Actueel 1 - 13 april 2002
De miskleun van het Rijksmuseum
13 april 2002
Afgelopen zaterdag meldde de grootste krant van Nederland, De Telegraaf, met veel fanfare op pagina drie dat het Rijksmuseum voor 3,5 miljoen euro de hand had weten te leggen op een derde gedeelte van de in totaal uit duizend zeldzame objecten bestaande wapencollectie van de Nederlander H.L. Visser. Voor de overname van de rest moet het Museum nog ijverig sparen en de boer op voor het aantrekken van sponsors. Maar bij directeur Peter Sigmond heerst het rotsvaste vertrouwen dat het financiële gat binnen niet al te lange tijd zal worden gedicht. Bij de officiële overdracht van het eerste gedeelte was ook staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen Frederick (Rick) van der Ploeg aanwezig die met veel belangstelling zijn neus tegen de vitrines met antiek wapentuig drukte. Maar blijkbaar was hij slecht ingelicht over de geschiedenis van de collectie en de inmiddels voormalige eigenaar. De in constante staat van oorlog met de "beau monde" van de internationale kunsthandel verkerende Michel van Rijn tipte ons namelijk, dat de puissant rijke Visser - door de Telegraaf onbenullig geafficheerd als een voormalig medewerker van het Bossche museum "Het Kruithuis" - zijn collectie heeft kunnen vergaren met bloedgeld. Hij was namelijk tientallen jaren een van de duisterlingen uit de top van de internationale wapenhandel. Zo leverde hij bijvoorbeeld in het geheim moderne wapens aan Irak, Iran en communistisch China. Dat laatste brak hem op toen hij in 1993 dezelfde collectie waarvan het Rijksmuseum nu een deel heeft overgenomen en de rest bovenaan het verlanglijstje heeft staan, te koop aanbood bij het Chi Mei-museum in het Taiwanese Tainan. Voor om en nabij 2 miljoen gulden. De deal ketste af toen de leiding van het museum door de Taiwanese inlichtingendienst op de hoogte werd gesteld van Visser's wapenverkopen aan Bejing.
Kort daarvoor had het Nederlandse Legermuseum in Leiden na twee jaar onderhandelen van de aanschaf van Visser's historische verzameling afgezien. Mogelijk om dezelfde reden.
Misschien is het goed als meneer Sigmond eens zijn licht gaat opsteken bij de Nederlandse inlichtingendiensten om voor verdere beschamende miskleunen gespaard te blijven.
Voorkennis en profijt
12 april 2002
Eindelijk is iemand in het Amerikaanse Congres zo flink om een onderzoek te eisen naar de vraag of figuren uit de huidige regering-Bush vantevoren wisten wat op 11 september jl. stond te gebeuren. Het gaat om Cynthia McKinney, de Democratische afgevaardigde van Georgia. Daarmee verwoordt zij als eerste op dit niveau de vermoedens van talloze scribenten die voornamelijk via internet-magazines - waaronder Kleintje Muurkrant - al vrij kort na de aanslagen op het WTC en het Pentagon artikelen in deze trant op hun lezers loslieten. Met uiteraard veel kaf tussen het koren (wij hopen tot de laatste categorie te behoren). Daarnaast trekt McKinney niet alleen de legitimiteit van de via verkiezingsfraude aan de macht gekomen regering-Bush in twijfel, maar ook de noodzaak van de waanzinnige oorlogsbudgetten die de regering-Bush heeft geclaimd na de traumatische gebeurtenissen in New York en Washington. Maar wat haar over de streep heeft getrokken is het feit, dat een handjevol Amerikaanse ondernemingen met tentakels tot in het Witte Huis op bijna genante wijze profijt trekken van de plotselinge stroom van militaire uitgaven. Met de nauw met de familie Bin Laden samenwerkende Carlyle-groep onder leiding van oud CIA-toppers Carlucci en George Bush senior voorop (zie ook onze eerdere artikelen over Carlyle uit de maanden na september 2001). Inmiddels is McKinney al her en der voor niet wel tussen de oren bestempeld. Zoals ook wij in verschillende journalistieke kringen voor ufologen worden gehouden. Je leert ermee leven.
Transparant (6)
12 april 2002
Langzamerhand komen meer en meer details boven over de door ons als informant van CID-Amsterdam en OvJ Fred Teeven voor het voetlicht getrokken Evert Tweehuizen. Zo vernamen wij van de zijde van insiders naar aanleiding van onze vorige bijdrages in deze serie dat bij observaties die onderdeel uitmaakten van verschillende grote recherche-operaties ook Tweehuizen voortdurend prominent in beeld kwam. Zodra arrestaties op handen waren verdween hij echter buiten focus. Dat kan naar onze opvatting maar op één ding duiden: hij werd voor het naderend onheil gewaarschuwd. We mogen raden door wie. Maar waar we moeten zoeken is duidelijk. Overigens hebben wij van CID-Amsterdam nog niets vernomen in reactie op onze vragen van 5 april jl. (zie "Transparant", aflevering 4). We blijven hopen.
Nijmegen laat MTC vallen
12 april 2002
GroenLinks, PvdA en SP vormen de komende vier jaar het nieuwe Nijmeegse stadsbestuur. De stad is daarmee de enige grote gemeente in het land met een volledig links college. De drie partijen bezetten samen 23 van de 39 raadszetels. Het nieuwe stadsbestuur deelt meteen een genadeklap uit aan het aan de rand van Nijmegen geplande MTC.
Dit betekent opnieuw een fikse tegenvaller voor het veelgeplaagde Multimodaal Transportcentrum, een enorm transport- en overslagcentrum voor weg, water en spoor dat langs de Betuwelijn had moeten komen. Het project zou ten koste gaan van ruim 500 hectare groen landschap (zo'n 1200 voetbalvelden). Tegen de komst van dit prestigeproject van gelderse overheden en bouwbedrijven is jarenlang gestreden door bewonersgroepen en milieubeweging. Enige maanden geleden presenteerde Milieudefensie met de aankoop van de Betuwse Bongerd een nieuw wapen in de strijd. In navolging van het Bulderbos bij Schiphol werd deze strategisch gelegen boomgaard ingezet om realisering van het MTC te dwarsbomen. Inmiddels hebben al ruim vierduizend sympathisanten deze actie van Milieudefensie gesteund door mede-eigenaar te worden of een picknick-certificaat aan te schaffen. De nieuwe Nijmeegse coalitie heeft, ondanks tegenstribbelen van voormalig voorstander PvdA, uiteindelijk in het college-akkoord vastgelegd niet meer mee te werken aan het MTC. Planologisch zal de gemeente Nijmegen haar steun aan het project staken (geen goedkeuring MER en bestemminsplan, geen onteigeningsprocedures en sloopvergunningen). De deelname aan het noodlijdende Ontwikkelingsbedrijf voor het MTC wordt beeindigd en van verdere financiering zal geen sprake zijn. Eerder al had de gemeente Overbetuwe tot een herbezinning over het MTC besloten. Door de stap van Nijmegen lijkt het nog een kwestie van tijd te zijn voor de resterende voorstanders van het MTC (provincie Gelderland, gemeente Arnhem en Knooppunt Arnhem-Nijmegen) besluiten om noodgedwongen de stekker uit het project te trekken.
Een mooi deel van het betuwse landschap kan zo behouden blijven. Milieudefensie heeft zich samen met lokale bondgenoten jarenlang voor dit gebied ingezet. Naast de aankoop van de Betuwse Bongerd werd hierbij ook ingezet op procedures, publicitaire acties, manifestaties en lobbywerk. Vanaf de start van de landelijke campagne 'Trek de Groene Grens' werd het MTC een belangrijk speerpunt. Het MTC gold voor Milieudefensie als symbool voor vele plannen die zonder nut en noodzaak de groene ruimte aantasten. Het kan nu het symbool worden dat toont dat het zinvol is om op te komen voor het behoud van de groene ruimte! GroenLinks heeft als grootste partij in de Nijmeegse collegevorming overigens nog meer milieuwinst gescoord door de bebouwing van een deel van het dorp Ressen te schrappen. Deze voorgenomen bebouwing maakte deel uit van de Waalsprong, de Nijmeegse vinex-locatie waar twaalfduizend nieuwe woningen zijn gepland. Bij Ressen zou daarvoor een groen gebied bebouwd moeten worden. Het nieuwe college heeft nu besloten daar van af te zien. In de rest van de Waalsprong komen dan iets meer huizen te staan.
Meer informatie via
Boerenbedrog
11 april 2002
In Afghanistan heeft de marionettenregering van premier Karzai onlangs de papavertelers 250 dollar de man beloofd om hun oogst te vernietigen en iets anders te gaan telen. Bloemkool of zo. De betrokken boeren zouden het regeringsaanbod hebben afgewezen omdat het bedrag veel te laag was. Dat is nu door Kabul opgetrokken tot 500 dollar. Maar elk weldenkend mens weet dat het om pure windowdressing gaat. Wij hebben er in deze rubriek al vaak op gewezen dat de Amerikanen al lang de hele boel hadden kunnen platgooien, inclusief de bedrijfjes waar de heroïne consumptiegeschikt wordt gemaakt. Als ze dat hadden gewild. Maar ze willen niet. Want uiteraard zijn het niet de boeren die uitmaken of er papavers worden geteeld en geoogst, maar de zogenaamde warlords van de vooralsnog Karzai steunende Alliantie. En die strijken in de komende maanden heel wat meer op dan 500 dollar. Met dat geld kunnen zij dan weer wapens kopen om hun positie in het land te verstevigen. Amerikaanse wapens. Schoolborden, voedsel en andere leuke dingen voor de mensen krijgen Karzai cs. toegestuurd door figuren als juf Herfkens. Om rond te delen. Perpetuum mobile.
Demonstreren
10 april 2002
Na op aanstaande zaterdag in Amsterdam gedemonstreerd te hebben tegen de bezettingspolitiek van Israël kun je op maandag 15 april aanstaande terecht in Rotterdam voor een demonstratie tegen de World Trade Organisation. Op maandag 15 april komt Mike Moore, de directeur-generaal van de World Trade Organisation (WTO), naar de Erasmus Universiteit Rotterdam om een 'business award' in ontvangst te nemen (zie website).
Dit is een schandaal! De WTO is een ondemocratisch instituut dat in de naam van vrijhandel de economische belangen van multinationals eenzijdig oplegt aan de rest van de wereld. Tegenover de decadente viering van het globaliserende kapitalisme op de Erasmus Universiteit, willen de Internationale Socialisten een kritisch tegengeluid laten horen, door aanwezig te zijn met borden, spandoeken en flyers. Wil je mee demonstreren tegen kapitalisme en tegen de WTO, kom dan ook! We verzamelen om 12.00 uur bij hert Rotterdamse metrostation Kralingse Zoom en lopen vandaar naar de Erasmus. Voor meer informatie kun je bellen met Peter (010-4797015) en je kunt kijken op deze internetpagina's voor meer informatie over de WTO.
Boegbeelden van de TEFAF
9 april 2002
A.J.H. (zeg maar Dolf) baron Sweerts de Landas Wyborgh is een telg uit een Nederlands adellijk geslacht, dat in de vorige eeuw geparenteerd was aan twee internationaal bekende dames: de vermaarde spionne Maria Zelle, alias Mata Hari, en de filmster Audrey Hepburn. Dolf zorgt er eigenhandig voor dat ook in deze eeuw zijn familie in het nieuws blijft. Samen met zijn vrouw Caroline drijft hij een leuke nering in antieke tuinornamenten op zijn landgoed Dunsborough Park ten westen van Londen in het lieflijke plaatsje Ripley. Dat laatste is heel toepasselijk, want Dolf verkoopt van tijd tot tijd geripte kunst. Hij was namelijk een regelmatige afnemer van de internationale organisatie van onverlaten die onder leiding van de Nederlander Simon Visser (volgens insiders zijn carrière begonnen in Polen in de vroege jaren negentig) op grote schaal kunstwerken uit Franse en Belgische kastelen en kerken roofde en doorverkocht. Ook aan zogenaamd gerenommeerde antiekhandelaren die jaarlijks hun glimmende entree maken op de grootste kunstveiling ter wereld: de TEFAF in Maastricht.
Zo nagelden wij in deze rubriek bijvoorbeeld in augustus vorig jaar Albert Vandervelden, de befaamde eigenaar van de chique Luikse antiekhandel "La Mésangère" en joyeus lid van de TEFAF-"fine fleur", al aan het antieke kruis vanwege zijn ongecontroleerde aankopen bij Visser. De Luikse politie behandelde hem echter zowel voor, tijdens als na het proces tegen Visser met de nodige égards en tot nu toe is van verdere juridische stappen tegen hem geen sprake geweest. Misschien niet zo verwonderlijk, want bij geruchte vernamen wij dat Albert bescherming zou hebben genoten van een belangrijk Waals politicus, wiens naam in 1996 werd bezoedeld door een pedofilie-affaire. Dat was wel een e-mail waard:
"Geachte heer Vandervelden,
Ten behoeve van een artikel in het Internet Magazine Kleintje Muurkrant zou ik graag van u willen weten of het juist is, dat u bij de afwikkeling van de pijnlijke zaak rond de Nederlandse kunsthandelaar Visser enige bescherming heeft genoten van de bekende Belgische politicus Elio di Rupo, die tot uw kennissenkring zou behoren...".
Maar zoals gezegd ook Sweerts de Landas Wyborgh blijkt nu een actieve afnemer van Visser cs. te zijn geweest. En daarbij ging het in tweeërlei opzicht om zware jongens. De ornamenten die Dolf van Visser betrok wogen namelijk naar verluidt tussen de 100 en 350 kilo. In een enkel geval schroomde Visser zelfs niet om gestolen objecten die aan een heler waren verkocht en geleverd opnieuw achterover te drukken en opnieuw te verkopen. Dat gebeurde bijvoorbeeld met twee negentiende-eeuwse gietijzeren herten van Duitse komaf. Zomer 1994 had antiquair Christophe Quakelbeen ze gekocht van collega Bogaert in Antwerpen en ze in de tuin van zijn kasteel in het Westvlaamse Ardooie laten zetten. Leverancier van Bogaert was Simon Visser geweest. Een jaar daarna zag Quakelbeen tot zijn verrassing zijn eigen 200 a 250 kilo wegende herten, die inmiddels steels uit zijn tuin waren getild, te koop staan op de Olympia Fair in Londen. Ze bleken het eigendom van baron Dolf, die ze gekocht had van ... Simon Visser. De herten werden haastig weer teruggebracht naar Dunsborough Park, maar in mei 1998 bood Sweerts de Landas Wyborgh ze opnieuw te koop aan. Dit keer bij Sotheby's. Maar de poging om ze van de hand te doen strandde opnieuw, nu door het internationale onderzoek naar de malafide praktijken van Vissers' organisatie. Waar het gietijzeren duo zich momenteel bevindt is ons niet bekend. Tijd dus om Dolf ook eens te verrassen met een e-mailtje:
"Ten behoeve van het internet-magazine Kleintje Muurkrant ben ik bezig met een onderzoek naar de handel en wandel van een onder leiding van de Nederlander Visser staande bende die - al dan niet in opdracht - jarenlang diefstallen pleegde in vooral Franse en Belgische kastelen, kerken en bijbehorende tuinpercelen. De kunstvoorwerpen die daarbij werden buitgemaakt zouden in de reguliere handel terecht zijn gekomen. Via onze contacten in de internationale kunstwereld zijn wij erachter gekomen dat u een van de belangrijkste cliënten bent geweest van de heer Vissers's handelsonderneming. U zou talloze stukken hebben aangekocht zonder de daarvoor voorgeschreven "due diligence" en zonder het raadplegen van de ICOM red-list of het Art Loss Register ze o.a. via Sotheby's en Christie's aan de man hebben gebracht. Alvorens tot publicatie over te gaan zouden wij graag van u willen vernemen of onze informatie juist is of nuancering verdient. Verder zouden wij nog graag willen weten of u onderworpen bent geweest aan een politieonderzoek in deze zaak en zo ja wat daaruit is voortgevloeid".
Tot nu toe hebben wij van de beide heren nog niets vernomen. Maar geduld is een schone zaak.
Ze zetten mensen op straat!
9 april 2002
De bezettingsactie van het Haagse stadhuis uit protest tegen de huisuitzettingen van vluchtelingen wordt ook vandaag voortgezet (zie berichtje in deze rubriek van 5 april jl). Ondertussen zijn er ook acties begonnen in Wageningen tegen de gedwongen huisuitzettingen van vluchtelingen. Een vergelijkbare actie is een paar dagen geleden nabij 's-Hertogenbosch begonnen. Gabby Wierenga heeft met een flink aantal vluchtelingenvrouwen verenigd in "Stichting VAST" een defensieterrein gekraakt in de gemeente Vught, vlakbij 's-Hertogenbosch. De vrouwen zijn daar op een voormalig militair sportterrein een vrouwenvredeskamp begonnen uit protest tegen het ontbreken van professionele opvang voor vluchtelingenvrouwen die te maken hebben gehad met seksueel misbruik. De gemeente Vught heeft vanmorgen aangekondigd dat ze de vrouwen van het terrein willen zetten. De grond is echter van Defensie en de procedures om een ontruiming voor elkaar te krijgen zijn ingewikkeld dus dat kon nog wel eens een tijdje gaan duren. Ondertussen blijft de stichting VAST aandacht vragen voor het gebrek aan opvang. Hieronder hun persbericht: "Vrijdagavond 5 april 2002 hebben wij, aan de Kampdijklaan te Vught, een terrein, dat toebehoort aan de Nederlandse staat, in gebruik genomen. Dit zal vanaf heden bekent staan onder de naam vrouwen vredeskamp "Hakuna Matata" (dit betekent "vreemdeling, wees welkom op deze veilige plek"). Deze ruimte zal een veilige plaats bieden aan alle vrouwen en kinderen, die in de welvaartstaat Nederland, door onze regering op straat worden gezet. Wij zullen hier blijven. Wij kunnen nergens anders naar toe. Daarom eisen wij
Opvang! Opvang voor gevluchte vrouwen en kinderen, door de overheid gesubsidieerd (bijvoorbeeld de Isabella Kazerne hier vlakbij in Vught?)
Veiligheid! Op straat zijn deze vrouwen vogelvrij verklaard, bestaat er de mogelijkheid dat ze in verkeerde handen vallen, zoals die van handelaren.
Algemeen pardon! Het voordeel van de twijfel, herziening van de procedures, een vrouwvriendelijke behandeling.
Onafhankelijk onderzoek! Onderzoek naar de door de Verenigde Naties veilig verklaarde landen, of deze daadwerkelijk zo veilig zijn als de VN ons wil laten geloven. Vooral wat betreft de specifieke situatie van vrouwen. Onderzoek naar de aanmeldcentra, opvangcentra en asielzoekerscentra. Onderzoek naar de toestand van vrouwen die door onze regering op straat worden gezet.
Ondersteuning! Om projecten op te kunnen starten over de hele wereld, zodat er veilige plekken voor vrouwen gecreëerd kunnen worden, in het land van herkomst. Hierdoor trachten wij de noodzaak van het vluchten weg te nemen en tevens te zorgen dat vrouwen, veilig, naar eigen land terug kunnen keren.
Momenteel dragen wij zorg voor 143 vrouwen en kinderen. De afgelopen maand verdubbelde de hulpvraag aan ons, door het aangepaste asielbeleid van de Nederlandse regering. Daarom roept Vrouwen Vredeskamp "Hakuna Matata" de Nederlandse bevolking op om ons te ondersteunen, om deel te nemen aan ons kamp. Je bent welkom (met je tent) om ons te supporten. Om jouw vredeswens, voor de vrouwen, achter te laten op ons vredes-wens-bord (of stuur een kaartje met jouw solidariteit). Om jouw handtekening te zetten onder onze eisen aan de overheid. Kortom, om je steun aan deze vrouwen en kinderen hier in "Hakuna Matata" te betuigen.
CDA & DNA
9 april 2002
Het CDA is vastbesloten in de nieuwe kabinetsperiode definitief een algehele identificatieplicht in te voeren. In de '"Agenda voor een Veiligheidsbeleid in de strijd tegen het terrorisme bij de start van een nieuw kabinet in 2002" neemt het CDA vast een voorschot op de waarschijnlijke regeringsdeelname. Het CDA probeert al 17 jaar een algehele identificatieplicht te realiseren. Met de strijd tegen het internationale terrorisme lijkt dit eindelijk te gaan lukken. Met de identicatieplicht denkt het CDA ook andere problemen aan te pakken zoals drugsoverlast. Het CDA wil ook het gebruik van DNA voor criminologische doeleinden uitbreiden en nog meer camerabewaking. Een stem voor het CDA is een stem voor identificatieplicht.
boycot Israëlische producten
8 april 2002
De laatste paar weken zie je een enorme opleving in solidariteit met de Palestijnen. Overal op de wereld gaan mensen de straat op, ook in Nederland staat er voor komende zaterdag een grote demonstratie op stapel. Kijk op de website van het Nederlands Palestina Comité voor meer informatie. Er zijn door dat Comité de afgelopen maanden al een flink aantal keren flyers uitgedeeld, bijvoorbeeld bij Amsterdamse vestigingen van Albert Heyn, om mensen op te roepen tot een boycot van Israëlische producten uit protest tegen de politiek van Israël jegens de Palestijnse bevolking. Afgelopen zaterdag leidde dit tot een confrontatie tussen een aantal pamfletten uidelende sympatisanten van het Nederlands Palestina Comité en een groepje rondom de bekende rabbijn Evers. Als je wilt weten hoe dit verliep dan kun je hier klikken voor een uitgebreide bespiegeling door één van de aanwezigen.
Solidariteit met de democratische oppositie in Maleisië!
8 april 2002
Aanstaande woensdag 10 april wordt om 13.00 een picket-line gehouden voor het kantoor van Malaysian Airlines in Amsterdam, Weteringschans 24a in Amsterdam om te protesteren tegen de onderdrukking van de democratische oppositie door de regering van premier Mahathir Mohammed in Maleisië. De picket-line wordt gehouden om steun te betuigen aan Tian Chua, voorzitter van de People's Coalition for Democracy (GAGASAN) in Maleisië en prominent lid van de mensenrechtenorganisatie SUARAM. Tian Chua zit sinds ruim een jaar gevangen op grond van de International Security Act. Uit protest tegen zijn behandeling gaat hij woensdag aanstaande in hongerstaking. In de jaren negentig was Tian student aan het ISS in Den Haag en actief binnen onder andere XminY Solidariteitsfonds. Hieronder wat meer informatie over de situatie in Maleisie, deze tekst zal ook als pamflet worden uitgedeeld. De actie zal ongeveer een uur duren. Kom ook! Voor meer informatie kun je contact opnemen met XminY (Tina of Jolanda, tel. 020.6279661) of met de Schone Kleren Kampagne (Ineke, tel. 020.4122785).
De situatie in Maleisië. In 1960 werd in Maleisië de Internal Security Act (ISA) van kracht. Sindsdien zijn duizenden mensen die kritiek uitoefenden op de overheid en opkwamen voor hun mensenrechten - zonder enige vorm van proces gevangen gezet. De wet is een buitengewoon nuttig instrument gebleken om elke vorm van oppositie en open debat te onderdrukken en volledige controle uit te oefenen op de maatschappij en het openbare leven. Na 11 september is de overheid nog repressiever geworden. Demonstraties zijn verboden, de pers is nog meer aan banden gelegd, leiders van de oppositie worden opgepakt, openbare politieke bijeenkomsten verboden en met geweld opgebroken. Dit alles met de beruchte ISA in de hand en onder het mom van «terrorisme bestrijding«. De ISA is niet slechts gericht op de Maleisische interne situatie, zij is van regionale betekenis. Soortgelijke wetten zijn van kracht in Korea en Singapore. Na 11 september kwam een aantal Zuidoost Aziatische landen overeen nauwer samen te werken op het gebied van de inlichtingendiensten en vraagstukken van binnenlandse veiligheid. Amnesty International waarschuwde reeds dat regeringen, met als dekmantel de strijd tegen internationaal terrorisme, draconische maatregelen tegen hun bevolkingen nemen die hun burgerrechten beknotten en basale mensenrechten ondermijnen.
Maleisische delegatie in Nederland 15-19 april. Een delegatie van de mensenrechtenorganisatie Suaram zal van 15-19 april een bezoek brengen aan Nederland. De delegatie bestaat uit Mabel Au (verloofde van Tian Chua), Khairul Anuar bin Ahmad Zainudin (studentenleider die eerder op grond van de ISA gevangen heeft gezeten) en Yap Swee (stafmedewerker van Suaram). De delegatie zal spreken over de verslechterende situatie van democratie en mensenrechten in Maleisie en de rol van de ISA hierin.
Moordhandel
7 april 2002
Op 17 mei houdt de European Aerospace and Defence Space N.V. zijn tweede aandeelhoudersvergadering in Amsterdam (Sheraton, Schiphol). De Kritische Aandeelhouders van EADS ö ondersteund door het European Network Against Arms Trade, Forum voor Vredesactie (B), Wapentuig en de Campagne tegen Wapenhandel nodigen vredesactivisten en kritische aandeelhouders uit heel Europa uit om aanwezig te zijn tijdens deze aandeelhoudersvergadering om de keuze van het bedrijf om geld te verdienen aan wapens en ze te exporteren naar gevoelige regio's aan te kaarten. Eénvijfde van de productie van EADS bestaat uit wapens. Daardoor is EADS het op één na grootste wapenfabrikant van Europa en de 7e in de wereld. EADS produceert nucleaire raketten maar ook wapensystemen voor het raketschild, bedoeld tegen massavernietingswapens. EADS fabriceert militaire vliegtuigen en neemt deel in de productie van het satelliet navigatie systeem Galileo. EADS verkocht wapens aan Turkije, Maleisië, Pakistan, Zuid-Korea, Taiwan... De Eurofighter of Tyfoon ö het Europese broertje van de Joint Strike Fighter ö was bedoeld om 50% van de wapenexportmarkt voor gevechtsvliegtuigen te veroveren. Je kan meer informatie vinden over de producten van EADS, via website van "stop wapenhandel".
Hoe deelnemen aan de aandeelhoudersvergadering? Om als aandeelhouder de EADS-aandeelhoudersvergadering bij te wonen moet je op z'n minst één aandeel van het bedrijf kopen (hetgeen, afhankelijk van de markt, ongeveer 13 ¥ kost). Je kan via de financiële instelling waar je een rekening hebt een aandeel bestellen. Half April kan je dan bij de bank de nodige documenten vragen om de aandeelhoudersvergadering bij te wonen. Indien je geïnteresseerd bent om deel te nemen aan de aandeelhoudersvergadering, maar niet veel voelt voor de administratieve rompslomp om een aandeel te bekomen, kan je bij het Forum voor Vredesactie terecht. Wij kochten enkele tientallen aandelen van EADS en kunnen anderen toelating geven om in onze naam als aandeelhouder op te treden. Indien je op die manier wilt bijdragen tot onze actie, gelieve ons dan zo snel mogelijk je volledige naam (zoals die op je identiteitskaart staat), je adres en je identiteitskaartnummer door te geven. Reageren moet voor 15 april! Reageer via
(Europe's Absolute Deadly Systems)
Transparant (5)
6 april 2002
In het najaar van 1993 zou de toenmalige Amsterdamse korpschef Nordholt voor het eerst zijn ingelicht over de gecontroleerde doorvoermethode die het IRT Noord-Holland-Utrecht hanteerde om een beeld te krijgen van de zich met drugshandel bezighoudende "criminele organisaties". Hij toonde zich daar zeer verbolgen over. Die methode kon niet in zijn ogen en zou ongelukken veroorzaken. Direct daarna blies hij dan ook het IRT op en deelde de zwarte piet uit aan CID-Haarlem met als exponenten Langendoen en Van Vondel. Die zouden met de omstreden methode de grenzen van de wet hebben overtreden en de zaak gierend uit de hand hebben laten lopen. De IRT-affaire was geboren.
Maar verkocht Nordholt ons toen geen knollen voor citroenen? De door ons in deze serie voor het voetlicht getrokken Evert Tweehuizen werd namelijk tijden lang niet alleen gerund door de al eerder genoemde Hans de Wit, maar ook en voornamelijk door Hans Leidritz. Een gewaardeerd lid van de Rijkspolitie Amsterdam, die later naar de CRI overstapte en vervolgens naar Venezuela verhuisde. Daarbij niet verzuimend om zijn informant die met gerenommeerde vrije jongens als Johan Verhoek en Rommy samenwerkte en wel degelijk gebruikmaakte van de methode, over te dragen aan zijn collegae van de Amsterdamse CID. Niet onbelangrijk was bovendien dat Fred Teeven, die in Nederland aan de wieg had gestaan van de introductie van de doorvoermethode, in Amsterdam benoemd was tot OvJ. Ook hij werkte samen met de tot nu toe nooit genoemde "groei-informant" Tweehuizen. En toch wist Nordholt van niks. Dat lijkt een brevet van onvermogen après la lettre. Of iets veel ergers.
Zoals vermeld dreigde in 1996 dit deel van de IRT-werkelijkheid tijdens een proces tegen de gebroeders Schouten boven water te komen, toen Tweehuizen's naam in de dossiers was terechtgekomen. Teeven ging toen maar een stapje verder en zei dat de informant in deze zaak "te ver" was gegaan. Naar wij vernamen hield die term in dat Tweehuizen zelf de bewuste 39 kilo coca-base en de cover-marihuana zelf naar binnen had getrokken en daarna bij de heren Schouten in de mik had geschoven. Met bekend resultaat.
Direct nadat Tweehuizen buiten de grenzen was gewerkt trok Teeven het in een vorige aflevering van deze serie al vermelde internationale opsporingsbevel in en maakte er een nationaal opsporingsbevel van. Een buitengewoon uitzonderlijke procedure. Maar wel een nuttige. Met deze coup was namelijk een gevaarlijke (kroon)getuige weggewerkt, die er wel voor zou waken om naar Nederland terug te keren. Tegelijkertijd kon deze zich vrijelijk weer aan zijn vertrouwde aktiviteiten wijden. En dat deed hij. Naar verluidt maakt hij momenteel goede sier in het zuiden van Spanje en "boomt" zijn business. Een Leefbaar Spanje zogezegd.
Vluchtelingen in actie
5 april 2002
3 april 2002 is de gemeente Den Haag begonnen met het op straat zetten van een grote groep vluchtelingen uit hun woningen. Nu zijn de bewoners van vier huizen op straat gezet, binnenkort zullen 52 volwassenen en 39 kinderen afkomstig uit Irak, Somalië, Soedan, Angola en Sri Lanka eveneens op straat gezet worden. Daarom zullen de vluchtelingen vandaag 5 april 2002 om circa 11.30 uur samen met PRIME, OVIN en de Haags Gemeenschap van Kerken naar het Haagse stadhuis gaan om daar om onderdak te vragen. De vluchtelingen hebben geen andere plaats om naar toe te gaan en blijven daarom in het stadhuis tot een oplossing is gevonden.
De Nederlandse overheid heeft deze groep mensen de mogelijkheid gegeven in Nederland een bestaan op te bouwen door hen een verblijfsvergunning te verlenen en een huis te geven. Nu, nadat sommigen reeds acht jaar in Nederland verblijven, zijn de verblijfsvergunningen ingetrokken. Ten gevolge hiervan is aan deze mensen een vertrektermijn van 28 dagen gegeven. Vertrekken zij niet vrijwillig dan vind uithuiszetting plaats.
Onder andere tegen deze vertrektermijn geldt ons bezwaar. Vele van deze mensen hebben zich al die tijd veilig en beschermd gewaand door de Nederlandse overheid. Zij werkten hard aan het opbouwen van een maatschappelijk bestaan, hun kinderen gaan hier naar school en zijn volledig ingeburgerd. Betrokken scholen hebben daarom een brief naar de gemeente Den Haag geschreven om te protesteren tegen de uithuiszetting. De landen van herkomst van deze groep, bijvoorbeeld Irak en Somalië, zijn recent veilig verklaard door de Nederlandse overheid. In de praktijk blijkt echter dat het onmogelijk is naar deze landen te reizen. Somalië heeft geen centrale regering en naar Irak wordt niet gevlogen (in verband met de no-fly-zone), vrijwillige terugkeer kan slechts mondjesmaat omdat hiervoor de medewerking van Turkije of Syrië vereist is. In het huidige tempo zal het meer dan 100 jaar duren voor alle Irakezen die terug willen, dat ook kunnen. Ondanks het feit dat bijna alle organisaties in het veld deze onmogelijkheden hebben erkend volhard de Nederlandse regering in haar beleid. Zij legt de verantwoordelijkheid voor terugkeer van deze groep volledig bij deze mensen zelf, die toch al in een maatschappelijke verdomhoek zaten. Hiermee creëert de overheid zichzelf een probleem. Het is een illusie om te denken dat deze mensen plotseling allemaal terugkeren wanneer zij op straat gezet worden. De maatregelen zullen slechts leiden tot meer illegaliteit en een verdere marginalisering van deze groep.
Tot er op landelijk niveau een oplossing is gevonden, vragen wij aan de gemeente Den Haag om net als een aantal andere Nederlandse gemeentes, te stoppen met het op straat zetten van vluchtelingen. Verantwoordelijk wethouder Heijnen zei toch niet voor niets "Als het gaat om kinderen die langer dan drie jaar hier zijn, hier naar school gaan, ingeburgerd zijn, goed Nederlands spreken en niks meer hebben met het land van herkomst, zou het kabinet met de hand over het hart moeten strijken wat ruimhartiger kunnen zijn. Is het nog reëel om na zo'n lange periode terug te gaan naar een land dat zij nauwelijks nog kennen? (...) Waar het op neer komt is dat individuele dossiers nog eens worden bekeken op humanitaire aspecten." (Trouw, 16-2-2002).
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met PRIME, Petra Schultz, tel. 06.22605845 en Ahmed Pouri, tel. 06.55362313. Deze actie wordt ondersteund door de volgende Haagse oranisaties Vluchtelingenwerk, GroenLinks, SP, Haagse Stadspartij, Stichting Haags Islamitisch Platform (SHIP), Diaconie der hervormde Gemeente, OKIA, J. van Holstein (cošrdinator noodopvang) en basisschool 'Het Galjoen'.
Transparant (4)
5 april 2002
Gisteren meldden wij in de derde aflevering van deze reeks, dat de door de DEA en OvJ Fred Teeven afgeschreven Evert Tweehuizen zich vanuit Argentinië tot de CID wendde voor een deal. Het ging om de CID Amsterdam en een van de direct betrokkenen was de tot deze rubberzolenorganisatie behorende Jan Huininga. Op zoek naar het naadje van de Tweehuizenkous zonden wij hem de volgende fax:
Geachte heer Huininga,
Ten behoeve van publicaties over de rol die Evert Tweehuizen heeft gespeeld binnen de zogenaamde IRT-affaire in het website-magazine Kleintje Muurkrant, zou ik graag van u het volgende willen vernemen. Tijdens een tocht naar het noorden van het land in 1996 om een opslagplaats van de heren Bosman en Woestenburg [zie het artikel "Terpen Tijn" in de Morgenster, red.] te aanschouwen, maakte u een tussenstop bij het V.d.Valk-restaurant in de Wieringermeer. Daar werd u volgens afspraak gebeld door de in het buitenland verblijvende Evert Tweehuizen. Deze stond op de internationale opsporingslijst. Daar wilde hij graag van af en bood u daarom in ruil de oplossing van drie moorden aan. U heeft toen gezegd dat u niet op het aanbod kon en mocht ingaan. Kunt u mij zeggen om welke drie moorden het handelde en van wie u geen toestemming verwachtte om hem tegemoet te komen?
Wij zijn benieuwd.
Nederlandse wapens voor Israël
4 april 2002
Op de webpagina van de campagne tegen wapenhandel staat een voorlopig overzicht van wapens die door Nederland aan Israel zijn geleverd. Kijk ook op de website van Campagne tegen de Wapenhandel
Transparant (3)
3 april 2002
In juni 1996 diende in Amsterdam het hoger beroep in een strafzaak tegen twee Nederlandse onverlaten, die via de haven van Antwerpen zowel 39 kilo cocaïnebase als 11.000 kilo marihuana hadden laten aanrukken uit Colombia in een container vol rotanmeubelen en keramiek. Dat bleek niet te mogen en ze waren door de rechtbank verrast met een verblijf achter een kijkgaatje voor de duur van respectievelijk zeven en vijf jaar. Bij voornoemd hoger beroep deed zich een vrij zeldzame gebeurtenis voor. Een officier van Justitie trad op als getuige. Het ging om de huidige lijsttrekker van Leefbaar Nederland, Fred Teeven. Die zou namelijk in de wandelgangen tegen rechtbankvoorzitter Schaardenburg hebben gezegd dat een infiltrant in de onderhavige zaak "te ver" was gegaan. Volgens Schaardenburg had Teeven daarbij ook de naam van de bewuste infiltrant genoemd: Evert Tweehuizen. De verdediger van een van de twee wetsovertreders, mr. Adèle van der Plas, wilde daarop tijdens de zitting van Teeven horen of deze inderdaad de naam van de zich steevast met een lijfwacht en zwarte Bentley high profile presenterende infiltrant had prijsgegeven en of de term "te ver" een equivalent was van "uitlokking". Teeven zette Schaardenburg voor jodokus door te ontkennen de naam als eerste te hebben genoemd. Dat was zijns inziens ook niet nodig. Die stond namelijk al vermeld in de dossiers van de strafzaak.
De door Leefbaar Nederland als crimebuster geafficheerde Teeven vertelde er echter niet bij, dat de flamboyante Tweehuizen - die ondermeer als partner van Johan Verhoek actief was geweest - al jarenlang net zo'n dubbelfunctie had vervuld als de bekende Haarlemse "groei-informant" Kris Jagernath. Ook hij haalde in samenwerking met agenten van de DEA en de Nederlandse recherche grote partijen drugs naar binnen. Wat de DEA betreft ging het vooral om dezelfde agenten die wij in het tweede deel van deze serie al hebben opgevoerd: Burt Wolfe en Pat Mueller. Nederland werd onder anderen vertegenwoordigd door CRI-agent Hans de Wit. De rechterhand van de Haarlemse OvJ Snijders, die in 1995/1996 (!) een Tweede Kamercommissie onder leiding van Ella Kalsbeek ervan overtuigde dat in de eerste helft van de jaren negentig niet alleen tonnen Colombiaanse marihuana begeleid waren in- cq. doorgevoerd, maar ook minimaal 15 ton cocaïne. Toen de rol van Tweehuizen mede dankzij Teeven in het wereldje bekend raakte kreeg hij een nieuwe dubbelrol: tikkende tijdbom (voor DEA en Justitie) en "sitting duck" (voor de Nederlandse onderwereld). De uiterst intelligente Tweehuizen besloot zijn executie niet af te wachten en nam de benen onder de ogen van een O.T. (observatie-team van de politie). Naar verluidt zette Teeven hem vervolgens als een speer op de internationale opsporingslijst. Wellicht in de hoop dat de afgebrande informant om die reden in het kleine Nederland zou onderduiken. Maar Tweehuizen zag in die optie weinig leefbaars en vluchtte naar Argentinië. Letterlijk buiten schot. De atmosfeer in dat land beviel hem op den duur niet echt en hij liet de Nederlandse CID na enige tijd telefonisch weten graag naar Nederland te willen terugkeren. Als ruilobject bood hij de oplossing aan voor drie moordzaken. In ieder geval die op Charly Wong, een oud-adept van Klaas Bruinsma, in 1993 en mogelijk ook die op kickbokser André Brilleman in 1985. De CID liet hem weten niks voor hem te kunnen en mogen doen... Tweehuizen zou zich nu in Spanje ophouden. Teeven maakt zich op voor het pluche van de Tweede Kamer en zit transparant te zijn in allerlei televisieprogramma's.
Stop de Oorlog tegen de Palestijnen
3 april 2002
Dringende oproep tot deelname aan een landelijke demonstratie op 13 april aanstaande te Amsterdam met betrekking tot de oorlog tegen de Palestijnen die op dit moment plaatsvindt. Start vanaf de Dam 14 uur, afsluiting op het Museumplein met diverse sprekers.
Al 35 jaar leven Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever (inclusief Oost-Jeruzalem) en in de Strook van Gaza onder militaire bezetting. Sinds 1967 zijn in de Bezette Gebieden zo'n 200 nederzettingen en buitenposten uit de grond gestampt, waar inmiddels zo'n 400.000 joodse kolonisten wonen. Sinds het uitbreken van de Tweede Intifada (29 september 2000) zijn er meer dan 1200 Palestijnen gedood (waarvan eenderde jonger dan 18 jaar) en ruim 25.000 gewond geraakt. De helft van de bevolking leeft inmiddels onder de armoedegrens. Na de aanslagen in de Verenigde Staten en de 'Oorlog tegen het Terrorisme' heeft de onderdrukking door de regering van Ariel Sharon (met Amerikaanse instemming) ongekend groffe vormen aangenomen. De maand maart is nu al de bloedigste sinds het uitbreken van de Tweede Intifada. Sinds het aantreden van Sharon als premier, toont hij de wereld dat hij trouw is gebleven aan een politiek van terreur en onderdrukking jegens de Palestijnen. Vernedering van Palestijnen en vernietiging van de infrastructuur (ziekenhuizen, kantoren, wegen, waterleiding, de haven en het vliegveld) zijn aan de orde van de dag. Palestijnen worden gevangen genomen, gemarteld of door commando-eenheden uit de weg geruimd. Inmiddels zijn vrouwen, kinderen, artsen en journalisten eveneens doelwit geworden. Daarmee maakt Israël zich schuldig aan oorlogsmisdaden die in de media gebagatelliseerd of genegeerd worden.
Het zijn Amerikaanse gevechtsvliegtuigen en helicopters die ingezet worden tegen burgers en de infrastructuur. Het zijn de Verenigde Staten die enerzijds de Palestijnen het recht op vrijheid ontzeggen en anderzijds Israël op grote schaal militair en economische steun blijven verlenen. Door gebruikmaking van haar vetorecht binnen de Verenigde Naties plegen de Verenigde Staten menigmaal obstructie. Zoals zo vaak blijft de Europese Unie aan de zijlijn staan en beperkt zich tot het uitgeven van nietszeggende verklaringen.
Zonder rechtvaardigheid zal er geen duurzame vrede totstandkomen, hetgeen betekent dat er een einde aan de onderdrukking dient te komen. Om een ontwikkeling in die richting te bevorderen, dient de internationale gemeenschap scherp protest aan te tekenen tegen de Israëlische politiek jegens de Palestijnen. Dat geldt ook voor de Nederlandse regering (die vorig jaar nog besloot Israëlische wapens aan te schaffen).
Bezorgde personen en organisaties hebben besloten in dit protest het voortouw te nemen. Wij roepen iedereen op zijn stem te verheffen tegen de Israëlische politiek van onderdrukking door
* Deze oproep te ondersteunen (
* Aanwezig te zijn op de landelijke demonstratie op 13 April aanstaande te Amsterdam
Wij roepen op tot
* Onmiddellijke ontruiming van de Bezette Gebieden en alle joodse nederzettingen
* Stopzetting van de landonteigening en de verwoesting van huizen
* Implementatie van het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen
* Gelijke rechten voor niet-joodse Israëli's
* Onmiddellijke stopzetting van alle wapendeals met Israël
29 March 2002: URGENT CALL TO WORLD CIVIL SOCIETY BREAK THE CONSPIRACY OF SILENCE, ACT BEFORE IT IS TOO LATE
We, the undersigned, believe that a full-scale Israeli offensive throughout the Occupied Palestinian Territories (OPT) is imminent and that such an unprecedented attack demands from global civil society an unprecedented response. For this reason, we urge global civil society - including human rights organisations, solidarity groups, and individuals - to take immediate direct action to stop Israel's all- out war against the Palestinian people and Israel's 35-year belligerent military occupation of the Gaza strip and West Bank, including east Jerusalem.
Today, Israeli occupying forces invaded the compound of PNA President Yasser Arafat in Ramallah as part of a systematic and longstanding campaign to undermine, humiliate, and destroy the Palestinian political leadership. Israeli troops have also seized complete control of Ramallah and imposed a total curfew. At the same time, Israeli officials have begun a massive military build-up, including the mobilization of 10,000 army reservists, in preparation for an openly declared war throughout the OPT that promises to be widespread, prolonged, and bloody.
Earlier this month, escalating Israeli attacks - including willful killings, indiscriminate shelling and aerial bombardment, complete economic and social suffocation, and mass destruction of housing and agriculture - culminated in full-scale invasions of Palestinian refugee camps and villages that killed hundreds of civilians. Statements by Israeli Prime Minister Ariel Sharon today referring to Arafat as the "enemy" and speaking of the need to "extirpate Palestinian terrorism everywhere it exists" indicate that such attacks are set to resume, with greater ferocity and scope, leading to disastrous consequences.
Palestinian civil society groups have warned for years that Israel's freedom to act as a state above the law would severely undermine chances for a just and lasting peace. After decades of occupation, apartheid, and ethnic cleansing and 18 months of all-out war against a civilian population, we call for the international community not to wait for massacres on the scale of those in Sabra and Shatila in 1982; the time for action is now.
The support for the Palestinian people shown by international solidarity groups, manifested in numerous statements, visits, and actions, has proved invaluable throughout this crisis. Now is the time for global civil society to use the momentum it has generated and the ethical integrity it has demonstrated to forcefully demand immediate action from governments to end the occupation, which is the root cause of the conflict.
Governments, including those currently meeting at the UN Commission on Human Rights, must face direct and unambiguous pressure from their own people to immediately secure Israel's respect for the Fourth Geneva Convention and its complete withdrawal from the OPT as necessary steps towards achieving a just and lasting peace.
To this end, we call upon all those who oppose occupation, apartheid, ethnic cleansing, and war crimes, who are committed to justice and peace, who are willing to speak truth to power, to
1. Raise your voices to break the conspiracy of silence among governments that allows Israel, which enjoys the unlimited and unconditional support of the US, to commit war crimes and other violations of international humanitarian law with impunity.
2. Clearly, vigorously, and publicly demonstrate before governments and international organisations to demand immediate and effective protection for Palestinian civilians in the OPT, through protests, marches, media campaigns, and other peaceful means.
3. Demand that governments end military assistance to Israel, suspend economic ties, and support the prosecution of war criminals, and urge other states to do so.
4. Continue and intensify your activities as part of a sustained and systematic campaign to end the occupation, apartheid, ethnic cleansing, and war crimes in the OPT and to support the legitimate rights and aspirations of the Palestinian people.
Now is the time for immediate and direct action, as the pattern of escalating oppression and brutality that we have experienced over the past 18 months moves inexorably towards a disaster whose consequences we can only begin to imagine. In this dark hour of suffering and determined resistance, we are sure that the worst is yet to come, but we are equally sure that, with the support of global civil society at this crucial time, peace and justice will prevail.
Signed
Dr. Heydar Abdel-Shafi
Dr. Hanan Ashrawi
Dr. Mustafa Barghouti
Dr. Azmi Bishara
Rana Nashashibi
Dr. Eyad Sarraj
Khader Shkirat
Raji Sourani
Camelot en Lancelot in België
1 april 2002
Het in de Sint Josephstraat in 's-Hertogenbosch gevestigde anti-kraakbedrijf 'Camelot' heeft een dochteronderneming in Brussel opgericht onder de naam 'Lancelot'. Zogenaamd om leegstaande gebouwen tegen verkrotting te beschermen verhuren Camelot en Lancelot (tijdelijk) leegstaande gebouwen voor weinig geld aan voornamelijk studenten die er met een opzegtermijn van een week of drie vier weer uitgezet kunnen worden. Zo wordt het kraken van (langdurig) leegstaande gebouwen onmogelijk gemaakt en zowel de onroerend goed speculant als de kraakwacht betalen hiervoor. We hebben hierover in Kleintje Muurkrant al wel eens wat geschreven maar willen er uiteraard veel meer over weten. We komen tot nu toe niet veel verder dan dat Camelot een zeer winstgevende handel is van ene Joost van Gestel (geboren 1967) die vanwege belastingvoordeel al langer in het Belgische "Weelde" woont. Wie weet meer?
Antrax uit het nieuws
1 april 2002
De mogelijkheid van een uit de hand gelopen antrax-experiment van de Amerikaanse CIA, zo luidde recent een hypothese van het BBC-programma Newsnight. Ga maar eens kijken op deze website en de videobeelden hier. Een hoofdrolspeler bij deze antrax-experimenten zou uit de CIA zijn gegooid en als wraak zou dit ventje de antrax hebben rondgestuurd na 11/9. Nee, het is helaas geen één aprilgrap
Stekelbushes (1)
1 april 2002
De afgelopen week hebben meer dan vijftig Zwitserse wetsdienaren kantoren en huizen overhoop gehaald van Yeslam Bin Laden, een van de halfbroers van Osama. Ze deden dat op verzoek van de Franse onderzoeksrechter Renaud van Ruymbeke die bezig is met een speurtocht naar de financiering van Osama's Al Qaida-netwerk. Yeslam wordt ervan verdacht miljoenen dollars te hebben witgewassen via zijn Zwitserse ondernemingen, waaronder Avcon en Almaz Film Productions. Dochterondernemingen van de momenteel eveneens onder leiding van Yeslam opererende Geneefse handelsonderneming SICO (Saudi Investment Company). De in 1980 opgerichte SICO maakt onderdeel uit van de Saudi BinLaden Group en is verantwoordelijk voor het merendeel van de internationale zakelijke activiteiten van de nauw met de Saudische koninklijke familie verbonden familie Bin Laden. Dat die zaken q.q. soms een uiterst shady karakter droegen moge blijken uit het hardnekkige gerucht dat een andere broer van Osama, Salem, betrokken was bij het October Surprise-complot uit 1980. In dat jaar onderhandelde de toenmalige president Carter langs verschillende wegen met de Iraanse autoriteiten over de voorwaarden tot vrijlating van het sinds november 1979 door Iran gegijzelde Amerikaanse ambassadepersoneel in Teheran. Onderandere via de in Algiers gevestigde PLO van Yasser Arafat (zie ook "Steekspel rond een uraniumdeal" en "Neerland's stille kracht" in de Morgenster).
Carter had goede hoop dat de 52 gegijzelden in oktober vrijgelaten zouden worden. Dat was kort voor de Amerikaanse verkiezingen waarin Carter de degens kruiste met het Republikeinse duo Reagan/Bush. Dat duo vreesde dat de vrijlating een doodklap zou zijn voor hun greep naar de macht. Er kwamen in het geheim onderhandelingen op gang tussen vertegenwoordigers van de Republikeinse top en Iran. Resulterend in een deal tijdens een bijeenkomst in Parijs op 18 en 19 october 1980. Daarbij zouden onder anderen George Bush (sr.) en William Casey, het latere hoofd van de CIA, persoonlijk aanwezig zijn geweest. Als de Republikeinen de verkiezingsstrijd wonnen, zouden de gegijzelden worden vrijgelaten op 20 januari 1981. Een paar uur nadat Reagan zou zijn ingezworen als president. Aldus geschiedde.
Dat Salem bin Laden bij dit Republikeinse gekonkel betrokken zou zijn geweest, is niet ver buiten focus. In 1977 stak hij wat zakgeld in het energiebedrijf Arbusto, de eerste aarzelende stap van George Bush jr. (de huidige president) in ondernemersland. Daarna werden de financiële banden tussen de Bin Ladens en de Bushes steeds sterker aangehaald. In 1988 had Salem een zakelijke ontmoeting met George Bush (sr.) in Texas. Bush was bezig met zijn eerste presidentiële verkiezingscampagne. Na de besprekingen steeg Salem op met zijn privéjet. Het toestel crashte om onverklaarbare redenen. Was daarmee een lastige getuige van de deal in Parijs van het toneel geduwd? Of was het gewoon een ongeluk? Wordt vervolgd.