne ... kop op. You never walk alone.

Cool (2)

12 december 2002
Fijn hè? Ben je 54, ben je in 2000 tijdens een gezellige meeting directeur geworden van de Koninklijke Wegenbouw Stevin, denk je alles goed voor elkaar te hebben en plotseling zit je in voorarrest in een bajes in Krimpen aan de IJssel. En word je ervan verdacht gestrooid te hebben met smeergeld om een project rond het vliegveld van Curacao soepeltjes voor je bedrijf naar binnen te slepen. Eergisteren dacht je nog fijn naar huis te mogen en droomde je van oliebollen en bubbels. Maar nee hoor, krijg je van een rechter in Willemstad er weer even zestig dagen bij. Kan je tegen een miezerig kerstboompje aankijken in de gemeenschappelijke ruimte van het HvB als je daar even zit om je zinnen te verzetten. En Oud en Nieuw wordt ook niks. Je krijgt gewoon geen vette flap door je keel. Ja, wel lullig voor Henk de Vos, maar wij voorspelden het al. Het zag er niet goed uit voor hem (zie de eerste aflevering van “Cool” van 10 december jl. ). En voor de drie bij de zaak betrokken geachte Curacaose gedeputeerden staat de barometer ook al niet om uit je dak te gaan. Hendriks Abrahams’ voorarrest is inmiddels in ieder geval met acht dagen verlengd en David Dick (nee, geen broer van Dikkie) en Ramon Chong hebben hun functie neergelegd. In afwachting van de orkaan Midas. De rest van de Eilandraad blijft gewoon functioneren om te voorkomen dat het in Curacao helemaal een chaos wordt. Dat klinkt wat eufemistisch en dat is het ook.

Oud nieuws?

11 december 2002
Een fraai artikel in de Haagsche Courant van 5 december jongstleden heeft de andere kranten helaas niet gehaald. Toch wel opmerkelijk aangezien er nogal wat LPF'ers in verband met corruptie en het Grote Graaien worden gebracht. Over Pim Fortuyn wordt geschreven dat ie vele duizenden euro's uit de LPF-partijkas haalde. Veel vrienden, meelopers en leden van Pim's hofhouding kwamen als strontvliegen op de euro's af. Het eerste LPF-bestuur stond op de LPF-loonlijst voor zesduizend euro per maand, dat tikt dus lekker aan. Het geld kwam binnen middels zeker drieduizend leden die minimaal vijftig euro betaalden, maar vaak ook veel meer overmaakten. Zoals het groepje onroerendgoed-boeren (Ed Maas, Chris Zegwaard en Tom Moeskops) die vele tienduizenden euro's in de LPF hebben geduwd. Over Spong schrijven de HaagscheCourant- journalisten dat hij vierhonderd euro per uur bij de LPF-kas declareerde. "Het gaat u niets aan door wie ik betaald word en hoeveel dat is", pareert Spong. We hebben niets over een kort geding tegen de HC gehoord, dus het zal allemaal wel kloppen, toch?

Shredder (11)

11 december 2002
Weet u het nog? In “Shredder” aflevering 3 maakten wij melding van een heel knus samenzijn van hoge jongens van vastgoedgigant MDC/Amstelland en UWV/GAK-baas Jan de Jonge op Château Gerlach in Valkenburg. Zoals vermeld heeft De Jonge als directeur van de afdeling Concerninkoop binnen zijn bedrijf veel in de zoete melk te brokkelen over huur en/of aanschaf van onroerend goed. We hebben tegenover hem in een e-mail onze bezorgdheid nog uitgesproken over dit soort aangenaam verpozen aan de boorden van het zo rustieke riviertje de Geul. Naar wij vernamen zou onze e-mail bij Jan wel de bloeddruk flink omhoog hebben gestuwd maar dat leidde helaas niet tot een retourschrijven. Misschien vond hij het niet de moeite waard. Kan. Maar analyse this:
In de onherbergzame Riekerpolder tussen Schiphol en Amsterdam ontwikkelde MDC/Amstelland ten tijde van de onroerendgoed-hausse een formidabel kantoorpand met een totaal vloeroppervlak van 40.000 meter. De grond is eigendom van de gemeente Amsterdam en die was zo vriendelijk om de kavel voor vijftig jaar aan het bedrijf van Klaas de Ruiter (zie over hem de recente, licht ontroerende serie “Klaas zonder Sinter”) in erfpacht te geven. Iedereen blij. Tot de vastgoedmarkt Titanic-neigingen begon te vertonen. Klaas cs. gristen de reddingsboeien onder hun pluche vandaan om niet in een of andere trekvaart achter de Riekerpolder voortijdig te verzuipen. Ze deden hun pand over aan het investeringsvehikel Westinvest. Maar wel onder het beding dat zij voor huurders moesten zorgen. Ja, dat is lekker. Midden in de prut, zonder openbaar vervoer? En een voorraad leegstaande kantoorpanden waar je achterlijk van word? MDC/Amstelland zag een niet zo lullige verliespost opdoemen. Maar in de hoogste nood is de redding nabij. Als een Deus ex-Machina verscheen de UWV/GAK-boot aan bakboord en kapitein Jan de Jonge sloot een huurovereenkomst. Hartstikke leuke verrassing voor het GAK-personeel. Met je fiets de polder in. Het lijkt wel oorlog. Alleen de bloembollen ontbreken nog.
Oké, één en één is lang niet altijd twee. Maar als je dit zo achter elkaar leest bekruipt je toch weer het vermoeden dat MDC/Amstelland en UWV/GAK in het geheim verkering met elkaar hebben. Stijve verkering. Compleet met intieme uitjes naar Château Gerlach. Maar of dat nou allemaal even gezond is. Dat mag Deus weten.

Lawaaidemo in Vught

11 december 2002
Op 8 december 2002 trokken een vijftigtal sympathisanten van de Spaanse politieke gevangene Juan Ra ter gelegenheid van zijn verjaardag op de volgende dag, vanuit verschillende steden op naar de Penitentiaire Inrichting Nieuw Vosseveld te Vught. Juan Ra zit daar sinds zijn hernieuwde gevangenname eind oktober 2002 weer vast. Hij zat daar al eerder onder isolatie-regime vast van medio januari 2002 tot eind juni datzelfde jaar. Van eind juni tot eind oktober was hij op borgtocht vrij. Begin oktober nam de Amsterdamse rechtbank de zeer omstreden beslissing dat Juan Ra's uitlevering aan de Spaanse staat toelaatbaar is. Enkele weken later werd zijn borgtocht beëindigd. De sympathisanten kwamen, onder begeleiding van de mobiele muziekinstallatie van Theaterstraat, Juan Ra een hart onder de riem steken. Met muziek, vuurwerk, leuzen, potten en pannen, fluitjes en misthoorns lieten we hem weten dat hij niet alleen is en dat er mensen zijn die geloven dat hij het slachtoffer is geworden van de al jaren voortdurende criminaliseringscampagne van de Spaanse overheid tegen iedere vorm van radicale oppositie tegen haar beleid. Standaardprocedure daarbij is dat door de Spaanse staat verdachte personen of groeperingen zonder enige vorm van bewijs in verband worden gebracht met de Baskische afscheidingsbeweging ETA. Bij de bajes werd een manifest voorgelezen waarin een deel van de redenen voor onze boosheid werden opgesomd. Tevens werd een schriftelijke bijdrage van Juanra zelf voorgelezen. We hopen dat Juan Ra ons luidruchtige protest in de ijzige kou heeft kunnen horen, en niet zoals vorige keren in een isolatiecel is gestopt gedurende de betoging. Vrijheid voor Juanra! Stop de criminalisering van radicale oppositie! Stop de uitlevering aan Spanje, een land dat zijn arrestanten systematisch mishandelt en martelt

Kluifje (2)

11 december 2002
Robin Boon is het hoofd van de Press Relations van de ABN/AMRO. Nou dat word je natuurlijk niet zomaar. Dan kan je er een brokkie van. Naar aanleiding van de heisa rond het Amerikaanse softwarebedrijf Ptech dat onlangs ongenood bezoek heeft gehad van een legertje law enforcement-gasten omdat het ervan werd verdacht Al Qaida over de vloer te hebben zochten wij contact met De Bank. Want naast allerlei strategische Amerikaanse instellingen staat ook de ABN/AMRO op de cliëntenlijst van Ptech (zie eerste aflevering van “Kluifje” van 7 december jl.). En dan slaat bij ons begrijpelijkerwijs de schrik in de behaarde benen. Dus wij wendden ons eergisteren tot Robin met de volgende mail:
"Ten behoeve van een vervolgartikel over het Amerikaanse softwarebedrijf Ptech in de rubriek "Actuele Berichten" van de website www.stelling.nl zouden wij graag willen weten of de Amerikaanse law enforcement-instellingen die bij het onderzoek naar mogelijke Al Qaida-connecties van genoemd bedrijf zijn betrokken ook contact hebben gezocht met de leiding van de ABN/AMRO."
Normaliter wekt een dergelijk wat cryptisch gehouden schrijven bij een beetje Press Relations-hoofd een aanval van gezonde nieuwsgierigheid op. Maar Robin was zeker al bezig met het trekken van de eerste baantjes op het slootje achter zijn huis. Want we hebben niks teruggehoord. Kan ook zijn dat zijn superieuren geen gedreutel in de pers willen hebben over het lopend Amerikaanse onderzoek. Of het is de bank afgeraden door AIVD-topper Van Hulst die blijkbaar van dubbele focusbrillen nog nooit heeft gehoord, maar van Al Qaida echt alles weet. Een paar Marokkanen met een aardappelmesje in Kashmir? Structureel opgeleid door Osama United. Onaangepaste handelaren in valse paspoorten? Idem. Dus laat die maar schuiven. Maar hoe dan ook, geen antwoord van Robin. Jammer. Kan de reguliere pers dit stokje misschien even overnemen? Dank u.

Humor (4)

11 december 2002
Nog heel even en er zitten straks drie van de acht leden van het Bestuurscollege van Curacao in de petoet. Gisteren meldden wij al dat gedeputeerde Hendriks Abraham wat kleiner behuisd is geraakt omdat hij ruim een ton zou hebben aangenomen van Volker Wessels Stevin-kleindochter Antillen NV. Maar ook zijn collega’s David Dick en Ramon Chong lopen een goede kans de veters uit hun schoenen te moeten halen. Er heerst nu een heleboel fuzz in Willemstad en omstreken, maar in Zuid-Amerika zijn de rapen nu eenmaal sneller gaar dan bij ons. Wij vinden een demissionaire Grossmaul die bungelt interessanter dan het feit dat Grossunternehemen als Volker Wessels Stevin, Heijmans, Koop Tjuchem en nog een handjevol bedrijven de staat der Nederlanden een schade hebben berokkend van naar schatting één miljard. Tsja. Oeps. Foutje.
Maar luitjes die tot hun spaakbeen in de pot met staatshoning hebben zitten graaien desnoods tijdelijk met zijn tweeën of drieën in een hokje met een kijkgaatje stoppen? Ben je belazerd. Het zijn geen bolletjesslikkers. Of Curacaose gedeputeerden. Over een paar dagen krijgen we met zijn allen weer een dik enquêteverslag met heel veel bijlagen. Beloofd is beloofd. De reguliere pers loopt nog een keer te hoop. Wij roepen met zijn allen foei, net als bij de ABP-affaire om eens wat analoogs te noemen en the world turns on. Op Curacao slaan de betrokken ondernemers inmiddels een balletje op de keurig geschoren 18 holes van Joep’s Blue Bay Golf en lachen zich ‘savonds bij een hapje en een teugje nog een Hoogendijk-hoedje om het klasje van Marijke Vos. Het is om te huilen. Het is om te lachen. Dat moet humor zijn.

Cool

10 december 2002
Vandaag wordt op Curacao beslist of de op 25 november gearresteerde directeur Henk de Vos van de Koninklijke Wegenbouw Stevin (KWS) zijn bedompte hokje mag verlaten of niet. Hij was daar terechtgekomen omdat bij het OM het donkerbruine vermoeden bestond dat al vanaf de prille planning van de uitbreiding van het wegennet rond het vliegveld Curinta het fraudespook rondwaarde en met steekpenningen was gestrooid. Het ziet er niet zo goed uit voor Henk. Gisteren kreeg hij namelijk gezelschap van gedeputeerde Hendriks Abraham die Openbare Werken in zijn portefeuille heeft. Hij zou tienduizenden van genoemde penningen hebben opgegrabbeld en wordt nu van corruptie beschuldigd. Naar verwachting gaan op het eiland nog twee koppen rollen in het college van gedeputeerden. Dat alles na een SOAB-onderzoek (Stichting Overheids Accountants Bureau) dat in 2001 werd opgestart en ondermeer in oktober jl. tot huiszoekingen leidde bij Antillen NV, een dochteronderneming van KWS. Het bedrijf had de overheidsorder verworven zonder enige vorm van aanbesteding en hoe de kostenberekening tot stand was gekomen was net zo duidelijk als de Andromeda-nevel. Het SOAB-onderzoek reikte zelfs tot de burelen van KWS aan de Beneluxlaan in Utrecht. Leuk jaartje voor het personeel daar, want ook de Nederlandse justitie wilde wel eens even in de boeken neuzen van deze werkmaatschappij van het beursgenoteerde Volker Wessels Stevin. Dat was in verband met de zogenaamde bouwfraude waaraan zelfs de Tweede Kamer dit jaar heeft gesnuffeld onder leiding van juf Marijke Vos. Er waren hier en daar wat geheime prijsafspraken gemaakt door grote bouwondernemingen en dat scheen niet te kunnen als wij het goed begrepen hebben. Maar als je geen gebruik maakt van dit soort praktijken hoe kan je dan je aandeelhouders nog een Zwitserlevengevoel geven? Je staat gewoon met je rug tegen de muur. Kijk, en zo kom je als ondernemer in de top-500 van de Quote. Cool man.

Frequent gerommel

9 december 2002
Rond 22 oktober jl. verwierf John de Mol als een waar creatief directeur in spe de zender Noordzee FM van SBS en Strengholt voor een slordige 50 miljoen euro. Daarna kocht hij voor een kluit geld zowel Gordon als Erik de Zwart bij 538 weg. De laatste is een erkend lobbyist en is aangetrokken voor het behartigen van de nationale en internationale belangen van Noordzee. De Zwart “gaat veel achter de schermen doen”. Dat deed de niet-snuivende dj in het vrij recente verleden ook al als hotemetoot van 538 toen de bestaande frequentieverdeling op de helling dreigde te raken. Samen met de in 1996 gesneuvelde staatssecretaris Robin Linschoten van de VVD. Zij wensten een status quo, ook al was die in strijd met de mediawet. Zij verwierven uiteindelijk de steun van Jan Peter Potter en Herman “Poortje” Heinsbroek. Die raakten blijkbaar zo onder de indruk van deze schermutselingen in de secret room dat zij zich plotseling op elkaars jachtterein waagden. JP kwam daarbij op een onzalig moment tot de uitspraak dat de zenders bij de huidige partijen moesten blijven, terwijl hij van de Nederlandse radiojungle net zoveel weet als een kleuter van incontinentie. En Herman (Arcadegabbertje van de 538- en Sky-boys uit de good old days ) begon ineens over waarden en normen terwijl zijn Ferrari nog amechtig stond uit te hijgen na een ritje van 300 kilometer per uur op de openbare weg. Niettemin haalde de gelegenheidscombine toch bakzeil door bliksemakties op juridisch terrein van onder andere Veronica. Afgelopen vrijdag zette JP’s demissionaire allegaartje haar langverwachte nieuwe plannen over de uitverkoop van de frequenties in januari in de etalage. Zij stelde aan de commerciële zenders 9 kavels ter beschikking: Vier “algemene” stations (geen programma-eisen), een nieuwszender, een niet-populaire muziekzender, een Nederlandstalige muziekzender en twee populaire muziekzenders. Plus nog een puntzak vol regionaal strooigoed. Voor de buitenwacht zijn er wat criteria aangelegd waaraan een kandidaat moet voldoen, maar iedereen kan op zijn uitstervende klompen aanvoelen waar het in werkelijkheid om draait. Poen. En gezien de uitgaven die Hochstapler De Mol zich de afgelopen tijd heeft getroost weet die kennelijk al waar een van de kavels terechtkomt. Leuk voor zo’n ambtenaar op het desbetreffende ministerie. Dag na dag zich een orgel zweten om de boel zo eerlijk mogelijk af te handelen. Avond na avond zo dood als een pier bij moeders achter de boerenkool of de wortelstamp neerzijgen. En er vervolgens achter komen dat de strijd wat Molletje betreft al was gestreden voor hij begon. Die luistert nooit meer naar Noordzee FM. Nou ja, dat deed ie toch al niet.

Kluifje

7 december 2002
P-tech is een niet onbelangrijk softwarebedrijf uit de omgeving van Boston. Het houdt zich bezig met het ontwerpen van systemen op maat voor een snellere interne informatiestroom bij een reeks bedrijven en organisaties. Tot de cliëntèle van Ptech behoren ondermee de FBI, de Amerikaanse Marine, de Amerikaanse luchtmacht, het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, het Amerikaanse Departement van Energie, de NAVO en, jawel, de ABN/AMRO. Vorig jaar (na 9/11) zochten een paar ongeruste werknemers van het bedrijf contact met het lokale filiaal van de FBI. Ze waren er namelijk achter gekomen dat Ptech in feite het eigendom was van de Saoedische multimiljonair Yassin al-Kadi. En laat die nou op het lijstje staan van de steenrijke Dirty Dozen uit de Saoedische zandbak die door de CIA zijn aangemerkt als financiers van Osama en wiens tegoeden in de VS zijn bevroren. Oké, Yassin heeft zijn Osama-link ontkend. So what? De FBI bleek voor de info van de bezorgde Ptechers net zoveel aandacht te hebben als een aap voor de verzamelde werken van Sigmund Freud. In arren moede wendden de klokkenluiders zich vervolgens tot een stel vertegenwoordigers van Customs oftewel de douane. Een overheidsinstantie die over heel wat meer bevoegdheden beschikt dan elders in de wereld, zoals bijvoorbeeld een zelfstandige opsporingseenheid. Die hadden wel interesse en na ruggespraak met het Witte Huis gingen ze voortvarend aan de slag. In de afgelopen weken zijn alle computers van Ptech leeggeschud en al het aldus verworven materiaal wordt de komende tijd afgevlooid om te zien of Al Qaida ergens een achterdeur heeft geïnstalleerd in de software. Een achterdeur? Waar hebben we dat meer gehoord? Was dat niet iets met Comverse, dat Israëlische softwarebedrijf? Nou ja, laat maar. Ook bij Ptech zal er wel een zootje zandzakken voor de (achter)deur worden gemikt. Amerikaanse officials roepen nu al in koor dat de nationale veiligheid niet in gevaar is gebracht. Dus dan weet je het wel. Toch zou het interessant om uit te vinden of er bij de ABN/AMRO ook een lichte pleuritis is uitgebroken. Kluifje voor de “echte” pers misschien?

Commodities

5 december 2002
Eind vorig jaar werd in Chinese wateren een Noord-Koreaans “spionageschip” door de Japanse marine de grond in geboord. Achteraf bleek het schip niks met spionage van doen te hebben, maar wel met drugshandel. Op het gezonken schip troffen Japanse duikers namelijk naast grote hoeveelheden heroïne, peppillen en Boeddha mag weten wat nog meer shit ook een gsm-tje aan compleet met de nummers van een aantal sombere Yakuza-figuren. De entree van Noord-Korea in de drugswereld dateert al van enige jaren geleden en is niet meer dan een logisch gevolg van het pakket sancties waarop het straatarme communistische land werd getracteerd omdat het de democratie van Washington, Brussel, het IMF en de rest van de grommende globaliseringsmeute niet wenst te accepteren. De recente berichten over haar nucleaire programma maakten die situatie alleen maar erger. Dat een land de gaten in zijn begroting probeert te dichten met de handel in drugs is overigens niks bijzonders. Zelfs de machtigste staat ter wereld doet dat al tientallen jaren. Zo verhandelde de CIA tijdens de kapitalen verslindende oorlogen in Zuidoost-Azië in de jaren zestig/zeventig en Midden-Amerika in de jaren tachtig tonnen drugs om het Amerikaanse budget op peil te houden. Nu de VS worstelen met een haast niet te becijferen gat in de begroting is het niet vreemd dat de CIA en het door Bush weer te hulp geroepen Iran/Contra-team ervoor hebben gezorgd dat vanuit Afghanistan de heroïnestroom richting West-Europa weer op gang is gekomen door de grootste drugslord uit het noorden van Pakistan, Haji Ayub Afridi, weer in het zadel te helpen (zie “Een kwalijke deal in Pakistan” dd. 16/12/01). En de door hen aan de macht geholpen Colombiaanse president Alvaro Uribe te bewegen een paar oude kennissen uit Medellin, de gebroeders Orejuela, voortijdig uit de gevangenis te halen onder het mom van goed gedrag. Waarvoor moge duidelijk zijn. Misbaar over het schandalige gedrag van Noord-Korea is daarom op zijn minst hypocriet. Maar ook dat is niet nieuw.

Bommen op Irak

5 december 2002
Sinds een paar maanden zijn de Amerikaanse en Britse bombardementen op Iraaks grondgebied drastisch toegenomen. Volgens het Britse dagblad The Guardian van gisteren met 300 procent. Britse militairen hebben toegegeven dat de militaire vluchten van de RAF en de Amerikaanse luchtmacht om de zogenoemde 'no-fly'zone te beschermen de laatste periode misbruikt worden om een toenemend aantal bommen te werpen op Iraakse doelen. Naast militaire stellingen zijn dit ook Iraakse doelen zoals communicatiecentra. Deze bombardementen hebben niks (meer) van doen met het beschermen van de bevolking in Zuid-Irak en/of in het Noorden. De vliegtuigen stijgen op vanuit Koeweit en Saoedie-Arabië maar ook vanaf Amerikaanse vliegdekschepen in de Golf. Turkije heeft onlangs aangeboden dat er ook van hun vliegbases gebruik kan worden gemaakt. Het belooft allemaal weinig goeds.

Actiecampagne Koen

5 december 2002
De tien activisten die 25 november jl. een kantoor van het proefdiercentrum BPRC (Biomedical Primate Research Center) in Rijswijk hebben bezet moeten vandaag, donderdag 5 december om 10.30u in Den Haag terecht staan. De activisten, waarvan er 8 nog in gevangenschap zitten, moeten terecht staan voor lokaalvredebreuk en vernieling. Actiecampagne Koen vindt deze criminalisering van vreedzame activisten onacceptabel. Justitie en politie lijken niet te weten dat politieke bezettingen al meer dan 30 jaar maatschappelijk geaccepteerde actiemiddelen zijn. Een bezetting is geen misdaad, het is een pressiemiddel om misstanden aan de kaak te stellen en bedrijven of overheden te dwingen hun fouten te corrigeren. Justitie heeft, wellicht onder druk van het BPRC, nu de aanval geopend op alle politieke activisten in Nederland. Dit door de bezetting van maandag 25 november in verband te brengen met vernielingen bij en intimidaties van directeuren en wetenschappers van het BPRC thuis. Door een vergelijking te maken met mensen die ruiten ingooien en auto's vernielen aan de ene kant en mensen die kantoren bezetten aan de andere kant is er een vergaande criminalisering van politieke activisten ontstaan. Dat er geen enkel bewijs is dat de BPRC 10 betrokken zouden zijn bij de zogenaamde "vernielzuchtige nachtelijke huisbezoekingen" lijkt Justitie niet te deren. Op deze manier wordt iedereen die bezwaar heeft tegen het BPRC verdacht gemaakt. Wie volgt? Het oude omaatje van 80 dat boze brieven schrijft naar directeur Bontrop van het BPRC? Het doel van de bezetting van 25 november was niet het vernielen van een kantoor van het BPRC. Het doel was om aandacht te geven aan de misstanden die er plaats vinden in het apenmartelcentrum. De activisten hadden zichzelf in het gebouw gebarricadeerd en de pers op de hoogte gebracht. Zo hoopten zij de steun te zijn van de gevangen en gemartelde apen die zelf niet gehoord mogen worden. Was het doel vernieling geweest dan hadden de activisten zich ongetwijfeld uit de voeten gemaakt en hadden zij niet vantevoren de pers verwittigd.
Op woensdagavond 27 november werd een solidariteitsactie gehouden bij het hoofdkantoor van politie in Den Haag. Hierbij zijn zonder duidelijke aanleiding 21 mensen opgepakt nadat zij zich al hadden verwijderd op bevel van de massaal aanwezige politie. De gearresteerden werden pas de volgende dag vrij gelaten en hebben allen een dagvaarding meegekregen voor het niet opvolgen van een ambtelijk bevel. Hun rechtszaak dient op 21 februari 2003. Niet alleen tracht Justitie nu activisten die bezwaar hebben tegen de praktijken van het BPRC te criminaliseren. Ook tracht zij de aandacht af te leiden van de bezwaarlijke praktijken van de dierenbeulen die zichzelf wetenschappers noemen. Het BPRC wordt nu als slachtoffer gepresenteerd terwijl eenieder kan inzien dat het apenmartelcentrum de werkelijke dader is. Meer dan 1500 apen moeten dageljks verschrikkelijke proeven ontberen. Bij deze proeven worden zij geinfecteerd met ziekten waaraan zij in vrijheid nooit zou worden blootgesteld. Het gaat hier onder andere om HIV en malaria. De herplaatsing van de chimpansees is niet meer dan een slap symbolisch gebaar geweest om de publieke weerzin tegen het BPRC te sussen. De resterende 1500 apen zitten nog steeds in te kleine kooien en worden tegen hun wil in gebruikt in nutteloze testen. Actiecampagne Koen, vernoemd naar een met HIV besmette chimpansee die onder verdachte omstandigheden dood werd gevonden in zijn cel, vindt dat het BPRC dicht moet. Het herplaatsen van de chimpansees en de belofte om de kooien groter te maken is niet genoeg. Alle apen moeten vrij! Verder is Koen er van overtuigd dat een toenemende repressie van Justitie tegen vreedzame activisten een averechts effect zal hebben. Niet alleen zijn huidige activisten nu woedend over de gang van zaken, en leggen de schuld bij het BPRC, maar ze zijn nog meer gemotiveerd om het BPRC te sluiten. Ook zijn er nu dankzij de rechtszaak meer en meer mensen die over het BPRC horen, kwaad worden en actie willen ondernemen.
Het BPRC moet dicht! Het BPRC gaat dicht! No excuse for animal abuse! Kijk ook op deze website.

Dili brandt

4 december 2002
Dili, de hoofdstad van Oost Timor, staat in brand. Het parlement, de grote supermarkt en de binnenstad van Dili zijn door onbekende aanvallers in brand gestoken. Het geweld is begonnen rond 11.00 uur plaatselijke tijd. Na vier uur zijn de aanvallers opgerukt naar het huis van Mari Alkatiri, de premier, en hebben dat in brand gestoken. In de wijk Comoro, waar het geweld heerst, vliegen de VN-helikopters heel laag, maar de PKF, de VN-beschermingsmacht, grijpt niet in. Inmiddels is de noodtoestand afgekondigd. Het geweld zou een reactie kunnen zijn op het doodschieten van een aantal middelbare scholieren door de Oost-Timorese politie. De aanvallers zijn nog onbekend. De Australische pers houdt het op leden van het voormalig gewapend verzet Falintil, samen met studenten. Insiders geloven dat niet, de dialoog met de ex-Falintil zou juist goed lopen. Oost Timor werd op 20 mei 2002 onafhankelijk van Indonesië en is het armste land van Azië.

IKEA

4 december 2002
Was het iemand die zondags nooit meer naar een meubelboulevard wil?
Was het iemand die een hekel heeft aan ballenbakken?
Was het iemand die leren hoekbanken haat?
Was het iemand die door een nieuwe stoel is heengezakt?
Was het iemand van de concurrentie?
Was het RaRa?
Was het Nawijn?
Was het een reclamestunt?
Was het een afgewezen Sinterklaaskandidaat?
Was het familie van die “terroristen” die in Rotjeknor voor de kadi staan?
Was het iemand van de brandweer?
Was het een wraakactie van Bassie?
Was het een geval van afpersing?
Was het iemand die zich verveelde?
Was het een milieuactivist?
Was het iemand van Barend en Van Dorp?
Was het een kutmarokkaan?
Was er geen bandje van Osama?
Was het een aansporing van een beveiligingsfirma?
Was het ….

Klaas zonder Sinter (2)

4 december 2002
In aflevering 3 van onze serie “Shredder” ( 5/11/02) hebben wij al eens gewezen op de innige contacten tussen hoge jongens van de flink uit de kluiten gewassen vastgoedonderneming MDC/Amstelland en die van de niet onaanzienlijke geldzak GAK. Onlangs stuitten wij op nog een verhaal over deze romance. Om hom of kuit te krijgen wendden wij ons tot Michel Westbeek, het hoofd van MDC/Amstelland’s afdeling in- en externe communicatie en investor relations. Dat was op 30 oktober jl. Het is nu 4 december. Toch een termijn waarbinnen een beetje communicatieve geest een antwoord moet kunnen formuleren. Temeer omdat de vraag heel simpel was:
Is het juist dat uw hoogste principaal, de heer De Ruiter, samen met zijn buurman Veentjer van het GAK zich ook privé in de Amsterdamse onroerendgoed-wereld manifesteert?
Geen antwoord. Maar misschien mocht Michel wel niet reageren van Klaas. Het is natuurlijk ook een beetje genant om te moeten erkennen dat je als hoogste baas van zo’n onderneming met een inkomen waarvan J. Modaal een spontane aanval van bedwateren krijgt al dan niet samen met de algemeen directeur van het GAK de o.g.-markt afschuimt op zoek naar koopjes. Waarbij je dan lekker gebruikmaakt van de kennis die je hebt opgedaan in je functie van hotemetoot van een grote slokop op dat terrein. Maar Dagobert Duck wist al te vertellen dat je door handig gebruik te maken van je kennis en je geld je kapitaal zo kon laten groeien dat je er 's ochtends een frisse duik in kon nemen. Vandaar misschien dat Klaas ook een enthousiaste inside trader is geworden. Zo heeft hij tussen november 2001 en eind augustus 2002 een voorraadje aandelen van zijn eigen onderneming aangekocht ter waarde van ruim een half miljoen euro en daar vorige maand nog een pakketje ter waarde van 18.000 euro aan toegevoegd. Wat wist en weet Klaas (cq. misschien buur Veentjer) over de nabije toekomst van zijn MDC/Amstelland wat de gewone aandeelhouder niet weet? Dat zouden we aan Michel kunnen vragen. Maar we zijn bang dat op die vraag geen antwoord op komt.

IJ, IJ (29)

4 december 2002
Beetje vreemd. De Curacaose hoerenmonsieur Giovanni van Ierland is gisteren tot twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij werd als de leider gezien van een criminele organisatie die zich had schuldig gemaakt aan drugshandel, valsheid in geschrifte, oplichting en heling. Zijn consigliere mr. Leslie Franklin kreeg 7 ½ jaar voor zijn mik. En ook een paar lagere goden in de organisatie werden er door de rechter aan herinnerd dat het december was. Daarnaast vielen er forse geldstraffen: 3,37 miljoen gulden boete en 575.000 gulden ontneming. Maar de beschuldiging van witwassen had de kadi laten vallen. Zoals wij in aflevering 28 al vermeldden werden Van Ierland en Franklin door het OM ervan beschuldigd via ondermeer Amsterdam en Liechtenstein een circuit te hebben geïnstalleerd waarin ettelijke miljoenen een sopje hadden gekregen. Bij de installatie en het onderhoud van het circuit zouden beide heren assistentie hebben gekregen van twee bekende Amsterdamse advocaten: mr. H. Rieske en mr. A. Zeegers. Beiden bestempeld als leden van de hofhouding van “onderwereldbankier” Willem Endstra. Het niet meenemen van de witte was in het vonnis van de Curacaose rechter zou kunnen inhouden dat een vervolging van deze twee Amsterdamse juridische experts in Nederland wordt geprullebakkeerd. Maar onze verbazing daarover is net zo groot als het duimpje van Klein Duimpje. Gek hè?

Hahahaha (3)

3 december 2002
Zoals we gisteren al uit de doeken deden staan Silvio en Paolo Berlusconi, de nieuwe zakenpartners van Willem Endstra en René Coltof, sedert de beginjaren zeventig via Marcello dell’Utri in verbinding met de Siciliaanse mafia. Oké, ten bewijze daarvan voerden we een mafiose tuinman op. Maar er is wel even meer. Marcello en zijn eveneens in het Berlusconi-netwerk opgeklommen broer Alberto doen namelijk uitgebreid zaken met de voor zijn eigen gezondheid al jaren in het Zuidspaanse Marbella verblijvende Felice Cultrera. Een streek overigens, waar ook heel wat Nederlanders van reputatie hun U-bochtbeleggingen plegen en hun niet geheel koshere handel drijven. Hoe dit zij, Felice is een topper in zijn branche. Wapenhandel, drugshandel, casino’s, diamanten, dinerowasserettes, roept u maar. Daarbij nauw samenwerkend met de familie van Nitto Santapaola, die onlangs in Venezuela op nogal ruwe wijze afscheid nam van haar boekhouder Lilo Lauricella (zie “Lilo en de narcostaat” van 12 november jl. ). Daarnaast onderhield Cultrera warme connecties met de in de Nederlandse scene niet onbekende Saro Spadaro, die Sint Maarten als uitvalsbasis gebruikte voor het behartigen van mafiabelangen in het Caraïbisch gebied tot een peloton Amerikaans/Nederlandse wetshandhavers zijn organisatie een lekke band bezorgde.
Voor het oog van de wereld is Felice een joyeuze man van de wereld. Zo pronkte hij met zijn jonge echtgenote (een Venezolaanse Miss World) voor hij haar inruilde voor de zuster van een minister van het kabinet Aznar. En verder verkeert hij vaak in gezelschap van Adnan Khashoggi en allerlei vorstelijks uit het Midden Oosten en geniet van het goede leven. Maar achter die facade gaat een keiharde topgangster schuil. Die zich via de gebroeders Dell’Utri en Berlusconi heeft ingedekt tegen nare initiatieven vanuit Italiaanse justitiële kringen. René Coltof vanuit zijn Rolls Royce: “Dat soort mensen checkt echt wel met wie ze zaken doen ... Hahahaha”.

Hahahaha (2)

2 december 2002
In de jaren zeventig “leende” Silvio Berlusconi van een tot aan de dag van vandaag onbekend gebleven Italiaanse bouwondernemer een paar miljoen voor het weven van zijn eerste netwerk van zo’n 34 echte bedrijfjes en facades. Vrijwel direct na de installatie werd in dat netwerk met in het midden Berlusconi’s financieringsmaatschappij Fininvest in hoog tempo een bedrag van rond de 250 miljoen euro van duistere herkomst rondgepompt. Het zou afkomstig zijn geweest van de Siciliaanse mafia met wie Silvio in contact zou zijn gebracht door Marcello dell’Utri, een Siciliaanse zakenman. Marcello en Silvio werden vrienden voor het leven.
Dankzij zijn lidmaatschap van de loge P2 was het verkrijgen van enorme bankkredieten voor Silvio verder een fluitje van een lire en eind jaren zeventig maakte hij zijn entree in de mediawereld. Met alle gevolgen die we nu kennen. Uiteraard hield de huidige Italiaanse premier bij zijn opmars naar zowel de zakelijke als politieke top zijn handen niet schoon. En maakte vijanden. Maar Dell’Utri zorgde ervoor dat Silvio en niet te vergeten diens broer en stand-in Paolo buiten schot bleven. Soms letterlijk. Zo huurde hij een tuinman annex stalknecht in die bij Berlusconi thuis meer in de gaten hield dan de hoofdstellen en de tuinkabouters. Hij behoorde tot het corps killers van de mafia en belandde uiteindelijk door wat slordig opereren in de bajes. Dell’Utri werd overigens voor zijn diensten altijd keurig beloond door zijn steeds machtiger wordende vriend. In zijn hoogtijdagen rond vier miljoen euro per jaar. Maar of hij daarom zat te springen is twijfelachtig. Volgens de in 1992 vermoorde onderzoeksrechter Borsellino waren er namelijk sterke aanwijzingen dat Dell’Utri ook wat slordige duiten verdiende aan de drugshandel.
Begin jaren negentig begon het beschermende politieke schild rond Berlusconi scheurtjes te vertonen. Hij verdedigde vooruit en ging zelf de politiek in. En Dell’Utri volgde hem. Via deze move waren zij tot nu toe in staat om alle aanvallen op hun positie van de zijde van het gerecht met allerlei trucs te pareren. Onderwijl paste Paolo op de winkel en legde in dat kader contact met de Nederlandse zakenlieden René Coltof en Willem Endstra (zie aflevering 1). Met deze niet van mafiageuren vrije Italian Connection traden de twee vastgoedondernemers in de voetsporen van de legendarische koning van de Amsterdamse Wallen “Zwarte Joop” de Vries. Wiens rijk later werd overgenomen door een conglomeraat waarbinnen Endstra’s zakenpartner Willem Holleeder nog steeds een niet uit wissen rol speelt. Voor de zegening van hun Italiaanse initiatief brachten Paolo, Willem en René zelfs een ontroerend bezoekje aan de Paus. Coltof vanuit zijn Rolls Royce: “Dat soort mensen checkt echt wel met wie ze zaken doen... Hahahaha”. Zijn wij nou zo dom of is hij nou zo slim?

Klik hier om uw reactie toe te voegen
04 mei 2015