Actueel 1 - 14 maart 2002
Soep
14 maart 2002
De regering-Bush zendt sinds kort mensen die verdacht worden van snode activiteiten ten behoeve van Al Qaida naar landen als Egypte en Jordanië om het mensenrechtengeneuzel over de behandeling van gevangenen op de Amerikaanse basis Guantanamo op Cuba verder te voorkomen. Bovendien is het in die landen, waarvan de inlichtingendiensten op goede voet staan met de CIA, niet verboden om verdachten naar hartelust te martelen om de "waarheid" eruit te wringen. Tel uit je winst. Wat dat betreft zitten Bush en zijn oorlogszuchtige kornuiten weer op dezelfde golflengte als hun voorgangers in de jaren zeventig toen in Zuid-Amerika onder auspiciën van de CIA de operatie Condor van start ging. Een operatie waarin de geheime diensten van de door militaire junta's geterroriseerde landen ondermeer participeerden in het opjagen van politieke vluchtelingen om die na hun arrestatie naar hun vaderland terug te sturen. Wat hun lot was, is in veel gevallen nog steeds onbekend. Maar in ieder geval gruwelijk. En dan te bedenken dat een heleboel mensen er nog steeds van uitgaan dat Amerika de grote voorvechter is van de westerse democratie. Maar wat verwacht je van een land dat al een jaar een marionet als president heeft die zich zowel verslikt in moeilijke woorden als koekjes en al zwaaiend de aandacht van Stevie Wonder probeert te trekken? Die doet gewoon alles wat de Axis of Evil van Wall Street en Washington hem influistert. En dat is niet veel soeps.
open brief aan Pim Fortuyn
14 maart 2002
"U moet mijn boeken maar eens lezen!" Dat is het standaardantwoord van Pim Fortuyn op vragen naar zijn politieke plannen. Wie de gang naar boekhandel De Slegte maakt om daar een aantal van zijn werken aan te schaffen kan alleen maar tot de conclusie komen dat er nogal wat licht zit tussen zijn opvattingen van nu en van voor de tijd dat hij geroepen werd om ons volk te leiden. We stuitten onder andere op het onderstaand citaat en besloten hem er een brief over te schrijven.
"Ik heb menigmaal in woord en geschrift mijn steun verwoord aan Nederlanders van buitenlandse herkomst, aan illegaal hier verblijvende buitenlanders en aan marginale groepen in de samenleving. Dit alles vanuit de idee dat eenieder recht heeft op een plekje onder de zon en vanuit de gedachte dat de veelkleurigheid van stad en samenleving zonder meer een grote verrijking is. Niet alleen van onze economie, maar ook van onze cultuur. Wat zouden we zonder al die vogels van verschillende pluimage een armetierige en saaie samenleving hebben!."
Wil je de hele brief lezen en eventueel ondertekenen klik dan op het internet-adres: www.joostmaghetweten.nl/pimfortuyn.html.
Geef racisme geen stem!
14 maart 2002
Op zaterdag 11 mei 2002, de zaterdag voor de landelijke Tweede Kamer verkiezingen, organiseert Nederland Bekent Kleur een demonstratie tegen racisme en fascisme. Op deze manier wil Nederland Bekent Kleur protest laten horen tegen de ruk naar rechts in de Nederlandse samenleving en politiek.
Tijd van aarzelen is voorbij. Nederland Bekent Kleur is ontsteld door de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 6 maart. De angstaanjagend hoge score van Leefbaar Rotterdam met 17 zetels en de resultaten van laatste peilingen voor de Tweede Kamer verkiezingen, getuigen van een electorale aardverschuiving. Dit vraagt om een snelle, kordate reactie. De doorbraak van Leefbaar Rotterdam en Fortuyn wordt mede veroorzaakt door het beleid van de afgelopen jaren. Doordat de traditionele partijen de huidige sociale problemen niet oplossen, heeft het gevoel van ontevredenheid over het beleid gestaag kunnen groeien. Fortuyn heeft dit weten te kanaliseren en overgoten met een populistisch, racistisch sausje. Zijn haatcampagne tegen migranten en moslims in het bijzonder is niet daadkrachtig bestreden door de zittende partijen. Integendeel, vrijwel alle partijen verrechtsen hun standpunten om mee te liften met het succes van Fortuyn. Maar dit loont niet. Het origineel doet het altijd beter dan de kopie. Met deze algemene ruk naar rechts legitimeren de zittende partijen het populistisch, racistisch gedachtegoed van Fortuyn en de zijnen.
Sterk tegenoffensief geboden. Het is de hoogste tijd voor een breed maatschappelijk tegenoffensief. Daarbij kan niet worden vertrouwd op de traditionele partijen. Grote en kleine maatschappelijke organisaties zullen een halt toe moeten roepen aan de sociale desintegratie. Nederland Bekent Kleur roept alle sociaal-maatschappelijke organisaties op zich aan te sluiten bij dit protest en de oproep te ondertekenen Geef racisme geen stem!
Cordon sanitaire. Maar ook de politieke partijen moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Onmiddellijk moet op ieder bestuurlijk niveau een cordon sanitaire worden ingesteld tegen Pim Fortuyn. Daarmee geeft men te kennen dat zijn standpunten niet door de beugel kunnen en zeker niet worden gedeeld. Meer informatie via Nederland Bekent Kleur, Jacob van Lennepkade 255, 1054 ZS Amsterdam 020.689 75 55.
Effe lachen
14 maart 2002
De regering-Bush overweegt economische sancties tegen Zimbabwe, omdat de presidentsverkiezingen frauduleus en ondemocratisch zijn verlopen. De regering-Bush???!!!
Hahahahahahahahahaha
actueel citaat
13 maart 2002
Albert Einstein schreef eens de volgende zin: "The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it."
Stork, stop your dirty work
13 maart 2002
Het paarse kabinet is er in geslaagd om op de valreep van haar bestaan een nieuw schandaal te creëren: de financiering van de Nederlandse deelname aan de ontwikkeling van de Joint Strike Fighter. Een door tegenstanders inderhaast opgezette campagne dient de Kamerleden, die op 2 april over het besluit debatteren, op tijd wakker te schudden. Op vrijdag 15 maart houdt Stork haar jaarlijkse aandeelhoudersvergadering in Amsterdam. Het bedrijf levert een belangrijke bijdrage aan de productie van het nieuwe type bommenwerper. Deze bijdrage zal onder andere bestaan uit het ontwerp en de productie van hoogwaardige bewegende vleugel- en staartdelen en de vleugel- en staartvoorrand op basis van innovatieve technologie. Om de aandeelhouders van Stork met de neus op de feiten te drukken, wordt er vrijdag 15 maart zowel binnen het Okura Hotel als op straat geprotesteerd. Doe mee en kom om 9 uur naar het Okura, Ferdinand Bolstraat 333 in Amsterdam (tramlijn 25 vanaf CS).
Schone handen
13 maart 2002
Fred Teeven is deze week lijsttrekker geworden van Leefbaar Nederland. Fred was een crimefighter, die als Officier van Justitie furore maakte door af en toe de wetgeving te testen op zijn rekbaarheid. Maar wel iemand met een grondige dossierkennis, wiens komst in de Tweede Kamer niet door iedereen met gejuich zal worden begroet. Daar is voldoende reden voor. Zo schreven wij in het Morgenster-artikel "De lange schaduwen van de IRT" onder andere het volgende:
" In het voorjaar van 1999 bezorgde Teeven aan het college van procureurs generaal en minister Korthals een dossier met rond de tachtig namen van chantage-gevoelige politici, rechters en topambtenaren. Vierentwintig van hen zouden hun broek hebben laten zakken op minder doordachte plaatsen. In sommige van die gevallen bleek het te gaan om heren die minderjarige jongens hadden bestegen. De rest zou zich hebben schuldig gemaakt aan het aannemen van smeergeld etc. Er volgde een onderzoek door de Rijksrecherche die in heel wat gevallen stuitte op dubieus handelen. Maar in december 1999 verklaarde minister Korthals dat kristalheldere gevallen van chantage en corruptie niet konden worden geleverd".
Zo'n tachtig gevallen in ruim een halfjaar grondig doorploegen is ondenkbaar. Het ziet ernaar uit dat het dossier na goed en geheim overleg gewoon met een noodgang is begraven. Maar daarmee zijn ze niet uit het hoofd of misschien zelfs uit Teeven's eigen verzamelde werken verwijderd. En de vraag lijkt gerechtvaardigd of er enige relatie bestaat tussen Teeven's List en bijvoorbeeld het bericht over Melkert's belangstelling voor kettingen en leer. Of misschien zelfs met de politieke executies van vooraanstaande politici als De Hoop Scheffer en Rabbae. Is hier sprake van een Hollandse interpretatie van "mani pilute" of gewoon van een nieuw, op Amerikaanse leest gesneden genre verkiezingsstrijd? In beide gevallen staan ons nog een paar leuke maanden te wachten.
Oud lied
13 maart 2002
Al vanaf het begin van het recente gelazer in Afghanistan zijn in de internationale pers voortdurend berichten verschenen over de achterliggende reden om op de Taliban in te hakken: bescherming van de westerse oliebelangen. Zomer vorig jaar ketsten de besprekingen tussen de Taliban en de VS af over de nog aan te leggen pijpleiding tussen het Kaspische Zeebekken en de Pakistaanse kust. De Taliban hadden teveel babbels en kregen het lid op de neus in de vorm van een bomtapijtje. Weliswaar na 9/11 maar de aanval op Afghanistan stond toen al maanden stevig op de agenda. Al Qaida kwam als geroepen.
Een andere aanwijzing voor de stelling dat de war on terror in feite wordt gevoerd om de aanvoer van olie veilig te stellen is te vinden in artikelen uit de Turkse pers. Daarin wordt klip en klaar duidelijk gemaakt, dat de Amerikaanse militaire eenheden die dezer dagen in de voormalige Sovjet-republiek Georgië zijn opgedoken vooral tot taak hebben lokale opstandige stammen een kopje kleiner te maken. Die zouden namelijk schade kunnen aanrichten aan de nog aan te leggen oliepijpleiding tussen de Georgische oliehaven Bakoe en de Turkse kustplaats Ceyhan via Tbilisi. En voordat de oliemaatschappijen en de bijbehorende onderaannemers geld spenderen aan de aanleg van dat leidinkje zouden zij toch graag enige zekerheid hebben dat er niet aan wordt geklooid. Om nog maar te zwijgen over de verzekeringsmaatschappijen die bij het project zijn betrokken. Ook hier kwam Al Qaida als geroepen.
Dat laatste is wat moeilijk in Colombia. Daar worden ook steeds meer Amerikaanse militairen gestationeerd om het groeiend aantal pijpleidingen te beschermen. Al Qaida heet daar dus noodgedwongen FARC. Het oude lied onder nieuwe labels. Maar wie luistert er nog naar?
Taktiek
13 maart 2002
NOVA had een nieuwtje. Gisteravond mocht de voormalige Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Richard Holbrook namelijk voor de Nederlandse camera's zijn nieuwe boek aankondigen. En daar staat ondermeer in dat hij op 8 juni 1995 koningin Beatrix had gewaarschuwd voor een ophanden zijnd drama in de Joegoslavische moslim-enclave Srebrenica. Dat was tijdens de Bilderbergbijeenkomst van dat jaar in het Zwitserse Burgenstock. Eigenlijk was een dergelijk initiatief "not done", maar Holbrook was voor het eerst uitgenodigd en was bij het eten heel toevallig naast de voorzitter neergeplant: Beatrix.
Zonder twijfel causeerde Holbrook niet uit zijn welverzorgde nekharen en was hij zeer deugdelijk ingelicht. Bea was overigens niet de eerste en ook niet de laatste aan wie Holbrook zijn doemscenario voorlegde. We mogen dus aannemen dat meerdere lieden van deze verzameling ongerief aan de top van het lokale Zwitserse kabelbaantje op de hoogte waren van de benarde positie van zowel de bewoners van de enclave als van het handjevol Dutchbatters. En zij niet alleen. Zelfs de door mevrouw Del Ponte zo keurig buiten schot gehouden oorlogsmisdadiger Naser Oric. De leider van de in Srebrenica gevestigde para-militaire moslimeenheid Arkanovic, die volgens welingelichte bronnen ruim vantevoren werd ingelicht over de Servische krijgsplannen en zich tijdig uit de voeten kon maken. Vraag is dus in wezen niet wat de Nederlandse regering heeft gedaan om het drama dat zich een maand na de bijeenkomst in Burgenstock voltrok te voorkomen. Vraag is welke overweging de poppenspelers achter het Bilderbergscherm heeft doen besluiten Srebrenica aan haar lot over te laten. Maar dat staat zeker niet in het steeds weer als een te hete aardappel doorgeschoven NIOD-rapport. En zal ook zeker niet aan de orde komen bij een door Rosenmšller, die het taktische offer in het schaakspel van de macht zo goed kent, zo vurig bepleite Parlementaire Enqute. Dat is iets te hoog gegrepen.
herdenking Afghaanse oorlogsslachtoffers
11 maart 2002
Kritische Studenten in Utrecht herdenken Afghaanse oorlogsslachtoffers.
Op dinsdag 12 maart om 11.30 verzamelen de Kritische Studenten Utrecht voor het Unnik-gebouw op de Uithof. Samen met de Turkse studentenorganisatie SUN en de Marokkaanse studentenorganistie UMAH en alle andere studenten die zich verbonden voelen met deze actie houden de Kritische Studenten drie minuten stilte tussen 12.00 en 13.00 voor de gevallen oorlogsslachtoffers in Afghanistan.
Eerder wees het College van Bestuur van de Universiteit Utrecht het verzoek van de Kritische Studenten te faciliteren voor het houden van drie minuten stilte af. Dit enkel met het argument als CvB geen politiek standpunt te willen innemen. Dat zij dit wel gedaan heeft juist door enkel te faciliteren voor een herdenking van de slachtoffers gevallen op 11 september en dit te weigeren als het gaat om de slachtoffers in Afghanistan, wil het universiteitsbestuur zich niet realiseren. De Kritische Studenten zijn teleurgesteld in de houding van het College van Bestuur. De studenten vinden het verbazingwekkend dat het CvB zo weinig waarde hecht aan kritische geluiden vanuit studenten en zonder werkelijke argumenten het verzoek van een grote groep studenten naast zich neer legde. Kennelijk worden studenten meer en meer gezien als passieve consumenten dan als werkelijk gelijkwaardige participanten in het wetenschappelijk onderwijs en onderzoek. De universiteit verwordt meer en meer tot een commerciele in plaats van een intellectuele vrijplaats. Een vrijplaats waar de grillen van de markt hun werk doen en waar steeds minder oog is voor maatschappelijke betrokkenheid van medewerkers en studenten. De Kritische Studenten maken zich zorgen over deze ontwikkelingen en zullen zich op verschillende niveau's blijven bemoeien tegen de commercialisering en vermarkting van het wetenschappelijk onderzoek, de verzakelijking van het universitair bestuur en het totaal ontbreken van werkelijke studenteninpsraak. De vreselijke gebeurtenissen in Afghanistan willen de kritische studenten echter met waardigheid herdenken. De boosheid over de beslissing van het CvB en het gebrek aan begrip voor onze bezorgdheid aangaande de passieve en weinig kritische houding van de universiteit binnen het maatschappelijk debat zal zeker op een later moment nog aan de orde komen. Voor meer informatie:
Oprichting VOC is geen feestje waard!
11 maart 2002
De herdenking van de oprichting van de VOC, de Verenigde Oost-Indische Compagnie op 20 maart 1602 is geen feestje waard! In de Ridderzaal wordt gefeest door regering en parlement, door 'captains of industry' en ambassadeurs uit de vroegere koloniën. Maar wat valt er te vieren? De geschiedenis van de VOC is de geschiedenis van het Nederlandse kolonialisme, de geschiedenis van roof en moord en plundering, in het voordeel van een handjevol rijken in Nederland.
De VOC werd officieel opgeheven in 1800. Zij werd echter opgevolgd door de NHM, de Neder-landse Handelsmaatschappij, opgericht en geleid door de eerste Nederlandse koning. De NHM werd later onderdeel van wat nu ABN-AMRO is.
De VOC was een van de eerste koloniale monopoliebedrijven ter wereld. Het was het instrument waarmee de Nederlandse kolonialisten hun koloniën beroofden van grondstoffen en producten en waarmee zij de volkeren in de koloniën onderdrukten ten koste van honderdduizenden doden. Voor het Indonesische volk en speciaal voor degenen die hebben deelgenomen in de bevrijdings-strijd van de archipel, is de naam VOC een nachtmerrie. De VOC is het symbool van het kolonialisme. Het woord VOC doet denken aan de bloedige en barbaarse exploitatie van het Indonesische volk door de kolonialisten. Voor de Indonesiërs is de VOC een voorloper en stoottroep van het Hollandse kolonialisme in Indonesië. Het koninklijke Nederlandse leger was berucht en onder het volk bekend onder de naam koempenie met de betekenis soldaten van het kolonialisme oftewel soldaten van de VOC. Niet gesproken wordt bij de herdenking over de strafexpedities en massaslachtingen georganiseerd door de VOC, zoals op het eiland Banda, waar meer dan 15.000 Molukkers beestachtig werden vermoord. De geschiedenis van de koloniale misdaden wordt nu goedgepraat en verdoezeld, om het huidige neokolonialisme van de Nederlandse multinationals te bevorderen.
Daartegen wordt protest georganiseerd! Het kolonialisme in een nieuwe vorm wijzen we af. Wederzijdse ondersteuning in de strijd voor nationale en sociale bevrijding dat heeft toekomst! Picket line protest op woensdag 20 maart 2002, van 1430 tot 1630 uur op Het Plein te Den Haag.
Meer informatie via "Aksi Setiakawan", p/a Kleiburg 545, 1104 EA Amsterdam, telefoon 020.6957004
Geen 7 miljard voor JSF-bommenwerpers
9 maart 2002
Een brede coalitie van 35 vredesorganisaties, politieke partijen en politieke jongerenorganisaties, waaronder IKV, Pax Christi, GroenLinks, SP, Jonge Socialisten in de PvdA en de Jonge Democraten, hebben de campagne "Geen 7 miljard euro voor JSF-bommenwerpers" gestart. Met als doel het Kamerdebat over de JSF te beïnvloeden organiseren zij een handtekeningenactie en een landelijke manifestatie op het Plein in Den Haag op 30 maart, vijf voor twaalf. Onderteken de eis op de website "Vredessite". En je kunt vanaf hier een prachtige poster uitprinten.
clusterbommen bij ABN Amro
9 maart 2002
Uit onderzoek van de Campagne tegen Wapenhandel is gebleken dat ABN AMRO sinds vorig jaar eigenaar is van de Britse clusterbommen fabrikant INSYS. Internationale humanitaire en vredesorganisaties pleiten al jaren voor een moratorium op het gebruik van deze wapens. De Campagne tegen Wapenhandel roept klanten van ABN Amro op de bank te vragen afstand te doen van hun belang in de wapenfabrikant.
Afgelopen zomer stootte olie-en gasbedrijf Hunting plc. de defensie-activiteiten af. Het onderdeel Hunting Engineering, dat deze werkzaamheden uitvoerde, werd opgekocht door ABN Amro Capital en enkele directeuren van Hunting Engineering. Onder de naam INSYS Group zet het de militaire activiteiten sindsdien voort.
Het bedrijf is ondermeer bekend als de fabrikant van BL755 clusterbommen. Als Hunting Engineering verkocht het bedrijf sinds 1972 meer dan 52.500 exemplaren van de BL755 aan strijdkrachten in 17 landen, waaronder Nederland. De BL755 is een bom die bestaat uit 147 kleinere bommen, Îsubmunities' in militair jargon, die tijdens de vlucht worden losgelaten. Zo moeten de explosieven over een terrein ter grootte van enkele voetbalvelden mens en materieel uitschakelen. Een groot deel van de submunities, die ieder weer 2000 splinters bevatten, ontploft in de praktijk niet. Die blijven liggen totdat ze worden aangeraakt door spelende kinderen of ploegende boeren. Zo blijven clusterbommen nog jaren na een conflict mensen doden en verminken. Deze blindgangers hebben daarmee even desastreuze gevolgen als landmijnen.
De clusterwapens van INSYS zijn ondermeer ingezet tijdens de NAVO bombardementen op Joegoslavië en Kosovo. De Britse luchtmacht heeft daar in 1999 531 clusterbommen afgeworpen, ruim de helft van de in totaal door hen gebruikte bommen. Van de in Kosovo gebruikte Britse clusterbommen is volgens schattingen van de NAVO 8 tot 12 procent van de submunities niet ontploft. Eerder dit jaar won INSYS een order om de Britse voorraad clusterbommen tot tenminste 2006 te onderhouden. Verder is INSYS betrokken bij de produktie van antitankwapens, artilleriesystemen en pantservoertuigen.
De Campagne tegen Wapenhandel roept beleggers, bankrekeninghouders en andere relaties van ABN Amro op om het bedrijf te vragen het belang in INSYS af te stoten. Campagne tegen Wapenhandel vindt ABN Amro's belang in de wapenindustrie, en helemaal dat in clusterbommen, in strijd met de ethische principes die de bank zichzelf voorschrijft. Zo zegt ABN Amro zich te conformeren aan principes van duurzame ontwikkeling en maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Zie voor meer informatie de website van de Campagne tegen Wapenhandel.
Spionagekunstjes
8 maart 2002
Het spoor van de Israëlische spionage-affaire in de VS krijgt geen kans om koud te worden. Vandaag meldde een krant in het zuiden van Florida nieuwe bijzonderheden. De zich als kunstverkopers annex -studenten presenterende agenten hadden als referentie de firma Universal Arts opgegeven met adressen in Sunrise en Zuid-Miami. Na onderzoek bleek het adres in Sunrise niet te bestaan en op het adres in Zuid-Miami had men nog nooit van Universal Art gehoord. Laat staan van de twee directeuren van de onderneming: Yitzchak Shish en Chava Sagi. Beide heren behoorden ook niet tot het uitgebreide gezelschap Israëliërs dat rond 9/11 door de VS het land is uitgepletterd. Opnieuw een teken dat deze groep kunstenmakers met hun verbindingen met de eveneens van spionage verdachte Israëlische high-tech bedrijven in de VS iets te verbergen had. En volgens de DEA was dat spionage en niks anders. Tussen twee haakjes, nog iets vernomen van de activiteiten van Comverse in Nederland? Wij ook niet.
Melkert's lichaamstaal
8 maart 2002
De hele journalistieke meute die Fortuyn's coup de gr‰ce aan Melkert aanschouwde tijdens het nachtelijk lijsttrekkersdebat bij Witteman verbaasde zich over de houding die de opvolger van Kok aannam tegenover het Nederlandse Haider-equivalent. Hij hing in zijn stoel als een machteloze vlieg aan het eind van een web wetend dat de kale spin in het midden hem treiterend beloerde voordat hij hem op zou vreten. Hij durfde nauwelijks naar hem te kijken. Alleen als de ceremoniemeester daarop aandrong. En dan nog maar heel kort. De professionele toeschouwers vonden het onbegrijpelijk. Een blunder van Melkert. Niemand dacht meer terug aan de slag die het gestaag opgeklommen lid van de PvdA-nomenclatura had getroffen via een artikel in het blad Weekend van 6 februari jongstleden. Daarin stond dat Ad een Haagse SM-gelegenheid zou hebben gefrequenteerd. Tout Den Haag wist dat al heel lang. Nu lag het op straat en bij de kapper. De vraag was wie daarvoor verantwoordelijk was geweest. Geruchten willen dat binnen Fortuyn's roedel, waartoe nu ook voormalig Elsevier-coryfee en Hiltonwipper Ferry "Slipje" Hoogendijk is toegetreden, een werkgroepje bezig is om hot items uit de privésfeer van Pim's politieke tegenstanders naar boven te trekken en die in de (roddel)bladen te spuien. Zo zou bijvoorbeeld bij hetzelfde Weekend nog een warm dossiertje over PvdA-minister Vermeend liggen, die onlangs toch al een fraai staaltje van image-building weggaf met zijn briljante oplossing voor het personeelstekort in Chinese restaurantkeukens. Als Melkert al dan niet terecht ervan overtuigd was dat Fortuyn achter die Weekend-publicatie zat, dan was zijn houding ten opzichte van de Rotterdamse Grossmaul volledig begrijpelijk en had dat niks te maken met vermoeidheid of machteloosheid. Het was gewoon haat en dédain.
Alles heeft zijn prijs
7 maart 2002
Dat moet gisteravond een leuke bedoening zijn geweest bij de geldschieters van Pim (Drooglever?) Fortuyn. Hun aandelen stegen met stip. Want het verhaal dat de financiële steun aan de ondertussen tot de status van politicus verheven heer van stand uit louter vriendschappelijke gevoelens voortspruit, is net zo belachelijk als een plens head and shoulders op een biljartbal. Het genre financiers waarvan in dit geval sprake is, is zeker niet zo getrouwd. Pavarotti-fan Harry Mens, het alter ego van oud-huisjesmelker Ronnie v.d. Putte, zeker niet. En van de Haagse gokkastenhandelaren die geld in Pim's politieke avontuur hebben gestoken, vallen eveneens weinig filantropische verrassingen te verwachten. Daarnaast worden nu in het Haagse circuit nieuwe namen gefluisterd van ondernemingen die in stilte als sponsor van de "rattenvanger van Hameln" zouden optreden: Metterwoon Vastgoed van de Wassenaarse miljonair en Shirley Bassey-fan Chris Thönnessen en Uni-Invest, het investeringsvehikel van de Canadese miljonair Richard Homburg waar de geest van Centerparcs-schepper Piet Derksen nog door de boeken waart (zie ook "Retourtje Cantrade" in de Morgenster). Net als de zich in Jaguar en maatpak verplaatsende versgebakken politicus allebei uiteraard echte vertegenwoordigers van de verontruste Rotterdammers die zich gisteren massaal leefbaar hebben opgesteld. Maar Hilversum heeft gisteren weer eens aangetoond dat "what goes up, must come down". Laten we het daarop houden.
De Antwerpse wasserette
7 maart 2002
Volgens het Belgische magazine Mao bestaat bij het Antwerpse parket het vermoeden dat bij de inmiddels door de Belgische Justitie ten grave gedragen porno-discotheek 'Zillion' Nederlandse xtc-winsten werden witgewassen. Maar de tegenover de nieuwsgierige recherche buitengewoon spraakzame ex-eigenaar Frank Verstraete, die al maanden in voorarrest zit wegens een lijst van activiteiten die Vrouwe Justitia in de armen van de psychiater zou kunnen jagen, houdt over die mogelijke connectie stijf zijn mond. Een van de dingen die de politie graag van hem zou willen weten is waarom in 1998 de Surinaamse Nederlander Mario Strikker toetrad tot het bestuur van Zillion-uitbater Media Hall. Diezelfde Strikker schurkte namelijk al vanaf beginjaren negentig dicht aan tegen het Nederlandse drugsmilieu in Antwerpen, dat een zeer profijtelijke brug heeft geslagen naar de grimmige Israëlische en Russische onverlaten die zich in de Belgische havenstad manifesteren. In het Mao-artikel trekken de namen voorbij van Mink Kok, Johan Verhoek, Rommy, Tonny van Dalen en Ronald van Essen als exponenten van dat Nederlandse drugsmilieu. Met name voor de club van Van Dalen en diens opvolgers zou de uit Vlaardingen afkomstige Strikker samen met de erkende Belgische witwasser Robert Cockx en de Rotterdamse zakenman Joop Fabrie constructies in elkaar hebben gehangen om de xtc-was te witten en te drogen te hangen. Bijvoorbeeld via Zillion.
Maar ook andere Nederlanders met een wat omfloerst financieel verleden zijn al geruime tijd actief in het Antwerpse feestcircuit. Zoals de voormalige Kroonenberg-adept Arie Hommel, de voormalige Amsterdamse It-uitbater Rien Huis in 'tVeld en last but not least de voormalige financieel-juridisch adviseur van het Koninklijk Huis Frits Salomonson. Zij behoorden alledrie tot het Amsterdamse milieu dat door de Commissie van Traa werd verdacht van het witwassen van opbrengsten uit allerlei soorten narigheid (zie ook "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336). Waar een klein land toch al niet groot in kan zijn.
Camp X-ray
7 maart 2002
De VS zijn er niet in geslaagd om bewijs te verzamelen om ook maar één van de 500 gevangenen van de Afghaanse oorlog aan te merken als geschikte kandidaat voor een militair tribunaal, heeft het Pentagon toegegeven. President Bush heeft stormen van internationaal protest over zich afgeroepen met de detentie van al-Qaida- en Talibanverdachten in "Camp X-Ray" in Guantanamo Bay, Cuba, en woede opgeroepen bij mensenrechtengroeperingen met zijn plannen om militaire tribunalen op te zetten.
Het Pentagon heeft steeds geweigerd om de identiteit prijs te geven van de gevangen die vastgehouden worden, ondanks vermoedens dat men maar weinig of geen belangrijke al-Qaida-leden in handen heeft. Maar een woordvoerder heeft ontkend dat het gebrek aan vooruitgang in de eventuele berechting een teken is dat er voornamelijk gewone soldaten gevangen gehouden worden. Hoewel er geen rechtszaken in zicht zijn, weigert minister van Defensie Rumsfeld om dit voor de toekomst uit te sluiten. Hij zegt dat het te vroeg is om te kunnen zeggen of er gevangenen in aanmerking zullen komen voor een militair tribunaal. Andere mogelijkheden, aldus Rumsfeld, zijn het aanklagen van gevangenen bij federale rechtbanken, repatriëring om in het eigen land terecht te staan, vrijlating of het vasthouden van gevangenen voor onbepaalde tijd in 'Camp X-Ray'.
Het rapport van de DEA
6 maart 2002
Gisteren maakten wij al melding van het bericht uit het Franse "Intelligence Online" dat Israël wel degelijk vorig jaar een spionage-offensief heeft ontketend in de VS, in de periode voorafgaand aan de gebeurtenissen op Manhattan. Daarbij werd verwezen naar een officiële DEA-rapportage over het onderzoek naar de zaak waarover "Intelligence Online" zei te beschikken. Inmiddels is dat laatste erkend in een omvangrijk artikel in het gerenommeerde Franse dagblad Le Monde. Uit het rapport blijkt bovendien dat sommige leden van de bewuste spionage-ring in contact stonden cq. zelfs betaald werden door een paar in de VS actief zijnde Israëlische hightech-bedrijven, waaronder Amdocs. En daarmee lijkt de cirkel gesloten te zijn (zie onze uitvoerige berichtgeving over Amdocs, Comverse en Odigo in deze rubriek). Volgens een paar internationale persbureaus is de groep spionnen, waarvan het merendeel zich voordeed als kunstverkoper, ondertussen de VS uitgekieperd wegens het illegaal binnenkomen van het land door knoeien met visa's. Zowel in Washington als in Tel Aviv wordt de spionage-zaak heftig ontkend.
Zouden wij ook doen. Maar het kan geen toeval zijn dat Israël juist op dit moment van plan is om het voormalig hoofd van de Mossad Ephraïm Halevy als nieuwe ambassadeur naar Washington te sturen. Nou ja, ambassadeur. Meer puinruimer. Deze kwestie zal nog heel lang nagalmen. Al was het alleen maar omdat hij in een rechtstreekse relatie staat tot de haast onverklaarbare aanval op de WTC-torens. Of de waarheid uiteindelijk boven tafel komt is twijfelachtig. De Bijlmerramp staat ons wat dat betreft nog helder voor ogen.
Vluchtelingen worden uit hun huizen gegooid!
5 maart 2002
Vluchtelingen worden uit hun woningen in Wageningen gezet! Kort geding op donderdag 7 maart a.s. vanaf 9.30 uur in de Arnhemse rechtbank (Walburgstraat 2-4). Kom solidariteit betuigen! Vanaf 9.15 uur bij de rechtbank. Wij willen op een rustige manier in de rechtszaal steun betuigen aan deze vluchtelingen. Komende donderdag 7 maart vind het eerste kort geding plaats waarin de gemeente Wageningen zal eisen dat 3 bewoners van gemeentelijke opvangwoningen voor vluchtelingen uit hun huizen zullen worden gezet. Deze mensen ontvangen al 3 maanden geen uitkering meer, en zijn niet verzekerd. Het gaat om twee mannen en een vrouw uit Soedan, Somalië en noord-Irak. In deze landen hebben burgeroorlogen gewoed, en delen van deze landen hebben geen centrale regering. Terugkeer naar deze landen is dan ook erg moeilijk zoniet onmogelijk. Zo is er van Somalië in heel Europa geen ambassade meer te vinden. Als mensen terugwillen kunnen ze niet aan reisdocumenten komen. Een aantal jaren lang kregen mensen uit deze landen een voorlopige verblijfsvergunning, omdat de landen als onveilig werden beschouwd. Deze vluchtelingen werden decentraal door gemeentes opgevangen, en kregen een uitkering. Het gaat om vele duizenden mensen, wellicht meer dan 10.000. Deze regeling is sinds 1999 door de regering afgeschaft, omdat de landen weer als veilig worden beschouwd en vluchtelingen uit deze landen terug dienen te keren.Dit ondanks dat internationale humanitaire en mensenrechtenorganisaties zoals het rode kruis, artsen zonder grenzen en de UNHCR verklaard hebben dat deze gebieden onveilig zijn, of er zelfs geen eens vestigingen hebben. Daarvoor heeft de Nederlandse regering bedacht dat bepaalde delen van die landen wel veilig verklaard kunnen worden en dienen als binnenlands vestigingsalternatief. De uitgeprocedeerde vluchtelingen moeten zelf hun eigen terugkeer organiseren. In de gemeente Wageningen wil het college een noodopvang openen voor vluchtelingen die legaal op straat staan, en denkt men zo de uit hun woning gezette vluchtelingen te kunnen helpen. Deze noodopvang is er echter nog niet, en bovendien vallen uitgeprocedeerden die het land uitgezet moeten worden en niet aan hun terugkeer meewerken (!) niet onder de doelstellingen van de noodopvang. In een aantal andere gemeenten worden uitgeprocedeerden die niet vertrekken kunnen echter niet uitgezet. Vluchteling Onder Dak pleit ervoor dat mensen niet uit hun huizen gezet worden zolang er geen andere opvang mogelijk is, en vraagt de gemeente de noodopvang ook open te stellen voor mensen die Nederland echt niet kunnen verlaten. We roepen hierbij iedereen op om naar de rechtbank te komen en steun te betuigen aan deze drie vluchtelingen, de eersten in de rij voor uitzetting in Wageningen. Wij vrezen dat dit de eersten zijn in een lange rij mensen, waarvoor geen andere mogelijkheden als de illegaliteit dreigen over te blijven.
Voor meer informatie kunnen jullie contact opnemen met het kantoor van Vluchteling Onder Dak. telefoon: 0317.450140 en/of
Fact finding
5 maart 2002
Honderden zo niet duizenden gesprekken die telefonisch zijn gevoerd door betrokkenen bij de vuurwerkramp in Enschede zijn door de politie in opdracht van het OM afgeluisterd en vastgelegd. Ook die tussen de verdachten en hun advocaten. Foutje, bedankt. Maar we mogen rustig aannemen dat gezien de gangbare procedure bij afluisterpraktijken bijvoorbeeld B & W, raadsleden, hulpdiensten en journalisten eveneens een willig maar geheim oor troffen. Vraag is wel waarvoor een dergelijk circus noodzakelijk was. Oké, er was sprake van een gigantische ramp en uiteraard moest worden vastgesteld wie de verantwoordelijkheid in de schoenen kon worden geschoven. Maar de omvang van de afluistercampagne met de in de jaren negentig door sommige districten aangeschafte, Israëlische apparatuur met zijn onuitwisbare informatie (zie het stukje "Peultjes" van 20 december 2001 in deze rubriek) wekt de suggestie dat er iets meer aan de hand was dan het ontploffen van een voorraad vuurwerk. Zo meldden wij daarover ook al eens op 17 januari van het vorig jaar onder het kopje "Rubberzolen en witte pakken" ondermeer het volgende:
"... Een van de zwartste pieten belandde bij de Enschedese brandweer, die daarover knap laaiend is geworden. Maar niet alleen daarover. In de schaduw van de waterkanonnen heerst ook verontwaardiging over de merkwaardige activiteiten van de Binnenlandse Veiligheids Dienst. Employé's van deze rubberzolenfirma uit Leidschendam zouden volgens bronnen binnen de top van de brandweer ten tijde van de officiële onderzoeken naar de oorzaak van de ramp in Enschede hebben rondgewaard. Zij zouden daarbij ijverig bezig zijn geweest om alibi's in elkaar te flansen voor bij de ramp betrokken lieden die blijkbaar uit de wind gemanouvreerd moesten worden. De vraag blijft waarom. Was de nationale veiligheid in het geding of lagen er bij S.E. Fireworks dan toch dingen die niet van S.E. Fireworks waren? Dingen die tijdens de Koude Oorlog in oude forten of op landgoederen verborgen waren en na 1990 naar andere onopvallende plekken zijn overgebracht om de naderende jihad het hoofd te bieden? Het officiële verslag van de commissie Oosting moet nog komen. Mocht daarin de aanwezigheid van de BVD-ers al worden aangestipt dan zal dezelfde conclusie worden getrokken als ten aanzien van de "witte pakken" na de Bijlmerramp: ze waren er niet."
Nu is gebleken dat het OM bij zijn jacht op informatie de wet aan zijn laars lapte, de BVD allerlei lijken in de kast heeft geduwd en wat de schuldvraag betreft zelfs de Van der Lubbe-variant van stal is gehaald lijkt ons opnieuw de vraag gerechtvaardigd wat er in godesnaam onder het tapijt moest worden gemoffeld. Met name de getroffen Enschedese bevolking heeft recht op de volledige waarheid. Niks meer en niks minder.
Infiltratie bij de DEA
5 maart 2002
Het Franse in spionage en aanverwante artikelen gespecialiseerde Intelligence on Line meldde gisteren te beschikken over een onderzoeksrapport van het Amerikaanse Ministerie van Justitie. Dat rapport behandelt de ook in deze kolommen al eens aangesneden arrestatie van 120 Israëliërs naar aanleiding van de fatale gebeurtenissen in Manhattan september vorig jaar. Zij bleken vanaf april 2001 te zijn ingezet bij een grootscheeps spionageoffensief in de zuidelijke staten Arkansas, Texas, Florida en Californië. Dezelfde staten waar al in de jaren tachtig mede dankzij de CIA tonnen cocaïne uit Colombia de VS werden binnengesmokkeld. De officiële instantie die deze El Ni–o bestrijdt is Drugs Enforcement Administration (DEA). Door de toegang die de DEA heeft tot heel wat files van zowel de CIA, de FBI als de militaire inlichtingenvehikels bleek juist deze dienst voor de Israëlische spionnen de eerstaangewezene voor een infiltratiepoging. Maar de DEA had ze al snel in het snotje en counterde de poging. Tijdens het onderzoek kwamen de Amerikanen tot de verontrustende ontdekking dat verschillende Israëlische teams zich gevestigd hadden in dezelfde regio als de later van betrokkenheid bij de 9/11-operatie verdachte Arabieren. Wat weer de aanleiding was tot de suggestie dat Israël minimaal op de hoogte moet zijn geweest van de ophanden zijnde aanslagen. Een suggestie die door andere gebeurtenissen werd versterkt (zie daarvoor onze jolige bijdrages over de Israëlische telecombedrijven Comverse, Amdocs en Odigo in deze rubriek). Merkwaardig toch dat dit soort berichten maar moeizaam zijn weg vindt in de internationale media. Of zijn we wat al te naïef?
Discussieavond over de oorlog in Colombia
4 maart 2002
Discussieavond over "De oorlog in Colombia en 'de nieuwe oorlog' tegen het terrorisme" op donderdag 21 maart, 19.00 uur in Latijns Amerika Centrum, Nieuwe Herengracht 29, Amsterdam (Organisatie Noticias en het Transnational Institute)
De Colombiaanse President Andres Pastrana heeft het vredesproces in zijn land stopgezet en de totale oorlog tegen de guerrillabeweging FARC uitgeroepen. Zijn luchtmacht heeft vele tientallen doelen in het tot nu toe door de FARC gecontroleerde gebied bestookt en speciale troepen zijn dit gebied binnengetrokken. Behalve het leger vreest de bevolking in dit gebied vooral de daarmee samenwerkende paramilitaire AUC, door de VS nog net voor 11 september op de lijst van terroristische groepen geplaatst. Al eerder werden de twee belangrijkste guerrilla bewegingen in Colombia de FARC en het ELN door de Amerikaanse regering als terroristische organisaties aangemerkt. Pastrana neemt nu - in ieder geval wat betreft de FARC - deze typering over. War on terrorisme vervangt de war on drugs. De VS ambassadrice in Colombia, Anne Patterson, noemde Plan Colombia "..de meest effectieve antiterroristische strategie die we ooit kunnen bedenken." Waar eerst het schrikbeeld van een 'tweede Vietnam' heerste, gloort nu de mogelijkheid van een 'nieuw Afghanistan'?
Twee sprekers gaan in op deze ontwikkelingen: Willem Bos (bestuurslid ATTAC, redacteur Grenzeloos) bespreekt de Amerikaanse politiek ten opzichte van Colombia - en in bredere zin Latijns Amerika - in het licht van de 'nieuwe oorlog' tegen terrorisme & Martin Jelsma (TNI) bespreekt de verschuiving van het accent van drugsbestrijding naar terrorismebestrijding, de gevolgen voor het vredesproces en de ontwikkelingen rond Plan Colombia hierbij. Aansluitend discussie met het publiek.
Meer informatie bij Noticias (020.6229781), website. Achtergrondinformatie over het vredesproces in Colombia, 'drugs & democratie' en "Plan Colombia" kijk dan hier
Voorbodes
3 maart 2002
Dat het bewind van Saddam Hussein een zegen is voor Irak, hoor je ons niet zeggen. Maar om binnen het kader van de "war on terror" zonder enige recente aanleiding ineens te besluiten om een eind maken aan dat ooit door pappa Bush zwaar gestiekte bewind gaat voor heel wat mensen wel tien bruggen te ver. Dus moet Saddam's wat dof geworden zwarte imago een nieuw verfje hebben. En daarvoor worden zoals gebruikelijk de internationale media in de arm genomen. Waar, een beetje waar of helemaal niet waar maakt in wezen geen donder uit. Zo werden we een paar dagen geleden verrast met een bericht uit het onderhand grotendeels door de VS beheerste Colombia dat daar een internationale drugsbende zou zijn opgerold. En je raad het niet, maar drie van de bendeleden waren Iraki en de leiding van de club berustte bij een Iraniër. Deze kwalijke lieden uit twee van de drie "Axis of Evil"-landen onderhielden volgens het persbericht nauwe banden met de Iraakse president Saddam Hussein. De volgende surprise kwam uit de Zwitserse pers van gisteren. Het Duitse OM zou aan de Zwitserse autoriteiten gevraagd hebben om uit te kijken naar de Iraakse agent Sahib al Abdul Amir al-Haddad. Deze onverlaat zou namelijk vanuit Zörich op zoek zijn naar speciale boormachines en andere handige werktuigen, die Black en Decker blijkbaar niet kon leveren. Zij zouden bestemd zijn voor het perfectioneren van een in de jaren tachtig door de Canadese ingenieur Gerald Bull ontworpen superkanon dat eventueel ook geschikt zou moeten zijn om nucleaire projectielen af te vuren. Bull werd bij dat project niet alleen gesteund door Saddam Hussein maar ook door figuren uit Amerikaanse en Zuidafrikaanse militaire kringen. Uiteindelijk werd hij door Israëlische geheimagenten eind maart 1990 in Brussel vermoord.
Zonder twijfel zal de stroom van dit soort berichten net zo snel toenemen als de Maas bij Borgharen als de hemel boven onze zuiderburen iets te lang heeft opengestaan. Om zo iedereen ervan te overtuigen dat Saddam uit de roulatie moet worden genomen. Nou ja, niet iedereen. Maar wij zijn nou eenmaal notoire dwarsliggers.
"Er smeult oproer!"
2 maart 2002
Steeds meer mensen vinden dat de VS veel te ver gaan. Het milieuverdrag van Kyoto verworpen, de oorlog tegen het zogenoemde terrorisme die maar doorgaat, het niet meer erkennen van de internationale afspraken met betrekking tot oorlogsgevangenen, etcetera, etcetera. Het lijkt erop, dat Amerika lak heeft aan de rest van de wereld, en de hele wereld wel eens een lesje zal gaan lezen. Wat moet je als gewoon mens daar nou nog tegen doen?
Wel, overweeg eens géén produkten meer te kopen uit dat land. Denk aan die paar zeer populaire Amerikaanse frisdranken. Overweeg eens die hamburgerketen niet meer te bezoeken. Kijk eens naar dingen die je koopt of ze niet uit de VS komen. Laat de American-style pizza's eens liggen. Winkels die vrolijk vlaggen met de stars & stripes, en reizen naar de VS? Praat en discussieer daarover met anderen. We moeten wat, toch?
groeiende verontrusting
1 maart 2002
Beste mensen, wij zijn verontrust.
Als inwoners van Rotterdam zien we de problemen van het leven in een grote stad al jarenlang onder ogen. Je telt in Nederland anno 2002 mee als je succes hebt, een baan en een goed inkomen, een opleiding én als je je conformeert aan de cultuur uit de reclamespots. We waren en zijn betrokken bij de discussie en de initiatieven om achterstanden weg te werken in de stad, mensen te integreren in werk en opleiding en steeds maar uit te leggen dat de schuld van sociale achterstand en werkloosheid niet bij de betrokkenen zelf gezocht moet worden.
Al onze inspanningen van de afgelopen jaren, om ondanks de sociale ongelijkheid, ondanks de verschillen in cultuur, een voor iedereen leefbare stad te maken, dreigen vergeefs te zijn. De opkomst van Leefbaar Rotterdam en de lijst Fortuyn op landelijk vlak is een grotere bedreiging van wat wij altijd voorgestaan hebben, dan Janmaat ooit heeft kunnen bedenken. Tegenwicht is nodig. Dat kan alleen maar komen van die mensen en organisaties die niet in de val trappen van het rechtse populisme; van "Blame the victim" en "Geef de diegenen die feitelijk de belangrijkste slachtoffers zijn van deze neoliberale, globaliserende wereld, maar de schuld."
We zijn verontrust en willen daar wat aan doen. We vinden dat het nodig is om tegenwicht te bieden aan de ideeën die nu de overhand dreigen te krijgen in de verkiezingsdiscussie. Fortuyn zet de toon, Balkenende volgt de spruitjeslucht in de hoop om z'n partij wat beter te laten uitkomen met de verkiezingen. We willen campagne voeren en acties organiseren naar de komende landelijke verkiezingen om duideljjk te maken dat daar niet voor gestemd moet worden in Rotterdam. Niet voor verdeeldheid en vreemdelingenhaat. Niet voor een verholen of onverholen racisme. Niet voor gemakkelijke, kort door de bocht, oplossingen die de eerst beschikbare maar de schuld geeft.
We willen actie en campagne voeren, zeggen waar het op staat en een tegenwicht bieden tegen xenofobe ideeën. We stellen voor om een Rotterdamse campagne op te starten tegen de verdeeldheid, het rechtse populisme en specifiek de lijst Fortuyn om inwoners van Rotterdam ervan te overtuigen dat daar niet voor gekozen moet worden. Stop de verdeeldheid, stop fortuyn. We nodigen jullie uit voor het opzetten van een tegenwicht-campagne in de aanloop naar de landelijke verkiezingen.
Bijeenkomst over dit campagne-voorstel, dinsdag 12 maart, Gebouw KSA, Walenburgerweg 55, Rotterdam (achterzijde Censtraal Station, aan het einde van de Stationssingel) tijd 20.00 uur. Meer informatie via
De terugkeer van Zorro (3)
1 maart 2002
In het megaschandaal rond de Banco General de Negocios (zie deel 1 en 2 van deze serie dd. 17 en 18 februari jl.) heeft het Argentijnse Openbaar Ministerie voor een verrassing gezorgd. Niet alleen de beide directeuren van de bank, de gebroeders Carlos en José Rohm, moeten als verdachten opdraven maar ook de leden van de Raad van Toezicht. Zij worden met name ervan beschuldigd minimaal geweten te hebben van de illegale uitvoer van tientallen miljoenen dollars. Zo niet erger. Dat betekent dat zowel de vrienden van Maxima's vader uit de goeie ouwe Videlatijd als de directeuren van de Deutsche Bank en Crédit Suisse, die merkwaardigerwijs ook in de Raad van Toezicht zaten, achter het hekje mogen plaatsnemen. Of het OM net zo doortastend zal optreden tegen de grote verzameling cliënten die van de route gebruik hebben gemaakt om stilletjes hun al dan niet zwarte gelden naar veiliger oorden over te hevelen, is nog niet duidelijk. Zo ja, dan ziet het er naar uit dat ook Zorro zich bij de kadi moet melden. En dat is toch leuk voor de mensen.
Pikkers
1 maart 2002
Volgens de Europese machthebbers in Brussel heeft de Amerikaanse sigarettenfabrikant R.J. Reynolds jarenlang als onderdeel van een wereldwijde operatie (zie ook "De smokkel van smoke en coke" in De Morgenster) een smokkellijn onderhouden naar Irak. En dat was in strijd met het internationale handelsembargo. Daarnaast bleven miljoenen belastingcentjes aan Reynold's eigen strijkstok hangen. Al dat geschuifel diende om de winsten op peil te houden en het Zwitserlevengevoel van de aandeelhouders in stand. Vóór 1999 werden de in het lekker goedkope Puerto Rico geproduceerde stinkstokken jarenlang naar Cyprus geëxpedieerd. Daarna uit Japan. Vanaf Cyprus verhuisde de scheepsladingen naar Turkije. Vandaaruit verder met grote opleggers de grens met Noord-Irak over, richting Baghdad. Eenmaal gearriveerd in de Iraakse hoofdstad ontfermde Saddam's zoon zich over de kostbare ladingen en verdiende er een fortuin aan. Dat kan gauw als je het monopolie hebt. Volgens Prodi's machtscentrum zou de door ondermeer de Amerikanen en Britten als terroristische organisatie bestempelde PKK, die in Noord-Irak over steunpunten beschikt, bij de doorvoer ook een graantje hebben meegepikt. Merkwaardig toch, want het zijn nou juist diezelfde Amerikanen en Engelsen die de zaak in Noord-Irak controleren. Als je in Afghanistan vanuit de lucht een kolonne van drie kamelen en een ezel waarneemt en vernietigt dan moet je je toch zeker hebben afgevraagd wat voor opleggers er steeds door de Iraakse woestijn hobbelden. Maar al die jaren geen kik. Geen wonder dat de baasjes van Reynolds hun dikke middenvinger opsteken naar Brussel, dat al geruime tijd vergeefse pogingen onderneemt om de tabaksfabrikant veroordeeld te krijgen. Als je alle pikkers hun graantjes gunt, kan je gewoon niks gebeuren.