Skip to main content

Actueel 1 - 14 maart 2001

22 mei 2017

Attac

14 maart 2001
Afgelopen zaterdag wilde de internationale organisatie Attac, die zich mondiaal vooral inzet voor de invoer van belasting op speculatie, voor de derde maal een openbaar congres houden in een zaal van het "Onderling Krediet" in Brussel. De eigenaar kreeg echter kort voor het bewuste congres een telefoontje van de Staatsveiligheid en het feest ging niet door. Dit oog-en-oor-instituut van de Belgische staat zou tot haar initiatief zijn gedreven door haar zorg voor de groeiende invloed van zowel van extreem-rechtse als extreem-linkse groeperingen in de anti-globaliseringsbeweging. Het feit dat Attac de zaal blijkbaar niet onder eigen naam had gehuurd was voor "Het Onderling Beroepskrediet" de smoes om de huur van de zaal op te zeggen. Merkwaardig, want de gevolgde procedure was identiek aan die van de vorige twee gelegenheden. Kamerleden zijn inmiddels in de pen geklommen om te achterhalen welk licht binnen de Staatsveiligheid tot deze maatregel heeft besloten en waarom. Maar ook bij onze zuiderburen heersen binnen het strafschopgebied van dit soort instellingen de drie aapjes. En de ervaring leert dat die bijna niet te passeren zijn.

Moord in Lima

14 maart 2001
In juni 1997 bestormden veertien leden van de linkse guerillabeweging Tupac Amaros de Japanse ambassade in de Peruviaanse hoofdstad Lima en namen 77 VIP's die daar bijeen waren om zich gratis vol te proppen in gijzeling. De actie, die was gericht tegen het schrikbewind van president Fujimori en zijn rechterhand in vuile zaken Vladimiros Montesinos, duurde 126 dagen. Toen liet de president, ondermeer daarbij geadviseerd door de wereldwijde security-firma Control Risk, de "special forces" uit hun hok. Die grepen uiterst krachtdadig in. Alle veertien guerilla's werden bij de actie om het leven gebracht. Ook de twee vrouwelijke leden van de groep, die duidelijk riepen dat zij zich wilden overgeven. En ook de drie manlijke leden die bij de raid gevangen werden genomen. Naar aanleiding van klachten van nabestaanden is nu een gerechterlijk onderzoek van start gegaan om vast te stellen of er in verschillende gevallen sprake is geweest van een van dichtbij uitgevoerde executie. Want dat schijnt niet te mogen. Inmiddels is afgelopen maandag een aantal stoffelijke resten opgegraven voor een forensisch onderzoek dat naar verwachting zo'n twee weken in beslag zal nemen. Fujimori heeft vanuit zijn wijkplaats in Japan al laten weten dat er geen sprake is geweest van executies. De ondergedoken Montesinos houdt radiostilte. Daarmee is zijn Risk under Control.

Afghaanse Taliban product van CIA

12 maart 2001
De CIA heeft in samenwerking met Pakistan de Afghaanse Taliban grootgemaakt. Op de conferentie "Terrorism and Regional Security: managing the challenges in Asia" sprak Selig Harrison van het Woodrow Wilson International Centre for Scholars de volgende woorden: "Ik heb ze [de CIA] gewaarschuwd. Ze hebben een monster geschapen. De CIA heeft een historische blunder begaan door Islamitische groeperingen van heel de wereld te motiveren naar Afghanistan af te reizen." Volgens Harriskn (die veel contact met de CIA heeft gehad ten tijde van zijn topfunctie bij het Carnegie Endowment for International Peace tussen 1974 en 1996) hebben de Verenigde Staten - in nauwe samenwerking met Pakistan- minstens drie miljard dollar geïnvesteerd om deze islamitische groeperingen te bundelen om de toenmalige Sovjets uit Afghanistan te verjagen. Tot op dit moment heeft de CIA nauwe betrekkingen met de Pakistaanse geheime dienst ISI, Inter-Services Intelligence en volgens Harrison staan er heel wat Taliban-strijders op de loonlijst van de Pakistaanse ISI. Lees hierover het artikel in The Times of India, maar bedenk daarbij wel dat India en Pakistan aartsvijanden zijn.

Joschka's dossier

11 maart 2001
Het Duitse blad Focus is erachter gekomen dat in de jacht die een paar maanden geleden is ingezet op Joschka Fischer een dossier over diens "terroristische" verleden buiten de openbare discussies is gehouden. De voor de Groene minister van Buitenlandse Zaken als uiterst heikel beschPeven file is in de jaren zestig samengesteld door de Hessische afdeling van het Bundesamt für Verfassungsschutz (BfV), het Duitse equivalent van onze BVD, en bevat blijkbaar nog onbekende gegevens over de militante groep waartoe Fischer behoorde. Volgens de Duitse wetgeving had het dossier al lang geleden als hapklare brok door de papierversnipperaar verzwolgen moeten zijn, maar zo zijn rubberzolen en regenjassen van de BfV nou eenmaal niet getrouwd. Het werd keurig bewaard en het bestaan ervan kwam afgelopen woensdag plotseling aan het licht tafel tijdens een geheime zitting van een parlementaire controlecommissie. Het mocht niet worden ingezien, maar de parlementariërs wensten wel door de minister van Binnenlandse Zaken geïnformeerd te worden over de vraag waarom de data over Fischer zo lang bewaard zijn gebleven. Zijn die luitjes nou naïef of wilden ze snel van de zaak af om een lijntje coke in het toilet te consumeren? De mensen die aan de touwtjes trekken in onze samenleving hebben nu eenmaal de sinistere gewoonte om de meest chantabele mensen op de hoogste posten te manouvreren. En dan moet je natuurlijk wel koste wat kost je kruit droog houden. So einfach ist das.

One-liners

11 maart 2001
* Actie in Enschede: Geef Mans een kans.
* Zou minister De Vries wel opstappen als er een brug instortte?
* Eigenlijk wil kardinaal Simonis premier Kok vervangen door premier God.
* Kunnen wij nu ook weer zeggen dat de VS een schurkenstaat is?
* Toch zit er vooruitgang in die familie Oranje. Volgens Bea loog de pers. Volgens Wea is de pers ongenuanceerd.
* Peper's nabije toekomst wordt nu ruimtelijk geordend.
* Dat plan om Videla ook uit te nodigen voor de Westerkerk is nu wel van de baan.
* NOS-bestuur: de luisteraars moeten gewoon niet piepen.
* Rekruten in Ermelo: schutterskutjes.

Film noir

10 maart 2001
Op 27 februari jongstleden meldden wij in deze rubriek al dat de Nederlandse manlijke prostitué Robert Jan W. een paar weken geleden tegenover Morkhoven-speurder Marc Vervloesem een aantal verrassende verklaringen had afgelegd. Die hadden ondermeer betrekking op de innige contacten die pain-in-the-Belgian-ass Marc Dutroux onder andere in de Amsterdamse club G-force zou hebben onderhouden met een voormalige Amsterdamse hoofdcommissaris en met de BVD. Maar er is meer.
W. attendeerde Vervloesem cs. eveneens op het bestaan van Roxanne Film Productions op het adres Admiraal De Ruijterweg 111 in Amsterdam. Op dat adres zouden volgens W. tussen 1993 en 1997 regelmatig kinderen zijn "aangeleverd" met wie voor de gretige camera's van deze produktiemaatschappij knbeschrijfelijke pornografische activiteiten werden ontplooid. De films vonden vervolgens hun weg naar een brede cliëntèle in Duitsland, België, Frankrijk en Nederland zelf. Eigenaar van deze gedegenereerde filmclub was de in 1959 geboren Fransman D. Pellerin. Een transsexueel die in SM-kringen vermaardheid geniet als maîtresse Roxanne (!). Tijdens een van zijn verhoren door Justitie in het Belgische Neufchâteau in 1996 arkende Michel Nihoul, de zakenpartner van Dutroux, dat hij Roxanne kende. Hij zou hem bij een door Roxanne georganiseerde sexfuif in België hebben ontmoet. Niet helemaal toevallig, zo lijkt het, want Nihoul's vriendin Marleen de Kokere fungeerde een tijdlang als secretaresse van Roxanne. De directeur van het Amsterdamse filmbedrijf beperkte zich bij het organiseren va sexfuiven overigens niet tot België. Ook in Nederland gingen de liefhebbers -al dan niet in aanwezigheid van snorrende camera's - uit hun bol en uit hun kleren. Mogelijk is bij één van deze uitspattingen een minderjarige jongen vermoord en gedumpt. Na aangifte van deze door W. gereveleerde gebeurtenis door Vervloesem is de blijkbaar op schoon schip uit zijnde prostitué inmiddels verhoord door de Haarlemse recherche. Zowel het Bundes Kriminal Amt als het onderzoeksteam uit Neufchâteau zouden eveneens een levendige belangstelling hebben voor de verklaringen van B. en contact hebben gezocht met Haarlem. De Nederlandse persmuskieten zijn grosso modo bij dit geval tot nu toe nauwelijks in het geweer gekomen. Dit in tegenstelling tot hun Belgische en Duitse collega's. Waarschijnlijk te druk met royalty.

De Montesinos-tapes

9 maart 2001
De privéverzameling van in het geheim opgenomen tapes van Vladimiros Montesinos, de voormalige leider van de Peruaanse militaire inlichtingendienst en rechterhand van ex-president Fujimori, wekt in Peru nog bijna dagelijks beroering. Zorgde de vertoning van de eerste tape met een boeiende steekpenningenscène voor de afgang van het Fujimori-regime en de vlucht van Montesinos zelf, de daarop volgende uit de serie van 700 afleveringen van deze continuing story mochten er ook zijn. Zo was op een daarvan te zien hoe in 1998 twintig congresleden twintig miljoen dollar in ontvangst namen. In ruil voor hun stemmen ten gunste van een voorstel van Fujimori om een einde te maken aan het gewapend conflict, dat zich al geruime tijd voortsleepte tussen Peru en buurland Ecuador. Mogelijk hebben ook vooraanstaande journalisten binnen ditzelfde kader een verrassingsenvelop ontvangen. Die suggestie werd gewekt op een andere tape, die onlangs zowel door de Peruaanse als Ecuadoriaanse televisie werd uitgezonden. Daarop overlegden president Fujimori en zijn buurman uit Ecuador hoe en met hoeveel zij de publieke opinie en de volksvertegenwoordigingen konden worden beïnvloed om tot een vredesovereenkomst te komen. Daarmee lijkt de populariteit van de zogenaamde "Vladivideo's" met zijn boeiende verhalen over corruptie en machtsmisbruik nu ook in Quito verzekerd.

Condor

8 maart 2001
Op 6 maart jl. publiceerde de New York Times een artikel waarin melding werd gemaakt van een geheim document dat door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken onlangs was vrijgegeven. Het ging om een telegram uit oktober 1978 dat door Robert E. White, de toenmalige ambassadeur in Paraguay, naar Washington was verzonden. Daarin uitte hij zijn bezorgdheid voor het openbaar worden van de betrokkenheid van de VS bij de "Operatie Condor". Een door het Pinochet-regime ontworpen uitroeiingsprogramma van alles wat links was in Zuid-Amerika, dat in 1976 in werking trad. Bij deze georganiseerde jacht, die zich zelfs uitstrekte tkt ver buiten het Amerikaanse continent, werkten de junta's van Chili, Argentinië, Uruguay en Paraguay nauw samen.
White ontdekte in 1978 dat de CIA in Panama faciliteiten beschikbaar had gesteld voor de onderlinge geheime communicatie tussen de participanten. In 1976 stond de CIA onder leiding van George Bush sr. Een van de eerste "hoogtepunten" binnen Operatie Condor was de aanslag op Orlando Letelier (rechterhand van de met hulp van de CIA vermoorde Chileense president Allende) op 21 september 1976 in Washington. Bij het diepgaand onderzoek dat het O.M. instelde verleende de CIA weinig tot geen medewerking. De reden zou kunnen zijn, dat Bush en zijn kornuiten vantevoren op de hoogte waren van de op handen zijnde aanslag dankzij de Panamese communicatiepost en desondanks geen hand uitstaken om Letelier's leven en dat van een medewerkster te redden.
Bush jr. heeft direct na zijn aantreden als president de term "schurkenstaten" weer ingevoerd om landen te brandmerken die volgens hem met terroristische acties de wereld onveilig maken. Het lef alleen al.

In Holland we trust

8 maart 2001
Al Martin is een gepensioneerde Lieutenant Commander van de Amerikaanse marine. Na zijn terugtreden uit de actieve dienst werd hij in 1975 aangetrokken door de ONI, de inlichtingendienst van de Navy. In die hoedanigheid raakte hij betrokken bij het Latijns-Amerikaanse gedeelte van het Iran/Contra-complex, de drugs-voor-wapens-deals en het witwassen van de opbrengsten daarvan. Hij werkte daarbij niet allen samen met inmiddels bekende figuren als Oliver North en Richard Secord, maar ook met ene Lawrence Richard Hamil. Een "spook" uit Washington die volgens Martin behoorde tot een regering binnen een regering die bestaat uit een 30 à 40.000 Amerikanen tot wie de Amerikaanse overheid zich kan wenden als zij iets ver achter de schermen afgebakken wil zien. Bijvoorbeeld op financieel gebied. Zoals het omkopen van politici, grootscheepse zwendel in credit cards, het leeghalen van bankrekeningen en zelfs hele spaarinstellingen en het al genoemde witwassen.
Voor dat laatste werd bij voorkeur de "Dutch sandwich"- methode gebruikt. Martin: "Je huurt een Nederlandse meester in de rechten in die trusts beheert op de Nederlandse Antillen en je geeft hem alle verantwoordelijkheid. Hij wordt beschermd door de Nederlandse wet en hij zorgt voor de geldstroom. In Hamils' agenda stond een hele reeks Hollandse advocatenfirma's in Amsterdam en dan vooral het topechelon daarvan." De Nederlandse trustkantoren zijn heel vaak doelwit geweest van kritische persverhalen (zie bijvoorbeeld recentelijk nog "Neerland's stille kracht" in De Morgenster), maar zo'n opmerking van Martin -haast tussen neus en lippen- laat nog eens zien hoe bar en boos het is.

Antilliaanse logica

6 maart 2001
Het aantal drugskoeriers dat vanaf de Antillen via het Brusselse vliegveld Zaventem hun spullen in Nederland komen bezorgen groeit de laatste tijd gestaag. Kennelijk als gevolg van de strengere controles op Schiphol. Net als Schiphol beschikt Zaventem over een comfortabele rechtstreekse vliegverbinding met de Antillen dankzij de diensten van Sobelair.
De laatste maanden hebben op hoog niveau al een paar maal besprekingen plaatsgehad tussen de Belgische regering en vertegenwoordigers van de Antilliaanse Justitie om dit nieuwe probleem het hoofd te bieden. De volgende bijeenkomst is gepland op 14 maart. Dan zal een zware Antilliaanse delegatie een bezoek brengen aan Brussel. Een merkwaardige datum. Precies op die dag verzorgt Sobelair namelijk zijn laatste directe retourvlucht Willemstad. Daarna gaat zij in samenwerking met Alm Air op Schiphol vliegen. En daarmee vervalt voor de drugskoeriers de interessante alternatieve route via Brussel. De Antilliaanse delegatie staat onder leiding van procureur-generaal Frits Goedgedrag. Zoiets verzin je niet.

De deals van Montesinos

5 maart 2001
De Peruviaanse speciale onderzoekrechter Jose Carlos Ugaz heeft aanwijzingen gevonden dat een deel van Vladimiros Montesinos' illegaal verworven kapitalen uit steekpenningen bestond. Die zouden op geheime rekeningen bij een paar Israëlische banken zijn gedeponeerd en bij filialen daarvan in Zwitserland. Daartoe behoorden volgens Ugaz ondermeer de Bank Leumi en de First International Bank of Israël. De bewuste bedragen waren bedoeld als een soort commissie voor de assistentie die de voormalige leider van de Peruaanse militaire inlichtingendienst had verleend bij een aantal alleraardigste wapendeals. Daarbij zouden zowel Israëlische en als in Peru gevestigde joodse zakenlieden Russisch vliegtuigmaterieel ter waarde van 70 miljoen dollar hebben verkocht aan de Peruaanse luchtmacht. Een paar van de Israëlische betrokkenen hebben hun onschuld al betuigd en het Peruaanse onderzoek afgedaan als een heksenjacht. Montesinos zelf is nog steeds onvindbaar. Mogelijk zit hij nu in een zonnig oord te klaverjassen met de eveneens onvindbare Tommy Suharto en heft het glas op alle sukkels in de wereld.

Vaste prik

4 maart 2001
Het gaat niet goed in Indonesië. En dat is eufemistisch uitgedrukt. Gisteren hebben een honderdtal Indonesische politici en andere prominenten dan ook een stap genomen die in dit soort situaties niet ongebruikelijk is. In Bandung kwamen zij tot de vorming van het Westjavaans Anti-Communistisch Front. In de rellen van de afgelopen maanden herkenden deze bezorgde elite namelijk dezelfde regie als in die van 1965, toen de toen nog toegestane communistische partij van Indonesië PKI van coupplannen werd verdacht! Dat was toen aanleiding tot een ongekende moordpartij onder van linkse ideeën beschuldigde burgers, het afzetten van president Soekarno en het begin van een vooral voor zakenlui toch heel wat aangenamer regime van Soeharto. Het is duidelijk wat dit Anti-Communistisch voor ogen heeft.
Toevalligerwijs maakte de Nederlandse pers gisteren gewag van de gebeurtenissen die voorafgingen aan de coup van Videla cs. in Argentinië in 1976. Ook in dat geval zochten de bezorgde top van het zakenleven onder wie ene Jorge Zorreguieta en politici van uiterst rechtse snit de hulp van het leger om een einde te maken aan volgens hen door linkse krachten veroorzaakte politieke woelingen in het land. Dat leidde tot dezelfde afzichtelijke tonelen als in Indonesië. De geschiedenis dreigt zich dus voor de zoveelste keer te herhalen. Daar zorgt het internationale kapitaal wel voor.

One-liners

4 maart 2001
* Kok banjerde nou wel zo maar Zuid-Afrika binnen, maar had hij wel met zijn schoenen in zo'n bakkie met anti-mond en klauwzeerpap gestaan?
* Nurks: Zonde dat ze al dat rookvlees weggooien
* Zelfs als Clinton per ongeluk iemand ondersteboven loopt durft hij geen pardon meer te zeggen.
* De PvdA in Amsterdam wil de kroegtijgers uitroeien. Dat is gewoon om de doorstroming binnen de partij te bevorderen.
* Het rapport-Oosting bevatte geen vuurwerk
* Aalbers: Gelredom.
* Zorro hat es wohl gewusst.
* Ook Enschede loopt met een sisser af.

CID buiten schot

2 maart 2001
Gisteren kwam via de landelijke pers naar buiten dat de onderzoeken naar vier onopgeloste liquidaties door de drugsorganisatie van Klaas Bruinsma niet zullen worden heropend. Dat heeft minister Korthals op vragen vanuit de Tweede Kamer laten weten. Aanleiding tot die vragen waren de ontboezemingen van "Godmother" Thea Moear, ooit de rechterhand van "Dominee" Bruinsma, in het aan haar gewijde boek van de hand van Parool-journalist Bart Middelburg.
Volgens Moear zou haar in 1991 zelf geliquideerde collega opdracht hebben gegeven om achtereenvolgens het levenslampje uit te blazen bij de Joegoslavische gokbaas Alexander Marianovic, kickbokser en "enforcer" André Brilleman, zakenrelatie Jan Pafort en voormalig mede-firmant Roy Adkins.
Volgens Korthals had Moear dezelfde verklaringen als die in het boek al in een eerder stadium tegenover de Centrale Inlichtingen Dienst afgelegd. Haar aanwijzingen hadden echter niet geleid tot oplossingen in een van de bovengenoemde zaken. Over het tijdstip waarop Moear haar informatie spuide bij de CID geen woord. Toch is dat niet onbelangrijk, want de vraag lijkt gerechtigd of Moear te eniger tijd informante van die dienst is geworden en de CID daarmee binnen de organisatie van Bruinsma een interessante "informatiepositie" had verworven.
Dan zou zij overigens niet de enige zijn geweest. Zo werd bijvoorbeeld André Brilleman in juli 1982 op pad gestuurd om Marianovic om te leggen, omdat deze een opdracht van Bruinsma om een concurrent te elimineren niet had uitgevoerd. Brilleman beschikte over een foto van zijn doelwit die volgens verschillende later gepubliceerde persartikelen was geleverd door Van Looijen, een topman van de CID. Toen Brilleman in 1984 uit Thailand terugkeerde van een succesvol verlopen kickbokstoernooi liet hij enthousiast een door hem op de kop getikt, zeer exclusief boekje over vechtsporten aan zijn werkgever zien. Dat deed hij kennelijk ook aan Van Looijen die hij kende via zijn sportschool. De CID-topman was dermate onder de indruk dat hij er een artikel aan wijdde in een vechtsportblad. Die editie kreeg ook Bruinsma onder ogen en voor hem was 1 + 1 gewoon 2: Brilleman stond in contact met de CID, i.c. Van Looijen. De Dominee gaf daarop opdracht Brilleman terminaal uit de organisatie te verwijderen. In februari 1985 werd diens lichaam aangetroffen in een verder met beton volgestort olievat, dat wat slordig was gedumpt in de Waal bij het dorp Herwijnen. Naar verluidt was de kickbokser voor zijn dood zwaar gemarteld en ontdaan van verschillende vitale lichaamsdelen en organen. In kleine kring zou Van Looijen later spijt hebben betuigd voor zijn "onvoorzichtigheid". Mede met het oog op deze kwestie zal bij de top van de CID naar aanleiding van het besluit van Justitie om de moordpartijen niet te onderwerpen aan een nauwkeurig heronderzoek een diepe zucht van verlichting zijn geslaakt.

De GAL in Frankrijk

1 maart 2001
Tussen 1983 en 1987, ten tijde van het sociaal-democratische bewind van premier Felipe Gonzalez, voerden uit onderwereldfiguren, oud-legionairs en politiefunctionarissen bestaande doodseskaders van de geheime Spaanse overheidsorganisatie GAL veertig aanslagen uit op (soms vermeende) ETA-leden in Frans Baskenland. Daarbij vielen 27 doden en dertig gewonden.
Volgens recente uitlatingen van Mohand Talbi, één van de betrokken jachtliefhebbers, waren niet alleen Spaanse politie-autoriteiten vanaf dag één vooraf op de hoogte van de geplande (staats)terroristische aanslagen, maar ook de Franse. Dat daarbij ook onschuldige burgers het loodje legden werd kennelijk afgedaan met de dooddoener "Waar gehakt wordt vallen spaanders". Talbi kan het weten want hij was namens Parijs geïnfiltreerd in de ETA om informatie in te winnen over de planning van bomaanslagen etcetera. Hij werd gearresteerd na de ontvoering van het vermeende hoofd Financiën van de ETA en werd vervolgens door de Franse justitie als katvanger gebruikt om aan te tonen dat de regering-Mitterand dergelijke activiteiten op haar grondgebied niet duldde. Ondertussen ging de GAL rustig haar gang. Of Talbi's openbaringen juridische gevolgen zullen hebben voor de betrokken Franse hoogwaardigheidsbekleders moet worden betwijfeld. Want ook in Parijs is ethiek vaak in de uitverkoop.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
22 mei 2017