Trekt allen ten strijde
Zo, de Hollandse beurs (eigenlijk het hollandse casino) staat weer lager dan een jaar geleden. Er zijn het afgelopen jaar dus weer heel wat euro's in lucht opgegaan. In plaats van veel forsere belasting heffen op de daar gemaakte winsten vindt er momenteel groffe diefstal van pensioenen plaats. Naast die nog nooit eerder voorgekomen overval op publieke middelen om allerlei financiele avonturen en het risicovolle balletje-balletje-gedrag van grote banken, verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen af te dekken. Wij allen -zeg maar even populair 'het volk'- moeten opdraaien voor deze massale diefstal van publieke middelen. Als makke schapen ondergaan we dit misselijkmakende theaterstuk waarbij politici, economen en media het doen voorkomen alsof de broekriem moet worden aangehaald teneinde totale ineenstorting van de maatschappij te voorkomen. Ook de pensioenen gaan eraan, zogenaamd omdat ze onbetaalbaar zijn geworden vanwege de vergrijzing. Maar het is natuurlijk een simpele kwestie van keuzes maken. Naar wie stroomt het geld en naar wie niet (meer). Het zijn smoezen om te verbloemen dat er al meer dan tien jaar geleden in Europees beleid vastgelegd is -het zogenoemde Lissabon-accoord uit 2000- dat er overal in Europa langer moet worden doorgewerkt. Naast de afbraak van de sociale voorzieningen. Zeg maar dag met het handje naar de altijd zo geprezen Hollandse sociale welvaartsstaat - de verzorgingsstaat. De jongeren van nu moeten genoegen nemen met meer en meer flexibele arbeidscontracten en toenemende arbeidsonzekerheid, met steeds stijgende werkdruk en bijbehorende psychische en fysieke belasting en medische ellende, veel slechtere arbeidsvoorwaarden. Kortom, geen enkele zekerheid meer. Daadwerkelijke tewerkstellingen (vrijwel overeenkomend met dwangarbeid) dus. Je kunt zo'n negatief begrip als vergrijzing uiteraard ook anders benaderen: steeds minder jongeren betekent ook minder werklozen en dus minder arbeidskracht op de markt, maar ja dat betekent dan ook weer stijgende lonen en dat is dan weer een minpuntje voor de werkgevers, want zij liggen echt niet wakker van de hoge werkloosheid, want dat betekent lagere lonen. Ze worden wel zenuwachtig van verhoging van de kosten van de aan hen geleverde arbeidskracht. Maar waarom nu al zeuren over krapte op de arbeidsmarkt als er op dit moment in Europa ongeveer 20 miljoen werkzoekenden zijn. Zij houden de lonen lekker laag voor de werkgevers. En als je je dan ook nog eens bedenkt dat in de afgelopen decennia de arbeidsproductiviteit per werknemer enorm is gestegen (Marx legde dit ooit uit als een fors gestegen uitbuitingsfactor) dan wordt er feitelijk veel en veel meer geld verdiend dan ooit. Maar het komt zoals gebruikelijk in deze liberale economie niet in de broekzakken terecht van de werkers maar in die van de werkgevers. Er wordt met veel minder mensen veel meer geproduceerd en dus ook veel meer winsten gemaakt. En die winsten zouden natuurlijk feitelijk ten dienste moeten staan van diegenen die dit voor elkaar hebben gekregen, de werkers. Maar nee hoor, die raken steeds meer zekerheden kwijt, die gaan er feitelijk steeds meer op achteruit en zij worden nu ook nog het slachtoffer van de huidige pensioenroof. En de zogenaamde vertegenwoordigers van de werkenden -de vakbonden- hebben er al die jaren met hun dikke reten bovenop gezeten. Al die polderaccoorden, compromissen en toegevingen leiden tot steeds weer nieuwere en grotere afbraakrondes. Terwijl de vakbonden (alle vakbonden!) zich toch keihard zouden moeten maken voor de belangen van haar contributie-betalers. Zij zouden de opgebouwde belangen moeten verdedigen van al die werknemers en een sterke buffer moeten opbouwen tegen de steeds meer internationaal georganiseerde werkgevers die samen met beroepspolitici en het grootkapitaal hun eigenbelangen veiligstellen. De vakbonden, haar kaderleden en de daar nog steeds rondlopende vrijgestelden zouden daadwerkelijk stevig verzet moeten organiseren tegen alle al doorgevoerde en aangekondigde verslechteringen. Sociale strijd moet er op allerlei terreinen worden georganiseerd. Wat dat betreft is er ook veel goed nieuws te melden. Kunstenaars en artiesten worden momenteel gedwongen uit hun ateliers, theaters en galleries te komen. De straat op! Zij zullen de weg wijzen zoals vaker de geschiedenis heeft laten zien. Als daar de studenten, jongeren en activisten op allerlei terreinen nog bijkomen en dat gaat zeker gebeuren, denk maar aan de groeiende anti-kernenergiebeweging in Europa en overal dan zul je zien dat er daadwerkelijk verzet zal loskomen. De barsten in het hudige politieke en economische systeem zijn te diep om met lapmiddelen te dichten. Je kunt de huidige economische crisis van windhandel, casino-kapitalisme en uitbuiting niet oplossen door meer van het zelfde probleem toe te passen. De Verenigde Staten geven natuurlijk een schitterend voorbeeld van hoe het niet moet. Simpelweg dollars bijdrukken en dan denken dat je die miljoenen dak- en werklozen daarmee kunt helpen kan niet anders dan leiden tot grootschalig verzet van al die aan de kant gezette werkers. Het fatalisme en de passiviteit die miljoenen mensen nu nog van de straat houdt zal niet lang stand houden. De IJslanders, de Grieken, de Spanjaarden en Portugezen laten op dit moment zien wat onze nabije toekomst zal zijn. Vrijwillig met een tent bivakkeren en actie voeren op de pleinen van onze grote steden of straks gedwongen in een aftandse caravan op troosteloze parkeerterreinen in de buitenwijken of bijeengepropt in leegstaande kantoorparken. We staan aan de vooravond van weer een hete herfst, want reken maar dat er ten tijde van de volgende Prinsjesdag niet zo sloom en passief gereageerd zal worden als alle voorgaande jaren. Komende Prinsjesdag = Actiedag, laten we ons er maar vast op voorbereiden...
Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 438, 1 juli 2011
